การประพฤติปฏิบัติธรรมเป็นการประพฤติิและในการรักษาใจให้สงบจากกิเลสในขณะที่จิตเป็นสมาธิ แต่ลำพังสมาธิไม่สามารถที่จะละกิเลสได้เป็นเพียงแค่กดทับกิเลสเท่านั้น ส่วนถ้าจะละกิเลสก็ต้องปฏิบัติวิปัสสนาหรือการนำสติฝึกไปพร้อมกับสมาธิ เพราะสติก็ต้องอาศัยสมาธิร่วมด้วย. หรือเรียกว่าขณิกสมาธินั้นเอง

"สติ เป็นเหตุให้เกิด สมาธิ"

ปัญญาเป็นเหตุให้ถึงมรรค ผล นิพพาน

แต่ปัญญาจะเจริญได้ต้องมีสติสมาธิเป็นกำลังหนุน มีศีลเป็นโครงสร้างพื้นฐาน

อโศกนี่ขยันสร้างเครือข่ายใยแมงมุมจริงๆนะ

ก็ทำเผื่อๆไว้สำหรับคนที่ตีความ จับประเด็นจากตัวหนังสือไม่ออก อาจจับประเด็นได้จากภาพแผนภูมิไงล่ะครับ

อย่างนักวิชาการใหญ่กรัชกายนี่ เห็นภาพนี้แล้วตีความหมายออก จับประเด็นได้ไหมครับนี่

ภาพนี้เขียนจากประสบการณ์จริงนะครับ

จากประสบการณ์จริงเลยหรอ



ถ้ายังงั้น นี่เขาเป็นอะไร อโศกจะใช้ประสบการณ์จริงแนะนำเขายังไง

เป็นเพราะเขาเจริญสมาธิอย่างเดียวโดยไม่เจริญปัญญาควบคู่ไปด้วย เวลากลัวก็แก้ไม่เป็น

ถ้าจะแก้โดยวิธีสมาธิอย่างเดียว

ก็ให้มีสติระลึกกลับไปที่กรรมฐานหรือบริกรรมที่ตนใช้ เช่นกลับไปหาพุทโธหรือหนอ บริกรรมถี่ๆ บริกรรมหรือกำหนดให้ทันปัจจุบันอารมณ์

ถ้าจะแก้โดยวิธีเจริญปัญญาควบคู่ไปกับสมาธิ

ก็ให้นิ่งรู้นิ่งสังเกตให้ทันทุกปัจจุบันอารมณ์จนมันดับไปต่อหน้าต่อตา

ถ้าความสังเกตดีคมกล้า จะเห็นอารมณ์แม่และลูกหลานของมันแสดงอาการไปจนหมดกำลังแห่งเหตุและปัจจัย แล้วก็ดับไป เปลี่ยนไป......ถ้าปรุงก็ฟุ้ง ถ้าไม่ปรุงต่อก็ดับ

ไม่ช้าก็จะผ่านด่านความกลัวและทุกๆด่านไปสู่แดนแห่งความสงบได้

รู้ได้ยังไง ดูจากตรงไหนว่า เขาเจริญสมาธิอย่างเดียว ไม่เจริญปัญญา ก็จึงแก้ความกลัวไม่ได้




คราวนี้ควรตอบให้ชัดเสียทีนะ จะได้จบๆกันไป เอาให้ชัดจนคนอ่านนำไปทำกันได้แก้ปัญหาได้นะ

ที่ว่าเนียะ


"หนอ" สำคัญยัังไง มีเหตุผลยังไง ต้องว่า ถี่ๆ




คำพูดนี่ยังคาบเกี่ยว แทงกั๊ก อโศกแยกกรรมฐาน กับคำ พุทโธ สิ สมมติว่าเป็นอโศกเอง จะทำไง พูดชัดๆ กลับไปหาใคร กลับไปหาพุทโธ หรือกลับไปหากรรมฐาน

1.รู้ว่าเขาเจริญสมาธิอย่างเดียว ตามข้อมูลที่เขาบอก

2.หนอ เป็นคำบริกรรมใช้ต่อท้ายอาการ อารมณ์และความรู้สึก เป็นตัวช่วยตัดกระแสสันตติให้ขาดเป็นท่อนๆทำให้สติทันปัจจุบันอารมณ์

ที่ให้บริกรรมถี่ๆเพื่อไม่เปิดช่องให้โมหะเข้าแทรกดึงสติหลุดจากปัจจุบัน

3.ที่ระบุได้ไม่ชัดว่าให้กลับไปหากรรมฐานอะไร เพราะผู้ถามไม่ได้ให้ข้อมูลว่าเจริญกรรมฐานอะไร

ถ้าเป็นอโศกะก็จะกลับไปที่ปัจจุบันอารมณ์

ต่อไปถ้าอยากได้คำตอบโดยละเอียดต้องถามมาโดยละเอียดนะ

ที่พูดมาทั้งหมด จึงแก้ความกลัวไม่ได้ใช่ไหม

อโศก ยกตัวอย่างกรรมฐานสักอย่างสิครับ ตามที่ตนเองคิดว่าเป็นกรรมฐาน

พุทโธ นี่ก็เป็นกรรมฐาน

หนอนี่ก็เป็นกรรมฐานประยุกต์

กรรมฐาน 40 กองนั่นก็กรรมฐานทั้งนั้น ถามทำไม

นิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์นี่เป็นกรรมฐานประยุกต์

จิตรู้จิต นี่ กรรมฐานใหญ่ หนึ่งในสี่

อโศกรู้คลุมเคลือรู้อะไรไม่ชัดเลยสักอย่าง เข้าตำราครูพักลักจำแล้วก็มาจับแพะชนแกะเอา เคยพูดว่า อโศกเนี่ยะ ถ้าขึ้นธรรมาสน์เทศนะ คนจะหลั่งไหลติดกัณฑ์เทศน์ด้วยรถป้ายแดง แต่ถ้ากรัชกายนั่งฟังอยุู่ด้วยจะเอาบันได้พาดแล้วเชิญลงจากธรรมาสน์แล้วกระซิบ ว่า มันมั่ว




พุท-โธ กรณีนี้ไม่ใช่กรรมฐาน ลมหายใจเข้า-ออก ต่างหากเป็นกัมมัฏฐาน วิธีทำลมหายใจเข้า สำเหนียกว่า พุท ลมหายใจออก สำเหนียกว่า โธ

เหมือนนับเลข พุทโธ เป็นคำบริกรรมควบกับลมเข้า-ออก จะใช้ ธัม-โม - สัง-โฆ หรืออื่นๆอีกได้

พุทธานุสติ ระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า การระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า ในกรณีนี้เป็นกัมมัฏฐาน



นี่ก็ผิดอย่างใหญ่หลวง

ท้องพอง-ท้องยุบ ต่างหาก เป็นกรรมฐาน วิธีปฏิบัติ ท้องพอง สำเหนียกว่า พอง (หนอ) ท้องยุบ สำเหนียกว่า ยุบ (หนอ)

ที่เหลือนั่นเดาสุ่มคลุมๆไป ถูกผิดตนเองยังบอกตัวเองไม่ได้เลย

ข้ามคำถามสำคัญนี้ไป

ช่างพูดช่างเจรจานะ เช่นว่า



นิ่งรู้นั่นสังเกตนี่บ้าง

จิตรู้จิตนั่นๆนี่ๆ บ้าง

แต่พอจิตมันเจอจิต (ตัวเองเจอตัวเอง) ก็กลัวตัวเองวิ่งจนป่าราบ วิ่งจนป่าราบ

อโศกพอเข้าใจไหมครับ ตัวเองกลัวตัวเอง (จิตกลัวจิต)

สมาธิ ที่อยู่กับกิเลส ไม่มีสติไม่มีปัญญาก็มี
สมาธิ ที่กดข่มกิเลสทุกอย่างล้วนมีสติมีปัญญาประกอบอยู่ด้วยทั้งสิ้น เช่น รูปฌาน อรูปฌาน
สมาธิที่ละกิเลสได้อย่างสิ้นเชิง ก็มีสติปัญญาประกอบอยู่ด้วยเช่นกัน เพียงแต่ปัญญานั้นเป็นมรรคปัญญา แม้ในการเจริญมรรคปัญญา ก็ยังต้องมี ฌาน เป็นบาทแห่งการเจริญมรรคปัญญา.

ดังนั้น ขณิกสมาธิ จึงเป็นไปได้ทั้ง สมาธิที่อยู่กับกิเลส ;สมาธิที่กดข่มกิเลส หรือ สมาธิที่ละกิเลส.
เพราะ ขณิกะ นั้นเพียงบอกระยะเวลาสั้นๆ นิดหน่อย.

ท่านอโศกะเคยเห็นจิตเจอจิต แล้ววิ่งจนป่าราบมั๊ย

...

...จริง ๆ นะ ...