20 วันนี่ทำมา เกือบ 20 ปีแล้วนะกรัชกาย

ตอนนี้ไปไกลจนถึงที่ที่พอจะพักผ่อนสบายได้แล้วไม่ร้อนรนทุรนทุรายมากมายอย่างที่กรัชกายเป็นอยู่หรอกนะครับ

ชีวิต เหลือก็อยู่เพื่อการแจกแบ่ง และหัดการตายก่อนตายให้ชำนาญเท่านั้นเอง

กรัชกายล่ะ สรุปได้หรือยังว่าเวลาชีวิตที่เหลืออยู่ไม่มากจะทำอะไร?

เคยวิเคราะห์สรุปผลประเมินผลของการบริหารจัดการเวลาชีวิตของตนเองบ้างหรือยัง เอามาเล่าสู่กันฟังหน่อยสิ

พอพอ..กัน

พอๆกันกับกบหรือ?

กระผมยังทุกข์อยู่....

ไม่มีอะไรไปเปรียบเทียบกับใครหรอก..

หาเหตุทุกข์ที่แท้จริงให้เจอนะ ระวังอย่าไปเอาผลมาเป็นเหตุแล้วไปหลงแก้ผลอยู่ มันจะเป็นงานที่ยากและไม่รู้จบ

กิเลส โลภะ โทสะ โมหะ หรือแม้แต่ตัณหาก็ยังไม่ใช่เหตุที่แท้จริง เหตุทุกข์หรือสมุทัยที่แท้จริงมันซ่อนลึกอยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้อีกที หาให้เจอ ถึงจะแก้สมุทัยได้ตรงประเด็น ไม่เป็นทุกข์จมอยู่ในทุกข์ทั้งๆที่ลอยอยู่ในกระแสแห่งธรรมอย่างที่กบสารภาพและกรัชกำลังเมามันอยู่ขณะนี้

อ่านภาพในแผนภูมิทั้งหลายให้ออกสิ เหตุทุกข์ที่แท้จริงบอกไว้อยู่โทนโท่
ถ้าแผนภูมิภาพแค่นี้ยังตีความไม่ออกก็แสดงว่า ปฏิบัติจริง สัมผัสสภาวะจริงๆในกายและจิตน้อยไป ไปเพิ่มชั่วโมงบินในการปฏิบัติภาวนาให้มากกว่านี้นะ ปัญหาและทุกข์ ทั้งหลายจะได้หมดทันในปัจจุบันชาตินี้

สังเกตเถอะ กบ พูดอะไร ไม่เคยชัดสักเรื่อง กล้าๆกลัวๆ ไม่มีหลักมีเกณฑ์อะไรอ้างอิง คือได้ยินได้ฟังเขามาเลาๆ แล้วก็มโนเอาว่าต้องยังงั้นยังงี้ คิกๆๆ

เวรก้ำเวรกรรม แหกคอกปฏิรูปไปอีก

สมุทัย คือ เหตุแห่งทุกข์ ท่านก็บอกอยู่แล้วว่า ตัณหา 3 ซึ่งก็กิเลสนั่นแหละ แต่ ท่านอโศกว่ายังมีอะไรแอบอยู่ข้างหลังอีก อิอิ รึจะเป็นเงาของกิเลส ตัณหา อุปาทาน

เอานี่มาให้ดู สุดฤทธิ์สุดเดชแล้ว ถ้าไม่เข้าใจก็ปิดเครื่่อง (ประหยัดพลังงาน) แล้วอาบน้ำนอน

ดูนะ

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราตถาคตกล่าวว่า ความทุกข์ทั้งมวล ย่อมสืบเนื่องมาจากเหตุ ก็อะไรเล่าเป็นเหตุเกิดแห่งทุกข์นั้น เรากล่าวว่าตัณหาเป็นเหตุเกิดแห่งทุกข์ ตัณหา คือ ความทะยานอยากดิ้นรน ซึ่งมีลักษณะเป็น ๓ คือ ดิ้นรนอยากได้อารมณ์ที่น่าใคร่น่าปรารถนาเรียกกามตัณหาอย่างหนึ่ง ดิ้นรนอยากเป็นนั่นเป็นนี่ เรียกภวตัณหาอย่างหนึ่ง ดิ้นรนอยากผลักออกสิ่งที่มีอยู่แล้ว เป็นแล้ว เรียกวิภวตัณหาอย่างหนึ่ง นี่แลคือสาเหตุแห่งความทุกข์ขั้นมูลฐาน ภิกษุทั้งหลาย การสลัดทิ้งโดยไม่เหลือ ซึ่งตัณหาประเภทต่างๆ ดับตัณหา คลายตัณหาโดยสิ้นเชิง นั่นแล เราเรียกว่านิโรธ คือ ความดับทุกข์ได้"

หรือจะเอาจากปฐมเทศนาก็ได้

อิทํ โข ปน ภิกฺขเว ทุกฺขสมุทโย อริยสจฺจํ . ยายํ ตณฺหา โปโนพฺภวิกา นนฺทิราคสหคตา ตตฺร ตตฺราภินนฺทินี. เสยฺยถีทํ กามตณฺหา ภวตณฺหา วิภวตณฺหา.

จะคุยโม้อะไรกรัชกาย....แค่ศีล...เรื่องวาจา..ยังไม่ไปไหน..แล้วมาอะไรเนี้ย...สามเดือน..วันละ10ชม.

ขี้เกียจจะพูดชัดๆ..ต่างหาก..

อย่าโม้เลย..แค่เร่องสภาพธรรมดา..ธรรมดา..ยังไม่ผ่าน..ดูไม่ออก..บอกไม่เข้าใจ

แล้วเอาสภาพไหนมาพูด..ว่า..กิเลส โลภะ โทสะ โมหะ หรือแม้แต่ตัณหาก็ยังไม่ใช่เหตุที่แท้จริง...ถ้าพูดเกินกำลัง..เขาเรียกว่ามโน..คราบป่ม

คิกๆๆๆ

เอาง่ายๆนะกบ ถ้าอยากรู้ว่าเหตุทุกข์ที่แท้จริงคืออะไร?

ก็ให้ไปค้นหาคำตอบ มาหน่อยสิว่า สังโยชน์ตัวที่ 1 ที่กั้นไม่ให้ปุถุชนบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันคืออะไร?

ใช่ตัณหาไหม?

ถ้าไม่ใช่เพราะอะไร?

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?

กรัชกายก็ไปค้นหาคำตอบมาด้วยพร้อมคำอธิบาย จะได้หายโรคกอดตำราไปพร้อมๆกัน

ลูกศิษย์คิดล้างครู

อโสกะ..พูดเอง..ว่า..

"กิเลส โลภะ โทสะ โมหะ หรือแม้แต่ตัณหาก็ยังไม่ใช่เหตุที่แท้จริง"

พออโสกะ..มาพูดถึงสังโยชน์...สักกายทิฏฐิ...กลับพูดแค่ตัว..ตัณหา..อย่างเดียว..อิอิ



แค่โมหะ..ตัวเดียว...มันก็กินรวบหมดน่านแหละอโสกะ...

อโสกะ..เอ๋ย...

โสดาบัน...ทำไมดูแค่..สักกายทิฏฐิ..ตัวเดียว

ทำไมไม่ดู...สีลัพตปรามาส...บางละ..

ศีลไม่ครบ...ยังขโมย..ยังเบียดเบียนทรัพยคนอื่น..ฉ้อโกงเขา...คอรัปชันเอย..นี้...ไม่ใช่เพราะ...อยากได้อยากมี..หรือ..อโสกะ..เป็นตัณหามั้ย..

เป็นต้น..