asoka

เขาทั้ง 2 ยังสะแกนร่างกายไม่เป็นไม่ถูกวิธี โรคกรรมที่ปรากฏในกายจึงไม่สามารถถูกชำระออกได้

ให้เขาโทรไปคุยกับอโสกะสิ จะแนะวิธีผ่านปัญหานี้ให้ได้
แล้วจงกลับไปเข้าคอร์ส 10 วันอีกหลายๆครั้งโดยสลับกันระหว่างผู้ปฏิบัติ กับ ธรรมบริกร

ความรู้สึกหลังออกจากสมาธินี้ คืออะไรครับ แล้วผมจะแก้ไขมันยังไง?

ผมได้มีโอกาสไปเข้าคอสวิปัสสนาที่สถานปฏิบัติธรรม ธรรมอาภาของอาจารย์โกเอ็นก้า ครั้งแรกผมรู้สึกดีกับการปฏิบัติมากครับ ใจสงบ เย็นดี กายสบายเหมือนมีละอองเล็กๆเบาๆเย็นรอบตัว ช่วงวันสุดท้ายที่มีแผ่เมตตาผมรู้สึกเหมือนน้ำเย็นสาดจากหัวถึงเท้า เหมือนตัวว่างเปล่า มันทำให้สดชื่นเบาสบาย

ระหว่างอยู่ที่บ้านก็นั่งสมาธิบ้างทำๆหยุดๆ ดูลมหายใจ ใจสงบดี แต่ก็ไม่ได้ทำต่อเนื่องครับ

ครั้งที่สองที่ไปคือเมื่อปีที่แล้ว การปฏิบัติก็เป็นไปปกติ มีความรู้สึกถึง กลุ่มก้อนละเอียด และ กลุ่มก่อนหยาบบนผิวหนัง แต่คราวนี้รู้สึกเลยเขามาในร่างกาย คล้ายๆมวลสารขนาดหมวกกันน็อก ตันๆครอบหัวอยู่แล้วค่อยๆไหลทะลุมาที่บ่าแล้วออกไปที่หลัง จากนั้นก็มีก้อนใหม่วนเวียน บางทีก็ทีละสองก้อน ผมก็นั่งดูมันเคลื่อนไปเหมือนนั่งดูแม่น้ำที่มีเรือผ่าน

ตอนแรกความรู้สึกหนักตันที่ค่อยๆเคลื่อนนี้จะอยู่เฉพาะตอนทำสมาธิครับ ช่วงวันหลังๆแค่หลับตาจะนอนก็เห็นเลยครับ วันสุดท้ายก้อนนี้มันเกาะอยู่แม้ตอนลืมตา แล้วมันก็เคลื่อนลงมาที่หน้า ปาก ในปาก แล้วก็ติดแหมะอยู่ในนั้น

ตอนนี้ผมมีความรู้สึกดันๆตึงๆที่เคลื่อนไปมาได้ ค้างอยู่บนเพดานปาก ไม่หลุดไปไหน ย้ายไปซ้ายที ขวาที

ตอนกลับมาใหม่ๆผมคิดว่ามันก็ดีเป็นเหมือนการบ้านให้มีสติรู้ตัวตลอดเวลา ถึงเวลาคงหายเอง... ปีนึงผ่านไปก็ยังรู้สึกเหมือนวันแรก... เริ่มไม่ชอบครับ เวลานั่งสมาธิมันก็จะอยู่ตรงนั้น

ผมแก้ปัญหาด้วยการ แผ่เมตตาหลังสมาธิ ทำบุญถวายสัฆทาน อุทิศส่วนกุศลก็ไม่รู้สึกว่าเบาลงเลย

ทำให้ผมกังวล ว่าอาจจะเป็นโรคในช่องปาก ไปพบหมอทันตแพทย์ก็เจอฟันคุด จัดการผ่าออก พอยาชาหมดฤทธิ์ ก้อนนี้ยังอยู่... หลายเดือนให้หลังก็ให้หมอหูคอจมูกส่องกล้องเข้าไปในโพรงจมูก แต่ไม่พบความผิดปกติ

ความรู้สึกนี้ไม่ทำให้เจ็บปวด แต่เวลาที่ต้องใช้สมาธิ ในการทำงาน หรือเวลาพักผ่อนนั่งนิ่งๆ ความรู้สึกนี้ก็จะชัดมาก่อนเลย ไม่รู้จะปรึกษาใคร รบกวนท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยครับ

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทางท่านอาจารย์โกเอ็นก้า คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรม และให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ

อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

ระยะ หลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน บาง อาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอด เวลา 2 - 4 ชั่วโมง ทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา อาการยังมี ตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง

ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ

asoka
ยังฟุ้งซ่านอยู่กับอาการของกายใจเช่นนี้ยังสะแกนกายไม่ได้หรอกครับ สติจะต้องคมกล้า สมาธิต้องมั่นคงและพ้นนิวรณ์กว่านี้ จึงจะมีสิทธิ์มารู้ความละเอียดอ่อนระดับกระแสสั่นสะเทือนในร่างกายและทำการสะแกนกายได้ครับ

น่าสงสารที่ต้องทรมาณมาตั้ง 2 ปีกับอุปาทานเฉพาะตัว

กรัชกายก็ช่วยไม่ได้เชียวรึ

เขามีอาการและเวทนาในกายจนทำให้จิตฟุ้งซ่านเพราะคิดวิตกกังวล

อาการอย่างนี้วิธีแก้ต้องใช้หลายอย่างช่วยกัน หลักการสำคัญคือต้องทำให้เขามีสติสัมปชัญญะดีขึ้นยิ่งกว่านี้จนสงบ
อาการที่ทำให้เกิดนิวรณ์ธรรมเหล่านี้ได้ ให้มีสมาธิตั้งมั่นเพียงพอจนสามารถจะภาวนาตามวิธีของอาจารย์โกเอ็นก้าได้ต่อไป

ในหลักวิธีของท่านโกเอ็นก้า มี 2 หลักใหญ่ๆคือ
1.ทำให้จิตมีสมาธิตั้งมั่น ด้วยการทำสมาธิกับลมหายใจ 3 วันแรก
2.สะแกนร่างกายจนสามารถรู้กระแสสั่นสะเทือน(Vibration)
ทั่วทั้งร่าง

หลังจากนั้นร่างกายจะแสดงทุกขัง อนิจจัง อนัตตาให้เห็น
แต่ท่านเน้นให้พิจารณาอนิจจัง

ผู้ปฏิบัติท่านนี้ไม่สามารถผ่านด่านสมาธิใน 3 วันได้ ใจจึงไม่สงบไม่ตั้งมั่น ไม่ว่างจากนิวรณ์ธรรม จึงมีสมาธิไม่พอที่จะเห็นหรือสัมผัสรู้ความสั่นสะเทือนในร่างกายได้ 7 วันแห่งการสะแกนร่างกายจึงไม่เกิดผลดีอะไร ซ้ำร้ายยังทำให้เหน็ดเหนื่อยสับสนและทรมาณ

การแก้ไข ต้องทำให้เขาสงบจากอาการและความฟุ้งซ่านที่เกิดโดยอาจจะทำดังนี้

1.เพิ่มการเดินจงกรมเข้าไป โดยให้เดินจงกรมก่อนทำสมาธิกับลมหายใจจะเดินนานมากน้อยเท่าไรแล้วแต่ผู้ปฏิบัติจะบริหารเวลาของตนเองได้ เช่น เดิน 30 นาที นั่ง 30 นาทีถ้ายังฟุ้งและมีนิมิตอารมณ์ต่างๆเกิดมากให้ปรับเป็น เดิน 45 นั่ง
15 ถ้าหายฟุ้งบ้างแล้วให้กลับมาใช้สูตร 30/30 หากจิตตั้งมั่นมากขึ้นอีกให้ใช้สูตร เดิน 15 นั่ง 45 จนถึงนั่งตลอด 1 ชั่วโมงจนไม่ต้องเดินจงกรมช่วยเพียงกำหนดลมหายใจเข้าออกจิตก็สงบ
2.เมื่อจิตสงบควรแก่งานให้พยายามนั่งสังเกตกระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย ณ จุดใดจุดหนึ่งที่มันจะชัดขึ้นมาได้เองตามธรรมชาติก่อน เมื่อชัดดีแล้วให้จำสภาวะนั้นให้ได้ดีๆแล้ว
ย้ายจิตรู้ไปรู้และสังเกตที่กลางศรีษะจนรู้สึกอาการสั่นสะเทือนเหมือนอย่างที่เราเคยรู้สึกชัดที่ส่วนของร่างกายที่เราถนัด

พอรู้ชัดกระแสสั่นสะเทือนจุดที่กลางศีรษะแล้ว ให้ค่อยๆขยายความรับรู้กระแสสั่นสะเทือนนั้นให้กว้างออกไปจากจุดกลางศีรษะ ขยายออกไปๆๆๆๆๆจนชัดทั่วหัวทั่วตัวแขนขาและทั่วร่างจนถึงอุ้งเท้า รู้ขึ้นรู้ลงจากหัวถึงเท้าๆถึงหัว ไม่ช้า
ธรรมเขาจะทำงานต่อให้เราได้พบธรรมที่แท้จริง

ย้ายจิตรู้ไปรู้และสังเกตที่กลางศรีษะจนรู้สึกอาการสั่นสะเทือนเหมือนอย่างที่เราเคยรู้สึกชัดที่ส่วนของร่างกายที่เราถนัด

พอรู้ชัดกระแสสั่นสะเทือนจุดที่กลางศีรษะแล้ว ให้ค่อยๆขยายความรับรู้กระแสสั่นสะเทือนนั้นให้กว้างออกไปจากจุดกลางศีรษะ ขยายออกไปๆๆๆๆๆจนชัดทั่วหัวทั่วตัวแขนขาและทั่วร่างจนถึงอุ้งเท้า รู้ขึ้นรู้ลงจากหัวถึงเท้าๆถึงหัว

ไม่ช้าธรรมเขาจะทำงานต่อให้เราได้พบธรรมที่แท้จริง

ถามต่ออีกนิดหนึ่ง ธรรมที่ว่าธรรมที่แท้จริง นี่มันเป็นอารัยอ่ะ

เชื่อสิครับเพราะผมไปพิสูจน์มาแล้ว

การพูดว่าสะแกนร่างกายเป็นคำพูดให้ดูทันยุคสมัยในเรื่องสื่อภาษา แต่เนื้อหาเป็นธรรมะล้วนๆ คุณกบต้องได้ลองฟัง
ธรรมะบรรยายทั้งภาษาอังกฤษจากเสียงของท่านโกเอ็นก้าเองและที่แปลเป็นไทยแล้วจะร เข้าใจ และมีภาพบวก+ มากยิ่งขึ้นกับคำสอนของท่านอาจารย์โกเอ็นก้า

น่าสงสารที่ต้องทรมาณมาตั้ง 2 ปีกับอุปาทานเฉพาะตัว

กรัชกายก็ช่วยไม่ได้เชียวรึ

เขามีอาการและเวทนาในกายจนทำให้จิตฟุ้งซ่านเพราะคิดวิตกกังวล

อาการอย่างนี้วิธีแก้ต้องใช้หลายอย่างช่วยกัน หลักการสำคัญคือต้องทำให้เขามีสติสัมปชัญญะดีขึ้นยิ่งกว่านี้จนสงบ
อาการที่ทำให้เกิดนิวรณ์ธรรมเหล่านี้ได้ ให้มีสมาธิตั้งมั่นเพียงพอจนสามารถจะภาวนาตามวิธีของอาจารย์โกเอ็นก้าได้ต่อไป

ในหลักวิธีของท่านโกเอ็นก้า มี 2 หลักใหญ่ๆคือ
1.ทำให้จิตมีสมาธิตั้งมั่น ด้วยการทำสมาธิกับลมหายใจ 3 วันแรก
2.สะแกนร่างกายจนสามารถรู้กระแสสั่นสะเทือน(Vibration)
ทั่วทั้งร่าง

หลังจากนั้นร่างกายจะแสดงทุกขัง อนิจจัง อนัตตาให้เห็น
แต่ท่านเน้นให้พิจารณาอนิจจัง

ผู้ปฏิบัติท่านนี้ไม่สามารถผ่านด่านสมาธิใน 3 วันได้ ใจจึงไม่สงบไม่ตั้งมั่น ไม่ว่างจากนิวรณ์ธรรม จึงมีสมาธิไม่พอที่จะเห็นหรือสัมผัสรู้ความสั่นสะเทือนในร่างกายได้ 7 วันแห่งการสะแกนร่างกายจึงไม่เกิดผลดีอะไร ซ้ำร้ายยังทำให้เหน็ดเหนื่อยสับสนและทรมาณ

การแก้ไข ต้องทำให้เขาสงบจากอาการและความฟุ้งซ่านที่เกิดโดยอาจจะทำดังนี้

1.เพิ่มการเดินจงกรมเข้าไป โดยให้เดินจงกรมก่อนทำสมาธิกับลมหายใจจะเดินนานมากน้อยเท่าไรแล้วแต่ผู้ปฏิบัติจะบริหารเวลาของตนเองได้ เช่น เดิน 30 นาที นั่ง 30 นาทีถ้ายังฟุ้งและมีนิมิตอารมณ์ต่างๆเกิดมากให้ปรับเป็น เดิน 45 นั่ง
15 ถ้าหายฟุ้งบ้างแล้วให้กลับมาใช้สูตร 30/30 หากจิตตั้งมั่นมากขึ้นอีกให้ใช้สูตร เดิน 15 นั่ง 45 จนถึงนั่งตลอด 1 ชั่วโมงจนไม่ต้องเดินจงกรมช่วยเพียงกำหนดลมหายใจเข้าออกจิตก็สงบ
2.เมื่อจิตสงบควรแก่งานให้พยายามนั่งสังเกตกระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย ณ จุดใดจุดหนึ่งที่มันจะชัดขึ้นมาได้เองตามธรรมชาติก่อน เมื่อชัดดีแล้วให้จำสภาวะนั้นให้ได้ดีๆแล้ว
ย้ายจิตรู้ไปรู้และสังเกตที่กลางศรีษะจนรู้สึกอาการสั่นสะเทือนเหมือนอย่างที่เราเคยรู้สึกชัดที่ส่วนของร่างกายที่เราถนัด

พอรู้ชัดกระแสสั่นสะเทือนจุดที่กลางศีรษะแล้ว ให้ค่อยๆขยายความรับรู้กระแสสั่นสะเทือนนั้นให้กว้างออกไปจากจุดกลางศีรษะ ขยายออกไปๆๆๆๆๆจนชัดทั่วหัวทั่วตัวแขนขาและทั่วร่างจนถึงอุ้งเท้า รู้ขึ้นรู้ลงจากหัวถึงเท้าๆถึงหัว ไม่ช้า
ธรรมเขาจะทำงานต่อให้เราได้พบธรรมที่แท้จริง

เชื่อสิครับเพราะผมไปพิสูจน์มาแล้ว

การพูดว่าสะแกนร่างกายเป็นคำพูดให้ดูทันยุคสมัยในเรื่องสื่อภาษา แต่เนื้อหาเป็นธรรมะล้วนๆ คุณกบต้องได้ลองฟัง
ธรรมะบรรยายทั้งภาษาอังกฤษจากเสียงของท่านโกเอ็นก้าเองและที่แปลเป็นไทยแล้วจะร เข้าใจ และมีภาพบวก+ มากยิ่งขึ้นกับคำสอนของท่านอาจารย์โกเอ็นก้า

wink


ธรรมที่แท้จริง คือธรรมที่เหนือคำพูดหรือสมมุติบัญญัติ เป็นธรรมที่ต้องประสบพบเห็น รู้ด้วยตนเองตรงที่ใจ ที่ท่านเรียกว่าปรมัตถธรรม
ยังไม่มีคำพูด คำอธิบายใดๆ รู้ตรงที่ใจ คล้ายดังการรู้รสเค็ม
การรู้ร้อนรู้หนาว รู้เจ็บรู้ปวด

รู้ชัดความเกิดดับความขาด ต่อ ของสันตติ
รู้ชัดความยึดถือในจิต ที่ตอบโต้กับผัสสะ เวทนา อารมณ์
รู้ชัดความยึดถือและความปล่อยวางจางคลาย
รู้ชัดความไถ่ถอนและสลัดคืน
รู้ชัดอริยสัจ
รู้ชัดจิตที่ไร้โศก
รู้ชัดจิตที่ปราศจากธุลี
รู้ชัดจิตที่เกษม

เมื่อมรรคเดินถูกต้องตรงทางแล้วกระแสแห่งธรรมจะนำพาให้ใหลไปเองตามช่องทางแห่งธรรมไม่มีสิ่งใดจะกั้นขวางได้อีก

"ตถตา.....มันเป็นเช่นนั้นเอง".....

cool
ปัญหาของ 2 คนนี้ให้ไปดูคำตอบที่นี่

viewtopic.php?f=1&t=53521

สะแกนร่างกายที่ว่าข้างบน ไม่เอาแล้วหรอ