เขาไปอยู่เป็น 10 วัน แล้วก็มาทำต่อที่บ้านเป็นปีๆ เออ

แต่ไม่ผ่านสมาธิ ติดปีติ นิมิต อุปาทาน มัวคบแต่คนพาลเลยไม่มีคนช่วยแก้ไข

ช่างน่าสงสารจริงๆ
คนที่รู้จักก็ไม่แนะนำกัลยาณมิตร กลัวเขาดีเกินหน้า......จัง

รำพึงรำพันไม่เอา

ไม่มีสติปัญญาเข้าใจถึงคำแนะนำเลยนะกรัชกาย

จริงๆนะ เห็นแต่บ่นงึมงำๆ

กรัชกายมีสติปัญญาแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้ก็ลองแสดงออกมาสิว่าทำอย่างไร จะได้รู้กันเสียทีว่ากรัชกายรู้จริง เก่งจริงหรือมีแต่ราคาคุย เพราะมีแต่ถามๆๆ ถามลองภูมิคนอื่นแต่ไม่เคยแสดงข้อคิดเห็นหรือภูมิปัญญาในการแก้ไขปัญหาที่ก้อปมาถามทั้งหมดสักที

บอกจนปากจะฉีกถึงใบหูแล้วไม่จำ หรือไม่เข้าใจนะ

เอานะย้ำอีกที ขณะนั้นๆเป็นยังไง รู้สึกยังไง ว่าในใจ,กำหนดจิต..ว่ายังงั้น ตามที่สภาวะมันเป็น ตามที่รู้สึก ไม่เลี่ยงหนีความจริง เช่น เห็นปุ๊บ กำหนดปั้บ "เห็นๆๆ..." ได้ยินปุ๊บ กำหนดปั้บ "ได้ยินๆๆ..." รู้สึกปวด ก็ "ปวดๆๆ...." รู้สึกเจ็บ ก็ "เจ็บๆๆ..." รู้สึกรำคาญ ก็ "รำคาญๆๆ...." รู้สึกฟุ้งซ่าน ก็ "ฟุ้งซ่านๆๆ..." รู้สึกง่วง ก็ "ง่วงๆๆๆ...." ฯลฯ

เข้าใจไหม หือ

ตก "หนอ" ไป สันตติไม่ขาดนะ!!!!!!

อ้าว ก็ให้ทิ้งหนอไม่ใช่หรอ