เกิดกิเลสใหม่ดับนอนในจิตตลอดเวลา
คิดเองหรือเปล่าครับ

คำพระสอน

" อย่าสนใจเหตุการณ์ภายนอกที่เกิดขึ้น ให้ปล่อยวางให้มากที่สุด เนื่องจากเป็นการสนใจในจริยาของผู้อื่น เป็นการขวางกั้นมรรคผลนิพพาน ไม่มีประโยชน์ มีแต่โทษพิจารณาจุดนี้เอาไว้ให้ดี แล้วมุ่งเอาแต่งานของตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานรักษาจิตของตนเอง ให้พ้นจากอำนาจของกิเลสที่ครอบงำจิต งานนี้เป็นงานหลักที่สำคัญที่สุดในชีวิต เนื่องจากวันคืนล่วงไป ความตายก็ใกล้เข้ามาทุกที ยังมัวแต่ประมาทในชีวิต ไม่รักษาความดี อาจจักสายเกินไปสำหรับการมุ่งตัดกิเลสเพื่อเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน "

อ่านพระไตรปิฎกเจอไหมคะพระสาวกอรหันต์สงสัยยังต้องไปถามพระพุทธเจ้า
ขนาดพระอรหันต์ยังคิดเองไม่ได้แล้วคุณเช่นนั้นจะยังเพลินคิดเองต่อไปงั้นรึคะ
หรือจะเริ่มเพียรสะสมปัญญาเพราะทั้งปัญญาและกิเลสเกิดดับได้ทีละ1ขณะจิต
คือกุศลและอกุศลไม่เกิดปนกันดังนั้นคิดเองไปตามเห็นผิดของตนเป็นกิเลสค่ะ
จะเริ่มเข้าใจถูกตรงขณะคือคิดถูกตามสะสมกุศลตอนกำลังคิดตามคำสอนค่ะ
ลองทบทวนช้าๆทีละคำว่า1ขณะคือเดี๋ยวนี้รู้ไหมว่ากำลังสะสมขณะกุศลหรืออกุศล
ถ้าไม่รู้เรียกว่ามีกิเลสค่ะคือไม่รู้ว่าตัวเองกำลังมีไม่รู้เพราะลืมว่าสุตมยปัญญายังไม่มี
ปัญญาอื่นคือไม่มีการตรืตรองจึงคิดผิดตามที่คิดเองจึงภาวนาผิดจึงเกิดปัญญาไม่ได้ค่ะ

ก็ลองใช้สติปัญญาของตนเองที่คิดว่ามีและคิดเองได้
ลองฟังแล้วทบทวนตนเองว่าจะเริ่มเข้าใจอะไรได้บ้างค่ะ

ผู้ใหญ่ต้องฟังธัมมะ
ให้เข้าใจถึงจะไม่
ปลูกฝังสิ่งผิดๆ
ให้ลูกหลาน
ให้เด็กฟัง
ด้วยปัญญาเขาเอง
ปัญญายกให้กันไม่ได้
อวิชชาคือความไม่เข้าใจความจริงของสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้
https://youtu.be/-s3MmUrCY-k

ร่างกายเป็นสมมุติสัจจะมีจริงๆรึเปล่า
เพราะความจริงที่กำลังเกิดดับละเอียด
ไม่ใช่คนทั้งตัวแต่เป็นเย็นร้อนอ่อนแข็งตึงไหว
แค่ลักษณะธาตุดินน้ำลมไฟเกิดดับสลับกับรูปเสียงกลิ่นรส
6โลก6ทางสลับกันไม่ต่อกันเกิดดับสลับกันไม่ซ้ำทีละ1ตัวธัมมะ
เมื่อเป็นแต่ละ1ตัวธัมมะที่ตนไม่รู้ก็คือไม่รู้ส่งต่อไปบอกจิตผิดดับเป็นกิเลสใหม่
นอนมาเลยที่เรียกว่าเป็นอาสาวะนอนเนื่องในจิตรอการไหลไปตามเห็นผิดของตน
กะพริบตาเห็นรูปผิดจากคำสอนนั่นแหละมิจฉาทิฏฐิที่คิดเองตามเห็นเป็นมิจฉามรรค

ทุกอย่างมีเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเป็นธรรมดาที่ลืมตาตื่นเห็นมีแล้ว
ครบ6ทางด้วยกำลังลืมตาตื่นรู้อยู่และเป็นจิตเจตสิกรูปนิพพาน
กำลังมีตรงตามคำสอนทุกคำเพราะคำจริงที่ตถาคตรู้ทั่วถึงหมด
จึงมากล่าวบอกอย่างละเอียดอธิบายให้เข้าใจเพื่อให้คิดถูกตาม
ไม่ใช่ให้ไปนั่งเทียนอ่านเองโดยมีแต่ความสงสัยโดยไม่ฟังสาวก
ที่เข้าใจถูกและสามารถกล่าวตามคำจริงของตถาคตให้เข้าใจได้
จะคิดเองต่อไปหรือจะเริ่มฟังควรพิจารณาว่าตนไม่ได้เห็นสีชัวร์ป๊าบ
เพราะผู้ที่จะรู้ความจริงคนต่อไปคือพระศรีอริยเมตตรัยที่จะมากล่าวให้รู้อีก
ถ้าไม่สะสมการฟังคำจริงเพื่อเข้าใจจะไม่มีทางฟังรู้เรื่องเพราะปัญญามีไม่พอ
ปล่อยวางได้มีแต่คนตายค่ะแค่เห็นสีแต่ที่ดูอยู่นี่เห็นผิดเป็นคนสัตว์วัตถุจริงไหมคะ

ตื่นมาอ่านพอดีเลยตอบแล้วก็นอนต่อค่ะ

ดูท่าจะคุยกับคนไม่มีสติสตังค์
คิดเองไม่เป็น

เพราะคิดเองผิดทันที

คำของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทรงแจกแจงธัมมะละเอียดเพื่อมิให้สาวกต้องคิดเอง
เพราะทุกคำที่เปล่งคำวาจาสัจจะจริงทุกคำทุกขณะ
ตรงจริงทุกคำตรงสัจจะทุกกาลทุกเวลาทุกสถานที่
ความตรงจริงเป็นความถึงที่สุดทุกคำซึ่งเปลี่ยนไม่ได้
จิตเห็นทีละ1สีได้ยินทีละ1เสียงได้กลิ่นทีละ1กลิ่น
รู้รสทีละ1รสสัมผัสทีละ1ผัสสะกระทบทีละ1ดับทันที
1ขณะจิตมีภวังคแทรกคั่น2ต่อก่อนดับแล้วไม่กลับมาอีก
เช่น//คือภวังค์(//จิตเห็นดับ//มโนทวาร//จิตรู้รส//มโนทวาร//...)
1ชาติคือ(//ปฏิสนธิ//...วิถึจิต6ทางส่งต่อมโนทวาร...//จุติจิต//
วิถีจิตคือ(//เห็น//มโน//ได้ยิน//มโน/คิด//มโน//เสียง//มโน//)ทุกวัน
กะพริบตานับประมาณการดับของจิตนับไม่ถ้วนเอากิเลสออกตอนไหนคะ
แค่กะพริบตาเอาไม่ทันเลยแม้1ตัวธัมมะดับแล้วทั้งตัวครบ6ทางเป็นอวิชชาตน
เพราะตนไม่ได้กำลังเห็นสีเพียง1สีและจิตเห็นดับแค่3ขณะกิเลสไหลครบ6ทาง
เอาอะไรมาคิดเองไม่มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเพื่อให้คิดถูกตามเกิดสัมมาตามได้เลย
คุณเช่นนั้นไม่เข้าใจหรือคะที่บอกว่าผู้ตรัสรู้จากคิดเองได้มี2คนเท่านั้นคนอื่นต้องคิดตาม
ยุคนี้มีพระพุทธเจ้าแต่ดับขันธปรินิพพานไปแล้วคำสอนก็ยังมีอยู่จึงไม่มีพระปัจเจกพุทธเจ้าแน่ๆ
แล้วตัวเองไม่รู้จักตนเองตามเป็นจริงว่าไม่รู้มัวแต่คิดเองสะสมแต่อวิชชาเป็นสาวกไม่ฟังคิดเองได้ไงคะ
ผู้ที่ตรัสรู้จากการคิดเองได้มี2คนคือชาติสุดท้ายของ1พระพุทธเจ้า2พระปัจเจกพุทธเจ้าเท่านั้นตนเป็นรึ

คำสอนสงฆ์สาวก
...................
"สิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดี สิ่งไหนเป็นสุข สิ่งไหนเป็นทุกข์ เมื่อรู้แล้ว สัมผัสแล้ว จะเก็บไว้ทำไม ให้ทิ้งไปซะ ไม่ยึด ไม่ถือ ไม่คิด

ปล่อยวาง อย่าเก็บมันเอาไว้ เพราะมันจะเหมือนลูกโป่ง เมื่อเป่าลมเข้าไป ๆ ไม่นานมันก็แตก"

หลวงปู่ลี ธัมมธโร
.............

"จงรีบไปทำบุญทำกุศล สืบต่อไป เพื่อเป็นการหากำไรของชีวิต
เพราะชีวิตเรา มันน้อยนักหนา ที่อยู่ถึงร้อยปีมันก็ยาก"

หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป

..................

ในพระพุทธศาสนาแสดงว่าบุญกับบาปสงเคราะห์ เข้ากันไม่ได้ บุคคลที่ได้ทำบาปทำอกุศลไว้แล้วจะทำบุญแก้บาปก็ แก้ไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ผู้ที่จะละบาปบำเพ็ญบุญนั้น จะต้องทำอย่าง ไรกัน

ก็ต้องตอบได้ง่าย ๆ ว่า ไม่มีวิธีอย่างอื่น นอกจากวิธีแก้จิต เพราะเหตุว่า วิธีแก้จิต เป็นหัวใจแห่งพระพุทธศาสนา แลเป็นหัวใจ แห่งสมถะ และวิปัสนากัมมัฎฐาน มีในพระบาลีก็แสดงให้รู้แจ้งรู้แล้ว ว่า

พระพุทธเจ้าก็ดี พระอริยสงฆ์ สาวกเจ้าก็ดี ล้วนแต่ได้ทรงแก้จิต มาแล้วทั้งนั้น จึงสำเร็จพระโพธิญาณ แลสาวกบารมีญาณ พ้นจากทุกข์ ในวัฎฎสงสารไปได้ เมื่อบุคคลมาแก้ไขซึ่งจิตของตน ให้บริสุทธิ์เรียบร้อย

แล้วบาปอกุศลที่ตนทำไว้ทั้งหลาย ก็หลุดหายไปเอง อุทาหรณ์ข้อนี้ถึง เห็นองคุลีมาลเป็นตัวอย่างวิธีแก้จิตก็คือวิธีนั่งสมาธินี้เอง

หลวงปู่สิงห์ ขนฺตยาคโม
...................

คำสอนพระ..

"หัดปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างในโลกทิ้งไป จักได้รู้จักความสงบของจิตใจ เพียรฝึกให้บ่อย ๆ สะสมอารมณ์สงบสุขวันละนิดละหน่อยต่อ ๆ ไป จิตก็จักทรงตัวได้ ทุกอย่างจักต้องอาศัยความเพียร อย่าคิดว่าอารมณ์ปล่อยวางเป็นของง่ายดาย เนื่องจาก นิสัยเดิมของทุกคนชอบเกาะความโกรธ - ความโลภ - ความหลงอยู่ในอารมณ์เป็นทุนเดิมของจิตใจ การจักปล่อยวางให้ได้ผล จักต้องรู้จักพิจารณาถึงโทษของการเกาะติด มีเหตุอะไรเกิดขึ้น ก็ให้ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา อย่าพึงหงุดหงิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น วางใจให้เป็นปกติ อนึ่ง อย่าเห็นปัญหาอื่นใดสำคัญไปยิ่งกว่าการรักษาจิตใจของตนเอง ปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความสบายใจของตนเอง"

การปล่อยวาง มันต้องเกิดจากปัญญาที่รู้เห็นความจริงแล้วมันก็ปล่อยวางเอง ไม่ใช่ปล่อยวาง ซึ่งเกิดจากมโนเอา มันจะเหมือนนิครนถ์หรือออกแนวๆนั้น เดินแก้ผ้า ไม่ถึงกับแก้ผ้า ก็ทำท่าทำทางว่า ฉัน ข้า ปล่อยวางแล้ว เช่น เดินสะพายย่าม นุ่งกางเกงขาก้วย ถือไม้เท้า กล่อนผม เพื่อให้เขาเห็นว่า ปล่อยวางแล้วจ้า

อนึ่ง เห็นกบอ้างหลายที่หลายทีแล้ว คำสอนพระ พระอะไรบอกหน่อย

ให้พิจารณาที่เนื้อธรรมะ...จะดีกว่า..หากพิจารณาแล้วไม่เห็นสาระ..ก็ไม่ต้องจดจำ

ดีกว่า...มาพิจารณาว่าใครกล่าว

คำพระสอน..

"ให้เห็นการป่วยเจ็บเป็นเรื่องธรรมดา ใครก็ห้ามความแก่ ความเจ็บ ความตายไปไม่ได้ ทุกชีวิตเป็นไปตามกฎของกรรม แม้แต่พวกเจ้าเองก็หนีกฎของกรรมไปไม่พ้น เห็นคนแก่ตายก็ดี เห็นคนหนุ่มสาวตายก็ดี ให้พิจารณาว่า แม้แต่ร่างกายพวกเจ้าเองก็มีโอกาสตายได้ตลอดเวลา จักได้ไม่ประมาทในชีวิต ให้ทำใจปล่อยวางเอาไว้เสมอ โดยยอมรับกฎของกรรมที่เกิดขึ้น ให้เห็นร้ายก็ดี เหตุดีก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าหากความแก่ - ความเจ็บ - ความตายจักเกิดขึ้นกับพวกเจ้า จงพึงกำหนดรู้ว่านี่เป็นกฎธรรมดา แล้วหมั่นชำระจิตให้ผ่องใสยอมรับกฎของธรรมดานั้น ไม่เศร้าใจ - ไม่เสียใจ - ไม่ยินดี - ไม่ยินร้าย รักษาอารมณ์อุเบกขารมณ์ เอาไว้ให้ดี เฉยโดยการยอมรับกฎของธรรมดา จิตก็จักเป็นสุข ไม่ดิ้นรน ฝืนกฎของความเป็นจริง แล้วจิตนี้แหละเมื่อมีกำลังมั่นคงแล้ว ก็จักเข้าถึงซึ่งพระนิพพานได้โดยง่าย"