กบนี่ไม่รู้ตัว ที่เขาเรียกว่าขาดสัมปชัญะ ความรู้ตัวทั่วพร้อม

บอกหลายครั้งแล้วว่านี่คือแบบฝึกหัดเพื่อลัดเข้าไปดูตัวอย่างธรรม

นิโรธะที่เกิดหลังจากทุกดับนั้นมันช่วงต่อระหว่างกลาง

ทุกข์ดับ......ดับ(นิโรธะ)......สุขเกิด

นิโรธะที่เกิดชั่วพริบตาเดียวถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่เห็นไม่รู้ จิตหยาบอย่างกบมันเลยไม่ทันเห็นไม่ทันรู้ เข้าใจหรือเปล่า

นิโรธะในแบบฝึกหัดนี้เป็นนิโรธะตัวอย่าง นิโรธะชั่วคราว

แต่ถ้าหากตอนที่อัตตาหรือกูปล่อยคำสั่งบังคับลมหายใจ ตัวอัตตาหรือความเห็นผิดเป็นกูเป็นเรามันตายดับไปด้วยมันจึงจะเกิดนิโรธะถาวร คือเข้าไปเสวยนิพพาน 2-3 ขณะจิตแล้วปัจเวก ซึ่งอันนั้นมันต้องเป็นไปหลังจากการที่ได้เจริญวิปัสสนาภาวนาอย่างจริงจังจนญาณต่างๆเกิดขึ้นจนครบ 16 ญาณ

กบพยายามเถียงอย่างเด็กๆคือเพื่อเอาชนะไม่ใช่เพื่อเอาข้อสังเกตความรู้สติปัญญาใหม่ๆจึงไปพยายามเน้นย้ำอยู่แต่เรื่องที่เข้าใจว่าอโศกะผิดเช่นเรื่อง สุขะ ทุกขะเวทนาที่พูด ไอ้เรื่องเวทนา 3 นั้นนะมันพื้นๆเด็กๆในทางธรรมเขาก็รู้กันทั่ว
แต่เรื่องช่วงต่อระหว่างของเวทนาเหล่านี่นั่นสิไม่ค่อยจะมีใครมาวิเคราะให้ฟังหรอกนะ

ความจริงเรื่องทุกข์ สุข เฉย นิโรธ นิพพาน นั้นมันมีอยู่พร้อมแล้วในกายในจิตของเรานี้ ความเห็นผิดยึดผิดอวิชชามันบังไว้เท่านั้น ใครรู้เทคนิคที่พระพุทธเจ้าทรงสอนสามารถนำมาเปิดเผยมันออกมาได้ นิโรธ นิพพานนี้มันก็มิได้อยู่ไกลที่ไหนเลยอยู่ในจิตของเจ้าของทุกดวงนี่แหละนะกบ อย่าทำตัวเองให้สับสนเพราะความรู้ที่มากเกินไปจนเฝือ

กบนี่ไม่รู้ตัว ที่เขาเรียกว่าขาดสัมปชัญะ ความรู้ตัวทั่วพร้อม

บอกหลายครั้งแล้วว่านี่คือแบบฝึกหัดเพื่อลัดเข้าไปดูตัวอย่างธรรม

นิโรธะที่เกิดหลังจากทุกดับนั้นมันช่วงต่อระหว่างกลาง

ทุกข์ดับ......ดับ(นิโรธะ)......สุขเกิด

นิโรธะที่เกิดชั่วพริบตาเดียวถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่เห็นไม่รู้ จิตหยาบอย่างกบมันเลยไม่ทันเห็นไม่ทันรู้ เข้าใจหรือเปล่า

นิโรธะในแบบฝึกหัดนี้เป็นนิโรธะตัวอย่าง นิโรธะชั่วคราว

แต่ถ้าหากตอนที่อัตตาหรือกูปล่อยคำสั่งบังคับลมหายใจ ตัวอัตตาหรือความเห็นผิดเป็นกูเป็นเรามันตายดับไปด้วยมันจึงจะเกิดนิโรธะถาวร คือเข้าไปเสวยนิพพาน 2-3 ขณะจิตแล้วปัจเวก ซึ่งอันนั้นมันต้องเป็นไปหลังจากการที่ได้เจริญวิปัสสนาภาวนาอย่างจริงจังจนญาณต่างๆเกิดขึ้นจนครบ 16 ญาณ

กบพยายามเถียงอย่างเด็กๆคือเพื่อเอาชนะไม่ใช่เพื่อเอาข้อสังเกตความรู้สติปัญญาใหม่ๆจึงไปพยายามเน้นย้ำอยู่แต่เรื่องที่เข้าใจว่าอโศกะผิดเช่นเรื่อง สุขะ ทุกขะเวทนาที่พูด ไอ้เรื่องเวทนา 3 นั้นนะมันพื้นๆเด็กๆในทางธรรมเขาก็รู้กันทั่ว
แต่เรื่องช่วงต่อระหว่างของเวทนาเหล่านี่นั่นสิไม่ค่อยจะมีใครมาวิเคราะให้ฟังหรอกนะ

ความจริงเรื่องทุกข์ สุข เฉย นิโรธ นิพพาน นั้นมันมีอยู่พร้อมแล้วในกายในจิตของเรานี้ ความเห็นผิดยึดผิดอวิชชามันบังไว้เท่านั้น ใครรู้เทคนิคที่พระพุทธเจ้าทรงสอนสามารถนำมาเปิดเผยมันออกมาได้ นิโรธ นิพพานนี้มันก็มิได้อยู่ไกลที่ไหนเลยอยู่ในจิตของเจ้าของทุกดวงนี่แหละนะกบ อย่าทำตัวเองให้สับสนเพราะความรู้ที่มากเกินไปจนเฝือ

คนบ้าอะไร..โพสต์ถึงสองครั้ง...
สติแตกรึงัย?..

อโสกะ..ถาม..


ผมก็ตอบกลับ


ทัศนะของอโสกะ...ก็ชัดว่า..อโสกะคิดว่า..สุขเวทนาเป็นผลพลอยได้จากการที่นิโรธ..


กระผมก็เลยแสดงความเห็นไปว่า..


แล้วก็มาถามเพื่อน ๆ..ว่าคิดยังงัย..สุขเวทนา..กับ..สุข..นี้นะ





สติแตก...เลย

เลยเขียนตัวโตโต..แก้ตัว..ปน..กล่าวหา..ดูถูก..อิอิ



มีนิโรธแบบฝึกหัด..นิโรธชั่วคราว..

ก็ถามมาเองแท้แท้...

ต่อไปก็ไม่รู้ว่า..จะมีอะไรอีก..

สุขเวทนา..กับ..สุข...นี้..มันเป้นงัยรึ??

มันเป็นอันเดียวกัน สภาวะเดียวกันคือสภาวะที่ทุกข์ดับไป เฉยดับไป

อันหนึ่งอธิบายในแง่เวทนา อันหนึ่งอธิบายในแง่ธัมมารมณ์

วิตก..วิจารณ์..ปิติ..สุข..เอกัคคตา



ส่วน..
เวทนา..ทั้งสาม...สุขเวทนา..ทุกขเวทนา..อทุกขมสุขเวทนา..ล้วนเป็นทุกข์ทั้งหมด...

อโสกะ....ไม่เห็นความแตกต่างจริงๆ..รึ?

สิ่งที่ถูกสร้าง...กับ...???

ฌาณสุข ก็สุขเวทนา

แต่สุขที่แท้จริงไม่ใช่เวทนา มันเป็นความคืนสู่ธรรมชาติเดิมแท้จนหมดปฏิกิริยาที่จะทำให้เกิดกรรม ตัวอย่างเช่น นิพพานสุข บอกชื่อได้แต่ไม่สามารถอธิบายความหมายต้องสัมผัสรู้เอาเองที่ใจเจ้าของ

สภาวะ "ปกติ" นี่ใกล้กับนิพพานสุขมากแต่มันไม่ถาวร

นิพพานสุข ซึ่งเป็นสุขเหนือสุข ที่มิใช่สุขเวทนา แต่เป็นสุขที่ไม่มีผู้ใดเข้าไปเสวยสุขนั้น
นิพพานเป็น สันติสุข (ถ้ายังมีเวทนาด้วยก็ต้องมีผู้เสวย)

อโสกะ..ว่า...สุข..จากสมาธิ..ก็เป็นสุขเวทนา..



อโสกะคราบ.....เวทนาเกิดจากผัสสะเป็นปัจจัย

สุข..จากสมาธิ...อะไร..ผัสสะ..อะไร..หรอ?

อิอิ..

เวทนา...เป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้น..ทั้ง..สุข..ทุกข์..อทุกขมสุข..

เวทนาจึงชื่อว่าเป็นทุกข์ทั้งสิ้น...

ปราโมทย์..ปีติ..ปัสสัทธิ...สุข..สงบ...
สุข..ตัวนี้..ไม่ได้ถูกสร้าง...ต่างจากเวทนา..

ถ้าอโสกะ...อยู่กับปัจจุบันจริง...จะต้องเห็นสิ่งที่ถูกสร้างนี้...เวทนาเป็นสิ่งที่ถูกสร้าง...

กบสำคัญผิดแล้ว

ปีติ ปัสสัทธิ สุข อุเบกขา อย่าไปเข้าใจว่าเป็นผลของฌาณแล้วไม่ใช่เวทนา มันก็
คือเวทนาอยู่ดีนั่นแหละเพราะยังมีผู้เสวยอารมณ์

แต่การที่จิตเข้าถึงปกติโดยสมบูรณ์นั้นมันเป็นยิ่งกว่าสุข แต่สมมุติบัญญัติบอกได้แค่คำว่า "สุข"

เหมือนที่พูดกันว่า "นิพพานสุข" นิพพานสุขไม่ใช่เวทนา แต่เป็นความหมดปฏิกิริยาทั้งปวง สมมุติบัญญัติก็จะพูดได้แค่ว่า มันเป็นสุขยิ่งกว่าสุข
คนจะรู้จักสุขยิ่งกว่าสุขนี้ได้ต้องทำนิพพานให้แจ้งด้วยตัวเองจึงจะรู้จริงที่ใจตัวเอง

เวทนา...เกิดจากผัสสะ...
จะสุขเวทนา..รึ..ทุกข์เวทนา....ก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่สะสมมา..

ผัสสะ...สิ่งเดียวกัน..เวทนาของแต่และคนเกิดต่างกันได้...นี้ก็เป็นอีกหนึ่งที่แสดงว่า..เวทนาเป็นสิ่งที่ถูกสร้าง...การจะสร้างไปในแบบไหน..ขึ้นอยู่กับการสะสมมาของแต่ละคน

ถ้าอโสกะ....อยู่กับปัจจุบันจริง...เมื่อผัสสะ...จะเห็นการก่อขึ้นของเวทนาของจิต...ชอบ..ไม่ชอบ...ตามเงื่อนไขของตน..แล้วจะเห็นเวทนาของกายที่แสดงออกมาอย่างใดอย่างหนึ่งนั้นตอบสนองเวทนาของจิต..ต่อการชอบ..ไม่ชอบ....หน้าแดง...หูร้อน...คอแห้ง..ใจเต้น...เมื่อยตามข้อกระดูก..เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว..เป็นต้น

ถ้าสติหย่อนไม่ทันเห็นเวทนาของจิต...จะเห็นเวทนาของกายซึ่งหยาบกว่าก่อน...ดูดูกายไปจนสติดีขึ้น..ก็จะเห็นว่าเวทนาทางกายอย่างนี้เกิดจากเวทนาทางจิตอย่างไหน...ฝึกสติจึงขึ้นต้นด้วยการดูกาย

ไม่เหมือน...สุข..ที่มาจาก...ปราโมทย์..ปีติ...ปัสสัทธิ..สุข..สงบ
สุขตัวนี้...เป็นสากล..ไม่ว่าใครจะมีความเป็นมายังงัย...สะสมมาต่างกันอย่างไรก็ตาม..เมื่อมาพบสภาพธรรม..มี..ปราโมทย์..ปีติ..ปัสสัทธฺิ...แล้วย่อมพบ..สุข...เสมอกันไม่เว้น

การที่อโสกะ..กล่าวว่า...สุขจากสมาธิก็เป็นเวทนา..นั้น...มาจากความเข้าใจผิด..อย่างน้อย..สามประเด็น

1. อโสกะเข้าใจว่า..ความรู้สึกทั้งหมดเป็นเวทนา(ไปแปลเวทนาว่าเป็นความรู้สึก)...อโสกะจึงมักสรรเสริญ...ความไม่รู้สึก..การเฉยๆ..รึแม้แต่เข้าภวังค์

2. อโสกะเข้าใจผิดในอัตตา...เข้าใจว่าต้องไม่รู้สึก..หากรู้สึกได้ย่อมมีผู้เสวย..มีอัตตา..

3. อโสกะมีสติไม่ทันเห็นการก่อเกิดของเวทนาจากผัสสะ...ทั้งนี้ก็เพราะทิฏฐิที่เห็นว่า..ไม่รู้สึกจึงดี...ตั้งจิตใว้ผิด...จึงกั้นจิตตน..จึงไม่เห็นการเกิดของเวทนา..นี้ก็เพราะทิฏฐิที่ตั้งใว้ผิด..

ปีติ ปัสสัทธิ สุข อุเบกขา เป็นเวทนาทางจิตโดยตรง
แล้วใครเป็นผู้เสวยอารมณ์เหล่านี้ล่ะกบ

ไม่มีผู้เสวยอารมณ์ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่เกิด

นั่นๆ มีผู้เสพผู้เสวยอีก มิจฉาทิฏฐิแหง๋มๆ

อ่านอโศก กลับมาที่จุดเริ่มเถอะขอรับ ท่านแล่นเลยไปสุดกู่แล้วล่ะ มองไม่เห็นฝุ่นแล้ว กลับมาๆ ก่อนที่จะสายเกินไป



อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ ตนเป็นทีพึ่งของตน

อตฺตทีปา อตฺตสรณา จงมีตนเป็นเกาะ จงมีตนเป็นที่พึ่ง

อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา บัณฑิตทั้งหลายย่อมฝึกตน

สุทฺธิ อสุทฺธิ ปจฺจตฺตํ ความบริสุทธิ์ ไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตัว

อตฺตานญฺจ ปิยํ ชญฺญา น นํ ปาเปน สํยุเช หากรู้ว่าตัวนี้เป็นที่รัก ก็ไม่ควรเอาตัวนั้นไปเกลือกกลั้วกับความชั่ว

ฯลฯ