เหมือนเด็กถูกพ่อแม่ตี 55555

ยังไงๆ กรัชกายก็ไม่มีวันรู้จักหรอก "เจตนาฟุ้งไปตามนามรูป" .....

ก็เช่นนั้นไม่บอกแล้วจะรู้ได้อย่างไร ถามไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้วเนีย บอกสักทีเถอะพ่อคู้นนน เจตนาฟุ้งตามรูปนามอะไรเนี่ย เพิ่งได้ยินเนี่ย แปลกมากๆ

เช่นนั้น มาอีกแว้ว เพิ่งเห็นมา สดๆซิงๆเลย



เชื่อไอติมกินได้ เช่นนั้นว่า เจตนาฟุ้งตามนามรูปอีกเชื่อเหอะ บอกแล้วว่า ให้ออกมาจากท่อนซุงมาอยู่กับชีวิตตามเป็นจริง

555555 นั่งมั่วตั้งแต่ต้นจนจบ ทำเจตนาฟุ้งไปนามรูป นั่นล่ะคำตอบ

กรัชกายเอ๊ยยย เมื่อไรจะหายบ้า กับเจตนาฟุ้งสักที

ถามไม่เคยตอบ

ถ้าเช่นนั้นนับถือศาสนาที่มีพระเจ้า เช่นนั้นจะเป็น 1 ในกลุ่มนักรบพลีชีพ แต่นี่เช่นนั้นนับถือพระพุทธศาสนา ศรัทธาที่เช่นนั้นมีจึงบังปัญญา เสียสิ้น ทุกวันนี้เช่นนั้นเหมือนคนตาบอด ติดอยู่แค่ศรัทธา แต่ก็ยังเป็นศรัทธาที่เลื่อนลอย ไม่พัฒนาไปถึงปัญญาที่รู้เข้าใจในกองสังขาร

เช่นนั้นนับถือพุทธศาสนา
แต่กรัชกาย ตั้งตัวเป็นศาสดา

กรัชกายผู้มืดบอด จะเห็นอะไรได้
ถ้าจะเปรียบ ก็เหมือนอีกาฟักไข่นกดุเหว่า เห็นไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ตน ก็หลงรักฟูมฟักอยู่อย่างนั้น
โดยปราศจากความรู้ต่อความจริง เห็นไข่อะไรก็ใช้ได้ .......

แม้แต่ศรัทธาในพระพุทธศาสนา กรัชกายยังไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่นิดเดียว
อย่าทะเล่อทะล่า มากล่าวถึงศรัทธา
เพราะหากกรัชกายทราบ ก็คงทิ้งตำราที่ตามก๊อปแปะ และศึกษาพระสูตรนานแล้ว
เพราะการไม่ศึกษาพระสูตรอย่างจริงจัง
จึงทำให้กรัชกาย มั่วๆ เบลอๆ ทำเจตนาฟุ้ง นี่ล่ะ คนที่ไม่มีศรัทธา ไม่มีปัญญา อย่างแท้จริง

อะไรเจตนาฟุ้ง บอกให้รู้มั่งฮี่

บอกไปแล้วไง
ตัวอย่างที่กรัชกายยกมาทั้งหมด
และสิ่งที่กรัชกายแนะนำ.

เป็นอาการของจิตที่ก่อเจตนาฟุ้งไปตามนามรูป....
ไม่มีสติไม่มีปัญญา...
ไหลไปกับนิวรณ์ ถูกนิวรณ์ครอบงำจิต

กรัชกายบอกเองว่า ตัวอย่างที่ก๊อปแปะมาน่ะของจริง
สิ่งที่กรัชกายเล่ามาน่ะ ล้วนตั้งอยู่บนพื้นฐานของสิ่งเลื่อนลอย

เลื่อนไปจากสติจากปัญญา
ลอยเคว้งคว้างในสังสารวัฏฏ์

คนเราเกิดมาชาติแล้วชาติเล่า ทุกผู้ทุกนามต่างก็อวดดีอวดเก่ง เอาความคิดความเห็นตนเป็นที่ตั้ง
มองทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่เขาจะรู้จะเห็นได้ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นจากสังสารวัฏฏ์ สิ่งที่เขารู้เขาเห็นก็ตัวตนเป็นๆ นี่ล่ะไม่ใช่สิ่งอื่นใด

แต่เมื่อมีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นแล้วในโลก พระพุทธองค์ได้เห็นสัจจะธรรมอย่างแท้จริง และทำให้คนหลุดพ้นจากสังสารวัฏฏ์ได้ พระองค์ประกาศสัจจะธรรมเหล่านั้นก็เพื่ออนุเคราะห์ให้คนเหล่านั้นเห็นสัจจะความจริงเหล่านั้นและปฏิบัติตามเพื่อหลุดพ้นจากสังสารวัฏฏ์ได้เช่นเดียวกัน

พระองค์ประกาศธรรม วางหลักแห่งพรหมจรรย์ ให้คนดำเนินตาม
ไม่ใช่ให้คิดเองเออเอง หากใคร่จะคิดเองเออเอง ก็อย่าดำเนินตามคำสอนของพระพุทธองค์ให้ไปนับถือศาสดาองค์อื่นเสีย

ดังนั้น
ตัวอย่างที่กรัชกายยกมาทั้งหมด คือผู้ที่ไม่มีที่พึ่ง อวดดี คิดว่าปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งง่ายดาย ไม่ต้องศึกษาจากพระสูตรที่บรรจุคำพระศาสดา เมื่อเกิดปัญหาอะไรขึ้นจึงตีบตัน งงงวยกับสิ่งที่ปรากฏ
ความตีบตัน คือการขาดปัญญา
ความงงงวย คือการไหลเลื่อนไปกับสิ่งที่ปรากฏ
ทั้งขาดปัญญา และงงงวย ...จึงก่อเจตนาไหลเลื่อนไปกับสิ่งที่ปรากฏ
ธรรมชาติของสิ่งที่ปรากฏ ก็ไม่พ้นจากนามรูป

กรัชกาย คิดว่าตนเองเก่ง รู้เพียงว่า ธรรมทั้งหลายรวมลงมาที่นามรูป เพียงเท่านี้ก็พองตัว
ตั้งตนเทียบพระศาสดา
จะบอกอะไรให้ทราบ
กรัชกายจมอยู่กับความฝัน สร้างภพน้อยภพใหญ่ตลอดเวลา ไหลเลื่อนไปกับนามรูป ...
วนเวียนอยู่กับความทุกข์ ทุกข์เพราะกำหนดรู้ไม่ได้ ได้แต่พัวพันไปกับอารมณ์คือนามรูปเท่านั้น.

ยังไม่สายเกินไปที่จะหันกลับมาศึกษาพระสูตรอย่างจริงจัง นะกรัชกาย

เอาเป็นว่า นั่นเป็นคำอธิบายเจตนาฟุ้งที่เช่นนั้นคิดค้นมาได้

ขอคำอธิบายอีกที "สังสารวัฏฏ์" เช่นนั้นหมายถึงอะไร

ไม่บอก

ล้วนแต่เลื่อนลอยทั้งเพทั้งระยอง นี่แหละเพ้อฝันตัวพ่อเลยเชีย

กรัชกาย ..... อย่าทำตัวไร้สาระน่า
ไปก๊อปแปะ เรื่องที่จั่วหัวกระทู้ไว้
หากไม่มีอะไรทำ ก็ไปนั่งเป่าลูกโป่ง หรือเล่นหุ่นยนต์ ตามสบายนะ

แต่ถ้าหากให้ดีที่สุด ไปศึกษาพระสูตร เหอะกรัชกาย

เช่นนั้น พระพุทธเจ้าเป็นคนนะ