กบต้องอ่านซ้ำหลายๆรอบ พิจารณาซ้ำหลายๆครั้ง รวมทั้งรูปที่ให้มาด้วย จะพบว่ามันกลางตรงไหน ผมอุปไว้ไม่บอกเพราะอยากเห็นภูมิปัญญาภาคปฏิบัติของกบ แต่กบกลับตอบและอธิบายไม่ได้เสียนี่ น่าสงสารและน่าเห็นใจคนที่เอาแต่ศึกษาตำราแต่ไม่ยอมปฏิบัติอย่างจริงจังต่อเนื่องนานๆเสียที

พูดเรื่องกลาง...หรือสายกลาง...คงเมากระทู้โน้นมา..เป็นแน่แท้..

555...

ผมพูดไปแล้ว.....แต่ชอบพูดสั้น ๆ...
เพื่อดูอะไรบ้างอย่าง....ดูสัญญาณบางอย่าง..

โดยทั่วไป...
คนที่เข้าใจอะไรที่สั้น ๆ..มี 2 ประเภท...คือคนที่เคยผ่าน..กับ...คนที่ฉลาด

คนที่ไม่เข้าใจ...แต่อ่อนน้อมถ่อมตน...ยังมีโอกาสได้รับการอธิบาย

ส่วน..คนที่ไม่เข้าใจแล้วยังทนงตนสูง...มันก็จบ...

เป็นวิธีการของกบ ที่จะดูวินิจฉัยอะไร ตามระดับสติปัญญาและความเห็นของกบ ตามสบาย พอได้แล้วใช่ไหม สะใจสมใจแล้วนี่ ผมจะได้ไปต่อตามหัวข้อกระทู้

วิธีการนึกคิด..จนกระทั้งเขียนออกมาได้...แบบนี้...จะพบเจอเสมอๆ ในอโสกะ...

แทบจะไม่ต้องใช้ญาณวิเศษ..ไปดูจิตดูใจ..อะไรให้ลำบากเล้ย...

กลับมาที่ที่ควร..ดีกว่า

เรื่องศีล....คงเป็นบทเรียน..ให้อโสกะได้เรียนรู้ไปบ้าง...

มาดู..อริยะสัจ4 ของอโสกะ


กบนอกกะลา:เขียน

มาที่จุดเริ่มต้น...เหตุที่มาพูดเรื่องศีล...ดีกว่
อโสกะว่า..



กระผมก็เลยพูดเปรย ๆ..ว่า


แต่อโสกะ...ไม่เข้าใจ

ตรงนี้..อโสกะเข้าใกล้แล้ว..

แต่...กลับไม่ก้าวต่อ..


กลับมองว่า..ต้องค้นหา...ต้องวินิจฉัย(คิด)

ไอ้ภาวะทนอยู่ไม่ได้....ดูมันดีดี...ดูมันสักพัก...เดียวจะเห็นปลามันโผมาหุบเหยื่อ

ไม่ต้องค้นหา...ไม่ต้องวินิจฉัย....เดียวจิตเขาจะเห็น..จะประมวลผลของเขาเอง...เห็นเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั้น..เอง...ถ้าเห็นโดยธรรมแล้ว..อาการปราโมทย์..ปีติ..ปัสสันธิ...สุข..สงบ...จะเกิดตาม ดีไม่ดีก็อาจมีอาการรู้สึกอื่น ๆ ตามมาเป็นหางว่าว..

ไปเห็น...ทุกข์อริยะสัจแล้ว...ใกล้จะเห็นสมทัยอยู่แล้ว....แล้วใยอโสกะจึงถอยหลังมา..ใช้ธัมมวิจัย..

แสดงว่า...ยังไม่เคยเข้าจุด

ผมจึงเปรย ๆ ว่า..อโสกะชอบค้นหา...ชอบวินิจฉัย...นะ..

เว้นแต่ว่า...มันไม่มีอาการไปต่อ...เห็นทุกข์แล้ว(ตนเองคิดว่าเห็นแล้ว)...มันตื่อ ๆ...ไม่มีอะไรตามมา..อย่างนี้จึงต้องใช้ธัมมวิจัย..เป็นการสอนจิต...(เป็นขั้นการศึกษา)...สะสมบุญบารมีจนกว่าจิตจะเต็ม

.....................

น่าแปลกมาก....อโสกะ..มักยืนยันเรื่องการนิ่ง..สังเกต...จน..เฉย

พอผมบอกว่า...เห็นทุกข์....จะเห็นเหตุแห่งทุกข์นั้นๆ ด้วย...จึงจะเป็นการเห็นทุกข์จริง ๆ

แต่อโสกะ..กลับ...ไม่จำเป็นต้องไปค้นหาอะไรเป็นเหตุจึงวินิจฉัยว่า...เห็นทุกข์จริง

กระผมก็เปรย ๆ ว่า...อโสกะชอบค้นหา..ชอบวินิจฉัย..เน๊าะ

อโสกะสวนกลับเรื่อง...ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์...



เอ้ะ...ยังงัย..อิอิ

จะนิ่ง..จนเฉย....หรือจะใช้..ธัมมวิจัย...

ปล. ผมบอกไปแล้วนะครับอโสกะว่า...ธัมมวิจัย..ใช้ตอนไหน

กบไปคัดลอกอะไรมาผิดๆหรือเปล่า
ดูที่อ้างอิงมาให้อ่านนี้หน่อยอย่าเพิ่งไปโวยวาย ตีโพยตีพายว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เสียก่อนมันจะไปเข้าทำนองที่ว่า

"ฟังไม่ได้ศัพท์ แล้วจับมากระเดียด"

กบมักจะมาทำของดีๆให้เสียหายบ่อยๆ ตามคำพังเพยที่ว่า

"ชักใบให้เรือเสีย"

อโศกะมีเมตตาและปารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ จึงมาสนทนาแบ่งปันธรรมะได้ทุกวัน ถ้ากบใจเย็นๆ อ่านไปศึกษาไปด้วยความพินิจพิเคราะห์ กระทู้นี้มีเรื่องดีๆในเชิงปฏิบัติอีกเยอะเลย

อโสกะ..จำที่ตนเขียนมาไม่ได้รึคับ...

ในอ้างอิงนั้น..เป็นคำที่อโสกะเขียนเอง...ไม่มีแก้ไขแปลี่ยนอะไร

ทำเป็นมาโวยวาย...

ไม่แมน..เลยคับ

เอ้า..ดูอีกที...ใครี่เขียนว่า..ใช้ธัมมวิจัย..นะ

ซ้ำ...สรุปสั้น ๆ อีกที

บทสรุปอยู่ในภาพที่แนบมาให้ดูนี้ ตีความให้ออก อ่านแผนภูมิภาพให้เป็นจะประหยัดสมองและคำพูดได้มากครับ

จากแผนภาพ..
ตรง...ปัจจุบันอารมณ์...ก็ไม่ใช่..การนิ่งเฉย....อย่างที่อโสกะเข้าใจ

นิ่งเฉยของอโสกะ..ก็ไม่ใช่..สังขารุเปกขาญาณ...อย่างที่อโสกะพยายามเข้าข้างตัวเอง

อยากจะบอกว่า..อโสกะเองก็ไม่เข้าใจแผนภาพตัวเอง...และคิดว่าเข้าใจก็เข้าใจผิด..

ถ้าเอ้ะใจ..และ..อ่อนน้อมสักนิด..ก็ถามผู้ที่เขารู้...ปะเดียวคนที่เขารู้ตรงนี้ก็จะมาบอกเอง...ในนี้คนรู้ตรงนี้คิดว่ามีนะ..

แต่ถ้า..มานะกล้า...ข้าเก่งกว่า...ข้าแน่กว่า..ใคร ๆ...คนรู้คงไม่กล้ามาบอกหรอกนะคับ

นี้พูดจากใจ..นะ

อวดรู้เกินคนเขียน

ไปติดบัญญัติอยู่แค่ตอนเขาอธิบายเรื่อความนิ่งเฉย ย้ำคิดย้ำพูดได้อยู่แค่นั้นเลยสำคัญผิด

แต่ที่มาก่อนจะถึงความนิ่งเฉยเคยอธิบายแล้วแต่กบไม่สนใจไม่สังเกตเอง

สมัยก่อนนั้นอีกนิดเคยบอกเรื่องนิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์กบก็ยังไม่เคยเข้าใจ วิพากษ์วิจารณ์ บ่นบ้าไปเรื่อยตามความเห็นผิดของตนเอง

ทีหลังให้ดูดีๆ ลำดับเรื่องดีๆนะกบ จะได้ประโยชน์กับการปฏิบัติของตนเองมากขึ้น

แล้วที่ว่ามีคนรู้ก็เรียนเชิญเลยสิครับ อย่าทำอุบอู้อี่อย่างคุณกบที่ไม่เคยตอบคำถามตรงๆของผมสักที มีแต่เลี่ยงบาลีแฉลบไปโน่นไปนี่อยู่ตลอดเวลา ไม่กล้าเผชิญหน้าตรงๆ

อย่างเคยถามว่า เฉยไร้เหตุ.....เหตุที่ว่านั้นคืออะไรก็ตอบไม่ได้หรือไม่กล้าตอบกลัวผิดแล้วอายขายหน้า สู้อมอุบภูมิปัญญาไว้ดีกว่า คิดเสียอย่างนั้นเลยคุยกันไม่รู้เรื่องสักที



คำพูดนี้กบควรจะเอามาใช้สอนตัวเองเสียก่อนว่าทำได้ไหม

ก็เพราะอโสกะ....ยังดึงดัน...ในเหตุของตัวเอง..ไม่ละไม่วาง...นะซิ
เลยไม่มีที่ว่าง..ให้เหตุทางธรรม..

เคยมีคนพูดไปเยอะแล้ว....แต่อโสกะหาฟังไม่



ไร้เหตุ..ของอโสกะ...มันกดข่มเหต...นะ...จึงดูเหมือนไม่มีเหตุ...

พอยกอาการ..ไร้เหตุ..จริง ๆ ของพระพุทธเจ้า...อโสกะก็ว่า...มันสายกลางตรงไหน

จำได้มั้ยคับ...อโสกะ

และ..อาการเฉยแบบไร้เหตุของพระพุทธเจ้า..ยังไม่ได้ข้ามโคตรภู..นะ...ขั้นกำลังเรียนรู้อยู่

แล้วคนที่ตรงนี้ยังหลงเนี้ย...เป็นอะไรดีเอ้ย..

แค่คำพูดของกบตามที่แถบสีแดงมาให้ดู ก็เห็นได้ชัดว่ากบรู้ไม่จริง จึงหลงพูดหลงแสดงความคิดเห็นแบบ

"โง่ๆ แต่อิงหรือโหนพระพุทธเจ้ามาพูดหลอกผู้คนให้เชื่อ"

เฉยไร้เหตุจะเกิดขึ้นได้เมื่อเหตุนั้นถอยไปชั่วคราว จนกว่าจะถึงวันที่เหตุนั้นตาย
จึงจะถึงความเฉยไร้เหตุ โดยสมบูรณ์

กบไม่เข้าใจลึกซึ้งถึงคำพูดอย่างนี้แน่ เพราะกบยังตอบเรื่องตัว เหตุ ที่ทำให้ไม่เฉยไม่ได้ ด้วยตัวเองจากผลปฏิบัติของตัวเองอย่างแท้จริง
จึงเลยพาลทำให้อ่านภาพแผนภูมิที่กลั่นกรองเขียนมาอย่างดีมากไม่เข้าใจ ตีความสรุปความพูดออกไปมั่วซั่ว
สร้างมิจฉาวาจาให้กับตัวเอง


ยกมมาให้ดูอีกทีนะกบเฉยไร้เหตุของพระพุทธเจ้าที่เป็นทางสายกลางที่กบว่า มาเทียบกันดูสิว่าจะต่างกับเฉยไร้เหตุของอโศกะตรงไหน