เป็นเรื่องของความเห็นนั่นเอง

จึงต้องปรับความเห็นให้เป็นสัมมาทิฎฐิเสียก่อนครับ

อนุโมทนา

เป็นอริยะได้เมื่อละความเข้าใจผิด
ความคิดผิดๆจากที่หลงไม่รู้เกิด-ดับ
ทำสมถและวิปัสสนาภาวนาไร้ตัวตน
พื้นฐานอริยบุคคลที่ไม่หลงสฬายตนะ
ทั้งกลางวันกลางคืนทั้งยืนเดินนั่งนอน

ที่สัมคัญผัสสะเป็นตัวตนเต็มๆเข้าไม่ถึงจิตเกิด_ดับ
ต้องรู้ความจริงจากจิตเข้าไปสัมผัสนามเกิด_รูปดับ
จิตดวงเดิมที่เคยหลงในสฬายตนะดับผัสสะดับแล้ว
ไม่หลงกายไม่หลงตายไม่หลงความมีเป็นเห็นได้น่ะ

มีอะไรผิดก็แสดงความเห็นได้นะครับ

คุณเลิกทำอะไรๆที่ดูแล้วโง่ๆก่อนดีมั้ยแล้วมาคุยเกิดดับ.
รู้จริงหรือยัง.

สฬายตนะดับหรือยัง
ถ้ายังก็เป็นอริยะไม่ได้
ดับผัสสะจิตดวงรู้ก็เกิด
จะไม่ถามใครขายโง่อีก

ถ้าเลิกสิ่งที่ทำอยู่ไม่ได้ก็อย่ากล่าวว่าอะไรดับหรือยัง. เพราะของนอกกายคุณยังดับไม่ได้เลิกไม่ได้. คุณก็แค่ของปลอม

เป็นอริยบุคคลตั้งแต่พระโสดาบันชึ้นไป
เค้าดับอวิชชาที่ไม่หลงถึงดับกายหยาบ
เหลือดวงจิตที่ได้ชื่อว่ากายทิพย์
จิตใหม่ที่เจริญพ้นกระแสโลก
ในอริยสัจสี่อริยมรรค8
ไม่ใช่แบบงูๆปลาๆ
ตามกระแสธรรม
ก็ต้องทวนโลก
จึงชื่อโสตะ
ถึงกระแส
นิพพาน

ใช้แล้วเขาดับอวิชาได้. ตามฐานะ. แต่ท่านยังดับไม่ได้เลย. มิจฉาทิฎฐิ. ท่องคาถาเรียกเงิน. รดน้ำมนต์. วิ่งตามหาอรหันต์ทั้งๆที่ตนเองก็ไม่รู้

สนทนาปสาทะจากการรู้ประโยชน์ตนเพื่อเป็นประโยชน์ท่านเป็นธรรมทาน
เพราะประโยชน์ตนยังไม่เกิด มีแต่ความหลงว่าตนมี ตนเห็น ตนได้ ตนเป็น
ใบลานเปล่าคืออะไรรู้ป่าว ชาตินี้ไง ท่องได้ เกิดชาติใหม่ลืมหมด เรียนรู้ใหม่
คือปุถุชนน่ะไม่แน่นอนจะอยู่ในอัตภาพที่สามารถเรียนธรรมศึกษาธรรมรึเปล่า
ส่วนอริยชนปัญญาเพิ่มพูนเพราะรู้ที่จิตเป็นภูมิจิตที่สะสมสัมมาทิฐิเป็นภูมิธรรม
ที่ต่อยอดแตกแขนงเป็นใบไม้เต็มป่า ไม่ใช่แค่ใบไม้ในกำมือ เกิดอีกไม่ไปอบาย

ไปจำใครมานี่ดูดีนะ. คุณยังเข้าไม่ถึงคำว่านั้นไม่ใช่เราไม่ใช่ตัวตนเราเขาเลยนะ. จากที่สนทนากับคุณมา

ปัญญาผู้รู้ความจริง ทำจิตให้ถึงสิ เค้าอ่านตำราจากกายและจิตเค๊าเองไง เป็นพระไตรปิฎกเคลื่อนที่
อริยบุคคลอ่านตำราจากกายตนทั้งนั้น เป็นความรู้ที่เกิด-ดับตลอดเวลา ไม่จำเป็นต้องพกเอกสารนี่
สาระของชีวิตคือทุกขณะเกิด-ดับนับไม่ถ้วน อ่านพระไตรปิฎกทั้งตู้ก็มีแต่คิดตามแต่จิตไม่รู้แจ้ง
มีแต่มืดกับแจ้งที่ปรากฎกับจิต ไม่มีใคร มีแต่สภาพธรรมเกิด-ดับเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา

งั้นประกาศเลยว่าเลิกแล้ว. รดน้ำมนต์ ท่องคาถาเงินล้าน. วิ่งตามหาอรหันต์ทั้งๆที่ไม่รู้. ประกาศเลยจะยอมรับสิ่งที่พูดว่าเห็นเกิดดับจริง. ถ้าไม่กล้าก็ยังมิจฉาทิฎฐิ

ปัญญาเข้าถึงความบริสุทธิ์ 25 % ก็เป็นปกติในชีวิตประจำวันที่มั่นคงต่อพระรัตนตรัย
จะทำอะไรก็ไม่เหลือวิสัยของผู้รู้ตื่นเบิกบาน ไม่ได้หลับไหลอย่างปุถุชนคนหนานี่
จะได้เอาตัวรอดไม่พกพาหมู่คณะเพื่อให้เกิดการพึ่งพาอิงอาศัยในกันและกัน
ดูโลกธรรมตามเป็นจริงแต่จิตไม่ติดข้องนี่อยู่เป็นผู้ดูจิตไม่ได้ไหลไปตาม
เพราะหยุดรับ+พิจารณาสิ่งที่มีจริงๆพอกระแสโสตะไหลผ่านปรับรู้เลย
อ้อมีเพิ่มอีกอย่างอริยชนได้อนาสตังคญาณทำนายได้ไม่เกิน7ชาติ