"สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ จนละความเห็นผิดยึดผิดว่ากายใจนี้เป็นอัตตา ตัวกู ของกู
พอกพูนความเห็นถูกต้องว่ากายใจนี้เป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกูของกู ทุกวัน เวลา นาที วินาที ที่ระลึกได้และมีโอกาส"

ทำตามที่ว่านี้แหละปัญญาจะเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลานะกรัชกาย

ฯลฯ กายใจนี้เป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกูของกู

คงกะว่า พูดวินาทีแล้วจะไม่มีรูรั่ว อิอิ มันยังเสี้ยววินาทีอีกนะ

ก็เออ ถ้าระลึกไม่ได้ ไม่มีโอกาสล่ะ ทำไงต่อ คิกๆๆ

แล้วคำพูดที่ว่า



จำมาแต่ไหน

ว้า....คิดว่า...ออกมาจากใจ..ซะอีก

พลิกแพลงและจำมาจากอนัตตลักขณะสูตร ท่อนแรกๆครับ[/size]

wink
ไม่มีอนุมาน

พิสูจน์ธรรมมาแล้ว พิสูจน์อนัตตามาแล้ว จึงเขียนสรุปมาให้ง่ายต่อการนำไปใช้ปฏิบัติจริง ดังที่ได้อ่านได้เห็น ได้รู้

ปฏิบัติๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปฏิบัติอารัย

ไหนลองให้ความหมายปฏิบัติชัดๆสิ

"สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์จนมันดับไปต่อหน้าต่อตา"

นี่ไงปฏิบัติธรรม บอกอย่างนี้แล้วกรัชกายทำจริงเป็นไหมตามคำบอกนี้?

s004
เห็นแผนผังตามรูปนี้ แล้วกรัชกายนำไปใช้เป็นแนวทางปฏิบัติเป็นไหม?

นี่แหละปฏิบัติธรรมถ้ากรัชกายลงมือทำได้ตามแนวทางที่บอกนี้

ปัจจุบันคือยังไงนะ

ถามปัจจุบันที่ว่า ผ่าไปเอาใยแมงมุมมาให้ดูอีก