เห็นเขาถามกันสนทนากันในพันทิพ เห็นๆนี่ล่ะ ไม่ลึกซึ้งแบบนิพพงนิพพานอะไร คิกๆๆ

ทำไม และทำไม สมช. ลานธรรมแสดงความเห็นกันดู

คนที่เสพกามอยู่

ย่อมเห็นสิ่งที่เหม็นว่าหอม

สิ่งที่ไม่สะอาดก็ว่าโอเค

เพราะมันบ้าไง! มันแยกไม่ออกว่า อย่างไรเรียกว่าคน อย่างไรเรียกว่า บุคคล

อิอิ นี่แหละเขาถึงว่า เรียนธรรมะแล้วเพี้ยน เรียนไปเรียนมาออกไปนอกโลก เพราะตัวเองอยากมีธรรมะ ได้ยินมาว่าธรรมะดีจัง แต่ตัวเองก็เข้าใจคลุมเครือว่ามันอะไรธรรมะ เลยทำให้เห็นคนไม่ใช่คน เห็นเป็นคนบ้าไป

โฮฮับ มานี่มามาเริ่มต้นทำความเข้าใจพุทธธรรมที่นี่เถอะนะ มามะมามา เอหิ จงมา ชีวิตต้องเริ่มต้นที่นี่

ปัญหาเกิด เพราะพวกเรารู้ ไม่เท่าที่ท่านบุรพาจารย์รู้ ปัญหาการศึกษาธรรมบ้านเราจึงเกิด

เช่น โฮฮับเป็นต้น คือ โฮฮับ คุณ Duangrat ต้องการเลี่ยงคำบัญญัติ "คน" หรือจะเรียกโวหารแบบโฮฮับก็ได้จะใช้สมมติก็ยังได้ สมมติบัญญัติ โวหาร (เอาให้หมดเลย) บัญญัติว่า "คน" ท่านเรียกสภาวะอย่างนี้ๆ (มี ๕ ปุ่ม หัว ๑ แขน ๒ ขา ๒ รวมเป็น ๕ ปุ่ม) นี่เรียกว่า "คน" ชนชาติภาษาอื่นจะ บัญญัติเรียกนอกนี้ก็ได้ นี่คือบัญญัติ เหมือนบัญญัติเรียกองค์ประกอบอย่างนี้ๆว่า "รถ" ฉะนั้น เพื่ออะไร ? เพื่อสะดวกในการสื่อสารกันเข้าใจ (ไม่ยังงั้น ไม่รู้จะสื่อให้เข้าใจยังไง... สมมติมีคนถามว่านี่อะไรค่ะ/ครับ เรา ก็ อึๆๆๆเป็นปวดท้องหนักไปเท่านั้น)

แต่โฮฮับไม่เอา ไม่เรียกคน คิดว่าไม่ใช่พุทธพจน์ ไม่เป็นธรรม เป็นโวหาร (พูดบ่อยคำนี้) คนเป็นโวหาร ว่างั้น จึงเลี่ยงบัญญัติเรียก "คน" หันไปใช้ "บุคคล" แทน แล้วก็ว่านี่แหละโว้ยธรรมะ

แต่ทั้ง คน ทั้ง บุคคล ต่างก็เป็นโวหาร เป็นบัญญัติ เป็นสมมติด้วยกัน (พูดในแง่ปรมัตถ์นะ)


ดูที่ท่านใช้พูดใช้สื่อสารกัน


บุคคล "ผู้กลืนกินอาหารอันทำอายุให้ครบเต็ม" คนแต่ละคน, คนรายตัว, อัตตา, อาตมัน, ในพระวินัย โดยเฉพาะในสังฆกรรม หมายถึงภิกษุรูปเดียว

บุทคล บุคคล (เขียนอย่างสันสกฤต)

รูปารมณ์ อารมณ์คือรูป, สิ่งที่เห็นได้ด้วยตา (เติมให้อีก สัททารมณ์ อารมณ์คือเสียง, สิ่งที่ได้ยินได้ด้วยหู ....คันธารมณ์ รสารมณ์ โผฏฐัพพารมณ์ ธัมมารมณ์)

สัตว์ "ผู้ติดข้องอยู่ในรูปารมณ์ เป็นต้น" สิ่งที่มีความรู้สึก และเคลื่อนไหวไปได้เอง รวมตลอดทั้งเทพ มาร พรหม มนุษย์ เปรต อสุรกาย ดิรัจฉาน และสัตว์นรก ในบาลีเพ่งเอามนุษย์ก่อนอย่างอื่น ไทยมักเพ่งเอาดิรัจฉาน

บุคคล ๔

บุคคล ๔ จำพวก คือ

๑. อุคฆฎิตัญญู ผู้รู้เข้าใจได้ฉับพลัน แต่พอท่านยกหัวข้อขึ้นแสดง

๒. วิปจิตัญญู ผู้รู้เข้าใจต่อเมื่อท่านขยายความ

๓. เนยยะ ผู้ที่พอจะแนะนำต่อไปได้

๔. ปทปรมะ ผู้ได้แค่ตัวบทคือถ้อยคำเป็นอย่างยิ่ง ไม่อาจเข้าใจความหมาย


พระอรรถกถาจารย์เปรียบบุคคล ๔ จำพวกนี้กับบัว ๔ เหล่าตามลำดับ คือ

๑. ดอกบัวที่ตั้งขึ้นพ้นน้ำ รอสัมผัสแสงอาทิตย์ก็จะบานในวันนี้

๒. ดอกบัวที่ตั้งอยู่เสมอน้ำ จักบานในวันพรุ่งนี้

๓. ดอกบัวที่ยังอยู่ในน้ำ ยังไม่โผล่พ้นน้ำ จักบานในวันต่อๆไป

๔. ดอกบัวจมอยู่ในน้ำที่กลายเป็นภักษาแห่งปลาและเต่า (ในบาลี ตรัสถึงแต่บัว ๓ เหล่าต้นเท่านั้น)

บุคคลหาได้ยาก ๒ คือ ๑. บุพพการี ๒. กตัญญูกตเวที

บุคคลาธิษฐาน มีบุคคลเป็นที่ตั้ง, เทศนายกบุคลขึ้นตั้ง คือ วิธีแสดงธรรมโดยยกบุคคลขึ้นอ้าง, คู่กับ ธรรมาธิษฐาน

ธรรมาธิษฐาน มีธรรมเป็นที่ตั้ง คือ เทศนายกธรรมขึ้นแสดง เช่นว่า ศรัทธา ศีล คืออย่างนี้ ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ ดังนี้เป็นต้น

เจื่อยแจ๋ว...ได้เรื่อยเปือย..จริงเน๊าะกรัชกาย

คงพิมพ์สะสมใว้เยอะ..ซิท่า

ยังอีกเยอะ

คำศัพท์ที่ท่านใช้สื่อถึงธรรม (เหมือนนิ้วที่ท่านชี้ให้ดูดวงจันทร์ อย่ามองที่นิ้วชี้ มองดวงจันทร์โน่น) ดูสิ่งที่คำศัพท์ใช้สื่อถึง (พูดอย่างเข้าใจก็คำแปลรูปศัพท์ = ความหมาย)

คำศัพท์เหล่านี้ โฮฮับก็พูดบ่อย


ปรมัตถสัจจะ จริงโดยปรมัตถ์ คือ ความจริงโดยความหมายสูงสุด เช่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ตรงข้ามกับ สมมติสัจจะ จริงโดยสมมติ เช่น สัตว์ บุคคล ฉัน เธอ ม้า รถ นาย ก. นางสาว ข. เป็นต้น


สังขตะ สิ่งที่ถูกปัจจัยปรุงแต่ง, สิ่งที่เกิดจากเหตุปัจจัยแต่งขึ้น ได้แก่ สภาพที่เกิดแต่เหตุทั้งปวง ตรงข้ามกับ อสังขตะ

อสังขตะ ธรรมที่ปัจจัยมิได้ปรุงแต่ง, ธรรมที่ไม่เกิดจากเหตุปัจจัย ได้แก่ พระนิพพาน ตรงข้ามกับ สังขตะ

สังขตธรรม ธรรมที่ถูกปัจจัยปรุงแต่งขึ้น ตรงข้ามกับสังขารในคำว่า สังขารทั้งปวง ไม่เที่ยง ดังนี้เป็นต้น ตรงข้ามกับ อสังขตธรรม

อสังขตธรรม ธรรมอันมิได้ถูกปรุงแต่ง ได้แก่ นิพพาน (ข้อ ๒ ในธรรม ๒) ตรงข้ามกับ สังขตธรรม

วิสังขาร ธรรมที่ปราศจากการปรุงแต่ง, ธรรมอันมิใช่สังขาร คือ พระนิพพาน

โวหาร ถ้อยคำ, สำนวนพูด, ชั้นเชิงหรือกระบวนแต่งหนังสือ หรือ พูด


มนุษย์ "ผู้มีใจสูง" ได้แก่ คนผู้มีมนุษยธรรม เช่น เมตตา กรุณา เป็นต้น, สัตว์ที่รู้จักคิดเหตุผล, สัตว์ที่มีใจสูง, คน

โอ้โลมปฏิโลมมาไกลแล้ว เข้าเรื่องนิดหนึ่ง คือ แบบๆถามๆให้คิด

สรีระ ร่างกาย

สรีรยนต์ กลไกคือร่างกาย

สรีราพยพ ส่วนของร่างกาย, อวัยวะในร่างกาย




"ร่างกาย" กับ "คน"อันเดียวกันมั้ย กบนอกกะลา

ร่างกายถ้ายังไม่แยกแตกสลายก็ถือว่าเป็นคน

ตราบใดแยกแตกสลาย
ก็เรียกชิ้นส่วนนั้นว่า ตับบ้าง มันสมองบ้าง แขนขาบ้าง
ไม่ยักกะเรียกคน

ถามเทียบนะครับ

นี่เขาบัญญัติเรียกกันว่า "รถ" ถูกนะครับ



คุณ student ชี้ชัดๆสิ ตรงไหนที่เรียกว่า "รถ"

ด้วยคน

รถสวยดี..