อาจารย์ ชี้ให้ลูกศิษย์ดูพระจันทร์ แต่ศิษย์ไม่มองที่พระจันทร์ กลับมา มองที่นิ้วชี้ของอาจารย์ จึงเห็นแต่นิ้วที่ชี้ ไม่เห็นพระจันทร์ ฉันใด

ศัพท์ทางธรรมสื่อ (สื่อถึงสภาวะ...) แต่หลายๆคนติดที่ศัพท์ นึกไม่เห็นสภาวะนึกไม่ออก ฉันนั้น ตัวอย่าง เช่น สติ สื่อถึงความระลึกได้ สัมปชัญญะ สื่อถึงความรู้สึกตัว เป็นต้น

https://www.youtube.com/watch?v=iRZNJxMyK2o

หนึ่งในนั้น ได้แก่ พี่โฮของน้องๆ




ที่
viewtopic.php?f=1&t=52602&start=15

เขาชี้ให้ดูพระจันทร์ แต่โฮฮับดันมองนิ้วที่เขาชี้ จึงเห็นแต่นิ้ว มองไม่เห็นพระจันทร์ จริงไม่จริง

เป็นผู้ปฏิบัติมันต้องมองที่เหตุ ไม่ใช่ไปมองที่ปรุงแต่ง
ในที่นี้อาจารย์พูดเป็นผู้กระทำ เราต้องมองที่อาจารย์ ไม่ใช่ไปมองในสิ่งที่อาจารย์ชี้
การมองตามโดยไม่พิจารณาในตัวต้นเหตุหรือผู้กระทำ.....ท่านเรียกว่า หลง

พระจันทร์เป็นธรรมชาติเป็นสัจจะ เป็นอยู่อย่างไรก็อย่างนั้น
แต่อาการหรือการกระทำของอาจารย์ต่างหาก เป็นสิ่งที่เราต้องพิจารณาก่อนว่า อาจารย์กำลังปรุงแต่งธรรมหรือไม่




แค่นี้มันก็มั่วแล้ว สติเป็นพุทธบัญญัติที่เป็นปรมัตถบัญญัติ....เป็นนามธรรมที่เราไม่สามารถมองเห็น
หรือรู้ได้ด้วยทวารทั้งหก
การที่มาพูดว่า"สติ" มันไม่ได้สื่อสารอะไรเลย มันเป็นคำพูดที่เกิดจากความไม่เข้าใจในพุทธพจน์

การที่เราจะเข้าใจคำว่า "สติ"ซึ่งเป็นปรมัตถบัญญัติได้นั้น เราต้องอาศัยโวหารของผู้รู้เข้ามาประกอบ
เช่น บอกว่าทำอย่างไรกับ กาย วาจา ใจ อย่างไร สติจึงจะเกิด

สติเป็นอนัตตา มันเกิดเองไม่ได้ จะต้องทำเหตุให้เกิด ต้องทำที่กาย วาจา และใจ



สติเป็นอนัตตา เกิดแล้วดับทันทีทันใด มันจะไปสื่ออะไรกับใครได้
มันต้องใช้โวหารนำปรมัตถบัญญัติ เช่น ...ความระลึกได้สื่อถึงสติ ไม่ใช่สติสื่อถึงความระลึกได้
ความระลึกได้ต้องอาศัยกาย วาจา ใจเป็นผู้กระทำ ...นี่เรียกรูปธรรม ที่สามารถรับรู้ได้ มันจึงเป็นตัวสื่อ

ไม่ใช่มาบอกว่า สติเป็นตัวสื่อ สติเป็นนามธรรม มองไม่เห็นรับรู้ไม่ได้ แบบนี้แล้วมันจะสื่ออย่างไร

ถ้าไม่ดูที่คนชี้นิ้วก็ไม่รู้หรอกว่า .....มันมั่ว
และถ้าไม่ดูคนชี้นิ้วก็ไม่รู้หรอกว่า .... มันบ้าลิเก

อ่านความเห็นนี่แล้ว รู้เลยว่า เอามาจากแม่ยกลิเก ธรรมะดันมี เทวดา นางฟ้า พรหมมารบ้าบอคอแตก

ทะเลนั้นเป็นเหมือนถิ่นของโฮ

https://www.youtube.com/watch?v=IGPIZnToC74

ไม่รู้จะแถไปทางไหน ก็มั่ว ลิเก๊ลิเก คิกๆๆ

ชี้นกเป็นไม้ ชี้ไม้เป็นนก สรุปว่าไม่มีทั้งนก ไม่มีทั้งไม้ ไม่มีทั้งพระจันทร์ มีแต่ธัมมะ