ผู้ที่มั่นคงต่อพระรัตนตรัยจะไม่เดือดร้อนว่าจะผิดศีล
เพราะจิตเป็นปกติในกุศลไม่ได้รีบไม่ได้อยากเพราะ
ถึงความรู้เฉพาะตรงทางสายกลางที่มีประสิทธิภาพ
จะทำบุญให้ทานกับคนหรือสัตว์หรือสิ่งที่มองไม่เห็น
จะกับใครศาสนาไหนเค้าทำด้วยจิตเป็นกุศลมั่นคงนี่
ตีตราจองที่นั่งไปนิพพานแล้วไม่รู้เหรอไม่เกินกี่ชาติ
ไม่รีบไม่หวังถึงแล้วก็รู้เองทำบุญได้กับคนทุกศาสนา
แล้วจะผิดตรงไหนทำกับดิรัจฉานก็เป็นบุญไม่เปลี่ยน
ก็เป็นพุทธศาสนิกชนที่เป็นผู้ไม่มีกรรมอันต่ำทรามอันใด

. คุณรสครับ....มาวิเคราะห์ธรรมตามแบบชาวโลกธรรมดา...ดีกว่ามั้ยครับ??

ทำไมบางคนในโลกนี้....พอรู้ว่านิพพานมีจริง...ก็ขวนไขว้หาทาง...และก็ทำถูกทาง

ทำไมบางคนในโลกนี้....พอรู้ว่านิพพานมีจริง...ก็ขวนไขว้หาทาง...แต่ทำผิดทาง

ทำไมบางคนในโลกนี้....ได้ยินว่านิพพานมี..ก็ไม่คิดอะไร..ดำเนินชีวิตไปตามเดิม

สนใจค่ะ....ปูเสื่อรอชม..อิอิ

คุณรสครับ....มาวิเคราะห์ธรรมตามแบบชาวโลกธรรมดา...ดีกว่ามั้ยครับ??

ทำไมบางคนในโลกนี้....พอรู้ว่านิพพานมีจริง...ก็ขวนไขว้หาทาง...และก็ทำถูกทาง

ทำไมบางคนในโลกนี้....พอรู้ว่านิพพานมีจริง...ก็ขวนไขว้หาทาง...แต่ทำผิดทาง

ทำไมบางคนในโลกนี้....ได้ยินว่านิพพานมี..ก็ไม่คิดอะไร..ดำเนินชีวิตไปตามเดิม

คำถามดีมากเลยค่ะ สะสมความหลงไว้มาก
ดูหมิ่นเหยียดหยามผู้อื่นไว้มาก ทำเหตุไม่ดี
โดยเฉพาะผู้ที่ถูกดูหมิ่นนั้นเป็นพระอรหันต์
ผลก็คือทำอะไรก็มีแต่อุปสรรคลำบากมาก

ท่านกบคงต้องไปหาข้อมูลมานำเสนอเรื่อง
เหตุที่ทำให้พระพุทธเจ้าต้องทำทุกรกิริยา
จนถึงขั้นต้องสลบไปถึง3หนคล้ายลบหลู่?

ตอนเกิดน่ะข้าพเจ้าเป็นทารกที่ไม่ร้องไห
จนเขาไม่คิดว่ามีเด็กเห็นแต่มีผ้าอ้อมตาก
ข้าพเจ้าคิดว่าคงมาจากภูมิที่ได้เสวยสุข

ขนาดตื่นนอนคลานไปหาเต้านมหม่าม๊าเอง
ไม่มีการร้องไห้เลยใครจะอุ้มไปไหนก็ได้
ไม่ร้องไห้จนเค๊าแกล้งหยิกหยอกยังยิ้มอีก

คำตอบจะตรงกะคำถามไหมคุณไอเดียคะ

พระบรมศาสดาทรงกล่าวไว้ในสูตรหรือคาถาใดคาถาหนึ่งผมจำไม่ได้อ้างไม่เป็น จำแต่สาระสำคัญว่า

"กัลยาณมิตรนั่นแหละเป็นที่สุดแห่งพรหมจรรย์"

คำถามทั้งสามข้อของคุณกบนั้นมันมาแล้วที่การไม่ได้พบกัลยาณมิตรหรือ มหากัลยาณมิตร คือผู้ที่รู้ธรรม เห็นธรรมตามคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทำให้บุคคลเหล่านั้นติดหลงอยู่ไม่รู้ทางออกสู่พระนิพพาน

[๓๖๕] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่ภูเขาคิชฌกูฏ เขต
พระนครราชคฤห์ ก็โดยสมัยนั้นแล ท่านพระสารีบุตรจงกรมอยู่ด้วยกันกับ
ภิกษุหลายรูปในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ท่านพระมหาโมคคัลลานะก็จงกรม
อยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูป ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ท่านพระมหากัสสปก็
จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ท่านพระอนุรุทธก็
จงกรมอยู่ ด้วยกันกับภิกษุหลายรูป ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ท่านพระปุณณ-
*มันตานีบุตรก็จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูป ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ท่าน
พระอุบาลีก็จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูป ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ท่าน
พระอานนท์ก็จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูป ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค แม้
พระเทวทัตต์ก็จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูป ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค ฯ

[๓๖๖] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกร-
*ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอเห็นสารีบุตรกำลังจงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือ
ไม่ ฯ
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนมีปัญญามาก พวกเธอเห็น
มหาโมคคัลลานะกำลังจงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่ ฯ
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนมีฤทธิ์มาก พวกเธอเห็นมหากัสสปกำลัง
จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่ ฯ
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นธุตวาท พวกเธอเห็นอนุรุทธ กำลังจงกรม
อยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่ ฯ
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นผู้มีทิพยจักษุ พวกเธอเห็นปุณณมันตานีบุตร
กำลังจงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่ ฯ
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นธรรมกถึก พวกเธอเห็นอุบาลีกำลังจงกรม
อยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่ ฯ
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นผู้ทรงวินัย พวกเธอเห็นอานนท์ กำลัง
จงกรมอยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่ ฯ
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นพหูสูต พวกเธอเห็นเทวทัตต์กำลังจงกรม
อยู่ด้วยกันกับภิกษุหลายรูปหรือไม่
ภิ. เห็น พระเจ้าข้า ฯ
พ. ภิกษุทั้งหมดนี้ ล้วนมีความปรารถนาลามก ฯ

[๓๖๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน
โดยธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน กับ
สัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว สัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ย่อมคบค้ากัน ย่อม
สมาคมกัน กับสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี แม้ในอดีตกาล สัตว์ทั้งหลายก็ได้
คบค้ากันแล้ว ได้สมาคมกันแล้ว โดยธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว
ได้คบค้ากันแล้ว ได้สมาคมกันแล้ว กับสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว สัตว์จำพวก
ที่มีอัธยาศัยดี ได้คบค้ากันแล้ว ได้สมาคมกันแล้ว กับสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี
แม้ในอนาคตกาล สัตว์ทั้งหลายก็จักคบค้ากัน จักสมาคมกัน โดยธาตุเทียว
คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว จักคบค้ากัน จักสมาคมกัน กับสัตว์จำพวกที่มี
อัธยาศัยเลว สัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี จักคบค้ากัน จักสมาคมกัน กับสัตว์จำพวกที่
มีอัธยาศัยดี แม้ในปัจจุบันกาล สัตว์ทั้งหลายก็ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน โดย
ธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน กับ
สัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยเลว สัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคม
กันกับสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ฯ

กัลยาณมิตร..สำคัญ

ถ้ากัลยาณมิตรของเรา(คนที่เราชอบ)..ยังไม่บรรลุธรรม..เพียงใด

เราก็ยังไม่บรรลุธรรมตามไปด้วย...คงระเห่เร่ร่อน.ประกอบกรรมดีบ้าง...กรรมชั่วบ้าง...ตามอวิชชาในขณะนั้น ๆ

เมื่ออวิชชา..ทำงานอยู่....ก็ไปนรกกันได้ง่าย..หากฟลุ้ค ๆ ไปทำกรรมหนักกับพระพุทธเจ้า..แม้ไม่เจอพระพุทธเจ้าก็อาจทำกรรมกับพระธรรม...หรือทำสงฆ์ดีดีเขาแตกแยกกัน...ก็เข้าซังเตมหานรก..ข้ามพุทธันดรกันเลย

กัลยาณมิตร...จึงสำคัญยิ่ง

ใครที่ยังทำกรรมชั่วอยู่...แม้ได้ยินว่ามีนิพพานอยู่..มรรค 8 มีอะไรบ้าง แต่ก็ยังทำผิดทาง...

บางคนก็เฉย ๆ ไป...ก็เดาได้ไม่ยากเลยว่า..1 เขายังไม่พบกัลยาณมิตรของตน..รึ 2 พบแล้วแต่กัลยาณมิตรของตนยังไม่บรรลุกัลยาณมิตรธรรม..ไม่บรรลุนิยยานิกธรรม...ฯลฯ

เมื่อพิจารณาดูให้ดีดีแล้ว..จะเห็นว่า..เราไม่อาจกล่าวโทษคนที่ยังทำกรรมชั่วอยู่เลย..(ในใจ..นะ..ภายนอกอาจจะเล่นบทบู้ก็ได้..หากแต่ใจต้องรักษากำลังใจไม่ลงไปทางโทสะ) ....น่าจะสงสารเขาเหล่านี้.ซะด้วยซ้ำ

ตอนเกิดน่ะข้าพเจ้าเป็นทารกที่ไม่ร้องไห้
จนเขาไม่คิดว่ามีเด็กเห็นแต่มีผ้าอ้อมตาก
......

เหมือนกันเรย..นิ...

แม้แต่ญาติๆกัน...ก็คิดว่า..ผมเป็นใบ้...

อ่อ..แอ้..อ่อแอ้...

พูดที...ตอน2 ขวบ กว่า..พูดครั้งแรกเป็นประโยคเลย..

ไม่ใช่ว่าตัวเองอัจฉริยะ..อะไรนะครับ...

เด็กๆจำได้ว่า...จะพูดไปทำไม..(วะ)..

555...ขี้เกียจ...นะคราบป่ม...

คำถามดีมากเลยค่ะ สะสมความหลงไว้มาก
ดูหมิ่นเหยียดหยามผู้อื่นไว้มาก ทำเหตุไม่ดี
โดยเฉพาะผู้ที่ถูกดูหมิ่นนั้นเป็นพระอรหันต์
ผลก็คือทำอะไรก็มีแต่อุปสรรคลำบากมาก

ท่านกบคงต้องไปหาข้อมูลมานำเสนอเรื่อง
เหตุที่ทำให้พระพุทธเจ้าต้องทำทุกรกิริยา
จนถึงขั้นต้องสลบไปถึง3หนคล้ายลบหลู่?

ตอนเกิดน่ะข้าพเจ้าเป็นทารกที่ไม่ร้องไห้
จนเขาไม่คิดว่ามีเด็กเห็นแต่มีผ้าอ้อมตาก
ข้าพเจ้าคิดว่าคงมาจากภูมิที่ได้เสวยสุข

ขนาดตื่นนอนคลานไปหาเต้านมหม่าม๊าเอง
ไม่มีการร้องไห้เลยใครจะอุ้มไปไหนก็ได้
ไม่ร้องไห้จนเค๊าแกล้งหยิกหยอกยังยิ้มอีก

คำตอบจะตรงกะคำถามไหมคุณไอเดียคะ

ใครดูถูกใครมิทราบครับ. ผมสนทนาตามพระสูตรคุณก็น่าจะใช้ความคิดตนเองนำเสนอว่าแง่มุมอย่างไรในพระสูตรไม่ใช่ไปยกคำกล่าวท่านอื่นมา. คุณนั้นแหล่ะเป็นคนทำเองโดยนำคำท่านอื่นมาเวลาเขาพูดไม่ตรงคำท่านที่ท่านยกมาก็ว่าเขาดูถูก. ธรรมะแบบนี้นะสะอิอสะเอียนมาก

...คุณกบกะคุณไอเดียคะ...คำถามที่ถามมาถามทั่วไปไม่ใช่เหรอคะ...
...ข้าพเจ้าก็ตอบแบบประเมินวิเคราะห์ผลของการทำชั่วกับพระอริยบุคคล...
...ว่าถ้าทำส่งเดชกับพระอรหันต์น่ะ...ผลก็คือทำให้มีอุปสรรคลำบากมาก...
...มีคนร้อน แบบกินปูนร้อนท้องออกมารับแบบคิดไปเองเออเองค่ะ...

...ข้างล่างค่ะ...

อนุโมทนาสาธุกับคุณRosarin คุณกบและคุณ bigtoo ที่ทำให้เกิดแง่คิด มุมมองและเรื่องราวที่เราจะต้องมาวิเคราะห์ธรรมกันต่อไปในแง่มุมที่น่าสนใจติดตามยิ่งขึ้น (ถึงจะมีการแขวะกันไปมาบ้างก็ถือว่าเป็นกระสายเพิ่มความมีรสชาดและสีสันให้กับการสนทนาเหมือนพระเทศน์ 3-4 ธรรมมาสน์ยังงั้น)

สำหรับโจทย์ที่คุณกบยกมาถามกันดังอ้างอิงนั้นมีคำตอบที่สั้น ง่ายและครอบคลุมซึ่งดูเหมือนคุณRosarin จะมีแปะไว้ให้ดูก่อนนิดๆ

พระบรมศาสดาทรงกล่าวไว้ในสูตรหรือคาถาใดคาถาหนึ่งผมจำไม่ได้อ้างไม่เป็น จำแต่สาระสำคัญว่า

"กัลยาณมิตรนั่นแหละเป็นที่สุดแห่งพรหมจรรย์"

คำถามทั้งสามข้อของคุณกบนั้นมันมาแล้วที่การไม่ได้พบกัลยาณมิตรหรือ มหากัลยาณมิตร คือผู้ที่รู้ธรรม เห็นธรรมตามคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทำให้บุคคลเหล่านั้นติดหลงอยู่ไม่รู้ทางออกสู่พระนิพพาน

มีคำพูดของหลวงปู่ครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวไว้ น่าท่องและจดจำไปใช้กันว่าดังนี้

พบคนถูกต้อง ก็จะได้รู้ สิ่งที่ถูกต้อง

"รู้ถูกต้อง สำคัญที่สุด" เพราะ

รู้ถูกต้องจะทำให้ "เห็นถูกต้อง" (สัมมาทิฏฐิ)

เห็นถูกต้อง ทำให้ "คิดถูกต้อง" (สัมมาสังกัปปะ)

คิดถูกต้อง ทำให้เกิด "การทำถูกต้อง" (สัมมาวาจา กัมมันตะ อาชีวะ วายามะ สติ สมาธิ)

ทำถูกต้องย่อมทำให้ "ได้รับผลที่ถูกต้อง" สัมมาญาณ สัมมาวิมุติ

ได้ถูกต้อง ย่อมทำให้กลายเป็น "คนถูกต้อง"( กัลยาณชนอริยชน)

เป็นคนถูกต้องย่อมจะ "พูดและถ่ายทอดแต่สิ่งที่ถูกต้อง"
(กัลยาณมิตร มหากัลยาณมิตร)

หัวใจหรือคำย่อ

พบ รู้ เห็น คิด ทำ ได้ เป็น ถ่ายทอด