แล้วมันอะไรล่ะ เจตสิก น่า

ยักเยี้องถามคุณโรสใหม่

จิต ใจ เจตสิก เหมือนกันหรือต่างกัน

จิตใจที่คุณกรัชกายกำลังมีเป็นสิ่งที่มีจริงๆใช่ไหมคะ
ถามว่าเป็นตัวคุณกรัชกายกำลังเห็นหรือเป็นธัมมะกำลังปรากฏ
ถ้าเป็นคุณกรัชกายก็เป็นอวิชชาปรากฏกับจิตถ้าเป็นธัมมะก็ปัญญาปรากฏ
จิต+เจตสิกเป็นสภาพที่รู้ชัดเจนว่าขณะที่กำลังรู้ว่ามีธัมมะอะไรที่กำลังปรากฏให้รู้ค่ะ
ลองพิจารณาจากการฟังไปด้วยนะคะว่ารู้อะไรเพิ่มขึ้นตอนกำลังฟังบ้างหรือเปล่าต้องใจเย็นๆ
https://m.youtube.com/watch?v=VtbnXkcjtA8

ท่านอโศก คุณโรสพูดอะไร จับใจความได้มั้ย

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความทุกข์ทั้งมวลมีมูลรากมาจากตัณหา อุปาทาน ความทะยานอยากดิ้นรน และความยึดมั่นเป็นเราเป็นของเรา รวมถึงความเพลินในอารมณ์ต่างๆ สิ่งที่เข้าไปเกาะเกี่ยวยึดถือไว้โดยความเป็นตน เป็นของตนที่จะไม่ก่อทุกข์ก่อโทษให้นั้นเป็นไม่มี หาไม่ได้ในโลกนี้ เมื่อใด บุคคลมาเห็นสักแต่ว่าเห็น ฟังสักแต่ว่าได้ฟัง รู้สึกสักแต่ว่าได้รู้ เข้าไปเกี่ยวข้องกับสิ่งต่างๆ เพียงสักว่าๆ ไม่หลงใหลพัวพันมัวเมา เมื่อนั้น จิตก็จะว่างจากความยึดถือต่างๆ ปลอดโปร่งแจ่มใสเบิกบานอยู่"

คุณโรส กรัชกายรู้ว่าคุณโรสพูดถึงอะไร

นั่นยังเป็นเพียงปรัชญา พูดกันในวงเสวนา

ตราบใด คนเรา มนุษย์เรา ปุถุชนเรา (พูดให้หมดเลย ) ยังมิได้ลงมือฝึกฝนพัฒนาจิตปัญญาที่ถูกต้องแล้ว กิเลส ตัณหา อุปาทานที่นอนเนื่องอยู่ในขันธสันดาน ก็ยังไม่ถูกกำจัดไป ตราบใด คนเรา มนุษย์เรา ปุถุชนเรา ก็ยังไม่เข้าใจชีวิต ไม่เข้าใจธรรมะระดับโลกุตระอยู่ตราบนั้น

ปกติคนเรา มนุษย์เรา ปุถุชนเรา ตามความรู้สึกนึกคิด (จิต+เจตสิก) ไม่ทันหรอก มันไวยิ่งกว่าลิง แล้วไอ้จิต เจตสิกมันก็เป็นธรรมะด้วย เห็นการทำงานของมันหรือยัง ต้องฝึกครับต้องฝึก แล้วก็ฝึกอย่างถูกวิธีด้วย

ตัวอย่าง คนฝึกลิง

https://www.youtube.com/watch?v=Z9O-Wzvijss

วางหลักให้ดูอีก


ในระหว่างนั้นทรงให้โอวาทภิกษุทั้งหลายด้วยพระธรรมเทศนา อันเป็นไปเพื่อโลกุตตราริยธรรม กล่าว คือ ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ และวิมุตติญาณทัสนะ เป็นต้นว่า


"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ศีลเป็น พื้นฐานเป็นที่รองรับคุณอันยิ่งใหญ่ ประหนึ่ง แผ่นดินเป็นที่รองรับ และตั้งลงแห่งสิ่งทั้งหลายทั้งที่มีชีพ และและหาชีพมิได้ เป็นต้นว่าพฤกษาลดาวัลย์มหาสิงขร และสัตว์จตุบททวิบาทนานาชนิด บุคคลผู้มีศีลเป็นพื้น ใจย่อมอยู่สบาย มีความปลอดโปร่งเหมือนเรือนที่บุคคลปัดกวาดเช็ดถูเรียบร้อย ปราศจากเรือดและฝุ่นเป็นที่รบกวน"


"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ศีลนี้เองเป็นพื้นฐานให้เกิดสมาธิ คือ ความสงบใจ สมาธิที่มีศีลเป็นเบื้องต้น เป็นสมาธิที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก บุคคลผู้มีสมาธิย่อมอยู่อย่างสงบเหมือนเรือนทีมีฝาผนัง มีประตูหน้าต่างปิดเปิดได้เรียบร้อย มีหลังคาสำหรับป้องกันลม แดด และฝน ผู้อยู่ในเรือนเช่นนี้ ฝนตกก็ไม่เปียก แดดออกก็ไม่ร้อนฉันใด บุคคลผู้มีจิตเป็นสมาธิดีก็ ฉันนั้น ย่อมสงบอยู่ได้ ไม่กระวนกระวาย เมื่อลม แดด และฝน กล่าวคือ โลกธรรมแผดเผา กระพือพัดสัดสาดเข้ามา ครั้งแล้วครั้งเล่า สมาธิอย่างนี้ ย่อมก่อให้เกิดปัญญา ใน การฟาดฟันย่ำยี และเชือดเฉือนกิเลสอาสวะต่างๆ ให้เบาบางและหมดสิ้นไป เหมือนบุคคลผู้มีกำลังจับศาสตราอันคมกริบแล้วถางป่าให้โล่งเตียนก็ปานนั้น"


"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปัญญาซึ่งมีสมาธิเป็นรากฐานนั้น ย่อมปรากฏดุจไฟดวงใหญ่กำจัดความมืดให้ปลาสนาการมีแสงสว่างรุ่งเรืองอำไพ ขับฝุ่นละออง คือ กิเลสให้ปลิวหาย ปัญญาจึงเป็นประดุจประทีปแห่งดวงใจ"


"อันว่าจิตนี้ เป็นธรรมชาติที่ผ่องใสอยู่โดยปกติ แต่เศร้าหมองไปเพราะคลุกเคล้าด้วยกิเลสนานาชนิด ศีล สมาธิ และปัญญา เป็นเครื่องฟอกจิตให้ขาวสะอาดดังเดิม จิตที่ฟอกแล้วด้วยศีล สมาธิ และปัญญา ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะทั้งปวง"


"ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วจากอาสวะ ย่อมพบกับปีติปราโมทย์อันใหญ่หลวง รู้สึกตนว่าได้พบขุมทรัพย์มหึมา หาอะไรเปรียบมิได้ อิ่มอาบซาบซ่านด้วยธรรม ตนของตนนั่นแลเป็นผู้รู้ว่า บัดนี้ กิเลสานุสัยต่างๆ ได้สิ้นไปแล้ว ภพใหม่ไม่มีอีกแล้ว เหมือนบุคคลผู้ตัดแขนขาด ย่อมรู้ด้วยตนว่า บัดนี้แขนของตนได้ขาดแล้ว"

วิธีฝึกฝนพัฒนาจิตปัญญาแบบกระชับพื้นที่ คือ ให้มันรู้มันเล่นอยู่ที่ในจำกัด

ปัญญารู้เพื่อละอกุศลจิตความเห็นตรงความจริงที่ตนมีเป็นปัจจุบันขณะ
อยากแค่รู้เรื่องคนอื่นเพื่อวิจารณ์ว่าผู้อื่นไม่ได้เป็นอย่างที่ตัวคิดถูกรึเปล่า
แค่ไม่คิดทุกอย่างก็ไม่มีที่เขียนเป็นตัวหนังสือก็คือคิดไม่รู้จริงสักเรื่องเลย
ยังอยากจะถามยังอยากจะรู้สิ่งที่คนอื่นรู้แล้วก็คิดเองว่าตัวเองมีปัญญางั้นสิ
จะบอกอะไรให้รู้สักอย่างนะคุณกรัชกายถ้ารู้แล้วไม่ถามก็ไม่มีใครรู้ว่าคุณไม่รู้น๊า
แค่หลับตาทุกอย่างก็ไม่มีสะสมอะไรบ้างต้องรู้ถ้าไม่รู้ก็ไม่ปิดอบายภูมิแน่นอนใครรู้

อยากจะรู้จึงถาม ถามแล้วจึงรู้ว่าไม่รู้

ก็บอกแล้วว่า นั่นเป็นเพียงปรัชญาโต๊ะเสวนา (นี่พูดจริงๆนะ) เป็นการฟังซึ่งก็อยู่ในระดับหนึ่ง แต่ฟังแล้ว จะเกิดสุตมยปัญญาหรือไม่ อีกเรื่องหนึ่งนะ

คุณโรสเขาเป็นอะไร เป็นปัจจุบันขณะหรือไม่ ปัจจุบันขณะต้องยังไง

ปัจจุบันขณะ หมายถึงอะไรยังไงครับ

คุณโรสหายไปไหน รอคำตอบอยู่ครับ

พระพุทธเจ้าแสดงธรรมเพื่อให้มีความเห็นถูกความเข้าใจถูกตอนกำลังฟังน๊า
จะรู้ว่ามีปัญญาก็เมื่อเริ่มฟังต่างคนต่างฟังต่างคนต่างเข้าใจตามปัญญาของตน
ไม่มีใครทำกุศลสูงสุดในพระพุทธศาสนาระดับปัญญาแทนใครได้หาซื้อไม่ได้ด้วย
ถ้าจะเกิดปัญญาตามความเป็นจริงก็ต้องค่อยๆฟังค่อยๆไตร่ตรองว่ากำลังฟังว่ามีอะไร
ฟังคนพูดที่เคยผ่านการเรียนหนังสือมาเวลาเรียนมีชั่วโมงเรียนก็เข้าไปนั่งฟังทีละนิดถูกไหม
กว่าจะอ่านกไก่ขไข่พูดเป็นประโยคเลยหรือฝึกที่ละคำคะคุณกรัชกายทีเวลาจะบอกคนอื่นทำไม
ยกตัวอย่างการฝึกลิงมาบอกเขาได้ลิงฝึกทุกวันด้วยการฟังหรือลิงไปอ่านตำราก่อนมาฟังคะคิดดูสิ
เวลาพระพุทธเจ้าฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้ก็ต้องค่อยๆพูดทีละคำคนฟังก็ต้องฟังทีละคำค่อยๆรู้ไหมล่ะ
ไม่พึ่งการฟังทีละคำก็คือท่องได้เป็นนกแก้วนกขุนทองแต่ไม่รู้เลยความหมายเป็นอย่างไรลึกซึ้งไหม
ต้องลงทุนนั่งฟังด้วยตนเองทุกวินาทีที่ผ่านไปเป็นไปกับการสะสมอกุศจิตด้วยความคิดของตนเลย
ไม่พึ่งพระรัตนตรัยคือไม่สนใจที่จะสละเวลาฟังคือเงี่ยโสตลงสดับว่าคำของพระพุทธเจ้าจริงยังไง
ถามว่าจะใช้เงินจ้างคนอื่นไปนั่งฟังแทนตนเองแล้วทำให้คนจ้างเกิดปัญญาขึ้นมาเป็นไปได้ไหม

ถ้าอยากจะเข้าใจว่าปัญญาเกิดจากการฟังเป็นยังไง
ก็ขยันฟังทุกวันตอนที่กำลังฟังไม่เข้าใจสะสมอกุศลค่ะ
https://m.youtube.com/watch?v=-zV1Lh0AGTE