ก็อย่าเปิดช่องโหว่ให้ได้ว่าสิ นิสัยครูบาอาจารย์ที่ดี เห็นศิษย์ทำผิดก็ต้องรีบบอกรีบเตือนทันที ก็ต้องตีบ้างด่าบ้างเป็นธรรมดา

"หน้ายักษ์ปากร้ายข้างนอก แต่ใจพระข้างในนะ"

คลุกคลีกับครูบาอาจารย์ทางพระป่าสายอีสาณมานานไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นไม่เคยได้กราบเรียนธรรมกับครูบาอาจารย์อย่างนี้เลยหรือ กบ

แต่กรัชนั้นคงไม่ค่อยเคยแน่เพราะคงคลุกคลีอยู่กับทางสายหนอมากกว่า

ครูบาอาจารย์..ก็ครูบาอาจารย์...

อโสกะ...อย่าไปหลงตน...ในตำแหน่ง...อบรมคนอื่นเลย....มันหัวโขน...

คุณธรรมมาเห็นผิดเข้าใจผิดแล้ว

ธรรมะของพระป่าก็มาจากที่พระพุทธเจ้าทรงสอนทั้งนั้นแหละ อาจจะใช้บัญญัติภาษาต่างกันออกไปบ้างแต่เนื้อธรรมเป็นอันเดียวกัน รวมลงที่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เหมือนกันทั้งหมด

เหตุการณ์คือ พอผมนั่งสมาธิไปสักพักผมเริ่มได้ยินเสียงวิ้งๆๆ ในหู และรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ กับยืนข้างหลัง ผมคิดไปเองหรือว่ามันมีอะไรครับ

อย่าคิด...แต่จะสอนคนอื่น..เล้ย..

กบเข้าใจผิด เห็นผิดอะไรด้วยอำนาจอคติและอณิษฐารมณ์หรือเปล่า จึงคิดอย่างนั้น

อโศกะเข้ามาในลานธรรมจักรแห่งนี้เพื่อสนทนาธรรมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ธรรมกับมิตรสหายในลาน ไม่ได้บอกว่าจะมาเป็นอาจารย์สอนธรรมในนี้หรอกนะครับ

กบควรคิดใหม่ทำใหม่ มองทุกอย่างในแง่บวกไว้เสมอ[color=#FF0000] หาประโยชน์จากสิ่งที่คิดว่าเลวร้ายให้เจอ จึงจะสมกับเป็นพุทธบุตร ซึ่งพระบิดาทรงสอนให้เผชิญหน้าทุกข์เพื่อค้นหาให้พบและละสมุทัย ไม่ใช่ไปเที่ยวคอยตัดสินผิดถูกให้กับใครอันไม่ใช่หน้าที่และงานที่พึงกระทำนะครับ
[/color]

:b13:
ประโยชน์จากสิ่งเลวร้ายหรือไม่ถูกใจในกระบอร์ดนี้เช่น

1.เกิดความเบื่อหน่ายคลายจาง โลกย์ เมื่อเห็นการแข่งดีกันถกเถียงกันด้วยเหตุผลจากการคัดลอกตำรามาข่มทับกัน

2.บางกระทู้มีถ้อยคำส่อเสียดหรือมิจฉาวาจาอื่นๆจากผู้รู้ธรรม
ทำให้เห็นว่า รู้ธรรมอย่างเดียวแต่ไม่ปฏิบัติภาวนาจริงนี่กิเลสโลภ โกรธ หลงก็ไม่ได้บางเบาไปตามระดับความรู้

3.บางเรื่องทำให้จิตขุ่นมัว ปลุกทิฏฐิมานะที่หลบอยู่ในใจตนให้ตื่น ก็ได้ใช้ประโยชน์ นำมาเป็นเครื่องชี้วัดขุดคุ้ยอนุสัยในใจตนออกมาชำระให้สะอาดยิ่งๆขึ้นไป

4.ได้รู้ว่าในลานบางลานหรือหลายลานไม่ชอบเรื่องแปลกๆแหวกความรู้สึก ความเคยชินและสิ่งที่นิยมยกย่องกันในเมืองไทย

5.เห็นความยึดติดแน่นไม่แน่นของผู้คนในความรู้ความเห็นวิชาตำรา

6.ได้แรงบันดาลใจยิ่งๆขึ้นไปว่าเราควรถึงเวลาปลีกวิเวกเร่งรัดเจริญภาวนาทั้งสมถะและวิปัสสนาเพื่อพาตนให้ถึงความหลุดพ้นโดยสมบูรณ์ เพราะการมัวแต่มาสนทนาธรรม
โดยไม่ลงมือทำให้ยิ่งๆขึ้นไป หาได้เกิดประโยชน์อะไรเท่าที่ควร

"รู้มาก ยากนาน รู้น้อย พลอยรำคาญ รู้พอดีพอประมาณ จึงจะเอาตัวรอด ปลอดภัย"

"ธรรมใดก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ"