อีกคนหนึ่งเกิดมาในร่างของกรรม
อีกคนเกิดมาในร่างของมนุษย์

จากพ่อแม่..ปู่ย่าตายาย..พี่น้องผองเพื่อน

สุดท้ายก็มาเป็นคนแปลกหน้า...อย่างดีก็แค่โยนอาหารให้

นี้แหละภัย....วัฎฎะสงสาร

เห็นภัยอันนี้แล้ว..รึยัง??

คุณกบฯเขียน



คุณกบฯ มองสั้นๆแค่โยนอาหารแค่นั้นจริงๆเหรอ
สำหรับเรา เรามองว่าในอาหารนั้นมันมีความรัก
ความเมตตา ความเป็นมิตรที่ดีต่อกันด้วย
เค้า 2คน คงจะผูกพันกันมากนะ

คำว่า..โยน...อาจดูเหมือนจะทำลาย..ความดี..ความเป็นมิตร..ซินะครับ

แต่หากเราไปเกิดเป็นปลากระเบน...แล้วคนให้อาหารก็เป็นหลานเรามาก่อน

เรา....อาจต้องการมากกว่านี้...ไม่ใช่แค่อาหาร..ก็ได้...

แต่..เด็ก...ให้อาหารแล้วก็จากไป

วันหลังก็มาอีก..ให้อาหารอีก...แล้วก็จากไปอีก...

คุณเต้...คิดว่าตัวเองเป็นปลาดูซิ....

วันหนึ่งๆ..เจอหลานแค่ไม่กี่นาที...แล้วเขาก็ต้องจากไป...คุณเต้อยู่อย่างไรระหว่างรอ?

แล้ววันหนึ่ง..หากเขาโตไปละ...ก็มีกิจการงานต้องทำมากกว่าเป็นเด็กๆเป็นไหนๆ...เขาต้องไปไม่ได้กลับมาให้อาหารอีก...ตลอดไป..แล้วคุณเต้จะเป็นอย่างไร?

ความรัก...ความโหยหา...ความหวัง...ความสุข...ความทุกข์...ดึงเราให้เกิดไปเรื่อย..
เกิดทีไรก็มีของรักทุกครั้ง...
แล้วก็ต้องผลัดพรากจาก..ความรัก..ความหวัง...ทุกครั้งไป.

เพียงอยู่ต่างภพกัน....ห่างกันแค่ไม่กี่ฟุต...คนรักก็จำเราไม่ได้เสียแล้ว
อย่างดีก็มีเพียง...มิตรภาพความรัก...ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดได้อย่างไร..แล้วเขาก็จากไป
แต่..คนที่จำได้อย่างเช่นปลา....ละ....คงยังรออยู่ในน้ำด้วยความหวัง...ซึ่งต้องผิดหวังในที่สุด..อย่างแน่นอน

..วัฏฏะสงสารนี้หน่อ...โหดร้ายกับเราเหลือเกิน...

ลูกๆของกระผม..เวลาผมกอดเขา...ก็รู้สึกสงสารเขาเหลือเกิน
ความรัก....ทำให้เขาเกิดมาพบผม...แล้วเราก็ต้องจากกันในที่สุด
เรารอด...
แล้วเขาละ?...
ลูกเอ่ย....อย่าเกิดอีกเลย....
ยึดบุญให้ดี...เป็นเทวดา...แล้วต่อพระนิพพานไปเลยนะลูก
เกิดอีกก็รักอีก..รักแล้วก็ต้องพรากอีก...วัฎฎะสงสารมันไม่มีอะไรดีเลยสักนิด...

คำว่า..โยน...อาจดูเหมือนจะทำลาย..ความดี..ความเป็นมิตร..
แต่หากมันทำให้เห็นภัยของการเกิด....กลับจะทำให้ทั้งเขาและเรา....พบสุขจริงได้...นะครับ

ฮานาโกะก็เป็นเหมือนกันค่ะ ฟังท่านสอนว่า เป็นหนี้เขาเลยเกิดมาใช้ให้เขา
บางทีมาเป็นหมาเฝ้าบ้านให้เขานะ โอ้ สะเทือนใจอย่างแรง
กอดสมุนที่บ้าน บอกสมุนว่า แต่ก่อนพี่ไม่รู้เน้อว่าเพราะเป็นหนี้เป็นสินจึงทำให้ต้องมาลำบาก
เฝ้าบ้านให้อย่างนี้ ตอนนี้รู้แล้ว ขอบอกว่า พี่ไม่เอาค่าหนี้อะไรทั้งนั้นนะ
ไม่ต้องชดใช้อะไรให้อีกแล้ว ยกให้หมดเลย
อยู่ให้สบายเน้อ ไม่ต้องเห่าเฝ้าบ้านก็ได้ ไม่ได้เลี้ยงใช้แรงงานอะ
( บอกอันนี้เพื่อนไม่ยอมฟัง ก็ยังเห่ากันอยู่ )


ฮานาโกะก็ต้องทำใจให้สบาย กรรมมีมาก็ต้องรับไป เอาตามที่เราอยากมันก็ไม่ได้
แต่ก็กอด บอกสมุนอยู่เรื่อยๆว่า รักษาใจดีๆนะ พ้นชาติไวๆนะลูก ให้บุญรักษาเน้อ

ครับ...เห็นอะไรก็ให้มีธรรม..มาสอนตน..ครับ

เห็นโทษของกรรม..เห็นโทษของสังขาร...เห็นภัยในวัฏฏะสงสาร...เห็นความไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน..เห็นความโง่ของอวิชชา...เป็นต้น..ครับ

ภัยในวัฏฏสงสารอันยาวนาน มีนานัปการจริงๆ ปกติให้อาหารเพื่อนสัตว์อยู่บ่อยๆ แต่ถ้าให้เลี้ยง ไม่เอาเลยค่ะ คิดว่าเอาเวลาไปสร้างกุศลแบบอื่นคงเหมาะกับตนเองมากกว่าค่ะ

นึกถึงเจ้า บุญมี หมาทีบ้านแม่คุนน้องเก็บมาเลี้ยง..
ตอนนี้3 เดือนแล้ว..มันเป็นหมาทีช่างประจบเลียแข็งเลียขาเรา ทำทุกอย่างเพื่อให้เราเอ็นดู..แต่จริตคุนน้อง เมตตา แต่ไม่รัก เพราะเหตุนี้คุนน้องถึงไม่มีอารมณ์จะมากอดรัดฟึดเหวี่ยง..เล่นกันกับหมา..คุนน้องแค่ซื้อของกินจะแบ่งให้เขาประจำ..
บุญมึ อยากมานอนในห้องกับคุนน้อง..คุนน้องก็ตะเพิดใหเไปนอนกับแม่ (แม่คุนน้องรักหมามากกก)
แต่ บญมี กลับไม่ไป ยังมาชะเง้อขะแง้มองเรา นอนหมอบเฝ้าเราหน้าห้อง..คุนน้องรู้สึกว่า..บุญมีเหมือนจะรุ้จักคุนน้อง มากกว่า ที่รู้จักในฐานะคนเลี้ยงมัน..จริงๆมันควรจะรักแม่คุนน้อง..เพราะแม่คุนน้องใส่ใจ..แต่คุนน้องไม่เคยใส่ใจนะ..ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน..บุญมีมันฟังคุนน้องรู้เรื่องด้วย..หมาอายุ3 เดือนไม่เคยฝึก..คุนน้องบอกให้นั่งลง พร้อมชี้มือลงไปที่พื้น..มันก็หมอบนั่งลง..คือบุญมี ชอบมาขอกิน..มันกินทุกอย่าง..โก๋แก๋รสวาซาบิ มันยังกิน แตงกวามันก็กิน ข้าวเหนึยวจิ้มป่นยังกิน555 หมาตัวอื่นไม่กินนะ เพราะแม่คุนน้องให้กินของดีจนมันติดนิสัย..แต่บุญมี กินทุกอย่าง..
แถมบุญมียังเคยเอาถุงขยะในห้องนอนคุนน้อง เอาไปวางไว้บริเวณนอกบ้าน555 คือ คุนน้องนึกอยากลองทดสอบ เลยเรียกบุญมีมา แล้วบอกว่า เอาออกไปไว้นอกบ้านให้หน่อย.. มันก็รู้เรื่องเฉย..แปลกมากๆๆๆ ไม่เคยสอน..แถมมันเกรียน เพราะคุนน้องเห็นว่า มันน่ารักใช้ง่าย เลยใก้กินขนม และใช้ให้เอาออกไปทิ้งให้ประจำ..แต่มันเห็นคุนน้องใช้บ่อย..มันวันหลังใช้ให้เอาขยะไปวางนอกบ้าน..มันเดินหนี!! นังบุญมีแกแน่มากกก

ถ้าพูดถึงเรื่องการกอดหมา พี่เต้ชอบกอดพวกเค้านะ
ถึงแม่พวกเค้าจะเป็นหมาข้างถนน ลูกหมาพี่เต้ก้อกอด
พวกลูกหมาที่อยู่ข้างถนนนี่ พอพี่เต้ไปหาพวกเค้า
พอพี่เต้กางแขนออก เค้าก็กระโดดให้พี่เต้อุ้มเลย
เอา 2แขนของเค้าโอบที่คอพี่เต้เลย แล้วเค้าจะซบที่บ่า
แล้วก้อซบที่อก เงยหน้าขึ้นมามอง

แล้วเค้าจะชอบ
หอมแก้มพี่เต้ คือรู้สึกมันมีความสุข มันเหมือนเราได้พบกับความสุข
ที่แท้จริง มีความรู้สึกแขนของเรา2ข้าง มีประโยชน์

พวกเค้าไม่ได้แตกต่างจากคนเลย พวกเค้าต้องการความรักความอบอุ่น
ต้องการฟังคำพูดที่ดีๆ พวกเค้าไม่แตกแต่งจากพวกเราเลย
รู้สึกว่าพี่เต้จะกอดหมาทุกตัว พวกเค้าจะรอคิวให้พี่เต้กอด
น่ารักดี พอกอดเค้าแล้วหอมพวกเค้าด้วย มันเหมือนชีวิตของเรามีค่ามากนะ
เวลาพวกเค้ากระโจน จะมาแย่งกันกอด

พี่เต้จะบอกว่า " แม่รักพวกหนูทุกตัวเลย แล้วพี่เต้จะกอดจะหอม ทุกตัวเลย"
พวกเค้าจะกระดิกหางรอคิว ให้พี่เต้กอด บางตัวมาใหม่ๆยิ่งน่ารัก
เค้าจะอาย เหมือนไม่ค่อยกล้า เวลาเรียกบอกว่า "มาหา แม่ แม่รักหนู "
เค้าจะค่อยๆเดินเข้ามา พี่เต้ดูแล้ว อมยิ้มทุกที แต่พอวันหลังๆ เค้าไม่อายล่ะ

พี่เต้คิดว่า บางครั้งชีวิตของพี่เต้ มันมีทุกข์ แต่พอนึกถึง
พวกเค้า ทุกข์เหล่านั้น มันดับไป

แค่แอบมายืนแคะตะหมูกอยู่ข้างหลังหน่อยเดียว
ถึงกลับเงียบไปเลยหรือนี่





เปล่า...ไม่มีอะไร
เอกอนแค่มาแอบดูเขาคุยกันในเรื่องที่เอกอนไม่มีความเห็นอะไรเป็นพิเศษที่จะมาแชร์ความรู้สึกน่ะ
ก็เลยได้แต่ยืนแคะตะหมูก...
ยังไม่ได้ทำท่าจะแยกเขี้ยวใส่ใครเลยน๊ะ...

ช่วงนี้....มะเมียวพาเรดมาอยู่ด้วย...ตึม..