ลืมเห็น..

ส่วนประโยคนี้...เมื่อศรัทธาของคนยังไม่เกิด..พูดจนปากฉีกถึงหู เขาก็ไม่รับฟัง

แม้เราจะพยายามพิสูจน์ตน เพื่อให้เขาเชื่อ และมั่นใจในเรา

ทุ่มเทลงไปเท่าไหร...มันก็ศูนย์เปล่า....
.
.
บางอย่างต้องปล่อยให้ระยะเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตน

ให้คำพูดการกระทำ มันยืนยันและเป็นพยานในภูมิธรรมที่ตนมีในจิต

ระยะเวลาเท่านั้น...ที่มันจะช่วยเราในการแสดงจุดยืนของตนเองได้..
.
.
ปากแบบคุณกรัชกาย มีทุกมุมของสังคม

ขอบคุณนะ..ที่มาเป็นครูในการฝึกตน

ไม่เจอคนแบบคุณกรัชกายตอนนี้...วันหน้าก็ต้องเจออีกอยู่ดี

คุณกรัชกายอาจะดูเบบี๋ไปเลยก็ได้ ในเรื่องวาจาที่วิจารณ์คน

ขอบคุณสำหรับน้ำใจ ที่เอาตนเองมาสร้างกรรมและวิบาก

เพื่อเป็นครูในการฝึกการโดนกระทบให้เรา

เวลานั่งสมาธิแล้วเห็นภาพหัวกะโหลกบ้าง โครงกระดูกบ้าง ทำให้รู้สึกกลัว ทำไมถึงมีภาพเหล่านี้มาปรากฏ

เหตุการณ์คือ พอผมนั่งสมาธิไปสักพักผมเริ่มได้ยินเสียงวิ้งๆๆ ในหู และรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ กับยืนข้างหลัง ผมคิดไปเองหรือว่ามันมีอะไรครับ

ลืมเห็น..

ส่วนประโยคนี้...เมื่อศรัทธาของคนยังไม่เกิด..พูดจนปากฉีกถึงหู เขาก็ไม่รับฟัง

แม้เราจะพยายามพิสูจน์ตน เพื่อให้เขาเชื่อ และมั่นใจในเรา

ทุ่มเทลงไปเท่าไหร...มันก็ศูนย์เปล่า....
.
.
บางอย่างต้องปล่อยให้ระยะเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตน

ให้คำพูดการกระทำ มันยืนยันและเป็นพยานในภูมิธรรมที่ตนมีในจิต

ระยะเวลาเท่านั้น...ที่มันจะช่วยเราในการแสดงจุดยืนของตนเองได้..
.
.
ปากแบบคุณกรัชกาย มีทุกมุมของสังคม

ขอบคุณนะ..ที่มาเป็นครูในการฝึกตน

ไม่เจอคนแบบคุณกรัชกายตอนนี้...วันหน้าก็ต้องเจออีกอยู่ดี

คุณกรัชกายอาจะดูเบบี๋ไปเลยก็ได้ ในเรื่องวาจาที่วิจารณ์คน

ขอบคุณสำหรับน้ำใจ ที่เอาตนเองมาสร้างกรรมและวิบาก

เพื่อเป็นครูในการฝึกการโดนกระทบให้เรา

นั่งสมาธิแล้วเกิดหัวมันหมุนโครงเครงไปเอง

เป็นมาได้ประมาณ 3 วันแล้ว เมื่อก่อนนั่งสมาธิก็ไม่เห็นจะมีอาการอะไร แต่เมื่อสามวันก่อนขณะที่นั่งสมาธิ และกำหนดลมหายใจอยู่ เกิดอาการ หัวตึงแน่นๆ แล้วคอก็เอียงไปซ้ายบ้าง ขวาบ้าง แล้วก็มีแบบหัวหมุนไปเองด้วย คือ ขยับไปเอง ไม่ใช่ขยับในจิตนะ คือ ร่างกายที่ไม่ได้สั่งให้มันขยับเนี่ย มันหมุนไปเอง บ้างก็เอนมาหน้า บ้างก็เอนไปหลังเหมือนคนสับปะหงก แต่ไม่ได้หลับนะครับ มีสติ รู้ตัวตลอด

ตอนแรกผมนึกว่าโดนของ โดนผีเข้า หรือ เป็นอาการเจ็บป่วยทางร่างกาย แต่ถ้าเป็นอาการโดนของ ผีเข้า หรือเจ็บป่วย ก็ไม่น่าจะมีสติรู้ตัวตลอดเวลาใช่เปล่าครับ ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยโดน ตอนนี้เป็นหนักมาก ขนาดที่ว่าไม่ต้องเข้าสมาธิหรอก แค่ตั้งสมาธิอ่านหนังสือ หัวก็หมุนแล้ว เอียงไปซ้ายที ขวาที บางทีหัวก็หมุนไปเอง

แล้วตอนนี้อาการที่ตามมาคือ เวลาออกจากสมาธิมาแล้ว เหมือนคนเฉื่อยๆชาๆ เหมือนอยู่ในภวังค์ตลอดเวลาเลยครับ

รบกวนผู้รู้ด้วยครับว่าอาการแบบนี้มันคืออะไร ต้องไปต่อยังไง

ลืมเห็น..

ส่วนประโยคนี้...เมื่อศรัทธาของคนยังไม่เกิด..พูดจนปากฉีกถึงหู เขาก็ไม่รับฟัง

แม้เราจะพยายามพิสูจน์ตน เพื่อให้เขาเชื่อ และมั่นใจในเรา

ทุ่มเทลงไปเท่าไหร...มันก็ศูนย์เปล่า....
.
.
บางอย่างต้องปล่อยให้ระยะเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตน

ให้คำพูดการกระทำ มันยืนยันและเป็นพยานในภูมิธรรมที่ตนมีในจิต

ระยะเวลาเท่านั้น...ที่มันจะช่วยเราในการแสดงจุดยืนของตนเองได้..
.
.
ปากแบบคุณกรัชกาย มีทุกมุมของสังคม

ขอบคุณนะ..ที่มาเป็นครูในการฝึกตน

ไม่เจอคนแบบคุณกรัชกายตอนนี้...วันหน้าก็ต้องเจออีกอยู่ดี

คุณกรัชกายอาจะดูเบบี๋ไปเลยก็ได้ ในเรื่องวาจาที่วิจารณ์คน

ขอบคุณสำหรับน้ำใจ ที่เอาตนเองมาสร้างกรรมและวิบาก

เพื่อเป็นครูในการฝึกการโดนกระทบให้เรา

นั่งสมาธิแล้วร้องไห้ ร้องจนตัวสั่น

นั่งสมาธิที่ปฏิบัติจริงๆครั้งนี้คือครั้งที่ 2 ที่เข้าถึง นั่งได้เกือบชั่วโมง ครั้งแรกรู้สึกลอยอยู่บนเมฆ รู้สึกดีมาก ครั้งนี้ก็เหมือนกัน แต่ครั้งนี้ลึกกว่ามากนานกว่ามากด้วยเป็นชั่วโมง ครั้งนี้นั่งระลึกจิต หรือเขาเรียกอะไรไม่รู้ ใจคิดถึงแม่คิดถึงพ่อมาก เหมือนจิตอยู่ในอดีต คิดถึงเขาเหมือนจากมานานมาก คิดถึงจับจิต คิดถึงน้ำตาไหลร้องไห้มือสั่นตัวสั่นตัวชา
ถามตัวเองว่าร้องทำไม ร้องไห้ไม่หยุด ตอนร้องรู้สึกตัว ถามตัวเองว่าร้องทำไม ตอบตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าคิดถึงเขาที่จากมาไกล ไม่ได้คิดไปเองนะ ไม่ได้บ้าด้วย มีคนเป็นเหมือนเรา ใจนิ่งจิตนิ่ง แต่ทำไมใจกับจิตต้องคิดถึงเขาขนาดนั้น เราอยู่กันคนละโลกแล้ว ถึงจิตจะคิดถึงแค่ไหนก็ต้องละต้องวาง ใจคิดจะนั่งสมาธิแค่ให้มีสมาธิอ่านหนังสือ ทำไปทำมายาวเลย

เวลานั่งสมาธิแล้วเห็นภาพหัวกะโหลกบ้าง โครงกระดูกบ้าง ทำให้รู้สึกกลัว ทำไมถึงมีภาพเหล่านี้มาปรากฏ

เหตุการณ์คือ พอผมนั่งสมาธิไปสักพักผมเริ่มได้ยินเสียงวิ้งๆๆ ในหู และรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ กับยืนข้างหลัง ผมคิดไปเองหรือว่ามันมีอะไรครับ

ดังนั้น ผู้ซึ่งอ้างตนว่าบรรลุนั่นบรรลุนี่ เป็นอริยะขั้นนั้นขั้นนี่ ก็ต้องมีหลักปฏิบัติ แล้วจะเป็นอะไรยังไงเป็นอีกขั้นหนึ่ง

นั่งสมาธิแล้วเกิดหัวมันหมุนโครงเครงไปเอง

เป็นมาได้ประมาณ 3 วันแล้ว เมื่อก่อนนั่งสมาธิก็ไม่เห็นจะมีอาการอะไร แต่เมื่อสามวันก่อนขณะที่นั่งสมาธิ และกำหนดลมหายใจอยู่ เกิดอาการ หัวตึงแน่นๆ แล้วคอก็เอียงไปซ้ายบ้าง ขวาบ้าง แล้วก็มีแบบหัวหมุนไปเองด้วย คือ ขยับไปเอง ไม่ใช่ขยับในจิตนะ คือ ร่างกายที่ไม่ได้สั่งให้มันขยับเนี่ย มันหมุนไปเอง บ้างก็เอนมาหน้า บ้างก็เอนไปหลังเหมือนคนสับปะหงก แต่ไม่ได้หลับนะครับ มีสติ รู้ตัวตลอด

ตอนแรกผมนึกว่าโดนของ โดนผีเข้า หรือ เป็นอาการเจ็บป่วยทางร่างกาย แต่ถ้าเป็นอาการโดนของ ผีเข้า หรือเจ็บป่วย ก็ไม่น่าจะมีสติรู้ตัวตลอดเวลาใช่เปล่าครับ ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยโดน ตอนนี้เป็นหนักมาก ขนาดที่ว่าไม่ต้องเข้าสมาธิหรอก แค่ตั้งสมาธิอ่านหนังสือ หัวก็หมุนแล้ว เอียงไปซ้ายที ขวาที บางทีหัวก็หมุนไปเอง

แล้วตอนนี้อาการที่ตามมาคือ เวลาออกจากสมาธิมาแล้ว เหมือนคนเฉื่อยๆชาๆ เหมือนอยู่ในภวังค์ตลอดเวลาเลยครับ

รบกวนผู้รู้ด้วยครับว่าอาการแบบนี้มันคืออะไร ต้องไปต่อยังไง

เรื่องนี้ เป็นเรื่องธรรมดา ที่ นักปฎิบัติ ต้องพบต้องเห็น..

มันแค่เป็นนิมิต ที่เกิดจากการฝึกกรรมฐาน ที่มันผุดขึ้นมา

แต่กำลังใจของเราไม่มั่นคงพอจึงเห็นภาพ ก็แค่นั้น...

สรุป..ธรรมดา ไม่ได้ประหลาดอะไร



นี่ก็เป็นปกติ ของคนที่เพิ่งเริ่มฝึกปฎิบัติ เสียงวิ้งๆในหูเกิดขึ้นได้ ขณะทำสมถะ

การรู้สึกว่ามีคนนมานั่งข้างหลัง มันก็เป็นเรื่องปกติ

ที่จะสามารถพบเจอในขณะกรรมฐานได้ ในช่วงอุปจารสมาธิ

ถ้าจิตเสถียร ถึงขั้นขึ้น ฌาน1แล้ว ความรู้สึกแบบนี้จะไม่มี

จะมั่นคงในคำภาวนาและลมหายใจที่เราเอาเป็นกรรมฐานหลัก

สรุป..นี่ก็ไม่ได้ประหลาดอะไร ปกติ ที่ทุกคนต้องเจอต้องผ่าน

แต่จะเจอจะผ่านแบบไหน ในเรื่องรายละเอียด มันอยู่ที่กรรมที่สะสมมา

สะสมมาต่างกัน จึงเจอพบเห็นต่างกันได้



นี่เป็นวลีลอยๆ..เป็นคำพูดโพส ของผู้โพส ไม่มีเจตนาสื่ออะไร..จึงไม่จำเป็นต้องตอบใดๆ

นั่งสมาธิแล้วเกิดหัวมันหมุนโครงเครงไปเอง
นั่งสมาธิที่ปฏิบัติจริงๆครั้งนี้คือครั้งที่ 2 ที่เข้าถึง นั่งได้เกือบชั่วโมง ครั้งแรกรู้สึกลอยอยู่บนเมฆ รู้สึกดีมาก ครั้งนี้ก็เหมือนกัน แต่ครั้งนี้ลึกกว่ามากนานกว่ามากด้วยเป็นชั่วโมง ครั้งนี้นั่งระลึกจิต หรือเขาเรียกอะไรไม่รู้ ใจคิดถึงแม่คิดถึงพ่อมาก เหมือนจิตอยู่ในอดีต คิดถึงเขาเหมือนจากมานานมาก คิดถึงจับจิต คิดถึงน้ำตาไหลร้องไห้มือสั่นตัวสั่นตัวชา
ถามตัวเองว่าร้องทำไม ร้องไห้ไม่หยุด ตอนร้องรู้สึกตัว ถามตัวเองว่าร้องทำไม ตอบตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าคิดถึงเขาที่จากมาไกล ไม่ได้คิดไปเองนะ ไม่ได้บ้าด้วย มีคนเป็นเหมือนเรา ใจนิ่งจิตนิ่ง แต่ทำไมใจกับจิตต้องคิดถึงเขาขนาดนั้น เราอยู่กันคนละโลกแล้ว ถึงจิตจะคิดถึงแค่ไหนก็ต้องละต้องวาง ใจคิดจะนั่งสมาธิแค่ให้มีสมาธิอ่านหนังสือ ทำไปทำมายาวเลย

จากคำนี้ นั่งสมาธิแล้วเกิดหัวมันหมุนโครงเครงไปเอง

มันบ่งบอกชัดอยู่แล้ว ว่าเขาอยู่ในช่วงอุปจารสมาธิ ในปิติ5...

ถ้าเขามุ่งเข้ามาความสงบโดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับกาย

โดยมุ่งเน้นเข้าสู่ความสงบของจิตอย่างเดียว

โดยเกาะคำภาวนาและลมหายใจเป็นหลัก...

ถ้าเขาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาจะเข้าสู่ ฌาน1 ได้เอง

ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

กรรมที่ว่านี่หมายถึงอะไรขอรับ

อ้อ เกี่ยวกับฌาน

นี่จะเป็นฌานไหมขอรับ

นี่ก็กรณ๊เดียวกัน...เป็น1 ในปิติ5 เท่านั้น

ที่เหลือคือ คำบรรยายอาการของเขา สิบบรรทัดคือ การบรรยายอาการของเขา

แต่ ความสำคัญหลัก มันอยุ่ที่คำว่า

นั่งสมาธิแล้วเกิดหัวมันหมุนโครงเครงไปเอง..แค่นั้น

แฟนเป็นคนที่เสเพลมาก กินเหล้า แบบว่าไม่ได้เรื่องน่ะค่ะ
แต่มีหมอดูหลายท่านทักว่าถ้าแฟนได้ศึกษาธรรมะอย่างจริงจังจะบวชไม่สึกตลอดชีวิต
ตอนแรกดิฉันคบกับแฟนก็ไม่ทราบหรอกนะคะว่ามีหมอดูเคยทักไว้กับพ่อแม่แฟน

ดิฉันเป็นคนชอบทำบุญทำทาน นั่งสมาธิและสวดมนต์ แฟน ก็ทำตามดิฉันเพราะดิฉันบังคับแรกๆเมื่อไม่กี่วันนี้พาแฟนไปนั่งสมาธิมา (แบบยุบหนอพองหนอ) แค่ไม่กี่ชั่วโมง แฟนดิฉันก็ผิดปกติไปค่ะ

เค้าตื่นมาจากสมาธิ เค้าถามดิฉันว่า รู้สึกถึงลมหายใจที่ชัดเห็นเค้ารู้สึกว่าส่วนท้องเค้ามันยุบลงไปแค่ไหนอย่างไรเวลาหายใจเข้าออก เวลาเดินจงกรม เค้ารู้สึกถึงเท้าที่ย่ำลงพื้นว่าส่วนไหนที่กระทบพื้นชัดเจน

เค้าถามดิฉันว่ามันคืออะไร ดิฉันได้แต่นั่ง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ

กลับมาจากวัดเค้าพูดว่า เค้าสดชื่น จับพวงมาลัยรถรู้ว่า มือเค้าจับพวงมาลัย รู้สึกชัดเจนมากๆ มีสติ
เค้าบอกเค้าเข้าใจถึงคำว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานว่ามันมีจริงๆ เหมือนคนใส่เเว่นมัวๆมาแล้วเช็ดจนมันใสชัดเจน

เค้าพูดแต่เรื่องนั่งสมาธิ กลับมาเค้าไม่ดื่มเหล้า สวดมนต์ นั่งสมาธิ ยิ้ม ใจเย็นและดูจะอิ่มบุญมากมาหลายวันแล้วค่ะ

ดิฉันดีใจค่ะที่เค้าเป็นแบบนี้ เค้าบอกเค้ากลัวที่ไปสูบบุหรี่ หรือ กินเหล้าอีกความรู้สึกแบบนี้จะหายไป
เค้ากำลังเข้าถึงสมาธิใช่ไหมคะ ดิฉันจะพาเค้าไปนั่งบ่อยๆเค้าจะได้เป็นคนดี

ดิฉันอยากนั่งได้แบบเค้าจังเลยค่ะ ทำมาตั้งนานก็ยังไม่เป็นเหมือนเค้า เค้านั่งแป๊บเดียวเองไม่เคยสนใจเรื่องนี้ด้วย
มันน่าน้อยใจนัก!!

ไร้สาระ นะ คุณกรัชกาย จะมาบี้ อะไรกับเรา..

ทุกคนมีบุญมีกรรม มีกิเลส มีวิบาก มีเป็นของตนเอง ใครสะสมมายังไง ก็ได้รับวิบากมาแบบนั้น

มันก็แค่นั้น...จะมาบี้อะไร กับคำว่า กรรม...

เราถือว่า คุณกรัชกาย ไร้สาระนะ

ถ้าคำพูดคล้ายๆแบบนี้ออกมาอีก เราขอหยุดตอบ..

เราไม่เห็นประโยชน์กับการต่อปากต่อคำ..

มันไม่ใช่การคุยกันแล้วแบบนี้ เราไม่สนุกด้วย

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทาง (...) คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรม และให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ

อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

ระยะ หลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน บาง อาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอด เวลา 2 - 4 ชั่วโมง ทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา อาการยังมี ตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง

ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ

กักกายเอ่ย....เลิกลองภูมิคนอื่นด้วยตัวอย่างเก่าเก่าเดิมเดิม...แล้วคิดว่า..ข้าแน่ไม่มีใครเกิน..555

ถามจริงเฮอะ..กักกายได้ไปแก้อาการพวกนี้กับเขาเหล่านั้น..อะป้าว?..หรือว่า..นั่งนึกนึกเอาเองว่าต้องแก้ยังงั้น..ยังงี้..

เอ้า..ตอบ..
1. เจอตัว..และแก้อาการเหล่านั้ได้
2.เจอตัว...แต่แก้อาการนเหล่านี้ไม่ได้
3. ไม่ได้เจอตัวตนคนที่มีอาการเหล่านี้แต่อย่างใด...