มันจิตคนละดวงเกิดซ้อนกันไปติดๆ กรัชยังไม่ยอมเข้าใจ

ถ้ายังงั้นพูดจิตก็พอ ไม่ต้องไปยกเจตสิก สติสัมปชัญญะเป็นต้นมา บอกไม่ฟัง เด๋วก็ทุ่มด้วยจักรยาน เออ

ไม่พูดถึงมันก็มาพร้อมกันอยู่แล้วกับเจตสิก เราจะเน้นใช้เจตสิกตัวไหนนั่นแล้วแต่มนสิการและโยนิโสของผู้ทำ

ในการเจริญมรรค 8 นั้นเราใช้สตินทรีย์ ปัญญินทรีย์
สมาธินทรีย์เจตสิกเป็นหลักใหญ่ เจตสิกอย่างอื่นก็เอามาใช้ตามสถานการณ์

พูดอย่างนี่กรัชกายจะมีทางเข้าใจไหมนี่

นี่ก็ยังส่งท้ายด้วยการอยากทำคดีอาญาอีกแล้ว

"ทุ่มด้วยจักรยาน"

นี่หรือความคิดและคำพูดของนักวิชาการธรรมะใหญ่ประจำลานธรรมจักร

ถ้าใช้ต้องเริ่มปฏิบัติกรรมฐานแบบใดแบบหนึ่ง (เว้นกสิณเวทนาอย่างที่ว่านะ) ที่ว่านั่นไม่เรียกใช้นะ เขาเรียกมโน พูดเอาแต่ดีแต่ได้



ตีด้วยไม้หน้าสามท่านอโศกก็ว่าโบราณไม่ทันสมัย ปัจจุบันใช้ไม้เชอร์ร่ากันแล้วว่า อิอิ ก็เลยทุ่มด้วยจักรยานบ้าง หรือจะให้ทุ่มด้วยรถตู้

ว่าศึกษาทางธรรม (ทำ) ตั้งแต่อายุ 7 ขวบ เสียดายเวลาแทนจินๆ

ชั่วโมงบินทางด้านการปฏิบัติของกรัชกายยังน้อยไปจริงๆ ฟังธรรมทางด้านการปฏิบัติยังไม่ค่อยเข้าใจ

แค่เวทนากสิณก็ยังไม่รู้เรื่อง

มีเวทนากสิน..ไปแล้ว..

ยังมีกายกสิน..อีกมั้ยคับ..

รึ..จิตกสิน..มีมั้ยคับ??

"เวทนากสิณ"

กสิณ ต้องสะกดด้วย ณ นะครับแปลว่าเพ่งรู้อยู่แต่สิ่งเดียว

ถ้ากกสิน น .หนู สงสัยจะแปลเป็นอย่างอื่น

คำนี้ผมได้จากหลวงปู่ครูบาที่ทรงคุณธรรมมากของภาคเหนือรูปหนึ่ง ตอนไปเข้าฝึกกรรมฐานหนอ จึงจำแม่นขึ้นใจ
ยังจำภาพวันที่ไปสอบอารมณ์กับท่านได้เป็นอย่างดี จึงเชื่อว่ามีความหมายลึกซึ้งและเป็นเรื่องที่เป็นธรรมะจากใจไม่ใช่ธรรมะจากตำรา เพียงแต่อาศัยคำพูดในตำรา

ทีงี้...เอาธรรมะในตำรา..ซะนิ..

ไม่เอาธรรมะจากใจแล้วหรอ?....




แล้ว..อโสกะ..ไม่สงสัย...อย่างผมบ้างหรอ?...ว่า..มีเวทนากสินแล้ว...แล้วจะมีกายกสิณมั้ย...มีจิตกสินมั้ย?...

ถ้ากสิณ..แปลว่า...เพ่งรู้อยู่แต่สิ่งเดียว....
แล้ว...ถ้าเราระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า..มีพุทธานุสติ....แล้วอโสกะ..จะเรียกว่า..พุทธกสิณ..มั้ย?

ทำไมไม่เรียก..ละคราบ..

พุทธานุสติ หรือกรรมฐานอันไหนมีชื่อเรียกอยู่แล้ว ก็ให้ใช้ตามนั้น ที่ยังไม่มีชื่อเรียก ถ้าเป็นการเพ่งกำหนดรู้อยู่สิ่งเดียวที่เป็น 1 เดียวไม่เอาอะไรอื่นเลยก็น่าจะเรียกเป็นกสิณได้
อย่างชาว...ที่เพ่งรูปดวงแก้วหรือพุทธรูปให้เป็น 1 เดียวก็เรียกว่าเป็นกสิณก็ได้

ถามกบหน่อยว่า....นี่กบจะเอาเป็นเอาตายให้อโสกะผิดให้ได้
ในเรื่องนี้ใช่ไหม?
ผิดวิสัยนักปฏิบัติที่คิดว่าตนเองบรรลุธรรมแล้วนะ


"สัพเพธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ"

เตือนสติ.....กลับหาว่าเราจะฆ่าจะแกง..ซะนี้

ผิดก็แก้..แก้ที่ความเห็นของตน...

ไม่ใช่...เห็นว่าสิ่งนั้นมันผิดแล้ว..แต่ก็ยังดึงดัน..ตะแบง..ไปเรื่อย...เพราะ...กลัวเสียหน้า

อโสกะ..เห็นความผิดปกติ..ของการใช้คำว่า..เวทนากสิน..รึยัง?

ถ้าอโสกะไม่เห็นว่า...เวทนากสิน..มันผิดตรงไหน....
ผมจึงถามให้อโสกะได้คิด..ว่า..หากนึกถึงอะไรแล้วเรียก..กสินนั้น..กสินนี้...พุทธานุสติก็เป็นพุทธกสิน..นะซิ...???....แต่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้น

อโสกะ..ก็ต้องพิจารณาตามเนื้อผ้า..ว่า..จริงรึไม่จริง....หัดเอ๊ะใจ..ซะบ้าง..

แก้ตัวเงียบๆก็ได้..ถ้ากลัวเสียหน้า..

หน้าเยอะ..นิ



แก้ตัวอย่างนี้..ไม่มีหลักไม่มีการ...ใช้หลักกูอย่างเดียว...แก้ไปทั้งน้ำขุ่นๆ...ถ้าไปสอนคนอื่นก็เกิดความเห็นผิด..ก็พากันเข้ารกเข้าพง..หากลูกศิษย์ไปพบคนที่เขานำธรรมะจริงมาพูดก็อาจไปว่าเขาผิด..ทีนี้ได้พากันเข้านรกเข้าอบายภูมิ...ไปซดน้ำชาในนรกเป็นกัปล์

ทำไม..กสินจึงมีแค่ 10??

ไปตั้งกระทู้ใหม่..เลยดีกว่า..
viewtopic.php?f=1&t=53575

[size=150]กระทู้แตกหน่อ
55555555

ดีๆจะได้มีเรื่องคุยกันได้อีกหลายแง่มุม

สาธุ[/size]

ยินดีกับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ

สำนวนของคนเก่าๆ...ที่ว่า
คนดี..ชอบแก้ไข
คนจัญไร...ชอบแก้ตัว
แต่ก่อน...ผมไม่เข้าใจว่า...ทำไมต้องไปว่าคนที่..มักแก้ตัว..ด้วยนะ...

พอมาหัดศึกษาธรรม...ก็พอจะเดาได้ว่า...ทำไมโบราณเขาที่เปรียบใว้อย่างนั้น..

แก้ไข....เพราะเห็นผิดจริง...มุ่งหวังแต่ให้ตนทำสิ่งที่ดี...ไม่ได้ห่วงชื่อเสียงเกียรติยศหน้าตา

แก้ตัว...แม้จะเห็นว่าตนผิดก็จริงแต่ก็ใว้ท่าซะหน่อย..เพราะห่วงชื่อเสียงเกียรติยศหน้าตา...กลัวเสียหน้า...เสียงยศ..เสียลาภ.
....................................

เมื่อเห็นว่า..ผิด..ไม่ถูกไม่ควร...ก็อย่าได้พูดอีกนะครับ....กสิณเวทนา..นี้นะ

ส่วนใครจะพูด..พระองค์ไหนจะสอนในสำนักของท่าน..ก็ปล่อยเป็นเรื่องของท่านไป..

หากอโสกะ..พูดในลานอันเป็นที่สาธารณะ..ก็ขออนญาติ..ติติ่ง..ละกัน

แล้วก็เลิกโทษนั้น..โทษนี้..โทษคนอื่นว่าไม่พิจารณาธรรมละเอียด...ลานธรรมนี้ไม่ชอบของแปลก..ไม่มีปัญญาเห็นของจริง...ยึดแต่ตำรา..ตำนิทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่เหมือนตำรา..ด้วยนะครับ...เพราะอารมณ์แบบนี้เป็นอารมณ์ชั่ว...ครับผม