อโสกะ...ตลกนะครับ...อาจอารมณ์เสียจนหูอื่อตาลาย

ผมพูดด้วยเหตุด้วยผล...ด้วยหลักด้วยการ...นะครับ...
เหตุ..ถ้าไม่ได้พูดจากใจจริง
ผล...เป็นมุสา...นะ

แล้วมันไม่เป็นเหตุเป็นผลตรงไหนละคับ...

หากอโสกะพูดจากใจจริง....มันก็แล้วไป...ไม่เป็นมุสา...ไม่เห็นจะต้องเดือดร้อน...
เว้นแต่ว่า...อโสกะไม่ได้พูดจากใจจริง...

อโสกะ..ถามใจตัวเองดูก็แล้วกัน...ว่า..ตัวเองพูดออกไปแบบไหน..?

พูดได้มาก..พูดมานาน...ไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้..ว่าดี..นะครับ

และคนดี..ไม่ได้หมายความว่า...จะพลาดพลั้ง..ไม่ได้

การพูดนี้...นอกจากกุศล..กับ..อกุศล...แล้วนี้..มีกลาง ๆ มั้ยละคับ??

การเตือนสติสหธรรมิก..ด้วยธรรม..นี้ เป็นบุญครับ...แล้วถ้าเตือนตรงตามธรรมด้วยใจที่มุ่งให้เจริญ ยิ่งๆขึ้นไป..นี้เป็นกุศลครับ

การเตือนสติ..ให้สังวรในศีล...เป็นทั้งบุญและกุศล..ครับ

เมตตาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะครับ เผื่อกัลยาณมิตรทั้งหลายจะได้วิธีการดีๆใหม่ๆจากข้อชี้แนะของอาจารย์กบ

ขอบพระคุณ

หากไม่ได้พูดจากใจจริง...พูดอย่างนี้..เท่ากับ..มุสาคือพูดเท็จ...สัมผัปปลาปะ คือการพูดเพ้อเจ้อ เหลวไหล ไม่เป็นสาระ

อิอิ....ศีลก็ให้สังวรใว้ดีดี...มีสติ

นี้ยังสุภาพ..ไม่พอหรือคับ?

มันจบแล้ว..นะซิ

ผมหัวเราะ..อิอิ.. แต่ไม่ผิดศีล...นะ

อิอิ..

ไม่มุสา...ไม่สัมผัปปลาปะ...

แต่..อะรัยนี้....ทำปะจำ...ก็ไม่รู้ตัวว่าตนสังวรศีล..ไม่ทัน

วัวสันหลังหวะ...ก็ปรุงแต่งไปเอง..ว่า..เขาหัวเราะเยาะ...เสียดสี..ตน..

ปรุงแต่งเอง...นี้...ผมต้องรับผิดชอบด้วย...รึ....555

ไม่เป็นเหตุผลตรงที่กบเดาเอาว่า


กบไปรู้ได้อย่างไรว่าใครพูดจากใจจริงหรือไม่พูดจากใจจริง?

.....
เดาสุ่มแล้วพูดออกไปนั้นมีโอกาสพลาดได้มากเสมอเชียวนะกบ

ทำกรรมอะไรใว้หนอ...จึงอ่านไม่ค่อยเข้าใจ..




ดูดิ....ไอ้เรา..ก็พูดว่า..ถ้าไม่ได้พูดจากใจจริง...เป็นมุสา..

แต่..อโสกะ...กลับเข้าใจว่าผมไปเดาใจคนอื่น..ซะนี้



เห็นชอบทำกรรมว่าคนอื่นว่าเอาแต่ตามตำรา...