กบก็คงคาดเดาเอาตามความคิดความเห็นอนุมานเอาของตนเองเช่นเดิมไม่เคยได้เจอคนจริงของจริง

ส่วนผมนี่ได้พบกับตัวบุคคลที่ชีวิตเขาเปลี่ยนไปแล้วด้วยผลแห่งธรรมเขาเล่าสภาวะและรับรองสภาวะให้ฟัง จึงกล้าประกาศบอกกล่าวแก่มิตรสหายนักปฏิบัติธรรมทั้งหลายว่าของจริงมันมีจริงในยุคปัจจุบัน

ส่วนเรื่องนิ่งรู้นิ่งสังเกตนั้นมันเป็นบาทฐานของวิปัสสนาเริ่มจากขณิกะและอุปจาระสมาธิเท่านั้น มิได้จำเป็นต้องไปเข้าถึงอรูปฌาณอย่างที่กบว่า ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปเข้ารูปฌาณ อรูปฌาณ ถ้าจะเจริญวิปัสสนาภาวนา

กบก็คงคาดเดาเอาตามความคิดความเห็นอนุมานเอาของตนเองเช่นเดิมไม่เคยได้เจอคนจริงของจริง

ส่วนผมนี่ได้พบกับตัวบุคคลที่ชีวิตเขาเปลี่ยนไปแล้วด้วยผลแห่งธรรมเขาเล่าสภาวะและรับรองสภาวะให้ฟัง จึงกล้าประกาศบอกกล่าวแก่มิตรสหายนักปฏิบัติธรรมทั้งหลายว่าของจริงมันมีจริงในยุคปัจจุบัน

ส่วนเรื่องนิ่งรู้นิ่งสังเกตนั้นมันเป็นบาทฐานของวิปัสสนาเริ่มจากขณิกะและอุปจาระสมาธิเท่านั้น มิได้จำเป็นต้องไปเข้าถึงอรูปฌาณอย่างที่กบว่า ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปเข้ารูปฌาณ อรูปฌาณ ถ้าจะเจริญวิปัสสนาภาวนา

พระอริยเจ้าตั้งแต่สกิทาคามีขึ้นไปนี่ ท่านจะอยู่โดยไม่คิดก็ได้ ความคิดนึกจะเกิดขึ้นมาใช้เมื่อมีงานต้องใช้ หมดงานท่านก็ไปอยู่ในภาวะที่ไม่ต้องคิดนึก หรือภาวะที่"ไม่มีอะไร" ได้ดั่งใจประสงค์

ใครจะว่าตัวเองไปถึงไหนแล้ว..นั้น..ผมไม่ว่าอะไรดอก...แต่จะให้ผมเชื่อด้วยสภาวะที่อโสกะเล่ามานั้นนะ...ผมว่ายังเชื่อไม่ได้...มีอย่างที่ไหน..แค่สกิทาคามี.จะสั่งให้คิดก็ได้..สั่งให้ไม่คิดก็ได้.
.
นี้เวอร์เกินจริง..คนไม่รู้ก็อาจจะอึ่ง..ทึ่งกันไป..แต่ไม่ใช่ผม....ดูดูแล้วอาจจะเทียบบางคนที่แอบแฝงในลานแห่งนี้..ไม่ได้ด้วยซ้ำ..

.สกิทาคามี...สงบความโกรธได้เร็วกว่าโสดาบันเท่านั้น..ยังปหาญความโกรธไม่ได้เลยนะ...แสดงให้เห็นว่า..ยังไม่หมดฟุ่งซ่าน...ยังไม่พ้นนิวรณ์....ก็ถ้าสั่งให้คิดก็ได้..ไม่คิดก็ได้นี้...ความโกรธมันก็มีไม่ได้แล้วละ..อโสกะว่าจริงมั้ยละ?....มีมั้ย..ที่สกิทาคามี..คิดว่า..เอ่อ..ผัสสะนี้โกรธดีกว่า..ผัสสะนี้ไม่โกรธดีกว่า

อย่ามาบอกนะ..ว่า..กบไม่เคยเจอคนจริงของจริง..แล้วจะไปรู้อะไร
ผมจะเจอ..รึ..ไม่เจอ..นี้..อโสกะจะรู้ได้จากอะไรคับ?...

อโสกะอย่าเอาศรัทธามาบังความจริง..ซฺิคับ...

ลองคิดตามคำถามของผมดูซิ..ว่า..จริง..รึ..ไม่จริง..ยังงัย?
ก็ถ้าสกิทาคามี...สั่งให้คิดก็ได้..ไม่คิดก็ได้นี้...ความโกรธมันก็มีไม่ได้แล้วละ..อโสกะว่าจริงมั้ยละ?

อ้าว..นี้ว่ากันตามจริง...นะเอ้อ..

ช่างฟังดูแล้วตลกสิ้นดีกับคำพูดของคนที่ไม่มีผลปฏิบัติจริงรองรับและความไม่ได้คลุกคลีกับ มหากัลยาณมิตร คือพระอริยเจ้าทั้งหลาย

ความสามารถสั่งใช้ความคิดได้ดั่งใจนั้น เป็นคุณสมบัติของพระอริยบุคคลทั้งหลาย โดยสามารถสั่งได้มากน้อย เร็วหรือนานได้ตามระดับขั้นของมรรค ผล ที่ท่านทำได้ ถ้าอุปมาเป็น
เปอร์เซ็นต์เพื่อให้นึกภาพออก
พระอรหันต์ สั่งใช้ความนึกคิดได้ 100%
พระอนาคามี สั่งใช้ความนึกคิดได้ 75%
พระสกิทาคามี สั่งใช้ความนึกคิดได้ 50%
พระโสดาบัน สั่งใช้ความนึกคิดได้ 25%

ที่กบเอาความโกรธมาชีวัดความเป็นอริยะแต่ละชั้นก็ถือว่าใช้ได้ และสามารถเอาอุปมาอุปมัยดังตัวอย่างมาเทียบวัดได้เช่นกัน

พระอรหันต์ หมดความโกรธได้ 100%
พระอนาคามี หมดความโกรธได้ 75%
พระสกิทาคามี หมดความโกรธได้50%
พระโสดาบัน หมดความโกรธได้ 25%

จุลโสดาบัน อาจจะหมดความโกรธได้ 12.5 %
กัลยาณชนอาจจะหมดความโกรธได้ 6%

ปุถุชน มีความโกรธอยู่เต็ม 100%

พูดอุปมาอุปมัยให้ฟังให้ดูอย่างนี้ กบกับกรัชฯ จะพอคิดได้
เข้าใจเรื่องที่กังขาไหมครับ

ช่างฟังดูแล้วตลกสิ้นดีกับคำพูดของคนที่ไม่มีผลปฏิบัติจริงรองรับและความไม่ได้คลุกคลีกับ มหากัลยาณมิตร คือพระอริยเจ้าทั้งหลาย

ความสามารถสั่งใช้ความคิดได้ดั่งใจนั้น เป็นคุณสมบัติของพระอริยบุคคลทั้งหลาย โดยสามารถสั่งได้มากน้อย เร็วหรือนานได้ตามระดับขั้นของมรรค ผล ที่ท่านทำได้ ถ้าอุปมาเป็น
เปอร์เซ็นต์เพื่อให้นึกภาพออก
พระอรหันต์ สั่งใช้ความนึกคิดได้ 100%
พระอนาคามี สั่งใช้ความนึกคิดได้ 75%
พระสกิทาคามี สั่งใช้ความนึกคิดได้ 50%
พระโสดาบัน สั่งใช้ความนึกคิดได้ 25%

ที่กบเอาความโกรธมาชีวัดความเป็นอริยะแต่ละชั้นก็ถือว่าใช้ได้ และสามารถเอาอุปมาอุปมัยดังตัวอย่างมาเทียบวัดได้เช่นกัน

พระอรหันต์ หมดความโกรธได้ 100%
พระอนาคามี หมดความโกรธได้ 75%
พระสกิทาคามี หมดความโกรธได้50%
พระโสดาบัน หมดความโกรธได้ 25%

จุลโสดาบัน อาจจะหมดความโกรธได้ 12.5 %
กัลยาณชนอาจจะหมดความโกรธได้ 6%

ปุถุชน มีความโกรธอยู่เต็ม 100%

พูดอุปมาอุปมัยให้ฟังให้ดูอย่างนี้ กบกับกรัชฯ จะพอคิดได้
เข้าใจเรื่องที่กังขาไหมครับ

การที่อโสกะว่า...สกิทาคามี..สั่งความคิดได้ 50%...นี้ก็เท่ากับอโสกะยอมรับแล้ว และไม่ได้เห็นด้วยกับที่ว่า..ที่ท่านอาจารย์อโสกะว่า..สั่งคิดก็ได้..สั่งให้ไม่คิดก็ได้...

การที่อโสกะว่า...สกิทาคามี..สั่งความคิดได้ 50%...นี้ก็เท่ากับอโสกะยอมรับแล้ว และไม่ได้เห็นด้วยกับที่ว่า..ที่ท่านอาจารย์อโสกะว่า..สั่งคิดก็ได้..สั่งให้ไม่คิดก็ได้...

เตือนความจำ..

Kiss

ความรู้ของกรัชกายยังหยาบไป

อัตตานั้นอาจแบ่งได้เป็น 2-3 ระดับคือ

1.สักกายทิฏฐิ ความเห็นผิดว่ากายใจนี้เป็นอัตตา ตัวตน

2.มานะทิฏฐิ ความยึดผิดว่ากายใจนี้เป็นอัตตาตัวตน
ถ้าแยกความยึดถือในกายกับความยึดถือในใจหรือจิตนี้เป็นคนละส่วนกัน ก็จะแบ่งอัตตาหรืออัตตทิฏฐิได้ถึง 3 ระดับ

3 ระดับของอัตตานี้สามารถนำมาใช้แยกประเภทของพระอริยบุคคลได้อีกด้วย ถ้ามีคนสนใจถามมาก็จะเล่าให้ฟังครับ

ดังนั้นที่กรัชกายสับสนไปเรื่องพระสกิทาคามีก็ยังมีกูคือสักกายทิฏฐินั้นเป็นความเข้าใจผิดนะครับ

พระสกิทาคามีละความเห็นผิดคือสักกายทิฏฐิขาดแล้วและถ้าละความยึดถือในกายคือมานะส่วนที่ 1 ได้อีกด้วย ก็จะไดความเป็นพระอนาคามี เมื่อละมานะทิฏฐิในส่วนที่ 2 คือความยึดถือในจิตได้ จึงจะได้ถึงความเป็นพระอรหันต์

เรื่องที่เล่าให้ฟังนี้อาจไม่ค่อยเห็นในตำรา แต่รู้ๆกันอยู่ในกลุ่มผู้ที่ปฏิบัติจริงถึงจริงครับ

เรื่องที่เล่าให้ฟังนี้อาจไม่ค่อยเห็นในตำรา แต่รู้ๆกันอยู่ในกลุ่มผู้ที่ปฏิบัติจริงถึงจริงครับ

ผู้ปฏิบัติจริงถึงจริงที่ท่านอโศกว่านี่ เขาเล่าสู่กันฟังหรือขอรับ

เช่น ทำไปๆ ครบชั่วโมงแล้ว ก็นั่งคุยกัน 555 ข้าเป็นพระโสดาบันแล้วนะ

อีกคนว่า เอ็งต่ำขั้นกว่าข้า ข้า เป็นสกทาคามีนะโว้ยเอ้ย

อีกคนว่า อี้ เอ็งทั้งสอง ก็ต่ำชั้นกว่าข้า ข้านี่เป็นอนาคาฯ นะเอ็ง

อีกคนเดินเข้ามานั่งแล้ว เอ้ยๆ เจ้าทั้งสามยังๆ พวกสูเจ้าต้องเร่งไปอีก ไปให้ถึงให้ทันข้า ข้าเป็นอรหันต์แล้ว ชาตินี้เป็นชาติสุดแล้ว ข้าไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว เบื่อโลกเบื่อชีวิตกิงๆเลย เกิด แก่ เจ็บ ตาย พอกันทีว่า ยังงี้ใช่ไหมขอรับท่านอโศกะ

คิดอย่างกรัชกายนี่เขาเรียกว่าคิดแบบชาวโลกและผู้หนาด้วยกิเลส

พระอริยเจ้าท่านละความเห็นผิดยึดผิดได้แล้ว ท่านจะสนทนากันด้วยพรหมวิหารธรรม พูดตามเหตุผลและปัจจัยที่ทำให้ต้องพูด เรื่องที่นักปริยัติ นักวิชาการทั้งหลายไม่มีโอกาสได้รู้ท่านก็เมตตาแสดงเป็นธรรมะให้ฟัง ไม่ได้มานั่งโอ้อวดกันอย่างที่จิตหยาบๆของกรัชกายคิดหรอกนะจะบอกให้[/size]

เรื่องที่เล่าให้ฟังนี้อาจไม่ค่อยเห็นในตำรา แต่รู้ๆกันอยู่ในกลุ่มผู้ที่ปฏิบัติจริงถึงจริงครับ

การรู้ๆกันอยู่ในกลุ่มผู้ปฏิบัตินั้นเข้ารู้กันอยู่อย่างบัณฑิต ผู้ดี
มีมรรยาทและคุณธรรม ไม่เหมือนนักเลงข้างถนนอย่างที่กรัชกายยกตัวอย่างมาหรอกนะครับ
จำได้ไหม?

อ้างคำพูด:

กรัชกาย ..ผู้ปฏิบัติจริงถึงจริงที่ท่านอโศกว่านี่ เขาเล่าสู่กันฟังหรือขอรับ

เช่น ทำไปๆ ครบชั่วโมงแล้ว ก็นั่งคุยกัน 555 ข้าเป็นพระโสดาบันแล้วนะ

อีกคนว่า เอ็งต่ำขั้นกว่าข้า ข้า เป็นสกทาคามีนะโว้ยเอ้ย

อีกคนว่า อี้ เอ็งทั้งสอง ก็ต่ำชั้นกว่าข้า ข้านี่เป็นอนาคาฯ นะเอ็ง

อีกคนเดินเข้ามานั่งแล้ว เอ้ยๆ เจ้าทั้งสามยังๆ พวกสูเจ้าต้องเร่งไปอีก ไปให้ถึงให้ทันข้า ข้าเป็นอรหันต์แล้ว ชาตินี้เป็นชาติสุดแล้ว ข้าไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว เบื่อโลกเบื่อชีวิตกิงๆเลย เกิด แก่ เจ็บ ตาย พอกันทีว่า ยังงี้ใช่ไหมขอรับท่านอโศกะ

การรู้ๆกันอยู่ในกลุ่มผู้ปฏิบัตินั้นเข้ารู้กันอยู่อย่างบัณฑิต ผู้ดี

มีมรรยาทและคุณธรรม