คุณน้องช่วยอธิบายการเห็นผัสสะว่าเป็นอย่างไรถึงจะเกิดประโยชน์แก่การบรรลุธรรม

อโสกะโลกแคบ ประเมินความรู้ สติปัญญา ชาวตะวันตก ว่าไม่รู้พุทธศาสนาเหมือน ชาวไทย
เพราะแบบนี้ไง คนไทยถึงย้ำอยู่กับที่..ไม่ไปไหน
จริตคนไทยที่นับถือศาสนาพุทธ ส่วนใหญ่ศรัทรา ประกอบโมหะ..คือความเชื่อที่สืบทอดตามๆกันมา
ประกอบกับความหลง คือเชื่อในสิ่งนั้นโดยขาดเหตุผล และไม่เคยจะค้นหาความจริงในสิ่งที่เชื่อ คือ พ่อแม่ ครูบา อาจารย์ บรรพบุรุษสอนมาไง หลับหูหลับตาเชื่อไว้ก่อน ห้ามเถียงผู้ใหญ่ ไม่ดี ทั้งที่ผิดจากหลัก กาลามาสูตร ที่พระพุทธองค์ทรงตรัส..
คุนน้อนสนใจ วิถีพุทธแบบ เซน คือเค้าคิดในเชิงปรัชญาของชีวิต..และส่วนใหญ่ ชาวตะวันตกจะนับถือพุทธ เซน คุนน้องมองว่า ชาวพุทธตะวันตก
เชื่อในหลักเหตุผล และลงมือปฏิบัติให้เกิดผลขึ้นจริง..สตีฟ จ๊อบ ก็นับถือพุทธ เซน
แล้วทำไมพี่ไทยเรา ถึงตามกระแส ไอโฟน ไอแพท จัง สิ่งที่เค้าสร้างสรรค์ขึ้น ก็เกิดจากพลังสติปัญญาที่เขาปฏิบัติ และนำมาพลิกแพลงสู่สายตาชาวโลก..ช่างมะรู้อะไรบ้างเลย
บางครั้งก็สงสัยและถามตนเองเหมือนกันนะ..
ทำไมถึงมีแต่ชาวตะวันตก ที่สร้างสรรค์ ประดิษโน้น นั่น นี่ ให้กับโลก..ทั้งที่ชาวไทยนับถือพุทธ
แต่ทำไมพวกเรา ไม่มีพลังแบบนั้นเหมือนขาวตะวันตก..อยากให้คนไทยมีชื่อเสียงประมาณว่า
คนไทยคือ ประเทศแรกของโลก สามารถ คิดค้นยา รักษามะเร็งได้ หรือ อะไรแนวทำนอง สร้างสรรค์โลก ให้ดีขึ้น..แต่เรากับไม่มีพรสงรรค์ จากพระเจ้า..แต่ประเทศที่ได้รับพรสวรรค์จากพระเจ้าเยอะที่สุด ทำอะไรสำเร็จที่สุด ประชากรมีศักยภาพ คือ เยอรมัน ทั้งที่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริส แล้วคนไทยทำไมย่ำอยู่กับที่ ทั้งที่เราเหนือกว่าเขา มีพุทธศาสนา แต่ทำไมประเทศไทยถึงไม่เจริญ มีศักยภาพแบบชาวตะวันตก

นี่เป็น...นัยยะที่สะท้อนถึงการสร้างอุปนิสัยให้กับจิต...

การ โยนิโสมนสิการ ... อย่างมีประสิทธิภาพ-ประสิทธิผล

...หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มหนึ่ง
ที่น่าอ่านมากสำหรับชาวพุทธที่มีความรักการอ่านอยู่ในตัว
ยิ่งเป็นชาวพุทธที่ออกแนว หัวใหม่ หัววิทยาศาสตร์ กลุ่ม New age ไม่น่าพลาด

คุนน้องมองว่า ชาวตะวันตกเค้าวิเคราะห์ธรรม ในลักษณะใช้คำศัพท์ท์ธรรมด๊าๆ ในแบบชาวโลก..
ซึ่งตรงกับหัวข้อกระทู้นี้นะ..การอธิบายธรรมตามแบบชาวโลกธรรมดาๆ แต่ลึกซึ้ง

แต่เรื่องที่น่าเป็นห่วงคือเอก้อนบอกว่า

เรื่องการเข้าถึง อริยสัจ มรรค อนัตตา จึงเป็นเรื่องเข้าใจยากกว่าสิ่งที่เอกอนกล่าวอยู่ดี

เป็นชาวพุทธมานาน ยังไม่เข้าใจซาบซึ้งในอริยสัจ 4 มรรค 8 อนัตตา แต่กลับไปซาบซ่านใจกับเรื่องของฝรั่งมังค่า อันน่าจะเป็นมิจฉาทิฏฐิพาเฉออกนอกทางนิพพาน จึงน่าเป็นห่วงยิ่งนัก

คุณเอก้อนเรียนปริยัติมากไป ปฏิบัติน้อยไปไม่สัมพันธ์กันหรือเปล่าจึงไม่ลึกล้ำด่ำดื่มเข้าไปในหัวใจของพระพุทธศาสนาคือ อริยสัจ 4 มรรค 8 อนัตตา

อริยสัจ 4 มรรค อนัตตา เป็นเรื่องที่อ่าน เข้าใจง่าย คิดตาม เห็นภาพได้
แต่ในทางการปฏิบัติ การเข้าถึง ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ดังนั้น เรื่องการเข้าถึง อริยสัจ มรรค อนัตตา จึงเป็นเรื่องเข้าใจยากกว่าสิ่งที่เอกอนกล่าวอยู่ดี

http://www.dhammahome.com/webboard/topic/24220

เชิญอ่านคำบรรยายท่านอาจารย์ สุจินต์ได้ที่นี่ ครับ

กิมรส กราบนมัสการท่านอาจารย์ อยากถามที่ท่านอาจารย์พูดว่า ถ้าสัจญาณไม่มี กิจญาณก็มีไม่ได้ อยากจะถามว่า สัจญาณหมายความว่าอะไร

สุ. อริยสัจมี ๔ แต่มี ๓ รอบ เป็นอาการ ๑๒ ของอริยสัจ ๓ รอบ ก็คือ สัจญาณ ๑ กิจญาณ ๑ กตญาณ ๑ ในอริยสัจทั้ง ๔ เข้าใจหรือยังคะ

กิมรส เข้าใจชื่อ

สุ. เข้าใจชื่อนะคะ สัจญาณในอริยสัจ ๔ กิจญาณในอริยสัจ ๔ กตญาณในอริยสัจ ๔ รวมเป็น ๑๒ ซึ่งถ้าเราคิดถึงอริยสัจ ๔ เท่านั้น แล้วไม่รู้เรื่องสัจญาณ กิจญาณ กตญาณ เราหลงทาง คือ การที่จะหลงทางไม่ยาก ถ้าศึกษาไม่ละเอียด และประมาทและไม่รอบคอบ เราจะหลงทางง่ายที่สุด เพราะทุกคนคิดว่า อริยสัจ ๔ นี่ไม่ยาก ทำอะไรก็ได้ เดี๋ยวก็รู้ นี่คือไม่รู้เรื่องของอาการ ๑๒ คือ ขั้นแรกต้องมีสัจญาณ มีความเข้าใจในสัจจะ ๔ อย่างมั่นคงว่า ขณะนี้ทุกขสัจ คือ เดี๋ยวนี้ที่เห็น เดี๋ยวนี้ที่ได้ยิน ทุกขณะเกิดขึ้นแล้วดับไป

เพราะฉะนั้น ปัญญาที่จะรู้อริยสัจจะที่ ๑ คือ สามารถรู้ความเกิดดับของสภาพธรรมที่กำลังเกิดดับ ไม่ใช่รู้อื่นเลย ขณะนี้อะไรที่ไม่ปรากฏ คุณกิมรสรู้ได้ไหมคะ อะไรที่ผ่านไปแล้ว หมดไปแล้ว คุณกิมรสรู้ได้ไหม

กิมรส ไม่ได้ค่ะ

สุ. ขณะนี้มีสิ่งที่ปรากฏเพราะเกิดแล้วก็ดับทันที เร็วมาก แต่ปัญญาก็ยังสามารถที่จะรู้ ถ้ามีความเข้าใจถูกที่จะอบรมโดยสติปัฏฐาน ไม่มีหนทางอื่นค่ะ มีหนทางเดียว

เพราะฉะนั้นเราบังคับให้สติปัฏฐานเกิดไม่ได้ นี่คือความเข้าใจถูกในความเป็นอนัตตา เราทิ้งส่วนหนึ่งส่วนใดในพระไตรปิฎกไม่ได้เลย ต้องประกอบกัน ขณะนี้ถ้าสติปัฏฐานไม่เกิดขึ้น ก็คือไม่เกิด ผ่านไปแล้ว หมดไปแล้ว แต่การฟังแล้วมีความเข้าใจที่มั่นคงเพิ่มขึ้น จะทำให้สติปัฏฐานเกิดเมื่อไร ใครบอกได้คะ รู้อารมณ์อะไร ใครบอกได้ ก็บอกไม่ได้เลย แสดงความเป็นอนัตตาตั้งแต่ต้นจนตลอด

เพราะฉะนั้นถ้าเรารู้ว่า ขณะนี้สติปัฏฐานไม่เกิด แต่เราเข้าใจเรื่องสติปัฏฐานแล้วเรารู้ว่า สติระลึกลักษณะของสภาพธรรม เป็นสัมปชัญญะอย่างไร แค่ไหน เราก็จะไม่ไปทำสมาธิ เพราะว่า ๒ อย่างนี่ใกล้กันมาก เพราะว่าเกิดร่วมกัน ต้องสามารถที่จะรู้สติสัมปชัญญะ คือ ปกติอย่างไร แม้จะเพียงเล็กน้อย แต่มีลักษณะของสภาพธรรมปรากฏ แล้วเราก็จะรู้ความต่างของขณะที่หลงลืมสติ กับขณะที่เป็นสติสัมปชัญญะ อันนี้ก็เป็นสัจญาณ

และเวลาที่สติปัฏฐานเกิดเมื่อไร นั่นคือกิจญาณ และเวลาที่รู้แจ้งลักษณะของสภาพธรรมเป็นวิปัสสนาญาณจนถึงที่สุด คือ เป็นพระอริยบุคคล นั่นคือกตญาณ

นีน่า การคิดที่ถูกต้องเป็นสัจญาณ ใช่ไหมคะ ที่มั่นคง สติปัฏฐานเป็นทางเดียว เป็นสัจญาณด้วย ไม่ใช่ชื่อ

สุ. ไม่ใช่จำชื่อ แล้วก็บอกว่า อันนี้เป็นอริยสัจ

นีน่า แต่เราได้ยินเสมอตรงลักษณะอย่างไร โดยฟัง

สุ. เข้าใจว่ามีลักษณะอย่างนั้น และเวลาที่สติปัฏฐานระลึก ก็คือลักษณะตรงกับที่ได้เรียน

ง่าย...

ท่านอโศกะดับไปได้แล้วกี่ข้อล่ะ...

มังกรน้อยก็สนใจฟัง. อจ.สุจิน นะนี่

จริง ๆ ไม่ค่อยได้ฟังจร้า

แต่ทุกครั้งที่ค้นหาข้อมูลไปเจอท่าน ก็มักจะพบว่า
ท่านเป็นผู้ที่อธิบายธรรมได้อย่างงดงามน่าฟัง