ผู้ที่อยู่ห่างไกลจากพระพุทธเจ้าคือผู้ที่ไม่ได้ อบรม กาย ศีล จิต ปัญญา
และผู้ที่มิได้ละราคะ เป็นต้น ผู้ไม่ฉลาดในธรรม ไม่ได้รับการแนะนำในธรรม
ไม่ได้เห็นธรรมของพระอริยะเจ้า ปฏิบัติผิดและไม่ปฏิบัติชอบ
พระองค์ทรงเป็นผู้ไกลจากชนเหล่านั้น ดังนั้นผู้ที่ไม่มีศีล ๕ ประจำกายหรือประจำตัว
ก็ยังเป็นผู้ที่ยังห่างไกลต่อพระพุทธเจ้า อาจถูกทอดทิ้งไว้ในนรก

อย่าเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐานหรือเป็นตัวเครื่องวัดคนอื่นว่าทำไม่ได้
คนที่ฟังธรรมรักษาศีล มีเยอะแยะไป
เรื่องการรักษาศีล ๕ นั้นไม่ยากเลย
ไม่ฆ่าสัตว์ ก็ได้แล้วข้อ ๑ ไม่ลักทรัพย์ก็ได้แล้วข้อ ๑ ไม่ประพฤติในกามก็ได้แล้วข้อ ๑
ไม่พูดโกหก ไม่ส่อเสียด คำหยาบก็ได้แล้วข้อ ๑ ไม่ดื่มสุราหรือน้ำเมาก็ได้แล้วข้อ ๑
แล้วจะมีข้อไหนที่ว่ายากที่จะรักษาไม่ได้บ้าง พระองค์ให้รักษาศีล ๕ ก็เพื่อป้องกันไม่ให้ตกนรก
ได้แล้วชาตินึง การที่ตกนรกนั้นมันทรมานมาก และไปแล้วต้องไปนาน จะกระทำความดีก็ไม่ได้เลย
แม้เพียงจะนึกถึงความดีที่ทำไว้ในชาติปัจจุบันนั้นก็หาช่องทางจะคิดก็ยาก

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ อย่าง ย่อมตกนรกเหมือนถูกนำตัว
ไปวางไว้ ธรรมประการ คือ:-
๑. เป็นผู้มักฆ่าสัตว์ ๒. เป็นผู้มักลักทรัพย์ ๓. เป็นผู้มักประพฤติผิดในกาม
๔. เป็นผู้มักพูดปด ๕. เป็นผู้มักตั้งอยู่ในความประมาท ด้วยการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัย
"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ อย่างเหล่านี้แล
ย่อมตกนรกเหมือนถูกนำตัวไปวางไว้

เรื่อง ผู้ที่ชื่อว่าอยูใกล้พระพุทธเจ้า

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! ถ้าแม้ว่าภิกษุจับสังฆาฏิเดินตามหลัง
ย่างเท้าตามทุกก้าว แต่เธอมีความละโมบ มีความติดใจอันแรงกล้า
ในกามทั้งหลาย มีจิตพยาบาท มีความตำหนิแห่งใจอันเป็นโทษ ลืมสติ
ไม่มีสติสัมปชัญญะ มีจิตใจไม่ตั้งมั่น มีจิตหมุนไปผิด ไม่สำรวม ตาหู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ภิกษุนั้น ก็ยังอยู่ไกลเราโดยแท้ และเราก็อยู่ไกลภิกษุนั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร ?
เพราะภิกษุนั้นไม่เห็นธรรม ผู้ไม่เห็นธรรม ย่อมไม่เห็นเรา"

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! ถ้าแม้ว่าภิกษุนั้น อยู่ไกลตั้งร้อยโยชน์ แต่เธอไม่มีความละโมบ
ไม่มีความติดใจอันแรงกล้าในกามทั้งหลาย มีจิตใจไม่พยาบาท มีความดำริแห่งใจอันเป็นโทษ
มีสติตั้งมั่น มีสติสัมปชัญญะ มีจิตใจตั้งมั่น มีจิตมีอารมณ์อันเดียว สำรวมอินทรีย์
ภิกษุนั้นย่อมชื่อว่าอยู่ไกลเราโดยแท้ และเราก็อยู่ใกล้ภิกษุนั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร ?
เพราะภิกษุนั้นเห็นธรรม ผู้เห็นธรรม ย่อมเห็นเรา"
................อิติวุตตก ๒๕/๓๐๐