[๕] เอวมฺเม สุต ฯ เอก สมย ภควา สาวตฺถิย วิหรติ
เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ฯ อถ โข อฺตรา เทวตา
อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺป เชตวน
โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺต
อภิวาเทตฺวา เอกมนฺต อฏฺาสิ เอกมนฺต ิตา โข สา เทวตา
ภควนฺต คาถาย อชฺฌภาสิ ฯ

[๕] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของ
ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล ครั้นปฐมยามล่วงไป
เทวดาตนหนึ่งมีรัศมีงามยิ่งนัก ยังพระวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่างไสว เข้าไปเฝ้า
พระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้น
แล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่า

[๖] พหู เทวา มนุสฺสา จ มงฺคลานิ อจินฺตยุ
อากงฺขมานา โสตฺถาน พฺรูหิ มงฺคลมุตฺตม ฯ

[๖] เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก ผู้หวังความสวัสดี ได้พากันคิดมงคลทั้งหลาย
ขอพระองค์จงตรัสอุดมมงคล

ฝันหวานไปเถอะ นรกมีจริงไม่มีอัดมีอั้น วิจิตรไปตามสิ่งที่คิดน๊า
ยังไม่สำเหนียก ไม่เคารพคำสอนพระพุทธเจ้า ระวังเงาหัวจะไม่มี

นี่แหละตำราทั้งดุ้น

บอกวิธีทำสิโฮฮับ

สำเหนียก ทำยังไง

เปลื้องจิตเปลื้องยังไง

กำจัดอภิชฌากำจัดยังไง

สมองมันไม่ได้แยกแยะเลย ไม่รู้อะไรเป็นบริบท อะไรเป็นประเด็น
ไปสีซอดีกว่า

ขอไม่อ้างอิงพระนะ เพราะไม่ได้ตามไปฟัง
แต่อ่านคุณโฮแล้ว ขัดๆกะที่เข้าใจ

"โดยสรุปก็คือ จิตที่เกี่ยวกับลบมหายใจเป็น จิตตานุปัสสนา"
ที่เข้าใจคือ เมื่อรู้ลมออกเข้า เป็นการตามเห็นกายในกาย คือกายานุปัสนา

แต่ มาถึง เวทนา จิต นั้น มันเป็นการตามรู้ สภาวธรรมที่เกิดขึ้นต่อๆมา โดยมีการรู้ลม(กายาฯ)มีสติสัมปชัญญะ เป็นฐาน
ไม่คืดว่า จิตคือการที่ผู้ปฏิบัติมีมุมมองในการรู้ลม
ถ้ารู้ลมอยู่อย่างนั้น เป็น กายานุปัสนา ค่ะ

เพ้อเจ้อ เกิน ...ไม่อยากต่อกลอน เสียเวลา

โดยหลักของอาณาปานสติ โดยแท้แล้วก็คือการใช้ลมหายใจเป็นเครื่องมือ
เพื่อเจริญสติปัฏฐาน ไม่ว่าจะเป็นกาย เวทนา จิต และธรรม

การที่พระท่านบอกว่า "จิตกำลังรู้ลมและคนนั้นมีมุมมองในการรู้ลม"
คำพูดนี้ไม่ผิดไปจากความเป็นจริง ถ้าเอามาเทียบเคียงกับอาณาปานสติสูตรสักเทา่ไร



ในพระสูตรกล่าวว่า "เราจักเป็นผู้กำหนดรู้จิต หายใจออก ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้จิต หายใจเข้า".....
กำหนดรู้จิตหายใจเข้า หายใจออก.....นี่ก็คือท่านเปรียบจิตเป็นลมหายใจเข้าออก

" สำเหนียกอยู่ ว่าเราจักทำจิตให้ร่าเริง หายใจออก ว่าเราจักทำจิตให้ร่าเริง หายใจเข้า สำเหนียกอยู่
ว่าเราจักตั้งจิตมั่น " จิตร่าเริง จิตตั้งมั่น เพราะลมหายใจเข้าออก ฯลฯ

โดยสรุปก็คือ จิตที่เกี่ยวกับลบมหายใจเป็น จิตตานุปัสสนาฯ

"จิตกำลังรู้ลมและคนนั้นมีมุมมองในการรู้ลม เป็นจิตตานุปัสสนาฯ"
คำพูดของพระมันก็สอดคล้องกับเนื้อหาในจิตตานุปัสสนาอยู่แล้ว
ฉะนั้นเหล่าโมฆะบุรุษจึงไม่สมควรที่จะไปมั่วกล่าวหาท่าน

เราต้องแยกแยะให้ดีระหว่าง ...จิตที่ไปตามรู้ลมหายใจ กับตัวลมหายใจ

ตัวลม(ลมหายใจ)........เป็นกาย ซึ่งเกี่ยวข้องกับกายานุปัสสนาฯ

แต่จิต(ตัวรู้ลม) ก็คือจิต เป็นจิตตานุปัสสนา

ในอานาปานสตินั้น ในสติปัฏฐานสูตรถึงแม้จะแยกเป็น๔
แต่ในความเป็นจริงนั้น ทั้งสติปัฏฐาน๔ มันเกิดพร้อมกันและรวมอยู่ในธรรมนุปัสสนาฯ

ทั้งกายาฯและจิตตาฯ มันเป็นการปฏิบัติที่เป็นคราวเดียวกัน
ตัวรู้ลมหายใจก็คือจิต (จิตตา) ส่วนลมหายใจก็คือกายกายาฯ)