แค่วิจารณ์ความนิ่งอยู่ กับนิ่งรู้อารมณ์ ว่าเป็นแค่วิตกวิจารณ์แค่นั้นเอง ก็แสดงให้เห็นว่า คุณกบ ยังไม่ได้นั่งเจริญภาวนาจริงๆ

คุณกบลองนั่งลงทำจริงๆแล้วสังเกต พิจารณาดูให้ดีๆ

ตอนรู้ วิตกวิจารณ์ สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

ตอนละวิตกวิจารณ์ สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

่ตอนเหลือแต่ปีติ สุข เอกัคตา สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

ตอนละปีติ สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

ตอนละสุข สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

ตอนที่ละสุขทุกข์ สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

ตอนเหลือแต่เอกัคตาและอุเบกขา สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร


่ตอนที่มีแต่เอกัคตา ผู้ที่เจริญกรรมฐานและกสิณต่างๆมา สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

่ตอนที่มีแต่เอกัคตา ผู้ที่เจริญวิปัสสนาภาวนาหรือสติปัฏฐาน 4 มา สติ ปัญญาอยู่ที่ไหน ทำอะไร




กายคตานุสติ

เป็นสมถะภาวนา เมื่อเอาจิต หรือสติ ไป....นิ่งอยู่.....ท่องบริกรรมอยู่กับส่วนของกายนั้นๆ เช่น ผม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......เล็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.........ฟันๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เป็นวิปัสสนาภาวนา เมื่อเอาสติและปัญญาไป.......นิ่งรู้ นิ่งสังเกต จนถึงพิจารณา.....ส่วนของกายนั้นๆหรือทั้งหมด


พึงทราบไว้ว่า เมื่อใดก็ตามที่เอาจิต อันประกอบด้วยสติปัญญา ไปนิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ กระบวนการชำระอนุสัยจากหยาบไปหาละเอียดจะเริ่มทำงาน เช่นชำระนิวรณ์ก่อน หมดนิวรณ์ก็ชำระวิตกวิจารณ์ หมดวิตกวิจารณ์ก็ชำระปีติ ปัสสัทธิ นิมิต สุข ทุกข์ หากไม่ยั้งไว้แม้ เอกัคตา กับอุเบกขาก็จะถูกชำระไปด้วย จนเป็น สุญญตา

ความข้อนี้มีความสำคัญมากในภาคปฏิบัติ และไม่มีบอกไว้ในตำรา

ให้พิสูจน์ด้วยตนเองจากการทำจริงให้ได้ก่อนแล้วจึงค่อยมาวิตกวิจารณ์

อย่าใช่วิธีคิดเอาตามหลักเหตุผลและทษฎีที่ไปเรียนรู้จดจำมา จะไม่ได้คำตอบที่ถูกต้อง แท้จริง

อิอิ....อโศกะ....รู้รึไม่...อะไรคือวิตก.....อะไรคือวิจารณ์??
มันตรงกับนิ่งสังเกต. นิ่งรู้...ของอโศกะพอดี...อย่าเพิ่งไปถึง..ปัญญาอยู่ที่ไหน..ทำอะไรเลย....มันจะหลง....นี้ก็หลงแล้ว
ไม่งั่น...คงไม่หลงว่า..ฌาน4 เป็นญานที่ชื่อว่า..สังขารุเบกขาญาน..หรอ

อโศกะอย่าทิ้งพระพุทธเจ้า.นะ...อย่าทิ้ง
เอ่ะ..อะ..อะไรก็ว่า...ไม่มีในตำรา...ตำราไม่บอก....ปฏิบัติได้เอง...แหวกตำรา...แหวกพระพุทธไป...มันก็ถึงหลงอย่างนี้งัย

ตอนนี้...มีเพิ่ม...การพิจารณา...ด้วย...อิอิ
ใครนะ.....ว่า...อย่าคิด!!!!!???????
พืจารณาแบบไม่คิด...ทำอย่างไรครับ..อโศกะ??



คล้าย..ๆ...ลัทธิที่ว่า..สมาธิชำระกิเลสได้...เลยเน๊าะ..อิอิ...มีมาตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าแล้วละ....

ทำอย่างไร.....ที่ว่า..เอาปัญญาไปนิ่งรู้นิ่งสังเกต...นะ....ตอบให้ถูกนะ...ถ่าไม่ถูก...แสดงว่าที่อโศกะทำและเข้าใจว่าตัวได้...มันก็ผิดทั้งหมด...ล้มทั้งกระดาน....(เท่าที่ติดตามมา...ก็พอระรู้แล้วละ....ง่ายที่สุดเลย..คือ..ที่ว่า..ฌาน 4 เป็นญาน..นี้แหละ)

กบรู้อันตื้น แต่ไม่เข้าใจอันลึก

ตอนเป็นฌาณ 4 เหลือแต่เอกัคตาและอุเบกขา ใคร อะไร เป็นผู้รู้เอกัคตาและอุเบกขา

ตอนนั้นสติปัญญาทำอะไร ไม่ใช่เหลือ .....นิ่งรู้.....ตัวเดียวหรือ

"เหลือแต่ผู้รู้บริสุทธิ์"

เคยได้ยินคำนี้ไหม?

กบถามอย่างตื้นก็เอาพิจารณาอันเป็นอย่างตื้นมาตอบให้ด้วย กลับมาแว้งอีก ช่างน่าเวทนานัก

แล้วไอ้ที่คิดเอาสรุปเอาอย่างที่ทำอยู่นี้ยังใช้ไม่ได้นะ ต้องทำดูจริงๆ พิสูจน์ก่อน อย่าใจร้อน สำคัญว่าที่ตนรู้นั้นสูงสุดแล้ว

อิอิ....อโศกะเลี่ยง..ไม่ตอบ
วิตก..คืออะไร...วิจารณ์..คืออะไร?

รึอาจ..ไม่กล้าตอบ..เพราะเดียวมันจะมาตรงกับ..นิ่งรู้นิ่งสังเกต...ของตนซะเนี้ย
อิอิ...

บ

โถ!....เด็กน้อย จะเอาที่ตนติดยึดมาเอาชนะให้ได้

วิตก....ยกขึ้น

วิจารณ์...พิจารณา


นิ่งรู้.....กบเข้าใจได้แค่ไหน ลองพูดมา

นิ่งสังเกต....กบเข้าใจได้แค่ไหน ลองว่ามา

ไม่ได้เอาชนะใคร..นะครับ
เมตตา....ครับ.....ถ้ารู้ผิด.จะได้หาทางที่ถูกต่อไป


วิตก....รู้
วิจารณ์...รู้ว่ารู้อะไร.....พิจารณ์ของอโศกะก็ใช่.ครับบ

แล้ว..ฌาน 4 คือ...ญาน....ที่เรียก...สังขารุเบกขาญาณ...ที่อโศกะว่ามานั้น....นี้..เข้าใจผิดอย่างมากเลยนะครับ

นี้ละมั้ง...ทำให้คิดว่า....ตนเข้าถึงแล้ว...

จะได้เลิกหลง...

เรื่องสังขารุเปกขาญาณ คล้ายกับฌาณ 4 แต่มีที่มาไม่เหมือนกัน

ฌาณ 4 มาจากการเจริญกรรมฐาน เป็นการกลบบังนิวรณ์ธรรมทั้งหมดไว้แล้วสงบ ตั้งมั่น เป็นหนึ่ง งานถูกเก็บ ซ่อน กลบ บังไว้ ชั่วคราว ไม่เสร็จ ต้องย้อนกลับมาทำใหม่ หนัก กดดัน ใช้กำลังมาก ต้องระวังสติและบังคับธรรมชาติไว้ตลอดเวลา

แต่ สังขารุเปกขาญาณ มาจากการเจริญวิปัสสนาภาวนา เป็นการขุดถอนนิวรณ์ต่างๆมาจนถึงความสงบ ตั้งมั่นเป็นหนึ่งเดียว เป็นการทำงานเสร็จแล้วสงบ เบา สบาย ไม่เครียด ไม่กดดัน ไม่บังคับอะไร ได้เข้าถึงอนัตตาอย่างชนิดชั่วคราว

ผลที่เหมือนกันคือ เหลือแต่ผู้รู้บริสุทธิ์อยู่หนึ่งเดียวเช่นกัน

อาจารย์อโศกนี่ก็ถอดจิตฟุ้งซ่านไปทั่ว

ครั้งหนึ่ง..บอกว่า..บางทีก็เรียกว่า
พอมาอีกครั้ง...บอกว่า...คล้ายๆกับ

ครั้งหน้า...จะเป็นอะไรหนอ.....(รึว่ามันเป้นอนิจจัง..มันไม่เที่ยง...เปลี่ยนแปรไปได้)

ก็ดูแต่นิ่งรู้...ซิ.....ต่อๆมา..ก็เพิ่มการพิจารณาเข้าไปด้วย...พอถูกถามว่า...พิจารณาแบบไม่คิดนั้น..ทำอย่างไร?......เป็นใบ้ไปเลย..

เล่นแกะคำหรือกบ

ทำไมไม่คิดเล่นแกะธรรมบ้างล่ะจะได้บุญคุณและประโยชน์มากกว่านี้อีกเยอะเลยนะ