http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=37&t=45990&view=unread



ก็เอามาร่วมด้วยช่วยกันฟัง...

https://sites.google.com/site/smartdhamma/anapanasati_sutta

ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้วอย่างนี้ ทำให้มากแล้วอย่างนี้แล จึงมีผลมาก มีอานิสงส์มาก ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้วอย่างไร ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้

ดูกรภิกษุทั้งหลายสมัยใด

เมื่อภิกษุหายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่าหายใจออกยาว หรือเมื่อหายใจเข้ายาว ก็รู้ชัดว่าหายใจเข้ายาว
เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่าหายใจออกสั้น หรือเมื่อหายใจเข้าสั้น ก็รู้ชัดว่าหายใจเข้าสั้น
สำเหนียกอยู่ ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจออก ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจเข้า
สำเหนียกอยู่ ว่าเราจักระงับกายสังขาร หายใจออก ว่าเราจักระงับกายสังขาร หายใจเข้า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในสมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกาย มีความเพียร รู้สึกตัว มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้อยู่

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวลมหายใจออก ลมหายใจเข้านี้ ว่าเป็นกายชนิดหนึ่งในพวกกาย เพราะฉะนั้นแล ในสมัยนั้น ภิกษุจึงชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายมีความเพียร รู้สึกตัว มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้อยู่ ฯ

อานาปานสติ ไม่ใช่แค่เพียงวิธีการฝึกสติ
แต่อาปานสติตามมีมาในอานาปานสติสูตรนั้น เป็นวิธีปฏิบัติธรรม โดยการเจริญสมถะควบคู่ไปกับการเจริญวิปัสสนา
ลองพากันสังเกตพิจารณาให้ดี จะเห็นว่าวิธีปฏิบัตินี้มีถึง 16 ขั้นตอนไปตามลำดับแห่งธรรม 16 ขั้นตอนเหล่านั้นมิใช่ว่าต้องกำหนดให้เกิดขึ้นมา แต่เขาจะเป็นไปเองตามลำดับแห่งธรรมชาติของลมหายใจและของจิตเมื่อถูกสติและปัญญาเข้า มากำกับ ที่สังเกตเห็นได้ง่ายคือลมหายใจจะสงบลงน้อยลงไปเรื่อยๆ จนหยุดหายใจ ฌาณ ญาณปัญญาต่างๆก็จะเจริญขึ้นไปเรื่อยๆเป็นลำดับๆ

สังเกตสิ2-3ข้อแรกจะเป็นการกำหนดรู้อาการของลมหายใจจนเมื่อลมหายใจสงบลงมากแล้ว นิวรณ์ทั้ง 5 จะสงบตามลงไปด้วย จนก้าวเข้าสู่องค์ฌาณ ดังคำสอนที่ว่า
เราจะเป็นผู้ทำกายสังขารให้สงบรำงับอยู่แล้วหายใจออก
เราจะเป็นผู้ทำกายสังขารให้สงบรำงับอยู่แล้วหายใจเข้า

เราจะเป็นผู้กำหนดรู้ปีติอยู่แล้วหายใจออก
เราจะเป็นผู้กำหนดรู้ปีติอยู่แล้วหายใจเข้า

ละเอียดเข้าๆไปจนสุดท้าย

เราจะเป็นผู้กำหนดเห็นความจางคลายอยู่เป็นประจำอยู่แล้วหายใจออก
เราจะเป็นผู้กำหนดรู้ความจางคลายอยู่เป็นประจำอยู่แล้วหายใจเข้า

ดูให้ดี

ตอนกำหนดรู้ สภาวธรรมเช่น กายสังขารสงบรำงับ จิตสังขารสงบรำงับ ปีติ
ความจางคลาย ความดับไม่เหลือต่างๆเหล่านั้นเป็นตอนวิปัสสนาภาวนา

ส่วนการรู้ลมหายใจออกหายใจเข้านั้นเป็นสมถะภาวนา

จึงได้กล่าวไว้แต่ต้นว่า

อานาปานสติเป็นวิธีปฏิบัติธรรม โดยการเจริญสมถะควบคู่ไปกับการเจริญวิปัสสนา

กรัชกายจะเห็นนัยยะสำคัญอันนี้หรือเปล่า

หรือจะคอยแต่กล่าวตู่ดูถูกซ้ำเติมว่าอโศกะหรือท่านอื่นรู้มาผิดๆ ต้องอย่างที่กรัชกายรู้กรัชกายอธิบายนั้นจึงจะถูกต้อง และอาจเป็นเพราะด้วยเหตุโมหะอันนี้ด้วยกระมังที่ฟังคำอธิบายของคุณรสรินไม่รู้เรื่อง

รีบกลับตัวกลับใจแก้ไขเสียนะกรัชกาย

ภาคปฏิบัติทางจิต จะท่านอโศกหรือใครๆ

ลมหายใจเข้า ว่า "พุท" ลมหายใจออก ว่า "โธ" (พุท-โธๆๆๆๆ) หรือ

ลมหายใจเข้า ว่า "ธัม" ลมหายใจออก ว่า "โม" (ธัม-โมๆๆๆ) หรือ

ลมหายใจเข้า ว่า "สัง" ลมหายใจออก ว่า "โฆ" (สัง-โฆๆๆๆ)

ฯลฯ

หรือ ดูอาการพองของท้อง (เพราะลมเข้า) ว่า "พองหนอ" ดูอาการท้องที่ยุบ (เพราะลมออก) ว่า "ยุบหนอ" พองหนอ ยุบหนอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ร้อยหน พันหน หมื่นๆหน เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี โดยไม่ต้องนับขั้น คิดพวงถึงขั้น 16 ขั้นอย่างที่ท่านอโศกนำมาเลย ไม่ต้อง กองไว้ที่หน้าประตูเลย เพียงตามดูรู้ทัน ลมเข้า - ลมออก ตามดูรู้ทันอาการท้องพอง ท้องยุบ แต่ละขณะๆๆ

นี่แหละความหมายปัจจุบันขณะ,ขณะปัจจุบัน ในการปฏิบัติทางจิต

พูดว่า ตัณหาเป็นผู้ขับลมเข้า-ออก อ่ะ พูดยังงี้ พระอรหันต์ ท่านกำจัดกิเลส ตัณหา หมดแล้ว คือว่าเมื่อหมดตัณหา ก็ไม่มีตัวขับลมหายใจเข้า ลมหายใจออก มิตายแหง๋แก๋หรอขอรับ

กลับไปที่จุดเริ่มเถอะขอรับ

อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

ฯลฯ

ถ้าหายใจเข้าแล้วหายไปเลย..แล้วเอาลมที่ไหนมาหายใจออกละคับ..