กำลังทำอะไรกันอยู่...

เป็นเจ้าสำนักปฏิบัติกรรมฐาน ควรมีจิตใจหนักแน่นอดทนต่อความกดดันได้ เพราะลูกศิษย์แต่ละคนๆ มีอุปนิสัยต่างกัน คนนั้นยังงี้ คนนี้ยังงั้น แต่อโศกนี่ดูเหมือนขาดคุณสมบัติดังกล่าวไป ทนอะไรไม่ได้เลย เดี๊ยะๆได้เฝ้าสำนักคนเดียว ศิษย์หนีหายหมด อ้าวจริงๆ บอกไม่เชื่อ

เชิญพล่าม ลำพองได้ตามสบายเลยนะกรัชกาย
ไม่มีใครเทียมทานอยู่แล้วนี่ แต่ระวังให้ดีอย่าให้ตกม้าตายตอนใกล้จบนะ ทฤษฎีธรรมะที่ท่วมหัวก็อาจช่วยตัวเองก็ไม่ได้

ท่านอโศกกลัวการอยู่คนเดียวเหมือนกันหรือขอรับ พูดแหย่เข้าหน่อย ว่าจะอยู่เฝ้าสำนักคนเดียว รีบออกมาเลยนะ

ไหนๆออกมาแล้ว น่าจะมีธรรมะปฏิบัติอะไรดีๆติดเนื้อติดตัวมาฝากสมาชิกลานบ้าง ไม่มีเลย ไม่มี มีแต่แช่งให้กรัชกายตกม้าตาย มีความสุขมากสินะที่เห็นคนตายต่อหน้าต่อตา

สมาธิ ที่มีคุณเอนกอนันต์ ต่อผู้ปฏิบัติธรรมคือ "สัมมาสมาธิ"

สัมมาสมาธิ ที่พระพุทธเจ้าทรงแนะนำไว้ คือการเข้าถึงฌาณ 4 นั่นเอง

ที่ฌาณ 4 นั้น พระบรมศาสดาทรงตรัสว่า

"สุขขัสสะจะปะหาณา ทุกขัสสะจะปะหาณา อทุกขมสุขังอุเบกขโก สติงอุปัฐเปตวา....."

เพราะละทุกข์ละสุขเสียได้ คงเหลือแต่ความวางเฉยอันมีสติรักษาไว้แล้วแลอยู่

คือมีสติ ผู้รู้อันบริสุทธิ์เหลือไว้แต่เพียงหนึ่งเดียว

ใครสามารถเข้ามาถึงตรงฌาณ 4 นี้ได้เสมอๆและชำนาญ นั่นแหละถึงจะเรียกว่าได้ถึงที่สุดแห่งสมาธิชอบ ทั้งเป็นฐานที่ตั้งแห่งการจะไปเริ่มต้นเจริญปัญญาวิปัสสนาภาวนา และเป็นฐานที่พักอันสงบสุขเพื่อจะรวมพลังไปทำงานอื่นต่อ จึงเป็นที่ๆชาวพุทธทุกคนจะควรเข้าถึงให้ได้ เป็นหลักฐานและรากฐานรองรับอันสำคัญที่จะต่อยอดไปให้ถึงมรรค ผล นิพาน

ส่วนผู้ที่เคยวิตกกังวลว่า การทำฌาณ 4 ได้นั้นเป็นทางเดินสมถะมิใช่วิปัสสนาภาวนา ขอให้วางทิ้งความเห็นอย่างนี้ไปได้เลย ใครไม่เคยเข้าถึงฌาณ 4 ได้ การเจริญวิปัสสนาภาวนานั้น มักจะกลายเป็นวิปัสสนึก เพราะอุทธจจะนิวรณ์ ความคิดนึกวิตกวิจารณ์ไม่ยอมสงบ จึงไม่พบธรรมที่แท้จริงที่เป็นปรมัตถ์ จะได้พบแต่บัญญัติธรรม

ไม่ได้รีบออกรีบเข้าด้วยความกลัวหรือความบีบบังคับอะไร จิตใจเป็นอิสระอยู่กับปัจจุบันอารมณ์ อย่าทำเป็นกดข่มผู้อื่นด้วยคำพูดอยู่เลยนะกรัชกาย ให้รู้จักกลัวบาปกลัวกรรม กลัวการกระทำที่ไร้ตริตรอง คึกคะนองไปตามโมหะ มานะ อวิชชา

ถามกรัชกายหน่อยว่า พูดธรรมะเป็นไฟ ถกเถียงกลับใครไม่ยอมแพ้ อย่างนี้นะ ปฏิบัติจริง ทำจริงๆ เข้าสมาธิ เข้าฌาณ 4 จริงๆได้ภายในกี่นาที ครึ่งชั่วโมงนี่เข้าได้ไหม ตามอย่างที่บอกในชื่อกระทู้นี้ เพราะฟุ้งซ่านมาเสียยาวยืด ทำกระทู้พองโต่งไปเรื่องโน้นเรื่องนี้ตั้งนาน อย่าทำเสียการหลักของตน จนผู้คนตำหนิได้ว่า "ดีแต่พูด" จะหลุดโลก หลุดธรรม คว่ำขมำยามสำคัญ ยามจิตนั้นจะจากร่าง ไปบนทางที่ไม่ใช่ ไหลสู่ภพที่ไม่ควร เป็นคนรวนขวางธรรม

อะไรฌาน เข้ายังไงครับ ฌาน 4 เป็นไงหรอ

นักวิชาการใหญ่อย่างกรัชกายนี่ก็ไม่ฉลาด (.....)เป็นเหมือนกันเนาะ คัดลอกธรรมคัดลอกคัมภีร์มาสอนผู้อื่นเป็นหลายปี แม้เรื่องฌาณ 4 และ สัมมาสมาธิก็ยังไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ เที่ยวถามใครต่อใครไปหมดเหมือนเด็กอมมือ อย่างนีละหรือ อาจารย์สอนธรรม คัมภีร์เดินได้

ฌาน 1234...แบบโลกียะ.ต่างกันกับแบบโลกุตระ...หนอ..อโสกะ

เห็นพูดแต่ฌาน4...ฌาน4....

รูปฌาน อรูปฌาน 1 2 3 4 5 6 7 8

ฌานที่เป็นมิจฉาสมาธิ ขณะจิตเป็นสมาธิอยู่ จะขาดความรู้สึกตัวทั่วพร้อม
เป็นเหตุปัจจัย ทำให้ไม่สามารถรู้ชัดในผัสสะต่างๆ ที่มีเกิดขึ้นอยู่

บางที่เรียกว่า เป็นสมาธิแบบฟลุ๊กๆ คือ นั่งแล้ว สว่างวาบทันที นั่งทุกครั้งแสงสว่างเกิดตลอด
ไม่ก็มีแต่เพียงความสงบ เงียบ นิ่ง

ขาดความรู้ชัดในกาย เวทนา จิต ธรรม ที่มีเกิดขึ้นเป็นปกติ ขณะจิตเป็นสมาธิอยู่
บางที่นิยมเรียกว่า สมาธิหัวตอ

ฌานที่เป็นสัมมาสมาธิ ขณะจิตเป็นสมาธิอยู่ จะมีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมเกิดขึ้นร่วม
เป็นปัจจัยให้ เกิดความรู้ชัดในผัสสะต่างๆ ที่เกิดขึ้น ขณะจิตเป็นสมาธิอยู่
ถึงมีโอภาสเกิด ยังคงรู้อาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับกายเป็นปกติ
เช่น มีอาการปวดแข้งปวดขา ก็รู้ โอภาสเกิดขึ้นอยู่ ก็รู้

ถ้ากำลังสมาธิที่เกิดขึ้น ล้ำหน้าสติ จะบดบังอาการต่างๆที่เกิดขึ้นกับกาย
รู้สึกว่า กายที่มีอยู่ หายไปหมด แต่รู้ว่า กายนั้นยังมีอยู่

รู้ซ้อนรู้ หรือจะเรียกว่าอะไร ก็ได้ แล้วแต่จะเรียก
เพียงแต่มีสติรู้อยู่ รู้ชัดในผัสสะที่เกิดขึ้นว่า

ในความว่างที่ปรากฏขึ้นนั้น กายนั้นยังมีอยู่ แต่ไม่ปรากฏขึ้นเป็นรูป
จึงมีชื่อเรียกว่า อรูปฌาน ที่มีเกิดขึ้นในระดับต่างๆ ตามกำลังของสมาธิที่เกิดขึ้น ขณะนั้นๆ


นำมาบางส่วนจาก สันตวิโมกขสูตร

"ได้สัมผัส สันตวิโมกข์ซึ่งไม่มีรูป เพราะล่วงรูปฌานเสียได้ ด้วยกายอยู่"

ดูเอาเถอะเจ้าป่าเจ้าเขา เขาถามลูกแท้ๆว่า

ปฏิบัติจริง ทำจริงๆ เข้าสมาธิ เข้าฌาณ 4 จริงๆได้ภายในกี่นาที ครึ่งชั่วโมงนี่เข้าได้ไหม


ลูกก็ถามเขาว่า

เพราะอยากรู้ว่าอโศกเข้าฌานยังไง ออกยังไง แต่แทนที่เขาจะตอบลูกแบบกัลยาณมิตร เปล่าเลยเขากลับขวิดลูก ทำนองว่า



ถ้าถามถึงเจตนาเขา ชัดๆว่า เพื่อเลี่ยงหนีคำตอบ อ้าวทำไมล่ะ ก็เขาพูดถึงฌาน 4 เข้าฌานอะไรนี่ ผู้พูดก็รู้สิ ไม่เลย เปล่าเลย เขาไม่รู้หรอก แต่เขาโม้กับลูกศิษย์จนเคยตัว มันก็คล่อง ทีนี้ไปพูดคุยกับใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ ความคิดมันลงร่องเคยชินนั้น ก็มาถามกรัชกาย แต่หารู้ไม่ว่า กรัชกายเป็นพ่อชาน คิกๆๆ

สมาธิ....คือ..สติตั้งมั่น

ขาดสติ...แล้วจะเป็นสมาธิได้งั้ย...อันนี้.งงครับ

ตรงไหน ที่วลัยพรเขียนว่า ขาดสติ

รอคุณกบ มาบอกก่อนว่า ตรงไหน

เพราะ วลัยพรหาคำว่า สติ ในประโยค ที่เขียนไว้ไม่เจอ

ตรงที่...เขียนว่า...ขาดความรู้สึกตัว...ครับ

ความรู้สึกตัว เป็นลักษณะอาการที่เกิดขึ้น สัมปชัญญะ
คนละตัว คนละอาการที่เกิดขึ้นของ สติ

ขออภัย เขียนคำว่า ที่วพร้อมตกไป
ต้องใช้คำว่า ขาดความรู้สึกตัวทั่วพร้อม

แต่ถึงแม้จะเขียนว่า ขาดความรู้สึกตัว
ก็ยังคงเป็น ลักษณะอาการที่เกิดขึ้นของ สัมปชัญญะ