เป็นคำถามหนึ่งนะคะ
เคยได้ยินมาว่าผู้เข้าถึงแต่ละฌาน จะได้รับอานิสงส์ไปเกิดบนสวรรค์ในแต่ละชั้นแล้วแต่ระดับฌานที่ได้

คือเข้าใจว่าเรื่องนี้มีเสื่อมถอยเป็นธรรมดา หากการได้นั้นถึงขั้นเกิดเป็นความชำนาญ
จนแค่เพียงแต่ระลึกถึงอารมณ์(ตรงนี้ไม่รู้ว่าใช้คำเรียกผิดรึเปล่า)ในแต่ละฌานนั้น ก็เข้าได้ทันที
ไม่ระบุจะเป็นสถานที่ใดอาจจะกลางหมู่ผู้คนมากก็สามารถ..
*ตรงนี้หากใช้คำว่า แค่นึกอยากเข้าฌาน..ก็ทำได้ จะถูกรึเปล่า
*แล้วหากว่าเสื่อมถอยแล้ว เมื่อถึงเวลาจะตาย ยังจะจะเกิดอานิสงส์ให้อีกรึเปล่าคะ

นึก อยากเข้าฌาณนั้น ฌาณสำเร็จด้วยความเพียรเท่านั้น นึกอย่างเดียวไม่สำเร็จครับ

ฌาณเสื่อมถอยเวลาตายไป ต้องดูที่ความบริสุทธิ์ของจิต ตายไปแล้วไปไหนก็ขึ้นอยู่กับกฎปฏิจจสมุปบาทครับ ยากที่จะรู้ได้มีแต่องค์พระศาสดาเท่านั้นที่จะรู้ครับ แม้พระอรหันต์ที่เป็นสาวกก็ไม่รู้ว่าคนนี้คนนั้นตายแล้วไปไหนอย่างไร

คุณstudent
ฌาณเสื่อมถอยเวลาตายไป ต้องดูที่ความบริสุทธิ์ของจิต ตายไปแล้วไปไหนก็ขึ้นอยู่กับกฎปฏิจจสมุปบาทครับ ยากที่จะรู้ได้มีแต่องค์พระศาสดาเท่านั้นที่จะรู้ครับ แม้พระอรหันต์ที่เป็นสาวกก็ไม่รู้ว่าคนนี้คนนั้นตายแล้วไปไหนอย่างไร


คำว่านึกอยาก..ก็งงๆเหมือนกันค่ะ คือสงสัยว่า ถ้าเป็นความอยาก..เข้าไปคงไม่น่าจะใช่รึเปล่า
แต่พอดีคิดออกว่า มันอาจจะเป็นการเข้าถึงเลย โดยระลึกถึงกุศลจิตที่หมั่นเพียรบ่อยๆ
จนเกิดการเข้าถึงเลยได้..ตรงนี้คำนี้น่าจะใช้ได้รึเปล่า

อานิสงส์ของการทำฌาน ในขณะที่ตายไปฌานยังไม่เสื่อมย่อมได้ไปเกิดยังพรหมโลก
ตามที่ฌานที่ตนได้เข้าฌานอยู่ ไม่ใช่เกิดแค่สวรรค์นะครับ แต่ถ้าผู้ที่เคยได้ฌาน คือไม่ได้ตาย
ในฌานอานิสงส์ของย่อมทำให้เกิดบนสวรรค์ได้ (ยกเว้นกรรมอื่นๆมาตัดรอนเสียก่อน)

หากการได้ฌานจนชำนาญนั้นก็หมายถึงว่า นึกอยากเข้าจะออกจากฌาณไหนก่อนก็ได้
ไม่ต้องเรียงตามลำดับของฌาณ

จะขออุปมาเพื่อจะได้เห็นง่ายขึ้น
เหมือนว่าเราเป็นผู้โดยสารรถไฟ เราก็จะต้องขึ้นสถานีแรกและจะต้องลงตามเท่าที่สตางส์
ค่าโดยสารมีอยู่ และที่นี้ถ้าเกิดเรามีสตางส์มากๆ เราจะขึ้นจะลงสถานีไหนก็ได้ตามต้องการ
เพราะเรามีความชำนาญแล้ว จะโดยสารไปทั้งเที่ยวขึ้นเที่ยวล่องอย่างสะดวก

อำนาจของฌานใช่ว่าจะเป็นกุศลชั้นสูงแต่เพียงอย่างเดียว ถ้าใช้ผิดประเภทก็กลายเป็น
มิฉาสมาธิได้เช่นกัน ให้ดูตัวอย่างพระเทวฑัต เป็นต้น

ขอบคุณค่ะลุงหมาน

จริงๆคุนน้องก็มีคำถามในเรื่องของ อานิสงส์ฌาน
ขอบคุนคุนไอเดียที่ตั้งกระทู้นี้ บางทีคลื่นเราคงจูนกันมั้งค่ะ
คุนน้องรบกวนอยากถามผู้รู้
1. ทำไมคนที่ทำสมาธิได้ฌาน เขาถึงเรียกว่าตาข่ายดักพรหม ละเจ้าค่ะ

2. แล้วเป็นพรหมก็ยังไม่ใกล้ถึงพระนิพพานหรือ?? แล้วบนชั้นพรหมเป็นระยะเวลายาวนานมาก แบบนี้ก็ไม่เหมาะกับการบำเพ็ญบารมีของเหล่าโพธิสัตว์ ใช่หรือไม่เจ้าค่ะ?

3. คนที่ได้ฌาน ถ้าไม่ตายอยู่ในฌาน สามารถเลือกเกิดเป็นเทวดาชั้นอื่นได้ไหม หรือปฏิสนธิตามวิบากจิต คือได้ฌานแม้ไม่ตายในฌาน ก็จุติเป็นพรหมเหมือนเดิม??

ปล.ถามให้ตนเองค่ะ คือคุนน้องคิดว่าสามารถเกิดบนสวรรค์ขั้นดุสิต ได้หรือไม่ เพราะเราสามารถลงมาบำเพ็ญบารมีต่อได้ ไม่ต้องรอจนเสวยบุญหมด
หรือเราเลือกไม่ได้ ถ้าได้ฌานก็จุติเป็นพรหมเท่านั้น
ขอประทานอภัยนะค่ะ ถ้าคำถามคุนน้องค่อนข้างสับสน

คำถามเป็นข้อๆแบบนี้ดีมาก เวลาตอบจะได้ไม่สับสน

ปุ. 1. ทำไมคนที่ทำสมาธิได้ฌาน เขาถึงเรียกว่าตาข่ายดักพรหม ละเจ้าค่ะ
วิ. 1. พรหมมีทั้งหมด ๑๖ ชั้น เมื่อได้ฌานระดับไหนก็ต้องไปเกิดในระดับของฌานนั้นๆ
อันนี้มั้งที่เรียกว่าตาข่ายดักพรหม

ปุ 2. แล้วเป็นพรหมก็ยังไม่ใกล้ถึงพระนิพพานหรือ?? แล้วบนชั้นพรหมเป็นระยะเวลายาวนานมาก
แบบนี้ก็ไม่เหมาะกับการบำเพ็ญบารมีของเหล่าโพธิสัตว์ ใช่หรือไม่เจ้าค่ะ?
วิ. 2. มันเป็นทางเดินคนละเส้นทางพรหมเขามาทางสายสมถะกรรมฐาน คือเป็นหนทางที่ละกิเลสไม่ขาด
ในชั้นพรหมไม่เหมาะสำหรับผู้บำเพ็ญเพียรผู้จะมาเป็นพระโพธิสัตว์ และอีกอย่างหนึ่งในรูปพรหมนั้น
ทวาร จมูก ลิ้น กาย เขาไม่มี คงมี ตา กับ หู เท่านั้น จึงไม่สะดวกกับการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน
ในชั้นพรหมจึงไม่มผู้ที่จะบำเพ็ญบารมีเพื่อไปเป็นพระโพธิสัตว์ไปเกิดเลย

ปุ.3 คนที่ได้ฌาน ถ้าไม่ตายอยู่ในฌาน สามารถเลือกเกิดเป็นเทวดาชั้นอื่นได้ไหม หรือปฏิสนธิตามวิบากจิต คือได้ฌานแม้ไม่ตายในฌาน ก็จุติเป็นพรหมเหมือนเดิม??
วิ. 3. เมื่อตายในอารมณ์ใด ก็จะเอาอารมณ์นั้นแหละไปเกิด จะไปเกิดเหมือนเขาจับเอาไปตั้งไว้
เมื่อตายในฌานใดก็ต้องไปเกิดในฌานอันนั้น และถ้าว่าไม่ตายในฌานก็จะอานิสงส์ของฌานนั้น
จะมีสวรรค์เป็นที่รองรับ (ยกเว้นจะมีกรรมมาตัดรอนเสียก่อน เช่นพระเทวพัต)

อานิสงส์ของการทำสมาธิ แม้จะยังไม่ได้ฌานใดฌานหนึ่ง ก็มีอานิสงส์ให้เห็นได้ในทันที คือจะได้รับผลเป็นความสุขในขณะที่ทำสมาธิค่ะ

แล้วชั้นพรหม
สามารถปฏิบัติต่อจนบรรลุเป็นพระอรหันต์ได้ใหมคะ
หรือว่าไปฌานไหน ก็อยู่ในฌานนั้นๆ

ควรต้องแยกประเภทชั้นของพรหม
พรหมตั้งแต่ปฐมฌานภูมิ ถึงเวหัปผลาภูมิที่เป็นปุถุชนก็ย่อมสามารถที่เจริญวิปัสสนา
เปลี่ยนเป็นพระอริยะบุคคลได้ แต่ถ้าพรหมที่ไปเกิดในอสัญญสัตตาพรหมย่อมทำไม่ได้
เพราะพรหมประเภทนี้ไม่มีจิต

แต่ถ้าเป็นพรหมในชั้นสุทธาวาสภูมิ ๕ พรหมเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นพรหมของพระอริยะทั้งสิ้น
คือ มีตั้งแต่พระอนาคามี และพระอรหันต์เท่านั้น จะไม่มีปุถุชน พระโสดาบัน และพระสกทาคามี
อยู่เลย ย่อมสำเร็จในชั้นที่ตนอยู่ และก็จะไม่เกินชั้นอกนิษฐาภูมิ

ส่วนพรหมที่ชั้นอรูปภูมิ ถ้าเป็นปุถุชนจะไม่สามารถจะสำเร็จเป็นพระอริยะบุคคลได้เลย
จะมีอายุยืนมากนับเป็น ๘๔.๐๐๐ อสงไขยกัปป์ ชั้นนี้ก็มี อาฬารดาบส อุทกดาบส ที่เคยอาจารย์
ของพระพุทธเจ้าขึ้นไปอยู่ ทั้งสองท่านนี้จะต้องอยู่จนกว่าจะหมดอายุขัยจึงจะต้องกลับมาเป็นเทวดา
หรือมนุษย์อีกคือเริ่มต้นใหม่อีก

ถ้าโชคดีมาเกิดในยุคที่มีพระพุทธเจ้าอีกก็ย่อมสำเร็จเป็นพระอริยะบุคคลได้ แต่ถ้าโชคไม่ดี
ไม่มีพระพุทธเจ้าบังเกิดอยู่ ก็ย่อมจะไปไหนอีกก็ไม่รู้ อาจจะเจริญสมถะกรรมฐานไปเกิดเป็นพรหมอีก
ก็ได้เพราะนิสัยเดิมชำนาญในเรื่องสมถะเจริญฌานทางนี้มาแล้ว หรืออาจกรรมเก่าที่เป็นอกุศล
ติดตามตัวมาในอดีตชาติมาส่งผลก็ย่อมลงอบายภูมิไปอีกก็เป็นได้

อีกนิดค่ะคุณลุง
พรหมตั้งแต่ปฐมฌานภูมิ ถึงเวหัปผลาภูมิที่เป็นปุถุชนก็ย่อมสามารถที่เจริญวิปัสสนา
เปลี่ยนเป็นพระอริยะบุคคลได้
ตรงนี้หมายถึง ผู้ได้ฌาน1-4ใช่ใหมคะ ก็คือเป็นพรหมก็ต่อจนบรรลุพระนิพพานได้


ส่วนพรหมที่ชั้นอรูปภูมิ ถ้าเป็นปุถุชนจะไม่สามารถจะสำเร็จเป็นพระอริยะบุคคลได้เลย 
จะมีอายุยืนมากนับเป็น ๘๔.๐๐๐ อสงไขยกัปป์
1.ตรงนี้หมายถึง ผู้ได้ฌาน5-8ใช่ใหมคะ

2.เมื่อได้ถึงฌาน8 ก็ต้องมีความชำนาญในทุกฌานอยู่แล้ว ก่อนตายจึงสามารถกำหนดจิตให้อยู่ในฌานใดก็ได้?

3.มีคำว่าถ้าเป็นปุถุชน
ตรงนี้หมายถึง ตั้งแต่โสดาบันบุคคล จนถึงพระสกิทาคามี ก็มีไปเกิดที่นี่ และบรรลุต่อนิพพานได้
แต่ปุถุชนไม่ได้

4.คนส่วนมากคิดว่า หากไม่สำเร็จในชาตินี้แล้วควรจะไปเกิดแดนไหนดีค่ะ..เพื่อการปฏิบัติจะได้ต่อเนื่องบรรลุได้ง่าย

และขอคำอธิบายในคำว่า..อสัญสัตตาพรหม

ทำความเข้าใจ..ไม่ได้เลยค่ะคำนี้
คืออะไร?
เป็นสภาวะแบบไหน ถึงต้องไปที่นั่นค่ะ

คำถามดีมากเลยที่สนใจ
แต่ไม่ขอตอบตอนนี้เพราะใช้โทรศัพท์พิมพ์จึงไม่สะดวก
ต้องรอใช้คอมฯ ก่อน ติดตามแล้วกัน

ฌาน มี สองชนิด
โลกียฌาน และโลกุตตรฌาน
ทั้งโลกียฌาน และโลกุตตรฌาน ต่างก็เริ่มจากรูปสัญญา หรือ อรูปสัญญา

อานิสงส์จึงต่างกัน
อานิสงส์ของโลกียฌาน ก็เพื่อสนองภวตัณหา ได้ความสงบ มีเอกัตคตาจิต
อานิสงส์ของโลกุตตรฌาน เพื่อเป็นบาทเป็นฐานแก่ วิปัสสนา ได้ความสงบ มีเอกัตคตาจิต

1. ตาข่ายดักพรหม มีใช้ในพรหมชาลสูตร เป็นการเปรียบเทียบถึงแม้ผู้ที่คิดเห็นได้เลิศปานไหนถ้าไม่ตรงต่อมรรคผลนิพพาน ปฏิบัติอย่างไรก็ไปได้เพียงชั้นพรหมเท่านั้น ไม่มีอะไรที่ต้องทำความเข้าใจมากไปกว่านี้

2.พรหม กับ พระนิพพาน คนละเรื่องกัน ชั้นพรหม ยังมีภวตัณหาอยู่ครับ พระนิพพานสิ้นตัณหาทั้งปวง
พระโพธิสัตว์จึงเกิดๆ ดับๆ เป็นพรหมบ้างเป็นเทวดาบ้างเป็น ราชามหากษัตริย์บ้าง ก็เพราะตัณหายังไม่ดับครับ

3. การเลือกเกิดในภพภูมิใดขึ้นอยู่กับ เหตุที่ทำครับ

อธิบาย ง่ายๆ ไม่ลึกลับเกินเข้าใจแบบนี้ครับ

อริยบุคคลเมื่อตายแล้วจะสามารถปฏิบัติต่อจนบรรลุพระอรหัต มีเพียงอนาคามีบุคคล
เพราะจิตของอนาคามีบุคคล ไม่ได้พึงพอใจต่อร่างกาย ต่อตัณหาที่อาศัยร่างกายครับ
จิตของท่านจึงสามารถบำเพ็ญเพียรต่อไปในชั้นที่ท่านไปปฏิสนธิได้ครับ

ชั้นพรหมอื่นใดไม่อาจจะบรรลุอรหัตได้ครับ
เนื่องเพราะ การเกิดเป็นชั้นพรหมอื่นๆ นอกจากชั้นพรหมที่อนาคามีบุคคลไปปฏิสนธินั้น
ไม่ได้เกิดเพราะ โลกุตตรฌาน หรือมรรคผลอื่นใดเพื่อละตัณหาครับ
กล่าวได้ว่า ทิฏฐิยังตั้งไม่ตรงต่อมรรค ผล นิพพาน.