มาขอบคุณคุณโฮฮับ ที่เขียนไว้ให้ได้อ่าน
เราได้ประโยชน์มาก

แต่หายากจัง กว่าจะเจอสักกระทู้ คงไม่คล่องกะบอร์ด

อนุโททนา รู้สึกเป็นเกียรติครับ

เริ่มที่หน้าเว็บ แล้วกดตามด้วยห้องสนทนาธรรมทั่วไปก็จะเจอครับ

โฮฮับ กำลังจะบอกว่า จิต คือกายใจ ซึ่งแบ่งหน้าที่กัน ถูกไหม...
เมื่อบุคคลตายไป และเกิดในชาติต่อๆไป กายใจ ไปพร้อมๆ กัน หรือเปล่า?


ถ้าโฮฮับเข้าใจอย่างนั้น สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา
รูปสัญญา อรูปสัญญา คือสมมติบัญญัติ หรือปรมัตถบัญญัติ
เป็นอารมณ์ หรือเป็นจิต...

โฮฮับ บอกว่า จิต คือกายใจ
หากมีสิ่งสองสิ่งรวมกันอยู่โดยอัญญมัญญปัจจัย กาย ก็ต้องเป็นสิ่งหนึ่ง ใจก็ต้องเป็นสิ่งหนึ่ง ถูกไหม?
เมื่อโฮฮับ อ้างถึงชีวิตติทรีย์ .........กายใจ คือจิตตามที่โฮฮับเข้าใจเป็นอินทรีย์ไหนใน อินทรีย์22ประการ..


อะไรคือตัวธรรมที่เป็นอนัตตา
โฮฮับ บอกว่า จิต คือกายใจ
ดังนั้นจิตคือ ตัวทุกข์ถูกไหม

โฮฮับเข้าใจว่าเมื่อจิตเข้าถึงอนัตตาและยึดอนัตตาไว้ จึงเกิดขันธุ์ 5 ถูกไหม..

เกี่ยวสิ
^ ^

แนะนำครับ!! ริจะถามนำกรุณาแน่ใจในคำถามตัวเองก่อนว่ามันถูกต้อง
อย่าถามนำด้วยคำถามผิดๆซิครับ ไอ้ที่คุณเอามาอ้างอิงนะ.....ผมพูดอย่างนั้นหรือ?

กายใจก็กายใจ จิตก็จิต.....มันคนละเรื่องครับ

จิตมีที่มาหรือมีเหตุปัจจัยมาจากกายใจ
จิตไม่สามารถคงทนสภาพอยู่ได้ นั้นเพราะความไม่เที่ยงของจิต(อนิจจัง)
ผมก็เคยแนะนำคุณเช่นนั้นไปแล้วว่า อย่าพูดว่าจิตต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
พูดแบบนี้มันเป็นสักกายทิฐิ สิ่งที่เป็นประธานของบุคคลมีแค่กายใจ
จิตมันเกิดเพราะมีเหตุให้เกิด หมดเหตุมันก็ดับไป

และที่ถามว่า "เมื่อบุคคลตายไป และเกิดในชาติต่อๆไป กายใจ ไปพร้อมๆ กัน หรือเปล่า?
ก็ขอตอบว่า....กายใจที่ว่า ถ้าพูดตามสภภาพธรรมชาติที่เป็นจริง กายก็คือร่างกาย ใจก็คือหัวใจ
มนุษย์จะมีชีวิตอยู่ได้ก็ต้องอาศัยสิ่งสองสิ่งที่ทำงานรวมกัน

และถ้าถึงวันที่บุคคลตายลงจะไม่สามารถเอากายใจหรือร่างกายและจิตใจเดิมนี้ไปได้ มันจะเน่าเปื่อยไป
แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุแห่งการเกิดเลย มันมีอยู่แต่เหตุแห่งการเกิดใหม่นั้นเป็น.....ผลแห่งขันธ์ห้าทั้งปวงที่บุคคลไปยึดมั่นถือมั่นเอาไว้




สงสัยไม่ได้อ่านความเห็นผม ผมย้ำหลายที่แล้วว่า อารมณ์กับจิตเป็นอย่างเดียวกัน
จำให้แม่นๆนะครับที่หลังจะได้ไม่ถามซ้ำซาก

ส่วนคำถามอื่นที่ถามขอคำดังนี้....

สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกอสุขเวทนา.......คำทั้งสามคำนี้ไม่ใช่พุทธพจน์ มันเป็นโวหาร(คำพูด)
ของปุถุชนที่ยังขาดความเข้าใจในพุทธบัญญัติ ที่สำคัญผู้พูดยังไม่รู้ว่า สภาพธรรมในกายใจที่แท้จริง
มีลักษณะเช่นไร
ก็เลยทำให้ใช้โวหารหรือถ้อยคำที่ผิดจากความเป็นจริง .....เวทนาไม่มีสุขหรือทุกข์หรืออสุขอทุก
สุข....เป็น สังโยชน์ที่เรียกว่าอรูปราคะ เป็นเหตุที่ทำให้เกิด ภวตัณหาขึ้นที่กายใจ
ทุกข์ หมายถึง การเกิด แก่ เจ็บ ตาย หรือทุกขอริยสัจจ์
อทุกข์หรืออสุข.......โวหารนี้หาได้มีความหมายในทางธรรม

แนะนำครับว่า....คำว่าเวทนา มีความหมายเพียงการรับรู้ถึงลักษณะต่อสิ่งที่มากระทบ(ทวาร)
ไม่มีคำตามที่คุณยกมาถาม ตัวอย่างเช่น เวทนาต่อเสียงก็คือรู้ถึงระดับของเสียง(ดังหรือเบา)
รู้รส(ขม หวาน จืด)เป็นต้น

น่าน้อยใจ จขกท.เองแท้ๆ ยังไม่ได้รับเกียรติ ได้รับคำชม

โฮฮับ ยังขาดความเข้าใจเรื่องชีวิตจิตใจ

จิต ใจ ก็อันเดียวกัน กาย-ใจ พูดแบบไทยๆ ดูนะจะให้ดู

ตา (จักขุ) หู (โสต) จมูก (ฆาน) ลิ้น (ชิวหา) กาย (กาย) ใจ (มโน) ศัพท์ในวงเล็บเป็นบาลี คำว่า ตา เป็นต้น แปลมาจากคำในวงเล็บนั่น

จิต ใจ มโน หทัย มานัส ฯลฯ ศัพท์เหล่านี้ใช้แทนกันได้ ใช้ตัวไหนก็ได้ ความหมายเดียวกัน

ต่อจากความเห็นที่แล้ว......



ตามที่บอกไว้ก่อนหน้าว่า สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขอสุขเวทนา....ไม่มีอยู่นสาระบบธรรม
ส่วนรูปสัญญา มีความหมายว่า ความจำได้หมายรู้ในรูปราคะ รูปราคะเป็นสังโยชน์เบื้องสูง
รูปในที่นี้ก็คือ ความรัก ความเมตตา ความห่วงหาอาทร ต่อวัตถุหรือสัตว์โลก ล้วนเป็นรูปราคะ

รูปสัญญาเป็นสมมติบัญญัติ ที่เป็นเหตุให้เกิดปรมัตถบัญญัติขึ้นที่กายใจ อาทิ สังขตธรรม อัตตา
จิตและกองขันธ์ห้า

อรูปสัญญาก็เช่นกันเป็นสมมติบัญญัติ จะต่างกันก็ตรงที่ อรูปเป็นเรื่องของความสุข

ปล. แนะนำครับ สมติทำให้เกิดปรมัตถ์ อย่าหลงเอาคำว่าสมมติไปเป็นสมมุติที่ใช้ในภาษาไทยนะครับ
เด๋ยวจะสับสน สมมติเป็นพุทธพจน์ หมายถึงสภาพธรรมที่เป็นจริง(สัจจะ)
และย้ำเตือนอีกครั้งว่า อารมณ์และจิตเป็นสภาพธรรมอย่างเดียวกัน ต่างกันที่อารมณ์เป็นสมมติบัญญัติ
จิตเป็นปรมัตถบัญญัติ อารมณ์กับจิตเกิดพร้อมกัน เพราะมันเป็นอย่างเดียวกัน



ผมไม่ได้บอกว่ากายใจคือจิต!! ที่ผมบอกคือจิตเกิดขึ้นภายในกายใจและจิตมีเหตุปัจจัยมา
จากกายใจ จิตไม่เที่ยง(อนิจจัง)

คุณเช่นนั้นไม่เข้าใจคำว่าอินทรีย์ก็เลยถามผิดๆ คำว่าอินทรีย์หมายถึงสภาวธรรมที่เป็นใหญ่เป็นประธาน
กายใจไม่ใช่อินทรีย์ แต่กายใจทำให้เกิดสภาวธรรมที่เรียกว่าอินทรีย์



ตัวธรรมที่เป็นอนัตตา คือ สภาพธรรมที่เกิดจากการกระทบที่ทวารทั้งหก
ท่านเรียกสภาพธรรมนั้นว่า...สังขตธรรม (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน)
สภาพธรรมที่เรียกว่าสังขตธรรมนี้ เกิดตามเหตุปัจจัย(การกระทบ) เมื่อเหตุหมดมันก็ดับไปตามเหตุ
ลักษณะเช่นนี้เรียกว่า อนัตตา

อีกคำถามที่ถาม ผมไม่ได้บอกว่า จิตคือกายใจ กรุณากลับไปอ่านทบทวนใหม่ให้ดีครับ

สุดท้าย จิตไม่ใช่ตัวทุกข์ดังที่คุณเช่นนั้นเข้าใจผิดแต่แรก คือเข้าใจไปว่า ผมบอกว่า จิตคือกายใจ
ซึ่งเป็นการเข้าใจผิด

จิตเป็นปรมัตถบัญญัติ ย้ำอีกครั้งว่า จิตเป็นเพียงบัญญัติ(ชื่อ)
ในความเป็นปรมัตถธรรมแท้แท้ต้องพิจารณาที่องค์ธรรมประกอบจิต

น่านนะซิ!!! ที่ว่าเกี่ยวมันเกี่ยวตรงไหนอย่างไรครับ

ผมว่าคุณเช่นนั้นใช้คำผิดนะครับ......ตรงพูดว่า "เกี้ยว"ถึงจะถูก
นั้นก็คือ เอามาแก้เกี้ยว

อย่าได้น้อยใจไปเลย
ถ้ามีแต่บอร์ด ไม่มีคนตั้งกระทู้ มันก็หาประโยชน์อะไรจากบอร์ดนั้นไม่ได้เลย จริงไหมคะ
ก่อนจะมีคุณโฮฮับตอบ ก็ต้องมีคุณกรัชกายตั้งกระทู้ อยู่แล้ว.........และผู้ที่ชอบอ่านก็คงไม่น้อย


แต่เรา(มาใหม่) ชอบพิจารณาธรรม ไปตามที่คุณโฮฮับเขียนน่ะจ้ะ

รู้ยัง...ว่าจิตสะสมอกุศลไปแล้ว

ร่วมอภิปรายกันหน่อยค่ะ
ภาษาน่ะค่ะคือบัญญัติใช่หรือไม่
ที่มีภาษาเพราะต้องมีองค์ประกอบใช่ไหม
แล้วองค์ประกอบที่ว่าตามพระธรรมที่ทรงแสดงคืออะไร
ทุกอย่างที่ปรากฏว่ามีเป็นเพียงนิมิต(อ่านว่านิ-มิต-ตะ)ใช่หรือไม่
แปลว่านิมิตเป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏให้รู้ได้ชั่วคราวตามเหตุตามปัจจัยใช่ไหม
แล้วทุกคนกำลังหลงติดข้องในอะไรอยู่ถ้าไม่ใช่ติดข้องในนิมิตที่ปรากฏแล้วยึดติดคำ
ถามว่าพระพุทธเจ้าทรงแสดงว่าไม่มีสัตว์บุคคลตัวตนเราเขาทุกอย่างเป็นของว่างเป็นของเปล่าไหม
ไม่มีแลัวเกิดมีแล้วก็หามีไม่คือมีแต่ธาตุรู้กับธาตุไม่รู้ที่ปรากฏกับมหาภูตรูปสี่ถ้านิมิตไม่มีบัญญัติจะมีไหม

แล้วจะให้กรัชกายทำยังไงละทีนี้

เพียรฟังเพื่อรู้ความจริงของสิ่งที่มีจริงที่กำลังเกิดดับตามเหตุปัจจัยที่กำลังมีแล้วผ่านอายตนะ6ที่ตนมี
ผ่านการฟังคำที่เมื่อฟังแล้วไตร่ตรองตามรู้สิ่งที่กำลังมีณขณะที่กำลังฟังว่าจริงยังไงตามปกติเป็นปกติ
https://www.youtube.com/watch?v=0v_FTmgLEVE