ถ้า..อโกสะเข้าใจว่า...รายชื่อที่มีอยู่ในปฏิจจะ..แต่ละชื่อทั้งหมดเป็นสมุทัย..

งั้น....โสกะ..ปริเทวะ...ทุกขะ..โทมนัส..อุปายาส...เป็นสมุทัยด้วยอะป้าว..ละ..อโสกะ?

แล้วคนที่ตรัสรู้...เป็นผู้ไกลจากกิเลสแล้ว...สมุทัยตายหมดแล้ว...ก็ไม่มีสังขารแล้ว..ใช่มะอโสกะ?


จากคำถามนี้...ทีนี้อโสกะพอจะรู้รึยัง...ว่า..ที่อโสกะเข้าใจนั้น..ผิดตรงไหน?

หากยังไม่เข้าใจ...ใบ้ให้ก็ได้...

กระบวนการของสมุทัย..กับ...ตัวสมุทัย...แยกกันให้ออก...

ถ้ายังไม่เข้าใจอีก...ดูตัวอย่างนี้..อาจเข้าใจอะไรขึ้นบ้าง..



หากยังไม่เข้าใจอีก....ก็บอกนะ

ปัจจัยที่ทำให้เกิด สมุทัย
กบเข้าใจไหมคำนี้?

สังขารเป็นคำพูดรวมๆที่หมายถึงการปรุงแต่งว่าเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้

จิตสังขารนั่นเป็นปัจจัย ก่อให้เกิดทุกข์

กายสังขาร เป็นที่รับทุกข์

แยกใช้สังขารให้ถูกกับงานนะครับกบ อยาเข้าใจผิด

ไปโน้น.......

เบื่อแบบท่านอโศก แถวๆบ้านเรียกเบื่อๆอยากๆ เช่น เมื่อวานรู้สึกเบื่อ วันนี้รู้สึกอยาก เดี๋ยวเบื่อ เดี๋ยวอยาก

ความรู้สึกเบื่อที่ถูก ต้องเกิดจากการปฏิบัติทางจิตโดยเริ่มนับหนึ่งจากตรงนี้


นั่งสมาธิแล้วเหมือนร่างกายถูกกรีด

หนูเป็นคนหนึ่งที่นั่งสมาธิเป็นประจำ โดยอาจจะไม่ถูกวิธีเท่าไรนักเพราะหาหนังสือจากที่มีหลายท่านเขียนเอาไว้
และ
จากคำแนะนำของหลายๆท่านจากเว็ป... และก็ไม่เคยไปสถานปฏิบัติธรรมที่ไหนเลยส่วนใหญ่จะศึกษาหาข้อมูลเองเกี่ยวกับ การนั่งสมาธิ
ซึ่ง
ใช้เวลาในการนั่งสมาธิแต่ละครั้ง ก็ประมาณ ครึ่ง-หนึ่ง ชั่วโมงต่อวันค่ะ บางวันถ้าเวลามีน้อยจริงๆก็ประมาณ 15 นาทีค่ะ ตอนนั่งสมาธิก็ไม่เคยมีอาการอะไรให้เห็นค่ะ เพียงแค่จิต ใจสงบมากขึ้นเท่านั้น หลังจากออกจากสมาธิก็สวดมนต์ไหว้พระและแผ่เมตตาทุกครั้งแล้วก็เข้านอน

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่หลังจากนั่งสมาธิแล้ว แล้วกำลังจะนอนพอหลับตา เพื่อจะนอนซักพัก ซึ่งจะอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่นจะรู้สึกเหมือนร่าง กายถูกของมีคมกรีดทั่งร่างเลยค่ะ หลังจากนั้นจะมีอาการตัวลอยขึ้นสูงมาก เหมือนจะสูงกว่าหลังคา บ้านซะอีก ตอนนั้นรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ แต่รู้สึกตัวแบบเบลอๆ ทั้งๆที่ก็นอนหลับตาอยู่ คล้ายๆกับกำลังฝัน แต่ไม่ได้ฝันค่ะ หลังจาก นั้นตัวก็ลอยกลับลงมาที่เดิม แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในก้อน น้ำแข็งขนาดใหญ่ รู้สึกว่ามันเย็นมาก จนต้องลืมตาแล้วต้องไปหาผ้าห่มมาห่มเพิ่มหลาย ผืนเพราะหนาวมาก คิดอยู่ตลอดว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น คิดจนหลับไป

บางครั้งพอหลับตากำลังจะนอนซึ่งก็อยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่นอีกนั่นแหละ ก็รู้สึกสว่างจ้าเหมือนมีคนเอาไฟสปอร์ทไลท์ดวงใหญ่ๆมาส่องที่หน้าขณะที่กำลังนอนค่ะ

พอตื่นขึ้นมาตอนเช้า รู้สึกเบื่อหน่ายชีวิตเบื่อหน่ายโลกเหมือนอยากตัดขาดจากโลกไปเลยค่ะ แต่ รู้สึกแบบสงบๆนะคะ.. และก็เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง อยากทราบว่าอาการที่ว่านั้นเกิดจากอะไร เกี่ยวข้องกับการนั่งสมาธิหรือเปล่า

โสกะ..ปริเทวะ...ทุกขะ..โทมนัส..อุปายาส. เป็นผลของสมุทัยครับ

สมุทัยจริงๆคือ ตัณหา ปฏิจจสมุปบาทนอกนั้นเป็นปัจจัยให้เกิดตัณหา

หลายคนเข้าใจผิดว่าต้องไปทำลายอวิชชาซึ่งเป็นตัวปัจจัยเริ่มต้น

แต่พระพุทธเจ้ากลับทรงสอนให้ถอนตัณหา....เพราะอวิชชาและปัจจัยการทั้งหมดจะหักสะบั้นเมื่อถอนตัณหาได้เสียแล้ว

กระบวนการถอนตัณหาคือสติปัฏฐาน 4 เพราะสติปัฏฐานทั้ง4 หมายรวมไว้ที่เดียวกันคือ เอาออกเสียให้ได้ซึ่งความยินดียินร้ายในโลก

ยกคำศัพท์มาจากหนังสือจากตำราทั้งดุ้น แล้วมามโนจับแพะชนแกะไปเรื่อย

ปฏิจจสมุปบาทนั้น สรุปสั้นๆก็ได้แก่ การเกิด-ดับของทุกข์แค่นี้เอง

แต่นี่เที่ยวไล่ศัพท์แสง โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส ฟุ้งไปเรื่อย คิกๆๆ

ลองไหมล่ะ ไหนบอกความหมายคำว่า โสกะ ปริเทวะ เป็นต้นให้ฟังหน่อยสิ

คำสรุปปฏิจจสมุปบาท ทั้งข้างเกิดทุกข์ และทุกข์ดับ


โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา สมฺภวนฺติ

ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัส และความคับแค้นใจ จึงมีพร้อม

เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติ

ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งปวงนี้ ย่อมมี ด้วยประการฉะนี้

................................

โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา นิรุชฌนฺติ

ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัส และความคับแค้นใจ ย่อมดับ

เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหติ

ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมี ด้วยประการฉะนี้


หลักปฏิจจสมุปบาททั้งหมด มีความมุ่งหมายเพื่อแสดงความเกิด – ดับของทุกข์เท่านั้นเอง

ใครเข้าใจผิด..กัน

ก็เห็นแต่อโสกะ..นี้แหละกำลังแสดงความเข้าใจผิด..


.อโสกะเข้าใจว่า...อวิชชา..กับ..ตัณหา.อยู่คนละที่..ละซิ..

นี้อโสกะกำลังท่องตำราอยู่...ชิมิ..ชิมิ..

ใครน่าชอบว่าคนอื่นว่า..เอาแต่ท่องตำรา...นะ

เป็นจิตเจตสิกคนละดวงกัน ไม่ใช่อันเดียวกันอย่างที่กบเข้าใจผิด

หนีมาแนวเจตสิก..

เรียกว่า..ปนกันมั่ว...

กลับมาดูที่ตัวเองเขียนสิ...อโสกะ..

หนึ่ง....อโสกะ...ว่า..เจตสิกเป็นคนละตัว..

แล้วอโสกะบอกว่า..ตัดตัณหา..อวิชชาก็ขาดสะบั้น...ใช่มั้ย?...

ไหนลองอธิบายในแนวเจตสิก..สิ

อธิบายให้ได้นะเอ้า..

ไปดูเรื่องปฏิจจสมุปบาทสายดับให้ดีๆ

ตัณหานิโรธา อุปาทานนิโรโธ

แล้วก็วนไปดับอวิชชาเอง

ไหลมาทางปฏิจจะ...อีกแระ...

นี้ก็ตามตำรา..มิใช่นิ..

ไหน...ตามแนวเจตสิก...ไม่เอาแล้วนิ

ธรรมะที่แท้จริงทุกเรื่องย่อมมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกันอย่างล้ำลึก ถ้าไม่มีความสุดโต่งยึดติดในความคิดความเห็น
ย่อมจะเป็นคนปกติอยู่ได้บนทางสายกลางไปนานๆ จนผ่านโลกุตระ จึงจะได้สบายไร้โศก ปราศจากธุลีและมีจิตเกษม

พระธรรม...เป็นอันเดียว..จะว่าโยงใยอย่างที่อโสกะว่า..ก็ไม่ผิด

แต่โยงใย...ตามใจฉัน..นี้ซิมันผิด...

พระพุทธเจ้าเห็นจริง..เห็นชัด..เห็นละเอียด...ทรงแจกแจง..แยกแยะ..โยงใย...สรุปรวม...เป็นพุทธวิสัยให้เหล่าสัตว์ได้ค่อยๆ..เห็นตาม..ตามกำลัง...ตามความถนัดของตน..ของตน

ที่พูดว่า...
ปฏิจจะตัดตรงไหน..วัฎฎะสงสารก็ขาดลงตรงนั้น...เหมือนสร้อย..ตัดที่ห่วงข้อไหนสายสร้อยก็ขาดลงตรงนั้น..
ครูบาอาจารย์ที่ท่านได้..ท่านก็พูดตามกำลังที่ตนได้...ตนเห็น...

แต่ที่...อโสกะพูดว่า...





อโสกะพูดตามความคิด...

พอผมถามว่า..อโสกะเข้าใจว่า..อวิชชากับตัณหา..อยู่คนละที่หรือ?


อโสกะ..ก็ไปแนวเจตสิก...ว่าเป็นเจตสิกคนละตัว...

พอผมถาม..ว่า..งั้นตอบตามแนวเจตสิกซิ...(ดัณหาดับแล้วอวิชาขาดยังงัย)

อโสกะก็ว่า..[/quote]

แสดงว่า..อโสกะก็ยังเข้าใจว่า..อวิชชา...แยกกันอยู่..กับตัณหา..ตามตัวหนังสือ..ดีดี..นี้เอง..

แล้วก็ชอบว่าคนอื่น..ยึดตำรา..กอดหนังสือ..ซะจริง..ว่าแต่เขา..อิเหน่าเป็นเอง..

เลิกว่าคนอื่นได้แล้ว..ละอายแทน...

อย่าเอาธรรมคือความจริงที่ว่า..ธรรมโยงใยถึงกัน....มาอ้างเลยคับ...

ธรรม..นะจริง แต่คนอ้าง...มันไม่จริง..มันเข้าใจผิด (เข้าใจว่าอยู่คนละที่...เพราะเข้าใจว่าเป็นตัวเป็นตน...เป็นก้อนๆ...มีก่อนมีหลัง...มีที่นั้น..มีที่นี้..)