หญิงก็ดี ชายก็ดี นอกใจสามีภรรยา ตายแล้วไปตก มหาตาปนะนรก ถูกนายยมบาลต้มด้วยน้ำร้อน สังหารด้วยหอกด้ามกล้าพร้าด้ามคมแสนปี พ้นจากนั้น เวรกรรมยังไม่สิ้น มาตก คูถนรก จมในหลุมมูตรหลุมคูถท่วมศีรษะ มีหนอนเจาะไชอยู่อย่านั้นเป็นแสน ๆ ปี พ้นจากนั้น มาตก สิมพลีนรก ถูกนายยมบาลบังคับให้ปีนต้นงิ้วสูงใหญ่มีหนามยาว สัตว์นรกขึ้นไปแล้วก็ถูกหนามงิ้วทิ่มแทง เป็นบาดแผลตามหน้า ตามเนื้อตัว และแขนขาเป็นทุกขเวทนาสาหัส พอขึ้นไปถึงยอดก็ถูกแร้งกาปากเหล็กจิกหน้าตา ตกลงมา ถูกหมาขย้ำฉีกเนื้อกินเป็นอาหาร เหลือจากนั้นหนอนก็เจาะไชกินเป็นอาหาร

พ้นจากนั้น เวรกรรมยังไม่สิ้น ไปเกิดเป็นเปรต ผู้หญิงไปเกิดเป็นเปรตของลับใหญ่เต็มหว่างขามีไฟไหม้ เดินไปไหนมาไหนก็ลำบาก ผู้ชายก็ไปเกิดเป็นเปรต มีของลับใหญ่ มีไฟนรกเผาไหม้อยู่ปลายของลับนั้น เดินไปไหนมาไหนก็ลำบาก ทุกข์ยากแสนเข็ญ นั่นแหละบาปกรรมเวรเป็นอย่างนั้น ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตายเป็นอยู่อย่างนั้นถึง ๕๐๐ ชาติ

พ้นจากนั้น ไปเกิดเป็นสุนัขทั้งตัวผู้ตัวเมียเป็นกามโรค เป็นทุกข์จนตาย ตายแล้วเกิดอีก เป็นอยู่อย่างนั้นอีก ๕๐๐ ชาติ

พ้นจากนั้นมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็หน้าด้านเสพกามไม่เลือก เป็นกามโรคตายแล้วตายเล่าอีก ๕๐๐ ชาติ

พ้นจากนั้นมาเกิดเป็นมนุษย์ธรรมดา ก็ทุกข์ยากลำบาก นอกใจผัวนอกใจเมียเป็นทุกข์อยู่อย่างนั้นอีก ๕๐๐ ชาติ

นี่แหละ โทษกรรมของกามคุณทั้งหลาย

...ธรรมะโดย หลวงปู่จันทา ถาวโร...







"กรรม เหมือนเมล็ดพืชที่ถูกหว่านลงในดิน"

" .. เมื่อเราได้คิดได้พูดได้ทำอะไรลงไปแล้ว มันก็เริ่มก่อผลเป็นวิบากขึ้นในจิต ซึ่งเป็นประจุกรรม เหมือนข้อมูลที่ถูกป้อนเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์
เราจะไปลบ ไปล้าง ไปเปลี่ยน ไปแปลงอะไรไม่ได้อีกแล้ว ได้อยู่อย่างเดียวคือ คอยจนกว่ามันจะงอกออกมา และผลิดอกออกผลให้เราเก็บเกี่ยว
ด้วยเหตุนี้ท่านจึงสอนว่า สิ่งที่ทำลงไปแล้ว อย่าย้อนคิดเสียดาย อย่าเก็บมากังวลครุ่นคิด แต่ก่อนจะกระทำสิ่งใด ให้ไตร่ตรองจนรอบครอบเสียก่อน ด้วยสติด้วยปัญญาด้วยเหตุผลก่อน จะทำเรามีโอกาสเต็มที่ว่า จะทำอย่างไร เพื่อที่จะไม่ย้อนคิดเสียใจ เสียกำลัง เสียเวลาที่จะล้มล้าง สิ่งที่เอาคืนมาอีกไม่ได้แล้ว .. "

...หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน...
วัดป่าบ้านตาด อุดรธานี

ขณะนี้คือจริงที่ตัวแต่ละคน
ที่กำลังมีเป็นวิบากกรรม
คือผลของกรรมหนึ่งที่ทำให้เกิด
เป็นมนุษย์ที่มีตาหูจมูกลิ้นกายใจ
ทำให้ต้องมีภาระที่เกิดมาต้องได้
เห็นได้ยินได้กลิ่นลิ้มรสรู้สึกคิดนึก
ที่กำลังมีทั้งหมดนั้นเอง
เห็นเป็นผลของกรรม
ได้ยินเป็นผลของกรรม
ได้กลิ่นเป็นผลของกรรม
รู้รสเป็นผลของกรรม
รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสเป็นผลของกรรม
และที่ไม่รู้ความจริงของธัมมะแต่ละทาง
ก็เป็นตัวเราหลงปรุงแต่งชอบใจไม่ชอบใจ
สะสมกิเลสความไม่รู้พอกพูนหนาแน่นเพิ่มขึ้น
ของเดิมไม่ลดเพิ่มกรรมใหม่ตลอดเวลาจนกว่าจะรู้
เพราะรู้เป็นปัญญา/ไม่รู้เป็นอวิชชา/รู้ดับความไม่รู้
ปัญญาแรกที่จะมีได้คือสุตมยปัญญาคือ
ปัญญาเกิดจากการฟังเพราะเป็นสาวก
สาวกคือผู้ฟังคำสอนเข้าใจเพื่อรู้ตาม
ความเป็นจริงของจิตเจตสิกรูป
เพราะไม่มีคนสัตว์สิ่งของแต่
เป็นมหาภูตรูปกำลังมีที่ปรากฏ
ตามการเกิดดับของจิตเจตสิก
จนกว่าปัญญาจะเจริญจนถึงนิพพาน

ขออนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตร สาธุๆๆ

สาธุครับ