ท่านใดที่มีจิตศรัทธารับเป็นเจ้าภาพ กระเบื้องปูพื้นห้องน้ำ 8กล่อง สนใจรับเป็นเจ้าภาพได้นะ
เดียวเราจะไปซื้อแล้ว

ท่านอย่าลืมตัวว่า ท่านเป็นพระ

ห้องน้ำมีไว้ชำระ ไม่ใช่มีไว้อวดใคร

กระเบื้องจะกี่กล่อง ก็เงินทั้งนั้น
เงินที่มีอยู่ ควรรู้จักใช้ ไม่ใช่ใช้แบบสุรุ่ยสุร่าย

เหตุผลที่อยากบูรณะห้องนั้น ตัวเราเองบวชมาก็ได้อาศัย
ห้องนี้ใช้เป็นที่พักพิงเรียนหนังสือ อาศัยห้องน้ำห้องนี้ปลอดทุกข์ชำระล้ายร่างกาย
จนเรียนจบ ม.6 หลังจากเรียนจบ ม. 6 แล้วก็มาเรียนต่อมหาลัยสงฆ์ พออายุครบ
บวชพระก็กลับมาบวชพระที่วัดแห่งนี้บวชเสร็จก็กลับไปเรียนหนังสือต่อพอจบจากมหาลัยสงฆ์
ก็ได้เดินทางปฏิบัติธรรมตามป่าเขาตั่งแต่ออกพรรษาที่แล้วและตั่งใจว่าจะไม่กลับมาอีก
จนไปเจอเหตุการถูกคนอิสลามทำร้ายที่ดอยอ่างขาง ก็เลยทำให้นึกถึงอนาคตเพื่อนที่บวช
ด้วยกัน31คนตอนนี้สึกไปทำงานหมดแล้วเหลือเราคนเดียวรู้สึกไม่ค่อยมันใจในความปลอดภัย
ก็เลยเดินทางกลับมาที่วัด มาตั่งหลักใหม่และเป็นครั้งแรกที่กลับมาจำพรรษาตั่งแต่บวชพระ
และได้ตัดสินใจแล้วว่าออกพรรษานี้จะออกเดินทางอีกครั้งและไม่สามารถบอกได้ว่าจะกลับ
มาที่นี้อีกเมื่อไหร่ ในฐานะที่อาศัยวัดแห่งนี้ห้องนี้พักพิงเรียนหนังสือจนทำให้มีวันนี้ เห็นสภาพ
ห้องที่ทรุดโทรมห้องน้ำที่เคยใช้ก็ใช้ไม่ได้เนื่องจากโดนน้ำท่วมกระเบื้องหลุดหมดน้ำก็ไม่
ไหลพระที่อยู่กุฏิต้องออกไปใช้ห้องน้ำข้างนอก ก็เลยคิดอยากตอบแทนห้องที่เคยอยู่ห้องน้ำที่เคยใช้ด้วยการบูรณะใหม่ให้กลับมาใช้งานได้เหมือนเดิม ถามว่าถ้าเราทำเราอยู่เองเราใช้เอง
แล้วทำไมต้องมาทำในช่วงเข้าพรรษาละเพราะในช่วงเข้าพรรษาย้ายห้องไม่ได้อยู่แล้ว แต่ที่
มาทำในช่วงเข้าพรรษาเพราะออกพรรษาเราไม่อยู่แล้ว ออกพรรษาเราก็จะไปแล้ว แต่ที่ทำเพื่อ
ตอบแทนที่เคยอยู่พักพิงอาศัยจนมีวันนี้ได้ ส่วนปัจจัยที่ทำนั้นได้จากครูพระสอนศีลธรรมใน
โรงเรียน
จะคนมีเงินหรือไม่มีเงินสุดท้ายก็ตายกันทุกคน. สิ่งสำคัญคือรู้จักใช้เงินที่มีอยู่แม้น้อยนิด
ให้เกิดประโยชน์ได้มากน้อยแค่ใหน

ว่าแต่เข้ามาอ่านกระทู้เราด้วยเหรอ โผ่มาทีนึกว่าจะช่วยบูรณะห้อง ที่ใหนได้หาว่าเราใช่
เงินสรุ่ยสร่าย.

มีแต่ครูเท่านั้นที่เชื่อมั่นและให้โอกาสเงินหนึ่งร้อยบาท
ที่ครูให้ในวันที่พามาบวชศิษยังไม่เคยลืม

ยังจะมา รงเราอีก

"อาตมา" หัดรู้จักใช้ซะบ้าง

นักปฏิบัติธรรมย่อมรู้อยู่ที่ใจ
แต่อากัปกิริยาที่แสดงออกนั้น
เป็นแต่เพียงอุปนิสัยของแต่ละบุคคล
หากไม่รู้ความเคลื่อนไหวและความเป็นไป
ของจิตแล้วจะเรียกว่าเป็นนักปฏิบัติได้อย่างไร
อย่าตัดสินคนที่อากัปกิริยาอาตมาเองย่อมรู้อยู่ที่ใจ
ตัวคุณโยมเองก็รู้อยู่ที่ใจ
ความรู้คนเราอาจไม่เท่ากัน
แต่ความดีย่อมมีค่าเท่ากัน
อยู่ที่ใครหมั่นสั่งสมความดี
ได้มากน้อยกว่ากัน

สิ่งที่ปุถชนคิดว่าความถูก ความผิดนั้น
อยู่ที่ความชอบใจและไม่ชอบใจ
สิ่งที่ถูกถ้าไม่ถูกใจแล้วก็กลายเป็นความผิดไปได้
สิ่งที่ผิดหากถูกใจก็อาจกลายเป็นความถูกก็ได้
วิถีจิตปุถุชนไม่อาจตัดสินความถูกความผิดได้
นอกจากสร้างภาพขึ้นเพื่อหลอกกันเอง
สุดท้ายผู้รู้ความจริงคือ จิต
แล้วจะไปหวั่นไหวกับสิ่งจอมปอม
ที่เข้ามากระทบจิตอีกทำไม

เริ่มต้น เหมือนจรู้ว่าอะไรควรไม่ควร











เผลอแว๊บเดียว ไปเพ่งโทษนอกตัวละ
ว่าคนนั้นคนนี้ "สร้างภาพขึ้นเพื่อหลอกกันเอง"

ตัวท่านก็เป็นเพียงปถุชน เขวี้ยงงูไม่พ้นคอ

ได้อ่านประสบการณ์ตรงที่ดอยอ่างขางของท่านแล้ว นึกถึงชาวพุทธภาคใต้ นึกถึงคำถามของ ดร.บรรณจบ บรรณรุจิ

https://www.facebook.com/banjob.bannaruji

เข้าเฟสไม่ได้ก็ดูที่

http://group.wunjun.com/whatisnippana/t ... 5078-20236

นึกคลิปนี้

https://www.youtube.com/watch?v=59JMyp_gW80

แล้วก็อยากอ่านสิ่งที่ท่านประสบมาทำนองนั้นอีกครับ

แม้จะอยู่ในเมืองเดียวกันแต่อยู่คนละมุม
ย่อมพบเห็นอะไรที่แตกต่างกัน
แต่สิ่งที่เห็นนั้นก็อยู่ในเมืองเดียวกัน

ถ้าอาตมาเอาความจริงมาพูดมาโพส
ทำให้ คุณโยม วลัยพร ไม่สบายใจ
อาตมาขออภัยด้วยนะ
ในสถานนะการพุทธศาสนาในปัจจุบัน
มีแต่อันตรายพระสงฆ์เองจะหนีไปอยู่ตามป่าเขา
ยังไม่ค่อยปล่อยภัยเลย
พระสงฆ์ทุกวันนี้ก็น้อยลงเราทั้งหลายที่เป็นพุทธ
บริษัทควรมีสามัคคีช่วยเหลือสนับสนุนกัน
ช่วยชี้แนะกัน
โดยเพราะพระสงฆ์ที่มีอยู่อย่างจำกัดนั้น
เราทั้งหลายควรสนับสนุนเป็นกำลังให้ท่านมีแรง
บันดาลใจในการประพฤติประฏิบัติเพื่อท่านฝึกตนดีแล้ว
จะได้เป็นกำลังช่วยกันสืบทอดเผยแพร่ศาสนา
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญนะ ผู้อุทิศตนเพื่อสังคมแม้ท่านจะ
ไม่หวังกำลังใจจากใครแต่ท่านก็ยังต้องการ
กำลังใจอยู่นั่นเอง
ผู้ที่เข้ามาบวชตั่งแต่ยังเล็กนั้น ย่อมมีความหวัง
ความหวังคืออยากมีอนาคต และสิ่งที่ทำให้ความหวัง
เป็นจริงก็คือแรงบันดาลใจ ที่ได้เห็นผู้เข้ามาบวชก่อน
ใช้ชีวิตเป็นแบบอย่างให้ดู มีความสุขให้ดู
แต่ทุกวันนี้หาอยากนะ เฉพราะนั้นผู้ที่เข้ามาบวช
จึงรู้สึกว่าไม่มีความหวัง ไม่มีอนาคตจึงพากันสึกหมด
อย่างรุ่นอาตมาบวชด้วยกัน31คนตอนนี้เหลืออาตมาคนเดียว
เพราะฉนั้นเราอย่างไปบอกว่าผู้ที่สึกไปนั่นหมดบุญ
บุญท่านมีแค่นี้นั้นก็เป็นส่วนหนึ่งแต่สิ่งสำคัญคือเราทั้งหลาย
ที่เป็นพุทธบริษัทต้องช่วยกันสร้างสภาพแวดล้อม
ให้ผู้ที่เข้ามาบวชรู้สึกมีความหวังมีอนาคตมีกำลังใจคนบุญน้อย
ก็ต้องอาศัยสภาพแวดล้อมช่วยนะ เหมือนคนโง่ฉลาดน้อย
ก็ต้องอาศัยการอบรมสั่งสอนมากพิเศษ

เอาง่ายๆพระเพื่อนอาตมาที่เป็นชาวเขาเรียนหนังสือ
ด้วยกันถ้าตอนเรียนได้รับการสนับสนุนจาก
คณาจารย์ ได้กำลังใจป่านี้เขายังไม่สึกหรอก
น่าเสียดายนะเขาเป็นคนเก่งอุส่าสละตนมาเรียน
พุทธศาสตร์เพื่อช่วยเผยแพร่ศาสนาแต่จบลงไม่สวยเลย

ท่านควรตั้งสติในการอ่านด้วย
ว่าที่โยมพูดนั้น พูดถึงอะไร

เมื่อท่านอธิบายเหตุผลของท่านมา
อันนั้นมันก็เรื่องของท่าน
เมื่อท่านตัดสินใจทำ ไม่ควรมาพิโอดพิควร
ประมาณว่า เงินมีแต่เท่านี้ แต่ใจอยากทำ

ที่โยมท้วงติงไป เพราะท่านทำตัวเหมือนภิกษุผู้ชอบร้องขอ ขอนั่นนี่
กระทู้สำหรับการทำทานต่างๆก็มี ท่านกลับไม่ไปตั้งกระทู้ที่นั่น กลับมาเขียนที่นี่
มันเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม

อีกอย่าง เรื่องนอกตัว แก้ไขอะไรไม่ได้
ท่านไม่จำเป็นต้องพูดนั่นนี่อะไรให้มากมาย
เพราะสิ่งที่ท่านำมากล่าว มีแต่เรื่องนอกตัว