หลวงพ่อคูณ...กล่าวว่า..."กูใช้เงิน...เงินเป็นทาสกู..กูไม่เป็นทาสเงิน"

ถูกใจกระผมยิ่งนัก...ผมเองก็ใช้เงินเก่งใช่ย่อย...555

มาเล้ย.....สักพันล้าน..หมื่นล้าน..รึแสนล้าน...กระผมมีอภิมหาโปรเจ็ครอให้ใช้เงินเพียบ...

คนมีปัญญา..อะนะ..อะไรอะไรก็ไม่มีปัญหา.หรอก

ถ้ากบกล้าว่าใช้เก่ง ลองดูกบอธิฐานเลยว่าขอให้ทุกชาติ ทุกชาติไปขออย่าาให้ได้มีทรัพย์. อย่าอ้างคนอื่น คุณไม่รู้จักใจใครหรอก. ดูตัวเองเลยกล้าหรือเปล่า

"ทรัพย์สิน เงินทอง" ไม่ได้เป็นโทษสำหรับผู้ครอบครอง เว้นแต่เข้าไปยึดว่า เป็นที่มาของอำนาจเป็นแก้วสารพัดนึก สามารถบันดาลยศฐาบรรดาศัดิ์ ลาภยศ สรรเสริญ สุขทั้งมวล จึงพากันแสวงหาเพื่อให้ได้ครอบครอง แม้โดยทุจริต

"ผู้มีปัญญา" จึงรู้จักคุณรู้จักโทษของสิ่งเหล่านี้ แล้วนำมาสร้างคุณประโยชน์ให้ตนเองและผู้อื่นได้ เช่น การแปร "โลกีย์ทรัพย์เหล่านี้" ให้เป็น "โลกุตระทรัพย์" โดยการให้ทาน ซึ่ง เรียกว่า "ทานบารมี" เป็นต้น

"ทาน" คือ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความมีน้ำใจ ความมีเมตตา ความช่วยเหลือเกื้อกูล เสียสละแบ่งปัน ให้ความอนุเคราะห์สงเคราะห์ ในวัตถุทานทั้งหลาย หากขาด "ทานบารมี" สิ่งเหล่านี้ก็เกิดได้ยาก

ผู้มีทานในหัวใจ "ท่านเปรียบเหมือนต้นไม้ใหญ่" มีกิ่งก้านสาขาแผ่ไป ให้ความร่มรื่น เป็นบ่อน้ำอันชุ่มเย็น ให้หมู่สัตว์นกกาได้อาศัย พระโพธิสัตว์ พระพุทธเจ้าหรือพระอริยะเจ้าทั้งหลาย เบื้องต้น ท่านก็ล้วนขึ้นต้นด้วยการ บำเพ็ญ "ทานบารมี" เสมอ

"บุญสิกขา" ขึ้นต้นด้วย "ทาน ศีล ภาวนา"
"บารมี ๑๐" ก็ขึ้นต้นด้วย "ทานบารมี"

ผู้ที่กลัวว่าจะตกอยู่ในอำนาจของวัตถุ ทรัพย์สิน เงินทอง "ต้องแก้ที่ตัวเอง แก้ที่ใจ" ให้เห็นโทษของการยึดมั่น ถือมั่น ความตระหนี่ถี่เหนี่ยว หากคิดว่า "การไม่มีง่ายกว่า" ก็น่าเสียดายอย่างยิ่ง

เพราะการคิดเช่นนั้น ไม่ใช่การบำเพ็ญบารมีที่ถูกทาง ไม่ใช่การบริหารจิต การฝึกจิต หรือการยกระดับจิตให้สูงขึ้นแต่อย่างใด ..

ถ้าไม่มีทรัพย์สินเงินทอง....แล้วคนใช้เงินเก่งจะเอาที่ไหนมาใช้..ละคุณ

คนเก่ง..นะ..เขาเอาชาตินี้....ไม่ต้องขอชาติหน้า

แต่คนปากดี..นี้นะ...บอกว่าชาตินี้ละแล้ว...แต่ก็ยังขอว่าชาติหน้าอย่าได้มีทรัพย์สินเงินทอง...

แปลกดี....ก็ในเมื่อสละชาตินี้ได้แล้วจริง...แล้วใยขอไปในชาติหน้าอีก

ไม่เก่งจริง..นี้นา...

ส่วนที่มาท้าผมว่า...กล้าอธิฐานมั้ย?
ก็บอกแล้วว่าผมไม่โง่....ผมใช้เงินเก่ง...

ไม่ต้องอธิบายเยอะ ผมถามว่ากล้าหรือไม่กล้า ที่บอกว่าไม่โง่นะ. กล้าหรือไม่กล้า. ตอบซิอย่าเบี่ยงเบนประเด็น หรือปอดแหก

ผมถามว่ากล้าหรือไม่กล้าที่อธิฐานแบบนั้น

คนที่ต้องอธิฐาน..นั้นแหละ...ปอดแหก..อิอิ

ทำไมนะหรอ?...ก็เพราะตัวเองยังทำไม่ได้...
ยังกลัวว่า..หากมีเงินทองมากๆ.ก็กลัวจะหลงโลก...กลัวตัวเองจะเพลิดเพลินโลก...จึงต้องอธิฐาน...เอา...ก็ธรรมดานะ

แต่คนไม่โง่..จึงไม่มีอะไรให้กลัว...
คนที่ยังกลัวอยู่ก็ไม่เข้าใจหรอกว่า..ทำไมคนที่ไม่กลัวถึงไม่กลัว..มันปัจจัตตัง...

คือคนที่เขาทำได้แล้วนะ...ไม่รู้จะอธิฐานไปทำไม...

ต้องการเอาชนะเด็กๆที่ยังทำไม่ได้..นะหรอ?...จะชนะไปทำไม...ผมจะต้องชนะบิ๊กทู..ไปทำไม?

คนมันทำได้แล้วนะ...เข้าใจมั้ย?...ก็คงไม่เข้าใจหรอก

อิอิ...

ไม่เกี่ยวกับเรื่องชนะๆหรือไม่ชนะ ถ้าทำได้ก็อนุโมทนา. มีอยู่วันหนึ่งผมบริจาคเงิน50000บาททั้งๆมีอยู่แค่นั้นก็ให้หมดเลย กบเคยให้หมดมั้ยหมดเลยนะ

...เราจะขอแบบนางวิสาขามหาอุบาสิกาดีกว่า...
...การถึงอริยทรัพย์ถึงด้วยปัญญาบารมี...
...มีทรัพย์เป็นลาภนำไปสู่อริยทรัพย์...
...ขอแบบนี้ดีกว่าอัตคัตขัดสนน๊า...

ผมก็บอกไปแล้ว..ว่าไม่กลัว...มีพันล้าน..หมื่นล้าน....รึแสนล้าน...ผมก็มีที่ให้ใช้
อนุโมทนาในบุญนะครับที่บริจาค 50,000 หมดตัว
ถามว่าผมเคยให้หมดตัวมั้ย?...ไม่เคยนะ...แม้จะเคยเดินออกจากวัดเหลือแต่เหรียญ์ติดกะเป้า
แต่ก็ไม่ได้หมดตัว..เพราะก็รูอยู่ว่าเงินในbank ในATM ก็ยังมีอยู่

จึงไม่เรียกว่า..ให้จนหมดตัว

ให้จนหมดตัวนี่...มีเยอะนะ..บิ๊กทู...สาวกวัดใหญ่ในปทุม....ให้หมดตัวกันเยอะนะ..บิ๊กทู
บิ๊กทูกล้าให้อย่างนั้น..อย่างสาวกวัดดังย่านปทุม..มั้ยละ?....หากบิ๊กทูกล้าและทำได้...ก็จะอธิฐานทำไมในชาติหน้า..นะ

ผู้มีปัญญาเข้าถึงธรรม..จะอยู่อย่างไร...ก็เป็นสุขได้เสมอ

ผู้มีปัญญาทราม...ตาบอด...ไม่เห็นธรรม...มักชอบตั้งเงื่อนไข..ว่าต้องเป็นอย่าง นั้น..เป็นอย่างนี้.จึงจะเป็นสุข .ยึดในความเห็นผิดอันนึ้นของตนอย่างเหนียวแน่น...ย่อมจะไม่เห็นในธรรมของกัลยาณมิตร..ที่แสดง

ขำกากๆ สาวกในวัดปทุมนั้นเหรอให้หมดตัว ผมว่าตามัวมือบอดต่างหาก. อย่าไปว่าเขาเลย บนโลกมันก็มีคนโง่กับคนฉลาดเท่านั้น

กล่าวได้ดีนี่ ลองทบทวนดูที่บอกว่าไม่เห็นธรรมที่กัลยาณมิตรแสดง กบมองไม่เห็นเหรอว่าผมจะสื่ออะไรให้ที่ต้องการข้ามวัฎฎะสงสาร. แค่การอธิฐาน จะกลัวอะไรลองคิดดูดีๆ. ทุกคนมีความกลัวเป็นที่ตั้งแค่อธิฐานว่าไม่มีทรัพย์ติดตัวก็ยังจะหาได้น้อยคนที่จะกล้าเผชิญความจริงที่ทุกคนเคยเกิดเป็นคนไร้ทรัพย์มาแล้วทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนกำลังตกอยู่ภายใต้ของอำนาจเงินโดยไม่รู้ตัว ผมจึงบอกว่าใช้เงินหรือเงินใช้เรา นี้เป็นบทพิสูจน์ที่แยบคลายเท่านั้น. และคนที่มีปัญญาจริงๆเขาจะกล้าอธิฐานแบบสบายๆเพราะการจะมีทรัพย์หรือไร้ทรัพย์นั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับการอธิฐานครับ ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยอื่นๆ ลองดูจะได้รู้จักตนเองที่แท้จริง. กัลยาณมิตรชี้ทางกับไม่เห็นทาง

มันขอกันไม่ได้หรอกครับ. มันต้องสร้างเหตุปัจจัย. เงื่อนไขผมมันเป็นบทสดสอบเฉยๆไม่มีอะไรหรอก.

ทุกคนที่เข้ามาอ่าน จะพอมองเห็นตัวตนนะครับ. ว่าเราเองถึงด่านไหนแล้ว.