เอานะ

๑ รูปขันธ์

๒.เวทนาขันธ์

๓. สัญญาขันธ์

๔. สังขารขันธ์

๕. วิญญาณขันธ์

ศาสดาโฮฮับจัด เข้าในรูป นาม สิ อะไรเป็นรูปธรรม นามธรรม

บอกแล้วว่าอย่าเอาเรื่องที่ตัวเข้าใจผิดมาถาม ไอ้ที่ถามมาเนี่ย มันเป็นการปรุงแต่ง
จะถามต้องธรรมแท้มาถาม

ถ้ายังไม่เข้าใจ ก็ต้องบอกว่า อุปมาเอ็งฝันว่าถูกคุณดวงรัตน์ตบกบาล
พอตื่นก็มาถามพี่โฮว่า ทำอย่างไรจึงจะไม่ให้คุณดวงรัตน์มาตบกบาลซ้ำ

อ้างอิงไว้



แสดงว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นความเข้าใจผิด ยืนยันอีกทีสิ

โดนคำถามข้างบนเข้าไป ไม่น่าน้อยกว่า 7 วัน (หาย)

กรัชกายนี่มันไร้เดียงสาจริงๆ ดูแล้วไม่ต่างกับเป็ด เห็นไก่มันขันก็อยากขันบ้าง
พอเอยปากเท่านั้นแหละ ก๊าบๆๆๆ

จะถกธรรมกับใครเขา มันต้องมีความรู้ในสิงที่ถกพอสมควร
เขาแสดงความเห็นหรือแย้งความเห็นเรา เราต้องเอาเหตุผลมาหักล้าง
มันต้องบอกไปว่า ความเห็นของเขาไม่ถูกอย่างไร และเขาเข้าใจผิดอย่างไร
แบบนี้จึงจะเรียกถกธรรม.....

มันไม่ใช่อย่างที่หนูกำลังทำ มานั่งถามถามเขาว่า นั้นคืออะไร
นี่คืออะไร นี่แสดงว่ามันไม่รู้อะไรเลยแต่ต้น.....รักจะถกธรรมมันต้องรู้ถูกและรู้ผิด
ไม่ใช่มานั่งถามเขาว่าที่เขาพูดหมายถึงอะไร

กามเป็นพุทธพจน์ ที่เป็นสมมติบัญญัติ นิยามของคำๆนี้ก็คือ สภาพธรรมอันเป็นองค์ประกอบของราคะ
กามเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง ซึ่งถ้ากายใจไปกระทบมันเข้าจะทำให้เกิด ฉันทะ (ปรมัตถ์)
โดยรวมแล้ว กามและฉันทะเกิดพร้อมกัน เมื่อเกิดแล้วย่อมทำให้เกิดอุปกิเลสตามมา เรียกโดยโวหารว่า..
ความละโมภ(โลภที่ไม่ใช่โลภะ)



กามเป็นสภาพธรรม...มันมีอย่างเดียว ก็คือกาม
กิเลสกาม หมายถึง กามก็เป็นกิเลสอย่างหนึ่ง มันไม่ได้ชื่อว่ากิเลสกาม

วัตถุกาม ก็ไม่มี ตำรามั่วขึ้นมาเอง วัตถุเป็นธรรมชาติภายนอก ที่กายใจสามารถรับรู้ได้เมื่อมีการกระทบ
ที่ทวารทั้งห้า.....เรียกให้ถูกว่า ....วัตถุธรรม ไม่ใช่วัตถุกาม


เลอะเทอะ! มันเล่นเอาพุทธพจน์มาผสมโวหารกันเละไปหมด กามก็คือกามเป็นสมมติบัญญัติ(พุทธพจน์)
คุณ..เป็นโวหารอธิบายลักษณะของธรรม ความหมายของกามและคุณ หมายความว่า...
ลักษณะของธรรมที่ทำให้เกิดกาม



กามฉันทะ เป็นคนละคำกัน กามเป็นสมมติ ฉันทะเป็นปรมัตถ์ เหตุนี้จึงต้องเข้าใจกามกับฉันทะก่อน
กามและฉันทะเกิดพร้อมกัน เพราะมีกามจึงมีฉันทะ ...เมื่อเกิดกามและฉันทะขึ้น ย่อมทำให้เกิดอุปกิเลส
ในกายใจ อุปกิเลสตัวนี้เรียกว่า.......ความละโมภ(โลภที่ไม่ใช่โลภะ)

ปล.เอาแค่นี้ก่อน ที่เหลือขี้เกียจอธิบายแล้ว เพราะกลัวเสียของเสียเวลา
เอาเวลาไปสีซอให้ควายฟังดีกว่า

แล้วมันยังไงล่ะ เออ

คนไม่รู้ก็บอกมา C บอกชัดๆ ว่ามา

กามเปํ็นสมมติ ฉันทะเป็นปรมัตถ์

สมแล้วที่ว่า ศาสดาโฮฮับ ยำสะเละหมด

ผิดเป็นผิด ถูกเป็นถูถ ดีเป็นดี ชั่วเป็นชั่ว กิเลสเป็นกิเลส

อกุศลเกิดจากกิเลสที่ไม่รู้ว่าเป็นธัมมะมิใช่ตัวตน

กุศลเกิดจากปัญญารู้ชัดว่าเป็นธัมมะมิใช่ตัวตน

ไม่ใช่...จะดีชั่ว กุศล อกุศล......ล้วนเกิดจากกิเลส

เข้าใจผิดแบบนี้ ก็สะสมความเห็นผิดละ ไม่ตรงคำสอน

ผิดค่ะ กามฉันทะเป็นความยินดีพอใจในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสที่หยาบๆ
ส่วน กามราคะเป็นความยินดีพอใจที่ไม่ติดในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสแต่
เป็นความติดชนิดละเอียดที่ไม่มีการฟูของกิเลสจึงใช้คำว่ากำหนัดแทน
เพื่อให้เข้าใจถึงลักษณะสภาพธรรมที่ใช้คำให้ละเอียดไปตามจิตละเอียด




ส่วน กามคือความน่ายินดีน่าพอใจที่ต้องการจะติดและไม่ต้องการนำออก
ราคะคือความติดใจอย่างละเอียดขั้นฌานจิตที่ต้องการโดยเห็นว่าเป็นสุข
กำหนัดคือความไม่ยินดีแต่ความกระสันที่ใคร่นำออกแต่ยังเอาออกไปมิได้

1-กามฉันทะคือคำที่ใช้บ่อยในอภิธรรม

คือความยินดีในกาม ไม่มีธรรมเป็นเครื่องสลัดออก

กามราคะใช้ในภาษาพูดในสังคมทั้งหลาย

คืออารมณ์ในเรื่องเพศความอยาก

2-กาม มีใช้ในอาสวะ4 หมายถึงกระแสที่พัดให้เกิดภพ
ราคะ คือ อารมณ์หรือเจตสิกในภาษาอภิธรรมเป็นกิเลสที่เกี่ยวกับความพอใจในรูปเพศตรงข้าม
กำหนัดคืออารมณ์หรือเจตสิกในภาษาอภิธรรมเป็นตัญหาที่นำไปสู่การยึดติดในเรื่องเพศ

ปล่อยของหน่อย คิกๆๆๆ

ฉันทะ โดยทั่วไปแปลกันว่า ความพอใจ แต่ที่จริงแปลได้มากมายหลายอย่าง เช่น ว่า

ความยินดี ความพอใจ ความชอบ ความชื่นชม ความอยาก ความปรารถนา ความต้องการ ความใฝ่ ความรัก ความใคร่


๑. ตัณหาฉันทะ ฉันทะคือตัณหา หรือฉันทะที่เป็นตัณหา เป็นฝ่ายชั่ว หรืออกุศล

๒.กัตตุกัมมยตาฉันทะ ฉันทะคือความใคร่เพื่อจะทำ ได้แก่ ความต้องการทำ หรืออยากทำ บางทีถือเป็นคำกลางๆ เข้าได้ทั้งกุศล และอกุศล แต่ในที่ทั่วไป ท่านใช้ในความหมายที่เป็นกุศล เป็นฝ่ายดี

๓. กุศลธรรมฉันทะ ฉันทะในกุศลธรรม หรือธรรมฉันทะที่เป็นกุศล เป็นฝ่ายดีงาม หรือกุศล มักเรียกสั้นๆ เพียงว่า กุศลฉันทะ (ความรักดี ความใฝ่ดี) หรือธรรมฉันทะ (ความรักธรรม หรือความใฝ่ธรรม)


ภาษาธรรมมิใช่ภาษาไทย แต่มีหลายคำที่ไทยนำมาใช้ แล้วบางทีก็ใช้เพี้ยนไป

"ฉันทะ"เป็นพุทธพจน์ที่กล่าวถึงนามธรรม ที่เกิดแล้วดับทันทีทันใด
ภาษาโวหารที่ใช้กันไม่สามารถบอกถึงลักษณะโดยตรงของนามธรรมนี้ได้
ฉะนั้นผู้ใดเอา"ฉันทะ"ไปแปลอย่างโน้นบ้าง อย่างนี้บ้าง.....ผู้นั้นเป็นโมฆะบุรุษ



ฉันทะไม่ใช่ตัณหา และตัณหาก็ไม่ใช่ฉันทะ ตัณหาเป็นสมมติ ฉันทะเป็นปรมัตถ์...มันเป็นคนละเรื่อง
ในศาสนาพุทธไม่มีดีชั่ว ......ดีชั่วเกิดจากอวิชชาแล้วปรุงแต่ง
ความดีความชั่วล้วนเกิดจาก ...... อคติ

ตัณหาและฉันทะ ทำให้เกิดความอยากช่วยเหลือหรือทำทานกับผู้อื่นก็ได้
ตัณหาและฉันทะ ทำให้อยากที่จะทำร้ายหรือแย่งชิงทรัพย์ผู้อื่นก็ได้



"กัตตุกัมมยตา" เป็นโวหาร จะเอามาใช้กับคำที่เป็นปรมัตถ์(บัญญัติ)ไม่ได้
โวหารจะต้องเทียบเคียงกับสมมติ(บัญญัติ)เสียก่อนจึงจะรู้ปรมัตถ์

"ฉันทะ"ไม่มีดีมีชั่ว มันเกิดแล้วก็ดับไป ตามเหตุตามปัจจัยที่เรียกว่าสมมติ



ฉันทะไม่ใช่ทั้งกุศลและอกุศล คำว่า "กุศลและอกุศล"ล้วนเป็นโวหาร
จะเอาโวหารมาใช้กับปรมัตถ์ธรรมไม่ได้ ก็ตามที่บอกต้องไปเทียบเคียงกับสมมติเสียก่อน

แต่โดยทางธรรมแล้ว ทั้งกุศลและอกุศล ดีและชั่ว......ล้วนเกิดจากอวิชชาเป็นเหตุ
กายใจไม่รู้ถึงสภาพธรรมที่เป็นจริง จึงเกิดการปรุงแต่ง
ทั้งกุศลและอกุศล ดีและชั่ว.....ล้วนเป็นกิเลสสังโยชน์ ที่เรียกว่า สีลพรตปรามาส


ก็ไอ้ที่กรัชกายไปก๊อปปี้มาโพสนั้นแหล่ะ มันเป็นภาษาไทย..ไม่ใช่ภาษาธรรม
หลวงพ่อปยุตไปเอาพุทธพจน์มาแปลด้วยการใส่หลักภาษาไทยลงไป....
เหตุนี้จึงทำให้คนไทยพุทธสับสน เรียกผิดเรียกถูก