ปัจจเวกอารับ จากตีสามถึงเกือบ 6 โมงเช้า ไก่ขันเลย

สนทนากับท่านอโศกนี่ ต่ออายุได้หลายปี

ไปอ่านดูเสียใหม่ดีๆ มีสิ่วเกิดขึ้นตั้ง 16 ญาณเชียวนะ ตลอดระยะเวลาที่เล่าให้ฟัง อย่าซี้ซั้ววิจารณ์สิครับ เสียชื่อดาวกระทู้ประจำลานหมดเลย

นับสังโยชน์..เอารึ?

ไม่ต้องนับหรอกกบ มันรู้ตัวของมันเองว่าอะไรหมดไปเปลี่ยนไป อะไรคงเหลืออยู่ เมื่นำมาเทียบกับตำราแล้วมันยิ่งรับรองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เท่านั้นเอง

ยังไม่เข้าใจคำพูดเลย คือ บอกว่า มันแค่ขณะจิตเดียว วิบเดียว แล้วทามมายจึงปัจจเวกเอาเกือบ 6 โมงเช้า นั่งคิดอารัยหือ

สภาวธรรมมันเริ่มต้นตั้งแต่ ตี 3 กว่าไปตามลำดับ แล้วสิ้นสุดลงที่ปัจเวกขณญาณในเวลาใกล้หกโมงเช้า

เรียบเรียงคำพูดเสียใหม่อย่างนี้พอจะเข้าใจไหมครับ?

สรุปงี้ได้ไหมขอรับ สามชั่วโมง 16 ญาน

ก็พอฟังได้

ภายในสามชั่วโมงนี้ ท่านอโศกนั่ง, เดิน, หรือนอน

นั่งอย่างเดียวครับ

อ้อ นั่งสามชั่วโมง จบปัจจเวกเอา 6 โมง

ญาณ 16 ที่เกิดจนครบในคราวเดียวนั้นบางญาณก็ทันรู้นิดเดียว บางญาณก็ทรงอยู่นาน บางญาณจะรู้ชัดก็ต้องมาทำธรรมวิจัยภายหลังจากนั้นจึงชัด

แต่ทั้ง 16 ญาณ จบใน 3 ชั่ว โมงถือว่าไม่มากไม่น้อย

ตอนญาณ 1-11 นี่จะต้องใช้เวลามากหน่อยจากญาณ 12 ถึง 15 นี่ เกือบจะเหมือนพริบตาเดียว อย่างที่หลวงปู่มั่นท่านเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า
"มันไม่ทันได้พิจารณาอะไรมากเหมือนตกลงมาพร้อมกับกิ่งไม้ที่มันหัก พอได้ยินเสียงโครม! มันก็นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นเสียแล้ว"

สำหรับปัจเวกขณญาณนั้นใช้เวลาพอสมควร เพราะเขาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมไปถึงปฏิจจสมุปบาท และบอกสิ่งหรืองานที่คงค้างคงเหลือ

แผนภูมิมีความคลาดเคลื่อนตั้งแต่ภาพแรก
นิโรธ ไม่ใช่ ผลสุข

ทุกข์สัจจ์ เป็นผล
สมุททัยสัจจ์ เป็นเหตุ

มรรคสัจจ์ เป็นทางปฏิบัติเพื่อ ดับสมุทยสัจจ์ และทุกข์สัจจ์

นิโรธ ไม่ใช่ผลสุข เป็นความดับแห่งทุกข์สัจจ์ เพื่อบรรลุนิพพาน

คุณเช่นนั้นคิดลึกเกินสามัญชนครับ

หมดทุกข์ก็คือสุข

หมดเหตุทุกข์ก็รับผลสุข