สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค่ะ
ขอให้เจริญดีก้าวหน้ากันทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งขึ้นไปกันนะคะ
ทุกท่านไปส่งท้ายปีเก่ากันที่ไหนเอ่ย????
สำหรับไอเดียไม่ได้ตั้งใจไปไหนเลย
ส่งท้ายปีเก่าด้วยสภาวะอารมณ์อันหนักมากกกก
พยายามเฝ้ารู้เฝ้าดูเฝ้าสังเกตุ...ตั้งแต่กลางเดือนธ.ค
มันมากไปด้วยความเบื่อหน่ายในทุกเรื่องทั้งหมด
การใช้ชีวิตต่างๆ,คนใกล้ตัวที่หนีไม่พ้นต้องอยู่ร่วมกัน
ชวนพูดคุยพาดพิงคิดในเรื่องนั้นนี้..มองเห็นเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด
รู้สึกตัวอยู่ที่ไหนก็เหมือนมีความขัดข้องใจไปหมด
เบื่อหน่ายในทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว
แต่ยังทนได้

หลายวันเข้าเริ่มเบื่อหนัก
อารมณ์โกรธ/หงุดหงิด/โมโห/ใจร้อนร้าย/เสียใจ/ทุกข์ใจ/ท้อใจ
คับแค้นใจในเรื่องที่บอกตัวเองไม่ได้ว่าเพราะเรื่องอะไร
อยากจะคิดร้ายๆทำร้ายๆ
แต่ข่มไว้ภายในเห็นมันอยู่ภายในไม่ได้แสดงออกมาภายนอก
มันดูใจตัวเองอย่างเดียว
อารมณ์มันแรงขึ้นๆๆ..จนต้องถามกลับในใจว่า
นี่สภาพจิตใจมันเป็นแบบนี้..ความดีเรามันเสื่อมแล้วเหรอ?
ก็ตอบตัวเอง..มันโกรธเรื่องอะไร?ไม่พอใจเรื่องอะไร?คับแค้นใคร?
คิดร้ายเรื่องใด?
.....มันก็ไม่มี..มันแค่เหมือนจะมีแต่มันไม่มี......แต่มันเอาหนักมาก
ก็สรุปเอง..ความคิดมันหลอกสังขารคือความปรุงแต่งมันหลอกเอา
เห็นแน่ๆมันมีอะไรวุ่นวายไปหมด..แต่ตรวจดูเข้าจริงๆก็ไม่เห็นจะมีอะไร

และมันก็ยังรุกเข้ามาเรื่อยๆนะ...ความคิดฟุ้งซ่านเริ่มเป็นหนัก
เริ่มเก็บตัวไม่อยากจะใกล้ใครไม่อยากจะเอาอะไรคุยกับใคร
..มันแบบไม่เอาอะไรสักอย่าง..คำว่าไม่อยากมันแรงมาก
ในหัวมันเต็มไปด้วยความคิด..คิดนั่นคิดนี่มากมาย
อารมณ์ต่างๆมันมากมาย
จนรู้สึกว่า...มันเป็นเราเราเป็นมัน...แยกไม่ออก
คิดอยู่ก็เรา..ดูอยู่ก็เรา
มันเป็นอันเดียวหรือ2อัน..มันอยู่ด้วยกันข้างใน..โหสับสนมาก

ตอนเจอสภาวะนี้..รู้สึกว่าแรงนะแบบนี้
มันจะเอาให้เป็นบ้าไปได้เลย..มันบีบคั้นจิตใจมาก
อธิบายอาจจะไม่ค่อยชัดเจน..แต่ตอนที่เป็นเอากันแทบตายไปข้างเลย
พระอ.ท่านติดต่อมา(ปกติไม่นะ)เราก็ยังหนีนะ..พยายามหลบ..ดูเถอะ

ความที่คิดๆอยู่ในหัวนี่มันเป็นใหญ่..มันคุมเราเหรอๆๆคิดแบบนี้
มันอยู่ข้างในหัวเต็มไปหมด..มันชัดเจน
จนรู้สึก..เปรียบนะ..เหมือนมีคนพูดใส่ไมค์อยู่ข้างใน
วันๆอยู่ด้วยกันไปด้วยกันรู้สึกแบบนี้
ถึงขั้นที่ร้องไห้มีน้ำตานะ
เหมือนหนีๆๆไม่พ้น...จนกลัว
เริ่มกลัว..มองเห็นว่ามันทำไมน่ากลัวแบบนี้
กลัวจริงๆนะ..กลัวความคิดตัวเองหง่ะ..เป็นไปได้
กลัวเหมือนกลัวคนจะเข้ามาฆ่า..
แค่เปรียบเทียบแต่ก่อนนะเจอคงจิตแฟปคงผวา
เพราะความรู้สึกจริงๆตอนนี้คนมาฆ่ายังไม่น่ากลัวเท่า

สรุปก็ส่งท้ายปีเก่าผ่านมาได้..ด้วยเรื่องแบบนี้
ส่วนหนึ่งก็ด้วยเกรงใจพระอ...หลบไปมาจนสุดท้ายก็ยอมรับ
ได้คุย..กำหนดสติให้มากขึ้น...มันวางได้ก็เบาไป

ไม่รู้เป็นเหมือนผมหรือเปล่า อะไรๆมันก็เป็นกิเลส เป็นเครื่องเศร้าหมอง เป็นสิ่งที่เกิด ดับไปหมด

ทำไปทำมา พาลทะเลาะกับคนในครอบครัวไปด้วย อันนู้นก็กิเลส อันนี้ก็ผิด อันนั้นอย่าทำนะมันเศร้าหมอง

เหมือนตัวเองไม่เป็นธรรมชาติยังไงไม่ทราบ

คงไม่เหมือนค่ะ...ไม่แน่ ๆ
จิตส่งใน..ไม่ส่งนอกค่ะ
ดูอารมณ์ภายในความเกิดดับเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย
ตั้งมั่นต่อกันฉันกับเธอ..ฉันอยู่ไหน เธอเป็นใคร555
อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน..แยกค่ะแยก..
ความรู้สึกเหมือนโลกใบมีเรา2คน
แต่ยื้อกันอยู่ว่า..มันเป็นเรา..เราเป็นมัน..หรืออะไร?ยังไง?..
มันคือใคร..เราอยู่ตรงไหนน????
ที่เคยศึกษาได้ยินคำสอนใดๆมาทิ้งหมด..
เผชิญอยู่กับอารมณ์เฉพาะหน้าชนิดตามติดปล่อยไม่ได้
รู้แต่..สติให้มากเท่านั้นที่จะไปต่อได้..สติที่พยายามตามรู้ให้ทันในปัจจุบัน
จึงจะเห็นความเกิดดับแบบชัดเจนไม่ไปคิดเอาเอง

คือ..เห็นโทษภัยของกิเลสตรงๆ
ไม่ได้คิดเอา..เป็นเราคิดเอา..มันพาลส่งออกนอก
เพ่งโทษนอกตัว..เพราะคิดเอา
ต้องได้อย่างนั้นเป็นอย่างนี้,ดีไม่ดี,ผิด-ไม่ผิด
ถูก-ไม่ถูก,ใช่ไม่ใช่........เพิ่มพูนความอยากไม่อยากออกไปไม่รู้ตัว
มีเราเข้าไปควบคุมจัดการกลายเป็นทำตามอารมณ์

หวังว่าคงมีประโยชน์ต่อดีคับนะ^^
นี่ก็แค่ความเห็นหนึ่งนะ

ขอบคุณครับ

สงสัยมาตั้งนาน

ชัด/ไม่ชัด..คือเราอธิบายไม่ชัดนี่เอง555+
พอได้ฟังเทศน์หลวงพ่อพุธ.._/*\_..ปรากฏการณ์ในขณะทำสมาธิ..
เลยทำความเข้าใจ..ฟังนะนาทีที่50ขึ้นไป..
ตามนั้นเลย..ฟังอยู่ซ้ำๆหลายรอบ..
เพราะไม่ค่อยได้ศึกษาพระธรรม(มันยากอ่ะหลายๆอย่างสำหรับเรา..แต่ใกล้ละ555+)
เวลาพยายามจะเล่าสภาวะตรงนี้ให้ใครฟังมันจึงรู้สึกว่า..ยากจัง..
มันคือแบบนี้เอง
คือ...ก็ไม่ได้สงสัยมากอ่ะนะ..เริ่มชินกับสภาวะแบบนี้
มันเป็นทั้งเวลาปกติเช่น..เดินอยู่บางทีก็แว๊บเข้าไปและออกมารับรู้
ยิ่งช่วงสัก3วันนี้กลับมานั่งสมาธิ..ก็เป็นบ่อยๆนานๆและชัดขึ้น
ก็ทำความเข้าใจ+สรุปเอาเองเมื่อวาน
วันนี้บังเอิญก็ได้ฟังเทศน์นี้..หลายๆคำที่ตรงกับที่สรุปกะตัวเอง
มันพอดีจัง..มันเป๊ะเวอร์มาก
..ที่สนใจจะบอกเล่าสภาวะนี้
คือ...สภาวะแบบนี้แหละที่..เกิดขึ้นก่อนที่..จะมีการดับไปปีที่แล้ว
มันจะเป็นการเกิดสภาวะแบบนี้ต่อเนื่องเรื่อยๆก่อน

คุณ idea เล่าเรื่องราวได้น่ารักตลก ๆ ดี...ง่ะ

แม่น้องก้อง ช่วยมาแปลไทยเรียบเรียงเป็นไทยให้พี่เอกอนหน่อยจิ่

...



แซวเล่น พอดีคิดถึงแม่น้องก้องด้วยล่ะ...



แล้วสรุปมี link หลวงพ่อพุธที่อ้างอิงถึงมั๊ยคะ พี่เอกอนจะได้เข้าไปช่วยฟัง...

..สวัสดีค่ะ..
จริงๆทำไม่เป็นอ่ะค่ะพี่เอก้อน
ดูลู่ทางแล้วไม่รู้จะเริ่มตรงไหน
ว่าจะถ่ายภาพหน้าจอ..คือแต่งรูปแล้วเรียบร้อยแล้วอ่ะค่ะ..
จะกดส่งไหงมันโผล่คัดลอกลิ้งค์ขึ้นมา
พอดีอีกละ

แต่ไม่รู้จะใช้ได้ใหม
คือหัวข้อว่า..ปรากฏการณ์ขณะทำสมาธิ ; หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
https://youtu.be/TWC4Da30reo

อิๆ..เขินอ่ะค่ะ
แสดงความเปิ่นแอนด์เชยสุดๆไปหลายเรื่องราวเลยในกระทู้นี้
ไม่รู้แล้วยังอยากจะพูด..อะไร?ยังไง?
จริงๆที่เอาแต่พูดมาตลอดว่า..ไม่รู้..
ก็เพราะเอาแต่จ้องสังเกตุตัวสภาวะธรรม..อะไร?ยังไง?นี่แหละ
คือแบบว่า..ฉันขอทำความเข้าใจก่อนนะ..
เพราะไม่ค่อยมีความรู้เรื่องธรรมะ..ตั้งต้นด้วยความชอบที่จะทำล้วนๆ
เหตุคืออะไร?ผลคืออะไร?..เกิดคืออะไร?ดับคืออะไร?..ทำไม???
ไม่ได้สนใจมากนัก..เป็นแค่ส่วนประกอบ
นำมาพูดได้ก็ต่อเมื่อพยายามสรุปตามความเห็นของตน..แต่หลักๆ
สนใจแค่ตัวสภาวะ..ที่เปรียบเหมือนมันเป็นสนามเด็กเล่น
เล่นจนเบื่อ..ใจจึงน้อมไปทางความไม่เที่ยงโดยไม่รู้ตัว..
เริ่มเฉยๆ..เพราะเดี๋ยวนี้
แม้จะพูดว่า"ไม่ได้ปฏิบัติ"...มันก็คือไม่ได้ปฏิบัติแบบเต็มรูปแบบอ่ะนะ..
แต่สภาวะธรรมตรงหน้าเกือบทุกเวลามันก็เริ่มเห็นเป็นปกติ
จะชัดหรือไม่ชัดว่ากันอีกเรื่อง..ก็คนมันความเพียรน้อยอ่ะเนาะ

..ก็มันเห็น..สภาวะบ่อยๆแม้ในเวลาปกตินี่แหละ
มันเปลี่ยนแปลงมากมายจนเริ่มเบื่อ..เริ่มเฉยๆ
สุดๆก็กับเรื่องที่เผชิญหน้ากับความคิดๆๆๆๆๆนี่แหละ...เริ่มปลง555+
ความวางเฉยมันมากขึ้นมาอีกนิด..ดี/ไม่ดี..มีอยู่เป็นเรื่องปกติ
บางทีนั่งมองๆอารมณ์แล้วมียิ้มเยาะใส่มันได้ด้วย..สมมุติแบบขำๆนะ
แต่มันเกิดขึ้นประมานนี้จริงๆ
ก็ไม่เบื่อได้ไง จำได้ใหม?..ที่ว่าสมาธิมันเหือดอ่ะนะ
คือช่วงที่ผ่านพ้นช่วงความคิดๆๆๆๆๆมาต้อนรับปีใหม่นั่นแหละ
พอมันสงบลง..มีเรื่องราวมากมายต่อเนื่อง
ทั้งการงานเขางานเราคิดวางแผนแต่เช้าจดดึกตี2-3
ไม่ได้สนใจปฏิบัติอะไร?ยังไง?..จนมันฟุ้งอ่ะ ฟุ้งซ่านสะเปะสะปะมากมาย
ก็ทั้งๆที่คิดว่าโหเรานี่ฟุ้งซ่านอย่างหนัก
..แต่ไหง จิตมันคอยแต่จะรวม
เพิ่งเข้าใจอีกเหมือนกัน อันนี้เรียกว่าจิตรวมเป็นอุเบกขา
ทั้งที่คิดๆอยู่..มันก็เหมือนจะหมุนฟิ้วรวมเข้าไปให้รู้ในกาย_ใจ
เอ้า!!!!บทจะเป็นก็เป็นอีก..คอยจะเป็นอยู่เรื่อย
นี่ฉันกำลังจะใช้ความคิดอยู่น๊า555+
ก็เอ้า..เนาะ..มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
จริงๆเป็นบ่อยถ้าทำสมาธิบ่อยก็จะเกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ
จะทำไรอยู่มันก็จะหมุนจะรวมเข้ามา
แต่จะไม่ใช่ตอนที่คิดว่ามีนิวรณ์ครอบงำมากทุกเวลาแบบนี้
แต่ก่อนเรียกไม่ถูก...พยายามพูดก็จะว่า"ปิติ"

เดี๋ยวนี้ปีนี้เริ่มมีความรู้ตัวชัดขึ้นมาอีกหน่อย
ปีก่อน..รู้สึกว่ามีสติสมาธิแบบเบาๆ..มันสบาย..
มันมองอะไรก็รู้สึกธรรมดา..อยู่กับคำว่าธรรมดา^^
มันเปลี่ยนมุมมอง..ความรู้สึก..อารมณ์ที่ไม่หนัก
รักโลภโกรธหลงมันเบา..เพราะเข้าใจในธรรมชาติมากขึ้น
แต่อะไรที่ว่าสบายมันก็เพลินอ่ะนะ..ชอบ..มันสบายๆ..ดี๊ดีอะไรแบบเนี๊ยะ

หลังจากออกการปฏิบัติครั้งล่าสุด
ทั้งเรื่องสมาธิเสื่อม..ทั้งความคิดการปรุงแต่ง
ปีนี้รู้สึกว่ามุมมองเปลี่ยนไปอีกนิด
โห..ทุกข์โทษของกิเลสอ่ะนะมันน่ากลัวจริงๆ
คำว่าอยากไม่อยาก..มันสละไปอีกนิด
ดีไม่ดี..เริ่มยอมรับ..แยกออกมาดู..แยกกันออกไป
มันรู้สึกว่าเริ่มแยกได้..โดยเฉพาะความคิด
อะไรยังไงมันไม่ค่อยเพลิน..ดีก็เรื่องของดี..ไม่ดีก็เรื่องของไม่ดี
พอมันเข้าใจมันก็เริ่มเฉยๆ..การปรุงแต่งต่อไม่มี
มันก็ไม่นำให้เราอยากไม่อยาก..มันก็แค่ผ่านไป
การใช้ชีวิตก็เลยเหมือนจะสบายขึ้น..โดยรวมอ่ะนะ..
ทั้งร่างกายและจิตใจ..การเจ็บไข้ได้ป่วย..ความคิดอารมณ์
มันมีเหมือนปกติแหละ..แต่ความเลวๆไม่มีนะ555+
แค่ดีกะไม่ดี ..เพียงแต่มันเฉย..ตอนนี้ยังอธิบายไม่ได้มาก
แต่รู้สึกว่ามันไม่ไปสำคัญมั่นหมายในอารมณ์
คือแค่ได้บ้างนะ..แค่รู้สึกว่ามันเริ่มแยกออกจากกัน
ช่วงนี้อยู่กะความคิดความปรุงแต่งนี้แหละ..มาทางนี้
จากที่สนใจแต่ผล..ไม่ไปจดจ้องยินดียินร้าย..มันก็เป็นเช่นนั้นเอง^^
ตอนนี้ก็เริ่มมองเห็นเหตุ-ปัจจัย
ความรู้หลายๆอย่างเริ่มผุดขึ้นมา..เริ่มรู้บ้างละ
แค่เริ่มนะ555+
เวลาจิตมันทบทวน..อวิชชา..อาสวะ......
คำที่ไม่เข้าใจพวกนี้มันผุดขึ้นมา..เอ้อ!!เป็นไปได้เนาะ

เดี๋ยวนี้..เหมือนมีพลังมากขึ้น555+
มันเหนื่อยมันล้ามันง่วง..อืม..มีนะ แต่ไม่รู้สึกเป็นทุกข์ไปกับมันนะ
ก็บอกว่า..มันก็แค่ผ่านไป..
มันก็แค่รู้สึกว่ามี..แบบว่า..มันสุดยอดนะ
ไม่ได้หลงเท่าไหร่เลยน๊า ก็แค่ความรู้สึกมันเปลี่ยนแปลงไปบ้าง
บ่อยคนั้งเวลานอน..มันสว่าง..ใหม่ๆคิดว่าฝันไป
ฝันแบบต่อเนื่องแล้วรู้สึกตัวขึ้นมา..ความรู้สึกทุกอย่างเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน
หลังๆมาเป็นบ่อย..จึงเข้าใจเอาเองว่า
ร่างกายมันหลับแต่ใจมันตื่น
และหลายครั้ง..ความเจ็บป่วยนั่นนี่มันมาเยือน
แต่เรากลับมองเห็นมันเป็นสภาวะหนึ่ง...เฉยซะ..
ซะจนคิดว่า...นี่ฉันจะวางเฉยมากเกินไปอ่ะปล่าวนี่???

และเรื่องนี้นะที่จะเล่าปิดท้าย...
หลายๆคำที่ว่าๆมา....คิดว่ามันมีความเข้าใจหลายระดับอ่ะนะ
ถ้าหากใช้คำผิดพลาดทำให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อนไปขออภัยด้วย
เช่น............

เช่น...คำว่ารู้ชัด?...ชัดแบบไหน?...แบบนั้นแบบนี้..ก็ชัดๆๆๆ
มันเป็นความเห็นที่เปลี่ยนแปลงไม่คงที่
มันก็ชัดๆๆๆ..ตามระดับสติปัญญาที่เห็นอ่ะเนาะ
หรือ...เฉย..เฉยแบบนี้ๆๆๆๆก็เฉย
เฉยในความเข้าใจของตนในขณะนั้นๆ
เช่น..จิตมันนิ่ง..และตามรู้สภาวะธรรมเกิดดับ
อันนี้เราเคยใช้คำพูด
..รู้ก็สักแต่ว่ารู้ เห็นก็สักแต่ว่าเห็น..
แต่อะไร?ไปรู้?ไปเห็น?
ความเป็นเรา!ไปรู้!ไปเห็น!
มันก็น่าจะเป็นความรู้สึกที่ว่า
..เรารู้ก็สักแต่ว่ารู้ เราเห็นก็สักแต่ว่าเห็น..
"เรา"ว่านั่นเป็น. อนิจจัง..ทุกขัง..อนัตตา
"เรา"ที่ว่านี้..ไม่ใช่แค่ความคิดดังๆ..ไม่ใช่แค่ความคิดในใจ
แต่รวมไปถึงความรู้สึกที่น้อมคิดไปด้วย
รวมไปถึง..ตัวที่นิ่งรู้นิ่งสังเกตุนั่นด้วย
นั่นเราอย่างละเอียด..ยังเป็นเราอยู่
ถ้าไม่มีเรา..มันจะมีแค่สภาวะธรรมเกิดดับ
ไม่ต้องไปทำความรู้ความเห็น..เกิดอย่างนั้นดับอย่างนี้
ในเวลาที่เกิดขึ้น
มันบังคับบัญชาไม่ได้ในตัวของมัน
ไม่มีคำพูด..ไม่มีภาษา..ไม่มีสมมุติบัญญัติ
มันก็เป็นเช่นนั้นเอง...อิๆสงสัยปีนี้จะติดปากคำนี้อีกละ
..มันก็เป็นเช่นนั้นเอง..555+

แค่พยายามทำความเข้าใจนะ..แค่ความเห็นหนึ่ง..ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

...การจะเข้าปฏิบัติรอบนี้มีเรื่องราวจุกจิกมากมาย
เล็กๆน้อยๆ...แต่ก็ทำให้ไปได้แค่วันละ1บัลลังค์มา2วันแล้ว
และตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป...จะเข้าปฏิบัติยาวเกือบ10วัน
ตั้งใจจะพยายามปิดวาจา...เก็บอารมณ์...ไม่ไปเล่นสนุกเหมือนเดิมๆ

แต่ถึงจะมีปัญหาบ้าง...แต่ก็มีความเปลี่ยนแปลงในด้านดีขึ้นมากๆ
ธรรมะเริ่มจัดสรร...บันดาลให้ชีวิตมีความสะดวกสบายขึ้น
ในทุกด้านอย่างคาดไม่ถึง...ทั้งแรงสนับสนุนจากคนรอบข้าง
หน้าที่การงาน...(อันนี้ไว้จะกลับมาเล่านะ เปะไว้ก่อน )

ก็นะ..แวะมาบอกเล่าว่า
ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน...ระหว่างนั่งอยู่ในรถตามปกติ
จู่ๆเกิดนิมิตภาพหลวงปู่มั่นชัดมาก
ทั้งลืมตาอยู่...และละภาพนิมิตนั้นไม่ได้ไปชั่วครู่เลย
จดจ้องอยู่..ตรงเสื่อกกธรรมดาที่ท่านนั่งเกิดเป็นแสงสว่าง
เป็นดวงจ้าสว่างไสว
คือ..ปกติไม่ค่อยนึกถึงหรือรู้เรื่องคำสอนท่านเท่าไหร่เลยนะ

แต่ก่อนคิดว่า...งานหดเงินหาย
ลำบากใจที่สุดแล้วที่จะสละทางบ้านไปอยู่วัด
มาวันนี้....งานมาเงินมี
หลากหลายเรื่องราวจุกจิกมากมาย
งานๆเงินๆตามไปถึงวัด
ดิวงานยังไงก็ไม่จบ..คนนั้นก็จะต้องให้ส่งคนนี้ก็จะอยากสั่ง
ที่ตั้งใจไว้จะเก็บอารมณ์ยิ่งแย่กว่าเดิม555สิ่งที่คาดไว้มักไม่เป็นดังหวัง
ขนาดเอาขวดใส่แชมพูhand madeไปใช้
คนถามซื้อตื้อซะจนต้องให้คุุณสามีเอามาส่งให้เลือกไปหลายขวดเลยเด้อ

ยังไม่พอวันปิดท้าย..ตามกันไปถึงโรงงาน
จริงๆก็ไม่อยากให้เรื่องมันมาก้าวก่ายกันนะ..เกรงๆอยู่
แต่มันก็พอดี..ปฏิเสธไม่ได้เลย....ทีนี้จะระวัง

พระอ.2รูป......แม่ชีที่มาปฏิบัติร่วม3........แม่ขาวคือผู้ปฏิบัติเต็มบ้านเลย
ถือเป็นมงคลดีนะ..ก็เป็นเรื่องไม่คาดคิดเลย
พระอ.ท่านลูกศิษย์มากมายหลากหลาย
เมตตาเข้ามาบ้านเรา
มีพระอ.รูป1ท่านเมตตาให้ไปส่งสนามบิน
ท่านอยู่ต่อที่บ้านอีกพักใหญ่..รอเวลาเดินทาง
เมตตาให้ข้อธรรมะ..กับคุณสามีกะคุณแม่บ้าน
...ก็คงใกล้ถึงเวลาของพวกเขาแล้วสิ....
สำหรับแม่บ้าน..จะส่งไปช่วงเข้าพรรษานี่ละ

พระอ.ท่านเมตตามากนะ
กับทุกคน..กับเรารวมไปทั้งคนในครอบครัว
ผลของการปฏิบัติเริ่มแผ่ความร่มเย็นไปถึงคนรอบข้าง
ลูกสาว10ขวบ..1-12เมษจะได้ไปอยู่วัดปฏิบัติยาว
เขาผ่านการเข้าอธิษฐานมาแล้วแบบจริงๆ1รอบ
คราวนั้นอยู่วัด7วันเข้าอธิษฐาน3วัน
ถือว่าเป็นคนที่ชั่วโมงปฏิบัติน้อยมากแล้วได้เข้าอธิษฐาน
แทบไม่มีใครเชื่อว่าเขาจะทำได้..แม้แต่แม่ครูที่มาช่วยดูแลในการปฏิบัติ
ยังไม่อยากจะเชื่อ..แม้แต่เราด้วย
แต่พระอ.ให้เขาทำ..และเขาทำได้จริงๆ
และดูมีกำลังมากกว่าทุกคนที่ร่วมในคราวนั้น
..ทำให้เขามีอะไรหลายอย่างที่ชัดเจนขึ้นหลังออกมา

เดียวนี้..เราเริ่มเชื่อในสิ่งที่เข้าพูด..เริ่มเข้าใจ
ที่เขาจะเห็นบางสิ่งบางอย่างที่คนอื่นมองไม่เห็น
โดยเฉพาะสถานที่ไปทำบุญ
มักเห็นใคร?มาร่วมอนุโมทนาด้วย