ในปัญญาสาม ถ้าไปได้ไปถึงแค่สุตมยปัญญา

ปัญญาจากการ เรียนรู้ ดูฟังมา แต่ยังไม่ถึงจินตมยปัญญา

ที่ทำให้สุตมยปัญญาลงที่ใจของตนเองได้ ให้ทำสมถะมากๆ

เอาธรรมที่ได้เรียนได้อ่านได้ฟังมา สอนตัวเอง

ได้ผลแล้วค่อยมาเผยแผ่ ตอนนั้นก็ยังไม่สาย

สอนผิด ตามมิจฉาตน แทนที่จะได้บุญ

กลับเป็นผลเสียกับตนมากกว่าเดิมอีก

แย่กว่าเดิม ได้ไม่คุ้มเสีย
.
.
.
ในทางธรรม ให้คิดถึงตัวเองก่อน เป็นอย่างแรก...

ทำไปเราจะมีผลอะไรย้อนกับเข้าหาตนนะ

ได้มากกว่าเสียไหม หรือเสียมากกว่าได้..

คิดก่อนทำ ดีที่สุด

การที่เราทำอะไรแล้วจะรู้ผลก่อนว่า จะได้คุ้มเสียหรือไม่ ..

ตัวนี้มันเป็นตัว..รู้สึกตัว..เป็นสัมปชัญญะ เป็นปัญญาอย่างหนึ่ง
.
.
.
ไม่มีคำว่าสายในการเผยแผ่ธรรม เมื่อเราตรงทางแล้ว

เพราะมันมีคลื่นลูกใหม่ มาแทนคลื่นลูกเก่าที่พร้อมจะดับไปอยู่เสมอ

เมื่อเราทำตนเองให้ตรง..เวลาพูดออกไปมันก็ตรงทางได้

แต่เมื่อเราเดินยังไม่ตรงเลย เวลาพูดยังไง มันก็เพี้ยนได้ตลอดแหละ
.
.
.
เพราะเราจำมาพูด ไม่ได้พูดจากธรรมที่แจ้งในจิตตัวเอง

ถ้าจะจำธรรมมาพูด ต้องพูดแบบก๊อปเป๊ะ

โดยไม่สอดแทรกความเห็นของตัวเองลงไปในธรรมนั้น

เพื่อไม่ให้ธรรมที่ตรงแล้ว เพี้ยนไป เพราะตนเอง เป็นคนลงมือกระทำ

.
วิจิกิจฉาเกิดขึ้น ต้องพยายามใช้อธิโมกข์

คนที่ขยันเอาแต่แปะบางที่ก็ไม่รู้ว่าผิดหรือถูก
ถ้ามันผิดก็เท่ากับการส่งเสริมการเห็นผิด ช่วยกันทำลายไม่รู้ตัว

จะว่าอะไรไหมคะ คุณลุงหมาน ถ้าเมยจะบอกว่าไม่เข้าใจความหมาย

อธิบายให้กระจ่างได้ไหมคะ

อืม.....ต้องขออภัยเน๊าะลืมไป เป็นภาษาของพระอภิธรรม วิจิกิจฉา
มันเป็นความสงสัย คือโมหะ ที่นำไปสู่อบายภูมิ มันเหมือนกับคนที่
ไม่รู้เรื่องที่ชอบเอาคำสอนที่ผิดๆมาแปะนึกว่ามันถูก

คนเรียนพระอภิธรรมพอเขาเห็นภาพที่ผมทำขึ้นมาเขาจะไม่เพียงเห็นแค่ภาพเท่านั้น
เขาเห็นคำบรรยายอยู่ในภาพเป็นสิ่งที่น่ากลัว

(ลบออกดีกว่าไหม)

ไม่ต้องลบหรอกคะ

อธิบายภาพให้เมยฟังหน่อยได้ไหมคะ

ในภาพ คือคนเดินทางมาถึงทาง ๒ แพร่ง
ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าที่จะไปทางไหนดี (วิจิกิจฉา=ความสงสัย)
ที่ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้เพราะไม่มี(อธิโมกข์ =ตัดสินอารมณ์)เข้าประกอบ
จึงเรียกได้ว่าเป็นลังเลสงสัย เมื่อมีตัวตัดสินอารมณ์เข้าประกอบ
ก็แสดงว่าตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกเดินไปในทางใด

ที่นี้มาพูดถึง พระโสดาบันท่านต้องละ ทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส
ทำกิจเพื่อพ้นอบายภูมิ ดังนั้นวิจิกิจฉาประกอบกับจิตที่เป็นโมหะจึงไม่พ้นอบายภูมิด้วย

การเห็นแจ้งลึกกว่าที่ตาเห็นเป็นการเห็นแจ้งด้วยปัญญา เป็นการเจริญวิปัสสนา คือ จิตตานุปัสสนากรรมฐาน
เมื่อมีปัญญาแหย่งลงได้ กิเลสทั้งหลายมี โมหะ เป็นต้น ก็ถูกทำลายลงด้วยปัญญาหรือวิปัสสนานั้นเอง

น้ำเมยสนใจศึกษาพระอภิธรรมไหม
ถ้าสนใจเข้ามาทางไลน์มีการสอนทางไลน์ฟรี
มีอาจารย์ผู้มีความรู้หลายท่านรออยู่

เมยค่อยๆเรียนกับลุงหมานในนี้ดีกว่าคะ

ตั้งใจยัดความรู้ จิตเมยจะต้าน

แต่ถ้าค่อยๆทาน ค่อยๆกิน เมยรับได้เรื่อยๆคะ

จัดไป..ลุง..

อธิโมกข์เจตสิก

ขอบคุณนะคะลุงหมาน

รู้สึกว่าคลื่นลูกใหม่กำลังก่อตัว
เห็นความคึกคัก

ไม่ได้เข้ามาหลายวันมากครับ
อนุโมทนาครับ