ถ้านังไม่พบแสงสว่างก็ยังไม่บรรลุธรรมหรอกนะ

ชั่วขณะการครู่หนึ่งนั้น เสียงกระฉ่อนขึ้นไปจนถึงพรหมโลก ด้วยประการฉะนี้แล.
ทั้งหมื่นโลกธาตุนี้ได้หวั่นไหวสะเทือนสะท้าน ทั้งแสงสว่างอันยิ่งใหญ่หาประมาณมิได้
ได้ปรากฏแล้วในโลก ล่วงเทวานุภาพของเทวดาทั้งหลาย.
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงเปล่งพระอุทานว่า ท่านผู้เจริญ โกณฑัญญะ ได้รู้แล้วหนอ
ท่านผู้เจริญ โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ เพราะเหตุนั้น คำว่า อัญญาโกณฑัญญะนี้ จึงได้เป็นชื่อ
ของท่านพระโกณฑัญญะ ด้วยประการฉะนี้.
ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร จบ
. ดูกรราชกุมาร นี้เป็นวิชชาที่สาม
ที่อาตมภาพได้บรรลุแล้วในปัจฉิมยามแห่งราตรี อวิชชาถูกกำจัดแล้ว วิชชาเกิดขึ้นแล้ว ความมืด
ถูกกำจัดแล้ว แสงสว่างเกิดขึ้นแล้ว แก่อาตมภาพผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีตนส่งไป
แล้วอยู่.

แสงสว่างนี้คงไม่เอาไปรวมกับคำว่าปัญญานะ
จักขุ. ญาน. ปัญญา. วิชา. แสงสว่าง
_________________

Kiss
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย ท่านเทศน์ไว้อย่างนี้นะคะ
การรู้แจ้งสว่างไสวไม่ใช่การเห็นแสงสว่าง
เพราะการเห็นแสงสว่างเป็นมิจฉาสมาธิ
รู้แจ้งในจิตแปลว่า รู้ความจริงแล้วหายสงสัย
กัณฑ์ไหนไม่รู้ฟังวิทยุวัดป่าบ้านตาดเมื่อคืนหาดู

ข้าพเจ้าไม่ได้เขียนเพราะคิดเอาเองน๊า
เพราะมันตรงกะสิ่งที่ข้าพเจ้ารู้นะคะ
ต้องปล่อยวางแสงสว่างแล้วนะ
ถ้าเห็นแสงแปลว่าจิตไม่สงบ
ชัดเจนไหมคะต้องรู้จริง

:b12:
กบไปคิดเอาเองตามปฏิจจสมุปบาทวงใหญ่ คือการตายเกิดใน ๑ ชาติของมนุษย์หรือสัตว์โลกเลยเกิดความเข้าใจบิดเบือนธรรมไปกันใหญ่เอามรณะมาขึ้นก่อนชาติ ไอ้ที่กลัวว่าจะเป็นสัทธัมปฏิรูปเลยมาเป็นกบทำสัทธรรมปฏิรูปเสียเอง ด้วยความเข้าใจผิดไม่ถ่องแท้ลึกซึ้งในปฏิจจสมุปบาทตัวภพที่ว่ามานั้นที่แท้จริงมันต่อเนื่องมาจาก อุปาทาน

:
การที่กบเอาชาติกับมรณะมาต่อในช่วงของนามรูป นี่ก็เป็นวิปริตธรรมอันอาจกล่าวได้ว่าเป็นสัทธัมปฏิรูปไปด้วยก็ได้ นามรูปะปัจจัยยาสฬายตนะ สฬายตนะ ปัจจัยยาผัสโส ไม่ใช่นามรูปะปัจจัยยา ชาติ หรือมรณะ

:
ที่กบเขียนเป็นรูปไม่ได้ก็เพราะกบเห็นปฏิจจสมุปบาทเป็นเส้นตรงไม่วนกลับมาที่เดิม ซึ่งผมเองก็ไม่เคยเห็นคนอธิบายแบบนี้มาก่อนพึ่งเห็นกบเป็นคนแรก นี้ถ้าเข้าไปอธิบายปฏิจจสมุปบาทแบบเส้นตรงอย่างที่กบคิดในประเทศเมียนม่า คงโดนโห่ไล่ลงเวทีเป็นแน่

วงปฏิจจสมุปบาทแบบพม่าเขาละเอียดถี่ถ้วนมากกว่าแบบง่ายๆที่เขียนมาให้ดูผมกำลังพยายามค้นหารูปอยู่ พบแล้วจะส่งมาให้ศึกษา

Kiss
อันนี้ก็ไม่ได้มาบอกให้เชื่อ
แต่ให้เก็บเอาไปพิจารณา
คนเราทุกข์เท่ากันนั้นแหละ
เห็นคนคุยกันบอกกันทางนั้น
เราก็แค่บอกว่าไม่ใช่นะทางนี้
ก็บอกว่าตามมาสิก็เท่านั้น
ไม่ตามใครจะบังคับได้
เป็นเรื่องของเวรกรรม
ไม่ได้คิดเงินบอกฟรี
ตามใจก็ตามกิเลส
จะหาใครที่รู้จริง
มาบอกน่ะยาก
เพราะอนัตตา
ใครบังคับ
ใครได้
ว่าไหม

wink
อันนี้ก็แล้วแต่จะมีปัญญาเข้าใจค่ะ
เพราะไม่ได้มาโกหกเพื่อให้ล่วงศีล
มาให้เป็นธรรมทานไม่ได้ตังค์และ
ไม่ได้มาหวังจะเอาชื่อเสียงเกียรติยศ
อะไรเพราะดั้งบนบ่ามีอยู่แล้วทำเอาบุญ
มั่นใจว่าทำแล้วไม่เดือดร้อนใจภายหลัง
ไม่ได้ต้องการคำขอบอกขอบใจหรือลาภผล
ที่เป็นทรัพย์สินเงินทองของเหล่านี้มีหมดแล้ว
มาให้ไม่ได้มาเอาเพราะพอใจที่ได้รู้ความจริง
ใครจะมาขอซื้อก็ขายไม่ได้ก็ไม่ได้ลักขโมยใครมา
เป็นอริยทรัพย์ภายในทำเอาเองไม่ได้ไปขอกันได้น๊า
แค่มารอบอกวิธีไปและทางที่จะเดินไปต้องตั้งสติหน่อย
พระพุทธเจ้าก็บอกว่าถึงได้เมื่อรู้จักปล่อยวางไม่ใช่เหรอคะ

คงได้เนื้อความว่า อวิชชาดับสิ่งเดียวเท่านั้น สังขาร วิญญาณ นามรูป ตลอดไปถึง ชรา มรณะ ดับตามกันไปหมด ที่แสดงความดับแห่ง อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรุปเป็นต้นในปฏิจจสมุปบาทนี้ ไม่ได้หมายคนตาย หมายดับที่คนเป็น ๆ เรานี้เอง มีพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นตัวอย่าง สมัยที่พระองค์จะตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ได้ทรงพิจารณาปฏิจจสมุปบาทเป็นทางวิปัสสนา เมื่ออวิชชาเกิดขึ้น อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป ตลอดถึงชรา มรณะดับหมด แต่พระองค์หาได้นิพพานไม่ ยังอยู่โปรดเวไนยสัตว์ถึง ๔๕ พรรษา จึงเสด็จเข้าสู่พระนิพพาน เมื่อสังขารดับหมดแล้ว ตนของพระองค์ก็ยังเต็มที่ แต่ส่วนที่เหลืออยู่นั้นจะเรียกว่าวิสังขารก็ได้ จะเรียกว่า อนุปาทินนกสังขารก็ได้ จะเรียกว่า อเนญชาภิสังขารก็ได้ จะเรียกว่า อสังขตธรรมก็ได้ จะเรียกว่า สังขารธรรมก็ได้ จะเรียกว่า โลกุตรธรรมก็ได้ ไม่เห็นเป็นปัญหาอะไรกับชื่อนามกร ข้อสำคัญคือตัวอวิชชาดับ เกิดเป็นวิชชาขึ้นเท่านั้น ส่วนธรรมที่ยังเหลืออยู่นี้ เป็นธรรมพิเศษ ไม่มีอนิจจัง ไม่มีทุกขัง คงมีอยู่แต่อนัตตาเท่านั้น เพราะไม่ใช่ตัวตน เป็นธรรมต่างหาก อนิจฺจํ ทุกขํ อนตฺตา ดับไปตามอุปาทินนกสังขาร ถ้าไตรลักษณ์อย่างนี้ไม่ดับ ไม่รู้จักวิโมกข์ ๓ แสดง วิโมกข์ ๓ ไม่ได้ แสดงได้ก็ไม่ได้ความ ถ้าสังขารไม่ดับ แสดงนิโรธก็ไม่ได้ แสดงได้ก็ไม่ได้ความเหมือนกัน ถ้ายังแสดงว่าตัวของตัวยังเป็น อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา อยู่ตราบใด พึงรู้เถิดว่า ตัวยังจมอยู่ในกองทุกข์ตราบนั้น เพราะ อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา เป็นตัวทุกข์ เพราะเป็นสังขาร เมื่อสังขารดับหมดแล้ว ยังเหลืออยู่แต่วิสังขาร เป็นนาถกรณธรรม คือทำตนให้เป็นแก่นสาร เกิดศรัทธาความเชื่อตนขึ้นเป็นอจลศรัทธา ไม่งมงายหลงเชื่อแต่คนอื่น คนเราโดยมากมักเชื่อแต่ตำรา เชื่อตามเขาว่า หาได้น้อมธรรมเข้ามาในตน ให้เห็นจริงที่ตน เกิดความเชื่อขึ้นในตนไม่ จึงออกจากสมมติไม่ได้ ติดสมมติตายอยู่นี้เอง สมมติกับสังขารอันเดียวกัน จะแสดงความดับแห่งสังขารหรือดับแห่งสมมติไว้เป็นตัวอย่าง