คือ ว่าเรานั่งสมาธิแล้วเริ่มเข้าสู่ความสงบ (ประมาณว่าโลกนี้ว่าง ๆค่ะ) แต่ไม่รู้ทำไมเกิดนึกกลัวขึ้นมา อยากออกจากสมาธิ มีคนแนะนำว่าต้องค่อย ๆ ถอยออกจากสมาธิ แต่เราทำไม่ได้ เพราะมันไม่ยอมออกค่ะ ไม่รู้ทำไง เลยลืมตาเสียเลย เท่านั้นเองใจก็เกิดสั่นขึ้นมาทันที รู้สึกวิงเวียนบอกไม่ถูก

วันนั้นทั้งวันใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กว่าจะปกติก็ช่วงเย็นแล้ว

เราเลยอยากถามว่า ทำอย่างไรไม่ให้กลัวเวลาเจอสถานการณ์แบบนี้ และจะออกจากสมาธิด้วยวิธีไหนดีคะ ผู้รู้ช่วยตอบทีค่

อะไรที่กำลังปรากฏให้จิตรู้เดี๋ยวนี้ ไม่รู้คือมีกิเลสจ้ะ
V
ไม่จำเป็นว่า ไม่รู้มีกิเลสเสมอไปหรอก
ถ้าอะไรที่กำลังปรากฏนั้นไม่มีกำลังแรงพอที่จะทำให้ชวนะนั้นขยับได้ เข้าใจไหม

มีขยับด้วย อะไรชวนะ

แล้วค่อยบอก รอ 1
และ ให้เวลากรัชกายไปหาก๊อปแปะ

คิกๆๆ

:b17:

ใครก็ตามที่คิดอย่างเช่นนั้นไม่มีทางเข้าใจพุทธธรรม เพราะอะไร ? เพราะเอาคำศัพท์ทางภาษาของเขา (บาลี) มาเดาเอาเองซวดๆว่าเป็นนั่นเป็นนี่แล้วก็ปลื้มใจว่า ที่คิดเดานั่นแหละธรรม

จะแหย่จะเคาะอย่างไรก็ไม่มีผลหรอกกรัชกาย
ไปหาก๊อปแปะ เหอะ

ถ้ายังงั้นชวนะ ที่พูดนั่นน่ะมันอะไร ไหนลองว่ามาซิ เอ้า

ดื่มน้ำร้อนมาหรา

ดื่มน้ำร้อนมาหรา