ภูฏานดินแดนแห่งความสุข จริงหรือ?


ภูฏานประกาศตัวว่าเป็นประเทศที่มีความสุขที่สุดประเทศหนึ่งของโลก โดยวัด "ความสุข" นี้ด้วยดัชนีที่เรียกว่า "ดัชนีความสุขมวลรวมประชาชาติ" หรือ "GNH"

แต่วันนี้ นายกรัฐมนตรีคนใหม่ของภูฏาน กำลังตั้งคำถามว่า ภูฏานกำลังหลอกตัวเองหรือไม่?

คำว่า "ความสุขมวลรวมประชาชาติ" ตั้งขึ้นมาเมื่อประมาณ 40 ที่แล้ว โดยอดีตกษัตริย์ จิกมี ซิงเย วังชุก ประมุขของภูฏาน ซึ่งเป็นพระราชบิดาของกษัตริย์องค์ปัจจุบัน คือ กษัตริย์จิกมี นัมเกล วังชุก หลังจากนั้นปรัชญาความสุขมวลรวมประชาชาติ หรือ "GNH" ก็ถูกใช้เป็นเป้าหมายของนโยบายรัฐบาลภูฏานเรื่อยมา


อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ภูฏานยอมให้มีการเลือกตั้งได้ไม่กี่ปี ปีนี้ภูฏานก็ได้นายกรัฐมนตรีคนใหม่ คือนายเชอริง ทบไก ซึ่งเคยเป็นผู้นำฝ่ายค้านมาก่อน และนายทบไกก็กำลังตั้งคำถามต่อปรัชญาความสุขมวลรวมประชาชาตินี้


นายทบไกกล่าวไว้ตั้งแต่ก่อนการเลือกตั้งว่า รัฐบาลภูฏานให้ความสำคัญกับ GNH มากเกินไป ที่ผ่านมา นโยบายทุกอย่างถูกวางเพื่อนำไปสู่ GNH เช่น ประชาธิปไตยเพื่อความสุขมวลรวม สื่อเพื่อความสุขมวลรวม การศึกษาเพื่อความสุขมวลรวม การเกษตรอินทรีย์เพื่อความสุขมวลรวม และเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อความสุขมวลรวม


นายทบไกกล่าวเสริมว่า รัฐบาลได้ตั้ง "ผู้เชี่ยวชาญ" จำนวนมากมาศึกษาว่า ความสุขคืออะไร และจะสอนประชาชนให้มีความสุขได้อย่างไร กลายเป็นว่า ความสุขไม่ใช่ความรู้สึกของปัจเจกบุคคล แต่กลับเป็นเรื่องที่ทุกคนจะต้องได้รับการ "สอน" ให้รู้วิธีมีความสุข


สิ่งที่นายทบไกพูด ชี้ให้เห็นความกลับตาลปัตรที่สำคัญ นั่นคือ แทนที่ประชาชนจะเป็นคนบอกรัฐบาลว่าความสุขของพวกเขาคืออะไร และรัฐบาลควรออกนโยบายอะไรมาเพื่อสร้างความสุขให้ กลับกลายเป็นว่า รัฐบาลเป็นผู้มาบอกประชาชนว่าควรมีความสุขกับอะไร และควรมีวิถีชีวิตแบบใดจึงจะมีความสุข


ความคิดแบบกลับตาลปัตรนี้ยิ่งดูเป็นตลกร้าย เมื่อประชาชนชาวภูฏานส่วนใหญ่ยังอยู่กับความยากจน ไม่มีเงินรักษาพยาบาล ไม่ได้รับการเหลียวแลจากรัฐ และคอรัปชั่นก็ยังเป็นปัญหาเรื้อรัง แต่คนรวยเพียงหยิบมือหนึ่งในประเทศ กลับบอกให้คนจนรู้จักมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ รู้จักมีความสุขในความจน และอย่าได้เรียกร้องอะไรจากรัฐมากเกินไป


นายซันไก ดอร์เจ ชาวภูฏานคนหนึ่งกล่าวว่า ทุกวันนี้ชาวภูฏานก็ยังยากจน ขาดสารอาหาร และคอรัปชั่นในวงราชการก็ยังสูงลิ่ว เขาถามว่า "ไหนล่ะคือความสุข?" เขากล่าวต่อว่า ในภูฏาน ความสุขนั้นผูกขาดโดยผู้มีอำนาจ พวกเขาขับรถหรู มีบ้านหลังใหญ่ เป็นเจ้าของร้านอาหารและโรงแรม กษัตริย์องค์ก่อนก็มีพระชายาถึง 5 พระองค์ ในขณะที่คน 1 ใน 6 ของประเทศต้องอพยพหนีความจนออกนอกประเทศ


ตามข้อมูลของ CIA World Factbook ประเทศภูฏานมีอัตราการตายของเด็กอายุต่ำกว่า 5 ขวบ สูงกว่าซิมบับเว นามิเบีย และบอตสวานา และมีอายุขัยเฉลี่ยประชากรต่ำกว่าอิรัก และเกาหลีเหนือ อาชญากรรม และปัญหายาเสพติดในภูฏานก็แพร่หลาย และอัตราการเป็นโรคตับก็อยู่ในเกณฑ์น่าเป็นห่วง


นายกรัฐมนตรีทบไก กล่าวว่า แม้ว่าความเติบโตทางเศรษฐกิจจะไม่ใช่เป้าหมายเดียว และไม่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้ แต่การที่รัฐบาลภูฏานที่ผ่านๆ มาหมกมุ่นอยู่กับ GNH ทำให้ละเลยปัญหาคนตกงาน ปัญหาคอรัปชั่น และปัญหาหนี้สิน จนมันรุนแรงเรื้อรังถึงทุกวันนี้

http://news.voicetv.co.th/world/83136.html

รักแท้ในคืนหลอกลวง

https://www.youtube.com/watch?v=sB5bHrdm0Lo

ความสุขของคฤหัสถ์ 4 ประการ ที่พุทธพจน์ที่ตรัสแก่อนาถบิณฑิกคฤหบดีว่า

“ดูกรคหบดี ความสุข 4 ประการนี้ เป็นสิ่งที่คฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ควรได้ควรถึงอยู่เรื่อยๆ ตามสมัย ความสุข 4 ประการนั้น คือ อัตถิสุข โภคสุข อนณสุข อนวัชชสุข

1. อัตถิสุข (สุขเกิดจากความมีทรัพย์) เป็นไฉน ? คือกุลบุตรมีโภคะอันหามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่า เรามีโภคะที่หามาได้ ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขนอย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม นี่เรียกว่า อัตถิสุข

2. โภคสุข (สุขเกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์บริโภค) เป็นไฉน? คือกุลบุตรกินใช้และทำสิ่งดีงามอันเป็นบุญทั้งหลาย ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียรอัน เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ ซึ่งเป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรมเธอ ย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่าด้วยทรัพย์ที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดย ธรรม เราก็ได้กิน ใช้ และได้ทำสิ่งดีงาม อันเป็นบุญทั้งหลาย นี้เรียกว่า โภคสุข

3. อนณสุข (สุขเกิดจากความไม่เป็นหนี้) เป็นไฉน? คือกุลบุตรไม่ติดหนี้สินไรๆของใครๆ ไม่ว่าน้อยหรือมาก เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่าไม่ติดหนี้สินไรๆของใครๆ เลยไม่ว่าน้อยหรือมาก นี้เรียกว่า อนณสุข

4. อนวัชชสุข (สุขเกิดจากกรรมดีงามไร้โทษ) เป็นไฉน? คืออริยสาวกเป็นผู้ประกอบด้วยกายกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยวจีกรรมดีงาม ไร้โทษประกอบด้วยมโนกรรมดีงาม ไร้โทษ เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่า เราเป็นผู้ประกอบด้วยกายกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยวจีกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยมโนกรรมดีงาม ไร้โทษ นี้เรียกว่า อนวัชชสุข

“เมื่อตระหนักถึงความสุขจาก ความไม่เป็นหนี้แล้ว คนจะพึงระลึกถึงสุขที่เกิดจากความมีทรัพย์ เมื่อกินใช้ก็เห็นแจ้งชัดด้วยปัญญา ถึงโภคสุข เมื่อเห็นอย่างแจ้งชัด เขามีปัญญาดี ย่อมเข้าใจทั้งสองส่วนเทียบกันได้ แลเห็นว่า ความสุขทั้ง 3 อย่างข้างต้นนั้น มีค่าไม่ถึงเสี้ยวที่ 16 ของความสุข ที่มีความประพฤติสุจริตไร้โทษ”
(องฺ.จตุกฺก.21/62/90)

กรัชกายนี่ตั้งกระทู้ตีรวนไปถึงภูถานเลยเชียวนะ

ดูเหมือนเป็นสิ่งที่คิดว่าดีที่ไปสร้างมุมมองในทางลบให้กับภูถานโดยอ้างบุคคลที่มีความเห็นต่าง

แต่การกระทำเช่นนี้ไม่พึงทำเพราะกรัขกายไม่ใช่คนภูถานหรือนักปกครองของภูถาน ไม่รู้ถึงปัญหาตื้นลึกหนาบางภายในภูถาน การวิจารณ์ผิดๆของกรัชกายอาจเปรียบคล้ายเป็นการไปชักใบให้เรือเสียได้
เพราะโดยความเป็นจริงพระราชาและนักปกครองของภูถานอาจจะรู้ซึ้งถึงปัญหานี้ดีและกำลังดำเนินการแก้ไขพัฒนาอยู่ทุกวิถีทางแต่มันยังไม่ถึงจุดสำเร็จ

เพ่งโทษตัวเองเถิดนะกรัชกาย บัณฑิตย่อมเพ่งโทษตัวเองและเพียรแก้ไขตนเองอยู่เสมอ

อย่าไปทำลายภาพตัวอย่างที่ดีงามของโลกคือการเอาความสุขมวลรวมของประชาชนเป็นที่ตั่งในการพัฒนาประเทศ เพราะนี่เป็นทิศทางตัวอย่างที่ดีสำหรับทุกประเทศในโลก

ไปเที่ยวภูฏานกันดูสักน่อยก่อนวิพากษ์วิจารณ์เขาผิดๆ

https://youtu.be/0HztM2QEEvQ

เงยหน้าดูรอบๆบ้านด้วยในบ้านด้วยซี่ท่านอโศก ดูๆ

หรือจะศึกษาเรื่องราวในอดีต แล้วดูปัจจุบัน ก็ได้เหมือนกัน

มีมาให้ศึกษาเปรียบเทียบอีกเรื่องหนึ่ง

จาก อ.บรรณจบ บรรณรุจิ

http://www.mindfulnews.net/2016/06/blog-post_32.html

อีกเรื่องหนึ่ง รีบดูก่อนลบ

http://clearmai.blogspot.sg/2016/06/blog-post_92.html

กรัชกายนี้เข้าใจไปดึงเอาภูฏาน หรือโหนภูฏาน มาพาผู้คนให้สนใจเรื่องดังของเมืองไทยนะ

มันคนละประเด็นกันมั้งครับ

อย่าทำให้คนระแวงภูฏานในทางลบเลยนะครับ บาปนะโยม