บอกไม่จำ ว่าเหมือนเอาลมมาถกเถียงกัน มันต้องลงมือทำ ลงเท้าปฏิบัติ

ผมปฏิบัติมาแล้วและปฏิบัติอยู่ จึงรู้และเข้าใจอย่างนี้ กรัชกาย กบ โฮฮับปฏิบัติจริงจนพบสาระของโพชงค์ 7 จริงๆหรือยังล่ะ

ผมปฏิบัติมาแล้วและปฏิบัติอยู่ จึงรู้และเข้าใจอย่างนี้ กรัชกาย กบ โฮฮับปฏิบัติจริงจนพบสาระของโพชงค์ 7 จริงๆหรือยังล่ะ

ก่อนที่องคุลีมาลจะพบกับพระพุทธเจ้า องคุลีมาลก็คิดว่าการฆ่าคนให้ครบพันคือการปฏิบัติ

ฉะนั้นอโสกะอย่าเอาคำว่าตนปฏิบัติคนอื่นไม่ได้ปฏิบัติมาอ้างมันน่าหัวร่อ

การจะดูว่าใครปฏิบัติจริง มันต้องดูที่เหตุผลและการเสนอธรมที่เป็นด้านแก้และด้านกระทำ

มันไม่ใช่มาทำตัวเป็นเด็ก บอกคนอื่นไม่ทำตัวเองทำ
หรือทำแบบกรัชกายที่ชอบไปก๊อปปี้บทความบ้าๆบอๆไร้สาระทางธรรมมาโพส

คิกๆๆ ก็ว่าอโศกอยู่ข้างบน แล้วทำไมอิเหนาเป็นสะเองล่ะ

onion
ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา เป็นองค์คุณของสัมมาสมาธิ ใช่หรือเปล่าล่ะ ลองไปดูคำแปลในบทสวดเรื่องมรรค 8 ดูให้ดีและลึกซึ้งนะ

สัมมาวายามะหรือวิริยะ กับสัมมาสติ ใช่สมาธิมรรคหรือเปล่าไปทบทวนดูดีๆ

โฮฮับกับกบไปศึกษาดูดีๆ อย่ารู้มากจนยากนานและฟั่นเฟือน

นี่ท่านกรัชกายก็จะชวนไปเกาหลีเหนืออีกแล้ว ดูรูปสิ

onion
ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา เป็นองค์คุณของสัมมาสมาธิ ใช่หรือเปล่าล่ะ ลองไปดูคำแปลในบทสวดเรื่องมรรค 8 ดูให้ดีและลึกซึ้งนะ

สัมมาวายามะหรือวิริยะ กับสัมมาสติ ใช่สมาธิมรรคหรือเปล่าไปทบทวนดูดีๆ

โฮฮับกับกบไปศึกษาดูดีๆ อย่ารู้มากจนยากนานและฟั่นเฟือน

นี่ท่านกรัชกายก็จะชวนไปเกาหลีเหนืออีกแล้ว ดูรูปสิ

 วินัย ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่สังวร (ความสำรวม), สังวร ย่อมมีเพื่อประโยชน์ แก่อวิปปฏิสาร (ความไม่เดือดร้อนใจ), อวิปปฏิสาร ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่ความปราโมทย์, ความปราโมทย์ ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่ปีติ (ความอิ่มใจ) ปีติ ย่อมมี เพื่อประโยชน์แก่ปัสสัทธิ (ความสงบ), ปัสสัทธิ ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่ความสุข, ความสุข ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่สมาธิ (ความตั้งใจมั่น), สมาธิ ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่ยถาภูตญาณทัสสนะ (ความรู้เห็นตามเป็นจริง), ยถาภูตญาณทัสสนะ ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่นิพพิทา (ความเบื่อหน่าย), นิพพิทา ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่วิราคะ (ความสำรอกกิเลส), วิราคะย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่วิมุตติ (ความหลุดพ้น) วิมุตติย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่วิมุตติญาณทัสสนะ (ความรู้เห็นความหลุดพ้น), วิมุตติญาณทัสสนะ ย่อมมีเพื่อประโยชน์แก่อนุปาทาปรินิพพาน (ความดับสนิทหาเชื้อมิได้)”18)

แปลเอาทื่อๆ...อย่างนี้...เขาไม่น่าจะเรียกว่าเอาผลปฏิบัติมานะ...รึจะพูดว่าปฏิบัติมายังไม่เห็นผล..ก็ได้

ก็ขออภัยที่พูดตรงๆ...นะคับ

โพชฌงค์ 7 ..จุดเด่นคือ..ธัมมะวิจัย...สติก็มีสติในธัมมะวิจัย...มีวิริยะก็มีในการธัมมะวิจัย...โยนิโสมนสิการเป็นหลัก.

ส่วน..ปีติ...ปัสสัทธิ...สมาธิ...อุเบกขา...เป็นผล..เป็นอาการ..ที่แสดงว่า..การโยนิโสมานั้น..ทำถูกทาง...
ซึ่งมีกล่าวลักษณะทำนองนี้ใว้ในหลายๆที่..ดังตัวอย่างนี้เป็นต้น

อานาปานสติสูตร

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖

มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุที่เจริญสติปัฏฐาน ๔ แล้วอย่างไรทำให้มากแล้วอย่างไร จึงบำเพ็ญโพชฌงค์ ๗ ให้บริบูรณ์ได้

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุพิจารณาเห็นกายในกาย มีความเพียร รู้สึกตัว มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้อยู่ ในสมัยนั้น สติย่อมเป็นอันเธอผู้เข้าไปตั้งไว้แล้วไม่เผอเรอ ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด สติเป็นอันภิกษุเข้าไปตั้งไว้แล้วไม่เผอเรอ ในสมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ เธอเมื่อเป็นผู้มีสติอย่างนั้นอยู่ ย่อมค้นคว้า ไตร่ตรอง ถึงความพิจารณาธรรมนั้นได้ด้วยปัญญา ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุเป็นผู้มีสติอย่างนั้นอยู่ ย่อมค้นคว้า ไตร่ตรอง ถึงความพิจารณาธรรมนั้นด้วยปัญญา ในสมัยนั้น ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ เธอเมื่อค้นคว้า ไตร่ตรอง ถึงความพิจารณาธรรมด้วยปัญญาอยู่ ย่อมเป็นอันปรารภความเพียรไม่ย่อหย่อน ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุค้นคว้า ไตร่ตรอง ถึงความพิจารณาธรรมนั้นด้วยปัญญา ปรารภความเพียรไม่ย่อหย่อน ในสมัยนั้น วิริยสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญวิริยสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น วิริยสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ ปีติปราศจากอามิสย่อมเกิดขึ้นแก่ภิกษุผู้ปรารภความเพียรแล้ว ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ปีติปราศจากอามิสเกิดขึ้นแก่ภิกษุผู้ปรารภความเพียรแล้ว ในสมัยนั้น ปีติสัมโพชฌงค์ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญปีติสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น ปีติสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ ภิกษุผู้มีใจเกิดปีติ ย่อมมีทั้งกายทั้งจิตระงับได้ ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ทั้งกายทั้งจิตของภิกษุผู้มีใจเกิดปีติ ระงับได้ ในสมัยนั้น ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ ภิกษุผู้มีกายระงับแล้ว มีความสุข ย่อมมีจิตตั้งมั่น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด จิตของภิกษุผู้มีกายระงับแล้ว มีความสุข ย่อมตั้งมั่น ในสมัยนั้น สมาธิสัมโพชฌงค์ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้นภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น สมาธิสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ ภิกษุนั้นย่อมเป็นผู้วางเฉยจิตที่ตั้งมั่นแล้วเช่นนั้นได้เป็นอย่างดี ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุเป็นผู้วางเฉยจิตที่ตั้งมั่นแล้วเช่นนั้นได้ เป็นอย่างดี ในสมัยนั้น อุเบกขาสัมโพชฌงค์ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว สมัยนั้นภิกษุชื่อว่าย่อมเจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น อุเบกขาสัมโพชฌงค์ย่อมถึงความเจริญและความบริบูรณ์แก่ภิกษุ ฯ

https://sites.google.com/site/smartdham ... sati_sutta

:b12:

ส่วนการมาชักใบให้เรือเสียอย่างที่นักวิชาการพุทธศาสนา ผู้ยิ่งด้วยความรู้ในตำราทั้งหลายพยายามดึงกันไปกันมา ลอกตำรามาเกทับกันคนละแง่ละมุมเหมือนคนยืนมองเลข 6 คนละข้างอย่างที่ท่านกรัชกายเอามาแปะสอนนั้น มันเป็นบรรยากาศที่ไม่สร้างสรรค์และซ้ำซากจำเจเป็นอย่างมากในลานธรรมแห่งนี้
เป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายชวนให้เกิดนิพพิทาญาณในความแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น อวดรู้อวดฉลาดกันเป็นอย่างยิ่ง เฮ้อ.......อนิจจา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

โพธิปักขิยธรรมท่านก็จำแนกแจกแจงหลักธรรมไว้เป็นเอกเทศแล้ว
ก็ยังมีคนที่ไม่รู้เรื่องอยากเด่นอยากดัง(โดยมีจุดมุงหมายในใจ) เอาธรรมของพระพุทธองค์มาละเลง

ที่เห็นๆก็คือ เอาโพชฌงค์๗ มาแสดงมั่วกับอริยมรรคมีองค์๘

หลักฐานมันฟ้องยังทำเป็นซื่อตาใส เสกสรรปั่นแต่งวาทะกรรมกล่าวหาชาวบ้าน
ช่างหน้าไม่อายจริง

โฮฮับนี่อ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง คงเพี้ยนไปแล้วจริงๆ

แม้แต่คำว่า "สังเกต" หรือข้อสังเกต ก็ยังไม่เข้าใจความหมาย นำไปปฏิบัติไม่เป็น