คนไม่มีแม้ศีล....ก็อย่ามาพิมพ์ธรรมคำภีร์เลย....อายแทน..

ศีลเงินแต่งเมีย ศีลมีคนเอารถมาให้ ศีลมีคนเอาเสื้อผ้ามาให้

รำคาญกักกาย...ชอบทำคลื่นแทรกแบบไร้สาระ..

ชิว..ชิว...อย่ามายุ้ง..

นี่แหละที่เขาเรียกว่าพูดเกินสภาวะของตนเอง พูดไปก็ไม่เข้าใจ

ตย. เช่น

ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

ไม่ขัดแย้งคะ

ญาณรู้ สามารถเกิดได้จากการผุดขึ้นด้วยการเดินมรรคที่เต็มแล้ว

จะผุดขึ้นโดดๆ เมื่อจิตสงบจากนิวรณ์

เมื่อจิตสงบระงับจาก นิวรณ์ถือว่า เป็นฌาณทันที
.
.
.
กับ ญาณรู้ที่เกิดขึ้นกับการใช้สัญญาล่อ

เมื่อพิจารณาจากข้อธรรมที่เราอ่านมา แล้วพิจารณาทวนซ้ำไปซ้ำมา

ในรูปแบบอนุโลมและปฎิโลม

โดยการใช้สัญญาในภาวะที่จิตสงบนิ่ง

และแล่นไปในสัญญาที่พิจารณาได้อย่างเสถียร

เมื่ออนุโลมและปฎิโลมซ้ำไปซ้ำมา...ญาณรู้ก็เกิดขึ้นได้
.
.
.
ในวิปัสสนาญาณ9หรือวิปัสสนาญาณ16

เกิดจากการใช้สัญญาล่อให้เกิดขึ้นก็ได้

หรือ เกิดจากการเดินมรรคเต็มแล้วก็ได้

อยู่ที่นักปฎิบัติว่า เดินทางกันมาทางไหนในการเข้าถึง แค่นั้นเอง

เข้าใจพูดนะครับ....

"สัญญาล่อ"



ส่วนตัวนะครับ...ธรรมผุด...จากสมาธิ..นี้นะ..กระผมไม่คิดว่าควรเรียกว่า..ญาณ...

แต่ความรู้สึก..หลังธรรมผุด..ต่างหาก..หากรู้สึกแล่นไปในญาณใดก็เรียกว่า..รู้ในญาณนั้น..แม้ธรรมผุดจะเหมือนกัน..แต่เจ้าความรู้สึกนี้..ก็ใช่ว่า..จะเกิดเหมือนกัน..

ธรรมผุดแล้ว...ไม่เกิดความรู้ในญาณใดใดเลย..ก็มี...

ธรรมผุดแล้ว..มีกิเลสตีความว่าตนเป็นนั้นเป็นนี้ก็มี

ธรรมผุด...ควรจัดอยู่ในฝ่าย..ของ..สมาธิ...
(พูดยากนะครับ...มันก็รู้เหมือนกัน..แต่ทำไมไม่จัดว่าเป็นญาณรู้...ผมสังเกตว่ามันมีลักษณะรู้..แต่รู้สั้นๆ..ไม่ไหลลื่น...ไม่ชุ่มชื่น..ไม่ซึมซาบใจ...นี้เราพูดถึงรู้ในญาณ9..หรือ..ญาณ16..นะครับ..ส่วนตัวผมเรียกว่าปัญญาของสมถะ)

ธรรมผุด...ของคนที่มีสมาธิ...ก็อยู่ระดับเดียวกันกับ.."สัญญาล่อ"..ของคนที่ทำแบบพิจารณา..นั้นแหละครับ

ถ้าไม่ทำไปปฏิบัติจริง ต่อให้เถียงกันจนลานธรรมจักรล่มแล้วล่มอีก อิอิ เสียเวลาเปล่า มีแต่จะสร้างความจำคือสัญญาผิดๆ (ปปัญจสัญญา) เปล่าๆปลี้ๆ เออนะ ถ้ายานยังงี้ว่าไปอย่าง