52427."ลมหายใจคือกุญแจไขความลับของชีวิตและธรรมะ"

asoka

ลมหายใจเข้าออกของคนเรานี้ ถ้าเรามีสติปัญญาดี มีความสังเกตเยี่ยมเราจะสามารถค้นพบความลับของชีวิต และที่มาแห่งธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบแล้วนำมาสอน

ลมหายใจเป็นรูปแบบตัวอย่างที่สรุปธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ได้ครบเกือบทั้งหมด

สังเกตให้ดีว่าอะไร?เป็นเหตุให้หายใจเข้า อะไรทำให้ต้องหายใจออก แล้วคุณจะพบความลับของชีวิต ต้นกำเนิดของการเวียนว่ายตายเกิด

ถ้าเอาสติ ปัญญาเฝ้ารู้เฝ้าสังเกตลมหายไปอย่างไม่ขาดสายโดยไร้ปฏิกิริยาตอบโต้อื่นใด ลมหายใจจะสงบไปไปเหลือน้อยไปจนหยุดการหายใจ เมื่อหยุดลมหายใจไว้ได้ ความนึกคิดวุ่นวายทั้งหลายก็จะหยุดตาม ความเห็นธรรมตามความเป็นจริงจะเกิดขึ้นมาแทนที่ จนร่างกาย จิตใจนี้ รีเซ็ทตัวเองเหมือนตั้งต้นใหม่ OS หรือระบบควบคุมการทำงานของกายใจจะเปลี่ยนเป็นระบบใหม่ที่ไม่สืบต่อวงจรหรือวัฏจักรของชีวิตอีกต่อไปดังเดิม

:b38:

จั่วหัวไว้อย่างนี้ก่อนเพื่อสร้างปริศนาไว้ในใจของท่านผู้อ่านหลังจากนั้นค่อยเอาคำตอบมาเล่าให้ฟังเป็นเรื่องๆไปนะครับ
:b8:

กรัชกาย

อ้างคำพูด:

เมื่อหยุดลมหายใจไว้ได้ ความนึกคิดวุ่นวายทั้งหลาย ก็จะหยุดตาม

ท่านอโศกนี่จะสอนให้คนหยุดหายใจหรือขอรับ เดี๋ยวเถอะได้ตายกันทั้งบอร์ด คิกๆๆ :b32:

กรัชกาย

ท่านอโศกที่เคารพ (ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่า) ดูสภาวะที่เกิดจากภาคปฏิบัติจริงๆ มิใช่เกิดจากมโนสาเร่ ดูครับ

อ้างคำพูด:

ผู้รู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ เป็นอันตรายหรือปฏิบัติผิดทางไหมค่ะ เพราะฝึกทำเองโดยไม่มีครูบาอาจารย์สอนค่ะ หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมากช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง บางครั้ง รู้สึกหดหู่ เป็นทุกข์ เบื่อโลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นของมันเอง ควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้ ได้แต่ตามดูเฉยๆรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเราเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ บางครั้งก็นอนดูจิตไปเรื่อยๆแล้วเหมือนว่าตัวเองจะเคลิ้มๆไป แต่ยังมีสติรู้สึกตัวค่ะ อยู่ดีๆจิตก็พูดว่า ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วย บังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ รู้สึกเริ่มกลัวก็เลยพยายามฝืนจนหายใจได้ ตอนนั้นรู้สึกอึดอัดและรีบสูดลมหายใจเข้าปอดค่ะ ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้คิดว่าตัวเองต้องตายจริงแน่ๆเลยค่ะ เกิดจากอะไรค่ะ หนูทำผิดทางไหมค่ะ ถ้าเกิดเป็นอีกจะทำอย่างไรดีค่ะ

ผู้ที่ไม่เคยทำภาวนามัยกุศล, ไม่เคยปฏิบััติ, ไม่เคยทำกัมมัฏฐาน,ไม่เคยทำสมถะ ไม่เคยทำวิปัสสนา ฯลฯ เอาชื่ออะไรอีกตั้งเอา ไม่มีวันเข้าใจสภาวะเช่นนี้ ไม่เข้าใจความรู้ผู้ถามขณะนั้นเป็นอันขาด เอาหัวเป็นประกัน :b13:

กรัชกาย

ท่านอโศกไปไม่เป็นเลย :b13:

ไม่ต้องไปทำไปตั้งใจกลั้นลมหายใจดอก ดูรู้ตามที่มันเป็น ถึงระดับหนึ่งแล้ว คุณไปแก้ปัญหากับธรรมชาติเอาเองแล้วกัน

ทีนี้แหละ ธรรมะ+ชาติ กับ ความเป็นเรา เป็นอโศก เป็นนาย เอ นส.บี จะสู้กัน ดังตัวอย่างที่นำมานั้นแล. :b32:

asoka

กรัชกาย เขียน:

ท่านอโศกไปไม่เป็นเลย :b13:

ไม่ต้องไปทำไปตั้งใจกลั้นลมหายใจดอก ดูรู้ตามที่มันเป็น ถึงระดับหนึ่งแล้ว คุณไปแก้ปัญหากับธรรมชาติเอาเองแล้วกัน

ทีนี้แหละ ธรรมะ+ชาติ กับ ความเป็นเรา เป็นอโศก เป็นนาย เอ นส.บี จะสู้กัน ดังตัวอย่างที่นำมานั้นแล. :b32:

ฟังและสังเกตการณ์ไปเรื่อยๆก่อนสิอย่าเพิ่งมาด่วนสรุปแล้วเอาความเห็นของตนที่คิดว่าแน่กว่ามาแทรกเสียก่อน ใจเย็นๆ
onion

กรัชกาย

asoka เขียน:

กรัชกาย เขียน:

ท่านอโศกไปไม่เป็นเลย :b13:

ไม่ต้องไปทำไปตั้งใจกลั้นลมหายใจดอก ดูรู้ตามที่มันเป็น ถึงระดับหนึ่งแล้ว คุณไปแก้ปัญหากับธรรมชาติเอาเองแล้วกัน

ทีนี้แหละ ธรรมะ+ชาติ กับ ความเป็นเรา เป็นอโศก เป็นนาย เอ นส.บี จะสู้กัน ดังตัวอย่างที่นำมานั้นแล. :b32:

ฟังและสังเกตการณ์ไปเรื่อยๆก่อนสิอย่าเพิ่งมาด่วนสรุปแล้วเอาความเห็นของตนที่คิดว่าแน่กว่ามาแทรกเสียก่อน ใจเย็นๆ
onion

นี่เขารู้เห็นเอง ฉายซ้ำอีกที

อ้างคำพูด:

ผู้รู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ เป็นอันตรายหรือปฏิบัติผิดทางไหมค่ะ เพราะฝึกทำเองโดยไม่มีครูบาอาจารย์สอนค่ะ หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมากช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง บางครั้ง รู้สึกหดหู่ เป็นทุกข์ เบื่อโลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นของมันเอง ควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้ ได้แต่ตามดูเฉยๆ รู้สึกว่า มันไม่ใช่ของเรา เหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ บางครั้งก็นอนดูจิตไปเรื่อยๆแล้วเหมือนว่าตัวเองจะเคลิ้มๆไป แต่ยังมีสติรู้สึกตัวค่ะ อยู่ดีๆจิตก็พูดว่า ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วย บังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ รู้สึกเริ่มกลัวก็เลยพยายามฝืนจนหายใจได้ ตอนนั้นรู้สึกอึดอัดและรีบสูดลมหายใจเข้าปอดค่ะ ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้คิดว่าตัวเองต้องตายจริงแน่ๆเลยค่ะ เกิดจากอะไรค่ะ หนูทำผิดทางไหมค่ะ ถ้าเกิดเป็นอีกจะทำอย่างไรดีค่ะ

อ้างคำพูด:

หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้ว แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมาก ช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง บางครั้ง รู้สึกหดหู่ เป็นทุกข์ เบื่อโลกมากๆเลย มันเป็นของมันเอง ควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้ ได้แต่ตามดูเฉยๆ รู้สึกว่า มันไม่ใช่ของเรา เหมือนเราไม่มีตัวตนเลย

ภาคปฏิบัติเนี่ย มันแทบจะบอกใครไม่ได้เลย

แต่ที่ท่านอโศกเขียนเล่าเป็นตุเป็นตะนั่นน่า เกิดจากความคิดเอาเองว่าเป็นนั่นเป็นนี่ ไม่ใช่เกิดจากความรู้ประจักษ์เข้าใจ

asoka

กรัชกายนี่ไม่ฟังอีร้าค่าอีรมอะไรเลย กระทู้นี้กำลังเริ่มต้นยังไม่ได้อธิบายอะไรมากเลยก็เอาอารมณ์โยคีมาแทรกถามเหมือนชักใบให้เรือเสีย กวนน้ำให้ขุ่น เรื่องปัญหาการปฏิบัติต่างๆนี้เอาไปเปิดเป็นกระทู้สักกระทู้หนึ่งเช่น

"ลูกศิษย์ผมมีปัญหาการปฏิบัติธรรมโปรดมาช่วยผมแก้ไขปัญหาหน่อยครับ"

แล้วก็เอาคำถามทั้งหลายไปรวมถามตอบกันตรงนั้นน่าจะดีและเรียบร้อยกว่าเอาไปแทรกโน่นแทรกนี่ให้วุ่นไปหมด สอนโยคีแล้วไม่มีปัญญาแก้อารมณ์ให้เขาแล้วจะไปตั้งตนเป็นอาจารย์สอนทำไม การมาถามคนอื่นให้ช่วยแก้ปัญหาบนกระทู้เช่นนี้มันเป็นการยากที่จะตอบแก้ให้ตรงประเด็นได้ งานอย่างนี้มันต้องโทรคุยกันเพื่อจะได้ถามประเด็นปลีกย่อยอื่นๆได้จะได้แก้ปัญหาได้อย่างตรงจุด

ตั้งแต่กรัชกายเที่ยวเอาปัญหาที่ตนพบไปถามให้คนอื่นช่วยแก้ไขอย่างนี้ เคยมีท่านใดตอบให้โดยพิมพ์ไปบนกระทู้แล้วทำให้กรัชกายรู้ได้ พอใจ นำไปแก้ปัญหาให้ลูกศิษย์แก้ปัญหาได้บ้างลองคัดลอกมาให้อ่านเป็นตัวอย่างหน่อยซิ
หรือที่กรัชกายชี้แจงแก้ไขแล้วได้ผลก็ลองเอามาให้ดูหน่อย

จะให้อโศกะมาพิมพ์บอกวิธีบนกระทู้อย่างนี้เมื่อยมือเปล่าๆ เพราะปัญหาของกรัชกายมันไม่รู้จบหรอกถ้าจะมาคอยแก้ให้เป็นรายๆไป แน่จริงโทรไปถามไป้
เอาไม้? จะตอบให้คลายสงสัยสบายใจได้เลยแล้วจะแถมหลักในการแก้ไขอารมณ์ลูกศิษย์ให้ด้วยต่อไปจะแก้ไขได้ด้วยตัวเองไม่มาคอยถามแล้วถามอีกซ้ำซากอย่างนี้
onion

กรัชกาย

อย่าบ่นเลยเลยครับ :b1:

กรัชกายไม่เคยบ่นให้ใครได้ยินเลยนะ ตรงข้ามยิ่งถูกขัดถูกแย้ง เหมือนมีพลธรรมให้ค้นคว้าหาความรู้ มองจุดบกพร่องตนเอง เหมือนสอบอารมณ์ตนเองไปด้วย นี่ดีกว่าตอนใหม่ๆเยอะแล้วนะ :b32:

ที่สังเกตอีกอย่าง ผู้ปฏิบัติจริงเนี่ย เขาไม่พูดไม่ออกชื่อธรรมตัวนั้นตัวนี่เลยสักตัว สังเกตดูซี่ ไม่ออกชื่อสติ ปัญญา สมาธิ UFO อะไรต่ออะไรเลย ไม่โอ้โลมปฏิโลม แต่ถ้าเข้าใจนะ อาการที่เขาเล่านั่น เป็นอาการของธรรมะทั้งนั้นเลย จะให้บอกชื่อก็ได้

asoka

สำหรับกรณีของกรัชกายจำเป็นต้องบ่นสักนิดเพราะรู้หรือเปล่าว่าเอาความจริง ประสบการณ์จริงมาพูดมาพิมพ์นี่การพิมพ์หนังสือบนแทบเลตนี่มันใช้พลังสายตาพลังกายพลังใจมากพอสมควรเชียวนะถ้าต้องพิมพ์เรื่องยาวๆ มันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่กรัชกาย กบหรือท่านนักวิชาการท่านอื่นทำที่ไปคัดลอกแล้วมาแปะเอาแปะเอาอย่างที่เห็น
grin

กบนอกกะลา

ทำไมต้องมี..ผม..อีกงะตาอโสกะ..
:b6:

กรัชกาย

asoka เขียน:

สำหรับกรณีของกรัชกายจำเป็นต้องบ่นสักนิดเพราะรู้หรือเปล่าว่าเอาความจริง ประสบการณ์จริงมาพูดมาพิมพ์นี่การพิมพ์หนังสือบนแทบเลตนี่มันใช้พลังสายตาพลังกายพลังใจมากพอสมควรเชียวนะถ้าต้องพิมพ์เรื่องยาวๆ มันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่กรัชกาย กบหรือท่านนักวิชาการท่านอื่นทำที่ไปคัดลอกแล้วมาแปะเอาแปะเอาอย่างที่เห็น

โทษแทบเล็ต โทษสายตาอีก คิกๆๆ

เช่นนั้น

กรัชกาย เขียน:

ท่านอโศกที่เคารพ (ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่า) ดูสภาวะที่เกิดจากภาคปฏิบัติจริงๆ มิใช่เกิดจากมโนสาเร่ ดูครับ

อ้างคำพูด:

ผู้รู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ เป็นอันตรายหรือปฏิบัติผิดทางไหมค่ะ เพราะฝึกทำเองโดยไม่มีครูบาอาจารย์สอนค่ะ หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมากช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง บางครั้ง รู้สึกหดหู่ เป็นทุกข์ เบื่อโลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นของมันเอง ควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้ ได้แต่ตามดูเฉยๆรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเราเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ บางครั้งก็นอนดูจิตไปเรื่อยๆแล้วเหมือนว่าตัวเองจะเคลิ้มๆไป แต่ยังมีสติรู้สึกตัวค่ะ อยู่ดีๆจิตก็พูดว่า ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วย บังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ รู้สึกเริ่มกลัวก็เลยพยายามฝืนจนหายใจได้ ตอนนั้นรู้สึกอึดอัดและรีบสูดลมหายใจเข้าปอดค่ะ ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้คิดว่าตัวเองต้องตายจริงแน่ๆเลยค่ะ เกิดจากอะไรค่ะ หนูทำผิดทางไหมค่ะ ถ้าเกิดเป็นอีกจะทำอย่างไรดีค่ะ

ผู้ที่ไม่เคยทำภาวนามัยกุศล, ไม่เคยปฏิบััติ, ไม่เคยทำกัมมัฏฐาน,ไม่เคยทำสมถะ ไม่เคยทำวิปัสสนา ฯลฯ เอาชื่ออะไรอีกตั้งเอา ไม่มีวันเข้าใจสภาวะเช่นนี้ ไม่เข้าใจความรู้ผู้ถามขณะนั้นเป็นอันขาด เอาหัวเป็นประกัน :b13:

กรัชกาย ที่เข้าใจสภาวะเช่นนี้ ก็แสดงออกมาสิครับ
ว่าหัวจะขาดหรือไม่

กรัชกาย

เช่นนั้น เขียน:

กรัชกาย เขียน:

ท่านอโศกที่เคารพ (ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่า) ดูสภาวะที่เกิดจากภาคปฏิบัติจริงๆ มิใช่เกิดจากมโนสาเร่ ดูครับ

อ้างคำพูด:

ผู้รู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ เป็นอันตรายหรือปฏิบัติผิดทางไหมค่ะ เพราะฝึกทำเองโดยไม่มีครูบาอาจารย์สอนค่ะ หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมากช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง บางครั้ง รู้สึกหดหู่ เป็นทุกข์ เบื่อโลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นของมันเอง ควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้ ได้แต่ตามดูเฉยๆรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเราเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ บางครั้งก็นอนดูจิตไปเรื่อยๆแล้วเหมือนว่าตัวเองจะเคลิ้มๆไป แต่ยังมีสติรู้สึกตัวค่ะ อยู่ดีๆจิตก็พูดว่า ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วย บังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ รู้สึกเริ่มกลัวก็เลยพยายามฝืนจนหายใจได้ ตอนนั้นรู้สึกอึดอัดและรีบสูดลมหายใจเข้าปอดค่ะ ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้คิดว่าตัวเองต้องตายจริงแน่ๆเลยค่ะ เกิดจากอะไรค่ะ หนูทำผิดทางไหมค่ะ ถ้าเกิดเป็นอีกจะทำอย่างไรดีค่ะ

ผู้ที่ไม่เคยทำภาวนามัยกุศล, ไม่เคยปฏิบััติ, ไม่เคยทำกัมมัฏฐาน,ไม่เคยทำสมถะ ไม่เคยทำวิปัสสนา ฯลฯ เอาชื่ออะไรอีกตั้งเอา ไม่มีวันเข้าใจสภาวะเช่นนี้ ไม่เข้าใจความรู้ผู้ถามขณะนั้นเป็นอันขาด เอาหัวเป็นประกัน :b13:

กรัชกาย ที่เข้าใจสภาวะเช่นนี้ ก็แสดงออกมาสิครับ
ว่าหัวจะขาดหรือไม่

ซุ่มอยู่นาน ดีใจจัง :b32:

ที่เช่นนั้นทนอยู่ไม่ได้ คิกๆๆ

แสดงไปก็ไม่เข้าใจ

โฮฮับ

asoka เขียน:

:b36:
[size=150]ลมหายใจเข้าออกของคนเรานี้ ถ้าเรามีสติปัญญาดี มีความสังเกตเยี่ยมเราจะสามารถค้นพบความลับของชีวิต และที่มาแห่งธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบแล้วนำมาสอน

ลมหายใจเป็นรูปแบบตัวอย่างที่สรุปธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ได้ครบเกือบทั้งหมด

สังเกตให้ดีว่าอะไร?เป็นเหตุให้หายใจเข้า อะไรทำให้ต้องหายใจออก แล้วคุณจะพบความลับของชีวิต ต้นกำเนิดของการเวียนว่ายตายเกิด

คนละเรื่อง!! พูดเรื่อยเปื่อย จะกล่าวถึงลมหายใจผู้ปฏิบัติจะต้องรู้ด้วยว่า...จะเอาลมหายใจมาเดินมรรคในหลักธรรมใด
จะเป็นอานาปานสติหรือกายคตาสติ.....แบบนี้จึงจะเรียกว่าเป็นการปฏิบัติธรรมตามขั้นตอนของศาสนาพุทธ

อโสกะด้วยความเป็นผู้อยากอวดแต่เป็นผู้ไม่รุ้จริง...ก็เลยทำให้ดูเป็นตัวตลกในสายตาของผู้รู้ :b32:

asoka เขียน:

:
ถ้าเอาสติ ปัญญาเฝ้ารู้เฝ้าสังเกตลมหายไปอย่างไม่ขาดสายโดยไร้ปฏิกิริยาตอบโต้อื่นใด ลมหายใจจะสงบไปไปเหลือน้อยไปจนหยุดการหายใจ เมื่อหยุดลมหายใจไว้ได้ ความนึกคิดวุ่นวายทั้งหลายก็จะหยุดตาม ความเห็นธรรมตามความเป็นจริงจะเกิดขึ้นมาแทนที่ จนร่างกาย จิตใจนี้ รีเซ็ทตัวเองเหมือนตั้งต้นใหม่ OS หรือระบบควบคุมการทำงานของกายใจจะเปลี่ยนเป็นระบบใหม่ที่ไม่สืบต่อวงจรหรือวัฏจักรของชีวิตอีกต่อไปดังเดิม

มั่วทั้งขึ้นทั้งล่อง ลมหายใจที่ใช้ในหลักของอาณาปานสติ ก็คือการพิจารณาลมหายใจด้วยความเป็นไตรลักษณ์
เฝ้าพิจารณา(เน้นว่าพิจารณา ไม่ใช่เฝ้าดูเฉยๆ) และที่บอกว่าพิจารณาลมหายใจคือ พิจารณาลักษณะลมหายใจที่
สั้นและยาว.....ไม่ใช่การหยุดลมหายใจแบบที่อโสกะกำลังมั่ว
บุคคลไม่สามารถหยุดลมหายใจได้ นอกจากจะตายแล้วเท่านั้น

ส่วนลมหายใจที่อยู่ในหลักของกายคตาสติ คือหลักของการทำสมถะเพื่อละนิวรณ์

อโสกะมักชอบที่จะเอาความเลอะเทอะเลื่อนเปื้อนมาพูดมั่วในศาสนาพุทธ

asoka เขียน:

:จั่วหัวไว้อย่างนี้ก่อนเพื่อสร้างปริศนาไว้ในใจของท่านผู้อ่านหลังจากนั้นค่อยเอาคำตอบมาเล่าให้ฟังเป็นเรื่องๆไปนะครับ
:

แค่จั่วหัวก็เละแล้ว

โฮฮับ

asoka เขียน:

กรัชกาย เขียน:

ท่านอโศกไปไม่เป็นเลย :b13:

ไม่ต้องไปทำไปตั้งใจกลั้นลมหายใจดอก ดูรู้ตามที่มันเป็น ถึงระดับหนึ่งแล้ว คุณไปแก้ปัญหากับธรรมชาติเอาเองแล้วกัน

ทีนี้แหละ ธรรมะ+ชาติ กับ ความเป็นเรา เป็นอโศก เป็นนาย เอ นส.บี จะสู้กัน ดังตัวอย่างที่นำมานั้นแล. :b32:

ฟังและสังเกตการณ์ไปเรื่อยๆก่อนสิอย่าเพิ่งมาด่วนสรุปแล้วเอาความเห็นของตนที่คิดว่าแน่กว่ามาแทรกเสียก่อน ใจเย็นๆ
onion

เป็นเพราะเขาเห็นว่า อโสกะมั่วตั้งแต่จั่วหัวแล้ว เขาถึงได้เข้าแทรก
มันมีเยียงอย่างที่ไหน ...สอนให้คนหยุดลมหายใจ พูดเรื่อยเปื่อยขาดสติยับยั้งชั่งใจ :b32:

52427."ลมหายใจคือกุญแจไขความลับของชีวิตและธรรมะ"

ผู้ใช้งานขณะนี้