การทำสมาธิเพื่อสงบระงับฟุ้งซ่านสูงสุดได้ฌานจิตต่างๆเท่านั้น
ฌานจิตไม่ใช่ญาณคือไม่ใช่ปัญญา...ปัญญาต้องตื่นรู้ผ่านอินทรีย์5

ทุกขณะที่กำลังมีเดี๋ยวนี้เองถ้ารู้ไม่ตรงปัจจุบันธรรมสะสมแล้วซึ่งอวิชชาจะให้ว่าไง

ขอบคุณครับ

คุณ student สงเคราะห์ สติปัฏฐาน 4 ลงในขันธ์ 5 สิครับ (ได้แค่ไหนก็แค่นั้น)

...ต้องรู้ปัจจุบันอารมณ์ทุกขณะคือสติระลึกตรงความจริงที่จิตตนมี...
...และปัญญารู้ขัดตรงสภาพธรรมแต่ละ1ขณะจริงๆจึงสะสมกุศลค่ะ...
...กุศลธรรม1ขณะจิตคือจิต+โสภณเจตสิก+รูปตรงเพตุที่จิตตนรู้
...ไม่ใช่รู้เป็นชื่อเป็นคนเป็นวัตถุเป็นสิ่งต่างๆแต่รู้ตรงคำที่มีจริง...
...ปัญญารู้จริงๆค่ะ...อวิชชาก็คือไม่สามารถตามรู้ปัจจุบัน...

จะฐานไหนก็อยู่ที่กายกับจิตตน
สติระลึกรู้ได้ทีละ1คำจริงๆค่ะ
ดี/ชั่วพูดพร้อมกันไม่ได้รู้ยัง
ตรงคำตรงจริงตรงวาจาสัจจะ
ตรงปัจจุบันธรรมเป็นปัจจุบันธรรม
ต้องรู้ตรงคำตรง1ลักษณะที่ตนสะสม

กาย เวทนา จิต ธรรม ต่างอันต่างจริงเป็นคนละอย่างแต่รู้ที่จิต

ฐานที่กายคือกายกระทบสัมผัสตรงไหนก็รู้ตรงนั้นตรง1คำ
ตรงความจริงที่จิตตนรู้1คำตรงสภาพที่กำลังมีจึงจะตรงปัจจุบัน

ขณะนี้ที่กำลังมีเป็นสติหรือยัง
ถ้ายังก็คือไม่ตรงปัจจุบันแล้ว
เพราะสติระลึกตรงคำสัจจะ
ทีละ1คำที่รู้ตรง1ลักษณะ
จะรู้ที่ฐานใดก็ต้องจริง
ตรง1คำ1จริง1ทาง
ที่ตนสะสมจริงๆ
อย่างอื่นไม่มี
เข้าใจไหม

การเข้าไปศึกษาสัจธรรม ของนามรูป ที่เป็นสภาวะของสามัญลักษณะครับด้วยธรรมที่ปรากฏเป็นปัจจุบันอารมณ์

มีสติระลึกรู้ธรรมตรงหน้าตรงปัจจุบันครับ ลงกันสมกัน

แต่อย่างอื่นไม่มี นี้เป็นทิฏฐิ กำลังปฎิเสธเหตุปัจจัยหรือปล่าวครับ

สติที่เกิดทีละ1คำรู้ตรง1ลักษณะเรียก"ผัสสะ"ครับ เป็นเหตุปัจจัยแห่งปฏิจจสมุปบาท

หรือคุณโรสว่า "ไม่ใช่ผัสสะ"

ฐานทีกายคือกายกระทบสัมผัสตรงไหนก็รู้ตรงนั้น1คำ
ตรงความจริงที่จิตตนรู้1คำตรงสภาพที่กำลังมีจึงจะตรงปัจจุบันนั้น คือ อายตะภายในกระทบอายตนะภายนอกมีวิญญาณ เกิด"ผัสสะ"ครับ

เรากำลังคุยกันเรื่องสติปัฏฐาน กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน นี่เป็นธรรมหมวดพิจารณาครับ
ผู้ปฎิบัติต้องไปทำความเข้าใจเหตุปัจจัยของธรรม เช่น เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี จึงจะตรงสภาวะของธรรมคือ
สังขตะธรรม หรือ ธรรมที่มีปัจจัยปรุงแต่ง เช่นขันธ์5 เป็นต้น

กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นสามัญลักษณะครับ
เป็นทุกข์ ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา

..ต้องรู้ปัจจุบันอารมณ์ทุกขณะคือสติระลึกตรงความจริงที่จิตตนมี...
...และปัญญารู้ขัดตรงสภาพธรรมแต่ละ1ขณะจริงๆจึงสะสม"สัมมาทิฏฐิ"ครับ ส่วน รักษา กาย วาจา ใจ ให้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาทจึงจะเป็น "กุศล"ครับ

กุศลธรรม1ขณะจิต+ โสภณเจตสิก+รูปตรงเหตุที่จิตรู้ เป็น"ศีล"ครับ

อวิชชา คือความไม่รู้ ในที่นี้คือ ไม่รู้เหตุปัจจัย ครับหรือเรียกว่า มิจฉาทิฎฐิ

สติปัฏฐาน4 มีฐานที่กายและจิตก็ลงกันสมกัน

อะไรเป็นเหตุให้ตั้งสติอยู่ในระลึกรู้ละครับ?

คุณโรส กำลังปฏิเสธ เหตุปัจจัยแห่งธรรมที่ปรากฎเป็นช่วงๆ

ก่อนที่คุณโรสจะมีชีวิตขึ้นมา เหตุปัจจัยได้ปรากฎมาเป็นคุณโรสทุกวันนี้ แม้ในทางธรรม คุณโรสจะไม่มีตัวตนที่แท้จริง เพราะธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา แต่เหตุปัจจัยได้ปรากฎในเรื่องของ สังขตะธรรม อยู่แล้ว

เคยอ่านพระไตรปิฎก ที่พระพุทธเจ้าแสดงเรื่องของ ทิฏฐิมานะ ของคนบางกลุ่มไหมครับ

ปฏิเสธโลกหน้าไม่มี ตายแล้วสูญ อย่างนี้คือมิจฉาทิฏฐิ

คุณโรสพยายามอธิบายในเรื่องสติ รู้ทีละคำ คำจริง ก็ขอ อนุโมทนา ตรงนี้

แต่อย่าลืมว่า การปรากฏขึ้นมาของธรรมต่างๆ มีที่มาที่ไป มีเหตุมีผล

ทุกคนที่เป็นพุทธ ล้วนเชื่อและพยายามรักษาสติให้มั่นคงทั้งนั้น

คุณโรสพูดเหมือนคนในนี้ไม่มีสติ เรียนธรรมข้ามสติกันอย่างนั้นเหรอครับ?