5555555555
กบกำลังปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อแล้วนะ

พระโสดาบันต้องดับอวิชชาเลยหรือผิดธรรมไปแล้วนะกบไปดูเรื่องสังโยชน์ 10. ให้ดีๆ

สังโยชน์ตัวแรกและเป็นเป้าหมายแรกที่ผู้เจริญวิปัสสนาภาวนาต้องไปถึงก่อน
ก็คือการดับหรือทำลายหรือฆ่าให้ตายซึ่ง สักกายทิฏฐิ ความเห็นผิดว่าเป็นกูเป็นเรา

อวิชชาเป็นสังโยชน์ตัวสุดท้ายจะดับสิ้นได้ก็ต้องด้วยอรหัตมรรค

นายพรานผู้ยิงศรคือ อัตตาหรือสักกายทิฏฐิ ไม่ใช่อวิชชาอย่างที่กบเข้าใจ
และรู้เลยว่าที่กบเข้าใจอย่างนั้นก็เพราะไปติดยึดตำราติดยึดบัญญัติหรือคิดเอามโนเอาตามเรื่องปฏิจจสมุปบาทที่ไปจำมา ว่าต้องดับอวิชชาก่อน นี่เป็นการคิดเอาตามตำรา

แต่ปฏิบัติการจริงๆนั้นต้องเอาเหตุทุกข์คือความเห็นผิดว่าเป็นกูเป็นเราออกให้ได้ก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยขุดถอนสังโยชน์ที่ลึกละเอียดกว่าด้วยสกิทาคา อนาคา และอรหัตมรรคตามลำดับ อวิชชาจะดับหมดในมรรคสุดท้ายคืออรหัตมรรคนะครับ

...ไปสนทนากันต่อที่กระทู้ลุงหมานดีมั๊ย

กระทู้นี้มันหลายเรื่องแล้ว เปะปะไปหมด..

แฮ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอก้อนมาว่าเขาเปะปะไปหมดโดยไม่พิจารณาให้ดีระวังบาปนะครับ

ดูชื่อกระทู้ให้ดีๆ

"วิเคราะห์ธรรมตามแบบชาวโลกธรรมด้าธรรมดา"

นะครับไปได้ทั่วถ้าธรรมมันเกี่ยวโยงกัน

ดีอยู่ที่ไปแยกคุยกันในกระทู้เฉพาะเรื่อง เชิญครับ




บอกน้องไอเดียนิดหนึ่งครับว่า

เมื่อได้ฝึกหัดสติ สมาธิ ปัญญากับกรรมฐานต่างๆมาดีแล้ว. จิตตั้งมั่นควรแก่งานแล้ว คือทำให้นิวรณ์ 5 สงบรำงับไปได้ชั่วคราวครั้งละประมาณไม่น้อยกว่า 1. ชั่วโมง มีแต่ผู้รู้บริสุทธิ์ตั้งรู้อยู่ในกายในจิต ก็สามารถยกขึ้นสู่วิปัสสนาภาวนาได้

วิปัสสนาภาวนาจะทำอย่างไร

วิ มาจากคำว่า วิเศษ สิ่งวิเศษที่มีอยู่ในกายในใจของเราก็คือธรรมหรืออนัตตาธรรม

ปัสสนา มาจากคำว่า "ทัศนา". แปลว่าดู เห็น รู้ สังเกต พิจารณา

ภาวนา แปลว่า เจริญ ทำให้งอกงาม ก้าวหน้า

วิปัสสนาภาวนาจึงแปลหรือมีความหมายว่า

การเจริญการเฝ้าดูเฝ้าเห็นเฝ้ารู้ เฝ้าสังเกตพิจารณาเข้าไปในกายและจิต

เฝ้าดูที่ไหน

ให้เฝ้าดูเฝ้าสังเกตที่ "ปัจจุบันอารมณ์"

เพราะชีวิตนี้มีความจริงอยู่แค่ตรงที่ปัจจุบันอารมณ์ การจะคิดทำแก้ไขสิ่งใดต้องกระทำที่ปัจจุบันอารมณ์ที่เดียวจึงจะเกิดความเปลี่ยนแปลงในกายและจิตได้ ผู้เจริญวิปัสสนาภาวนาจึงต้องทำความเข้าใจและรู้จักปัจจุบันอารมณ์ให้ชัดเจนถูกต้องที่สุด

สูตรสำเร็จในวิธีเจริญวิปัสสนาภาวนาท่านเขียนไว้แบบย่อๆว่า

"สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์จนมันดับไปต่อหน้าต่อตา"

ปัจจุบันอารมณ์จะแสดงธรรมสำคัญอันเป็นหัวใจของวิปัสสนาภาวนาคือ

ทุกขัง ทนอยู่ไม่ได้

อนิจจัง จึงต้องเปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา

อนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ไม่ใช่ตัวตนเราเขา

รวมเรียกสิ่งนี้ว่า "ไตรลักษณ์". หรือสามัญลักษณะ 3

ถ้าเห็นไตรลักษณ์นี้ชัดเจนแจ่มแจ้งดีตลอดเวลา นิพพิทาญาณความเบื่อหน่ายคลายจางจนเกิดการละวางความเห็นผิดยึดผิดในรูปนามกายใจจะเกิดขึ้น เมื่อละอัตตา กู และมานะทิฎฐิได้ เหตุทุกข์ก็จะดับ ได้รับผลสุขคือนิโรธหรือนิพพานเป็นรางวัล

นี่เป็นเพียงแซมเปิ้ลๆ

หากน้องไอเดียพอเห็นเค้าและเข้าท่าก็มาสนทนากันต่อในกระทู้นี้ไม่ต้องไปที่ไหนให้ไกลและลำบากก็ได้นะครับ

[quote
...ไปสนทนากันต่อที่กระทู้ลุงหมานดีมั๊ย

กระทู้นี้มันหลายเรื่องแล้ว เปะปะไปหมด..

[/quote]

จัดมาเลยค่ะ
ปูเสื่อรอนะ...อิอิ
เอาโดยรวมเลยค่ะ..อะไร..ยังไง..ประมาณไหนก็ได้


กำลัง..ติด..ติดไรไม่รู้
พี่เอก้อนพูดแล้วไอเดียพอจะรู้เรื่องและเข้าใจง่ายดีมากเลยค่ะ^^

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

น้องไอเดียกลับมาอ่านทบทวนใหม่อีกทีก่อนนะครับ

5 5 5

เอาแค่โสดาบัน...นี้เอง

กราบขอบคุณในความเมตตาค่ะ
แต่นิวรณ์รำงับไป1ชม.คงยังไม่ได้
สติ+สมาธิมีน้อยๆแค่พอเห็นอารมณ์ชัดเจนขึ้นในการใช้ชีวิตประจำวันเรื่อยๆ
อาศัยการเผชิญหน้าจริงๆในแต่ละวันแค่นี้เป็นหลักค่ะ
คือ..อาศัยแบบมันเป็นอัตโนมัติ
.......ไม่ได้มีความใส่ใจตั้งใจรู้....แย่จังค่ะ แต่ชีวิตตอนนี้วุ่นวายมาก
ว่างก็นั่งสมาธิบ้างแค่นั้น ห่างๆบ้าง

เรื่องแผนผังไม่ค่อยเข้าใจค่ะแยกแยะไม่ค่อยออก
สนใจแค่อารมณ์ปฏิบัติ..
ถ้าสนใจเรื่องอื่นเพิ่มมาละยุ่ง..เป็นคนเข้าใจอะไรยากค่ะ

ที่สนใจเรื่องนี้เพราะ...เวลาทำสมาธิ....อารมณ์มันแปลกไป
คือ..
เข้าใจนะคะ..เป็นเรื่องที่พยายามอยู่..ว่าควรปล่อยวาง
ปฏิบัติไปแล้วจะสิ้นสงสัยเอง
แต่อยากศึกษาเก็บรายละเอียดบางอย่าง
อยากรู้อยากเห็นยังมีอยู่

การปฎิบัติถ้าเราไม่ฟังคำพระองค์เราจะไม่มีทางรู้เลยว่าเราจะต้องทำอะไรบ้าง. พระองค์กล่าว ชนเหล่าใดบริโภคกายคตาสติชื่อว่าบริโภคอมตะ ชนเหล่าใดไม่บริโภคกายคตาสติชนเหล่านั้นชื่อว่าอมตะหลงลืม. ตามเห็นการเกิดดับของรูปและนามกิจอื่นให้ทำยิ่งไปกว่านี้ไม่มี. เรื่องราวของพระองค์ว่าเฉพาะเรื่องสูญญตา. พระองค์สอน.มรรค8ย่อเหลือ3 ศิล. สมาธิ. ปัญญา.(อนิจจัง. ทุกขัง. อนัตตา) ย่อเหลือ2สมถะวิปัสนา. ย่อ1เดียว อานาปานสติ. เนี่ยได้ยินได้ฟังแค่นี้ก็กำจัดความหลงได้เยอะแล้ว. มีมั้ยรดน้ำมนต์. ท่องคาถาเงินล้าน แขวนของขลังเอามาจากไหนกัน. แล้วจะเอานิพพานมันจะได้เหรอ. สอนอย่างทำอย่าง. หรือสอนอย่างทำสองอย่างกันเหนียวเผื่อไว้กลัวลบหลู่. ไม่เชื่ออย่าลบหลู่คำนี้ใครทิ้งไม่ได้. อย่าหวังนิพพาย

...

...ราชสีห์มันโผล่มาให้นายพรานยิงทำไม...

ราชสีห์โง่


... นายพรานเห็น หัวเราะชอบใจ ...

พอจะเห็นหัวข้อของลุงหมาน เรื่องประมาณว่า สิ้นหวัง รึเปล่า



บางครั้ง อารมณ์บางอย่างมันปรากฎขึ้นได้ เวลาที่คนปรากฎอารมณ์ สิ้นหวัง

อืม!........

วิธีที่แนะนำนั้นเป็นการทำสมาธินำวิปัสสนา (สมถะนำวิปัสสนา)

ถ้าเป็นอย่างที่น้องไอเดียพูดมาแสดงว่าน้องต้องใช้วิธีทำสมาธิควบคู่ไปกับวิปัสสนา หรือทำวิปัสสนานำหน้าสมาธิ

วิธีทำสมาธิควบคู่ไปกับวิปัสสนา(สมถะควบคู่วิปัสสนา)นั้น อานาปานสติภาวนา16 ขั้นตอนดังในอานาปานสติสูตรนั้นดีที่สุดพระพุทธเจ้าทรงรับรองลองไปศึกษาเพิ่มเติมดูจากอาจารย์กูเกิ้ลนะครับ

วิธีทำวิปัสสนานำหน้าสมาธิ(วิปัสสนานำหน้าสมาธิ)นั้น

ก็คือการลงมือเจริญวิปัสสนาภาวนาไปทันทีตั้งแต่เริ่มแรกโดยอาศัยสมาธิตามธรรมชาติเท่าทีเรามีอยู่ ที่ภาษาบาลีเรียกว่า "ขณิกกะสมาธิ". คือสมาธิที่รวมตัวได้เป็นพักๆครั้งละไม่กี่นาที ตอนที่รวมตัวก็เอามาสังเกตพิจารณาธรรม
ตอนที่ฟุ้งออกไม่รวมตัวก็เอาไปยึดอารมณ์กรรมฐานอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นที่พักจิต เช่นกลับไปที่พุทโธ สัมมาอรหัง หนอ อนัตตา ลมหายใจ เป็นต้น พอจิตมีกำลังรวมตัวได้ใหม่ก็กลับมาทำงานวิปัสสนาอีกสลับกันไปมาอย่างนี้ คล้ายอานาปานสติแต่เอากรรมฐานอื่นเป็นที่พักใจ

อุปมาเหมือนคนขายเนื้อหมูในตลาด เขาจะลับมีดมาจากบ้านให้คม และที่ข้างเขียงหมูเขาจะมีหินลับมีดก้อนเล็กๆวางไว้ เริ่มต้นครั้งแรกมีดยังคมอยู่ก็เฉือนหมูแบ่งขายเป็นกิโลๆไป ทำได้สักพักหนึ่งมีดเริ่มทื่อ เขาก็จะเอามีดไปกรีดผ่านหินลับใกล้ๆเขียงให้คมกลับมาแล้วก็ปาดหมูแบ่งขายต่อไปจนมีดเริ่มไม่คมก็กลับมาลับใหม่สลับกันไปมาอย่างนี้

แต่เดี๋ยวนี้พ่อค้าหมูมีตังเขาจะซื้อมีดมาใช้หลายๆด้ามลับให้คมๆจากบ้านแล้วเอามาเปลี่ยนใช้กันจนหมดจำนวนมีดที่เตรียมมาก็ขายหมูได้หมดวัน

แต่เราผู้ปฏิบัติธรรมไม่มีมีดหลายด้ามไว้ทำงานแทนกัน ต้องใช้มีดด้ามเดียวนี้แหละคือมีดสติปัญญาที่พ่อแม่ให้มาคนละด้ามนี้คอยลับให้คมกริบอยู่เสมอเพื่อจะได้หั่นฟันชำแหละหมูกิเลสตัณหาอัตตาแบ่งแจกไปจนกว่าจะหมดสิ้นทั้งตัว

วิธีเจริญวิปัสสนาภาวนาก็ดังได้บอกให้ทราบไว้แล้วคือ

"สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์จนมันดับไปต่อหน้าต่อตา"

ที่ปัจจุบันอารมณ์นั้นมันเป็นที่รวมของวิธีปฏิบัติธรรมทั้งหมด เป็นสติปัฏฐาน 4. โดยธรรมชาติแท้ๆ เป็นอานาปานสติแท้ๆ ลัดสั้นเข้าไปเห็นไตรลักษณ์อย่างรวดเร็วเกริ่นไว้อีกหน่อยเท่านี้ หากมีผู้สนใจก็จะมาอธิบายรายละเอียดต่อครับ

ปฎิจสมุปบาท. วงจรการเกิดดับของรูปนาม

ราชสีห์เปรียบเหมือนจิตใจ จิตใจของปุถุชนคนไม่รู้ไม่ได้ศึกษาธรรมไม่ได้ปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงเป็นจิตโง่หรือราชสีห์โง่อย่างที่เอก้อนพูด

ทุกวันนี้นายพรานคือความเห็นผิดว่ากายใจนี้เป็นอัตตาตัวกูของกู มันหัวเราะชอบใจทุกวัน เพราะคนที่มีใจดุจราชสีห์โง่มันดิ้นรนแก้กันแต่ผล ไม่รู้จักแก้ที่เหตุ

แทนที่จะค้นหาและฆ่านายพรานผู้ยิงศรซึ่งเปรียบเป็นอัตตาหรือสักกายทิฎฐิเป็นตัวสมุทัยหรือเหตุทุกข์ ราชสีห์โง่กลับไปมัวค้นหาว่าลูกศรทำมาจากอะไร คมศรใช้เหล็กหรือทองแดง ครีบศรใช้ขนนกหรือขนไก่ คันธนูเป็นไม้หรือเป็นเหล็ก (อาสวะ กิเลส1,500. ตัณหา 108 กุศล อกุศล ปฏิจจสมุปปบาท
ฯลฯ

...

ราชสีห์ โง่

กะ

ราชสีห์ ไม่โง่

ความโง่มันปรากฎที่ไหนก็ดับที่นั่น

อวิชชาปรากฏที่ไหนก็ดับที่นั่น

อวิชชาปรากฎที่ไหน ความเห็นผิดก็ปรากฎที่นั้น



แค่ ประเด็นเดียว มองกันไปได้ต่าง ๆ นานา

ในทางพุทธ ต้นเหตุคือ อุปทานขันธ์ 5 แก้ที่ตรงนี้
ไม่ได้ต้องไปแก้ที่ ตรงอื่นเลย...

....

ถ้าติดตามพิจารณาธรรมอยู่เนือง ๆ ในเรื่อง ปัจจยการ
สิ่งที่เป็นปัจจการที่ควรแก่การพิจารณา ก็ ธาตุ4 ขันธ์ 5 อายตนะ 6
ถ้ารู้แจ้งแทงใน ธาตุ 4 ขันธ์ 5 อายตนะ 6

ก็ไม่ต้องไปอะไรกับนายพรานเลย