46821.ครึ่งชั่วโมง ทำใจให้สงบจากนิวรณ์ 5 ไม่ได้รู้มากมายก็ไร้ค่า

กรัชกาย

asoka เขียน:

กรัชกาย เขียน:

asoka เขียน:

กรัชกาย เขียน:

asoka เขียน:

กรัชกาย เขียน:

asoka เขียน:

smiley
เห็นทุกข์และเหตุทุกข์ตอนนิ่งรู้นิ่งสังเกตความปวดเก้าท์

เห็นเหตุทุกข์ดับหลังจากเบื่อหน่ายในก้อนขันธ์ที่ปวดเก้าท์แบบถอย หนี หลบไปไหนไม่ได้เลย ต้องเผชิญหน้าสู้กับทุกข์อย่างเดียวจนตัวกูใจกูมันหลุดไป สุขหรือนิโรธมันขึ้นมาแทนในทันทีทันใด คล้ายคนวางหาบของหนักลงจากบ่าแล้วไม่กลับไปแบกอีกเพราะความเข็ดขยาด

เหตุการณ์นี้จำได้แม่นเกิดเมื่อแรม 14 ค่ำเดือน 6 ปี 2547 หลังวันวิสาขะบูชา 1 สัปดาห์

ตอนที่เหตุทุกข์เขาหายไป ในกายนี้มันกลวงโบ๋ไร้ผู้รับอยูเป็นหลายวัน ผู้รับที่มาใหม่ทีหลังก็ไม่เหมือนคนเดิม สุขุมคัมภีรภาพมากกว่า ไม่ทะลุดุดัน

นึกว่าอะไร ปวดโรคเก๊า :b1:

ฟังอโศกเล่าแล้ว นึกถึงเจ้าสำนักกินผัก เล่าว่า เขาบรรลุพระอรหันต์ตอนยืนเยี่ยว :b1:

ที่นี่เขาเป็นโสดาบันกันเยอะแยะเลย :b1:

http://www.antiwimutti.net/forum/index.php?topic=2077.0

นึกได้แต่เรื่องที่เป็นอกุศลและเพ่งจับผิดผู้อื่นนะกรัชกาย

คนบรรลุธรรมเป็นโสดาบันในส้วมยังมีเลย เพราะการบรรลุธรรมเป็นอะกาลิโก

กรัชกายคงบรรลุธรรมในกองตำราและคำศัพท์ละมั้ง จึงได้ชอบพูดมาก ถามมาก

ขำอโศกบรรลุธรรมเพราะโรคเก๊า :b1:

หากินง่ายนะ ทุกวันนี้คงหายจากโรคเก๊าแล้วสิ :b13:

บรรยายซะเลิศหรูเชีย

ถามจริงๆนะขอรับ ตอบจากใจนะ เพราะเหตุใดอโศกจึงดิ้นรนกระวนกระวายอยากบรรลุธรรมอะไรที่ว่านี้นักอ่ะ :b10:

คาดเดา กล่าวตู่เอาเองอีกแล้วแหละกรัชกาย เมื่อไหร่จึงจะทิ้งนิสัยอย่างนี้ได้เสียทีนะ

เวทนาใดที่กล้าจนเห็นชัดทั้งทุกข์ ทั้งกู ที่มารับทุกข์ เวทนานั้นมีประโยชน์ทั้งสิ้นถ้านำมาใช้เป็นเครื่องสังเกต พิจารณา ค้นหาเหตุหาผล

กรัชกายคงไม่เคยปวดฟัน ปวดเก้าท์อย่างแรงเลยบ้างละสิ และคงไม่รู้ด้วยว่า หญิงที่เบ่งคลอดลูกนั้นมันปวดแสบเผ็ดร้อนเพียงไร เจ็บเจียนตายที่ว่า ก็ยังคงไม่เคยเจอล่ะซิ ชีวิตสุขสบายอย่างนี้หลุดพ้นช้านะ ยิ่งไปจมอยู่ในกองตำราวิชาการยิ่งปิดประตูหลุดพ้นในชาตินี้ไปได้เลย
:b3:

เรื่องดิ้นรนกระวนกระวายอยากบรรลุธรรม ที่กรัชกายกล่าวตู่มานั้น มันน่าจะเป็นกรัชกายเสียมากกว่าละกระมัง

อโศกะ เจริญเหตุไปตามกำลัง ตามคำสั่งสอนของพระบรมศาสดา ตาหมายไว้ที่เดียว ไม่เกี่ยวเรื่องอื่น สดชื่นเมื่อได้เดินบนทางธรรม ไม่ทุกข์ ไม่อยาก ไม่กระวนกระวาย อะไรกับเรื่องการบรรลุธรรม เพราะรู้ว่าถ้าเหตุถึง ผลก็เกิดเอง เหมือนชาวสวนปลูกต้นผลไม้ บำรุงรักษาไปให้ถูกวิธี เมื่ออายุปีมันถึงมันก็แตกดอก ออกผลมาให้ได้กินเอง

อโศกะได้พ่อดี ชี้นำให้ปลูกต้นธรรมะในใจมาตั้งแต่อายุ 6 - 7 ขวบ มารู้วิธีบำรุงรักษาต้นไม่ธรรมะเต็มที่ตอน อายุ 18 - 19 ปี เข้าปฏิบัติธรรมเต็มที่หลายรอบ พออายุเหยียบ47 - 48 จะ 50 ต้นไม้ธรรมะก็ผลิดอกออกผล ได้กินได้ขาย ได้แบ่งทำบุญเจือจุนเพื่อนร่วมโลกมาจนทุกวันนี้

กรัชกายจะไม่อนุโมทนายินดีด้วยกันบ้างหรือ ฤามีแต่อิจฉาตาร้อน คลอยสั่นคลอนเขย่า เอาเรื่องเท็จ เดา กล่าวตู่ปาโปะบัง

ดูๆอารมณ์ของท่านอโศกแล้วเหมือนเด็กๆนะขอรับ แต่ข้อความสับสนขัดกันเองนุงนัง แต่ไม่เป็นไร

คห.นี้ให้กำลังใจสะหน่อย อนุโมทนาครับ :b8:

ไหนๆก็มีพ่อดีให้ต้นธรรมะมาตั้งแต่อายุน้อยๆ 6-7 ขวบ หายากครับเด็กสมัยนี้ :b1:

อ้างคำพูด:

กรัชกายคงไม่เคยปวดฟัน ปวดเก้าท์อย่างแรงเลยบ้างละสิ และคงไม่รู้ด้วยว่า หญิงที่เบ่งคลอดลูกนั้นมันปวดแสบเผ็ดร้อนเพียงไร เจ็บเจียนตายที่ว่า ก็ยังคงไม่เคยเจอล่ะซิ ชีวิตสุขสบายอย่างนี้หลุดพ้นช้านะ ยิ่งไปจมอยู่ในกองตำราวิชาการยิ่งปิดประตูหลุดพ้นในชาตินี้ไปได้เลย

รู้สึกสุขทุกข์ ก็พึงกำหนดรู้ไปตามอาการครับ เช่น รู้สึกเป็นสุข ก็สุขหนอๆๆๆๆ รู้สึกเป็นทุกข์ ก็ทุกข์หนอๆๆๆ

อย่าเข้าผิดว่า ว่าหนอ ถี่ๆ อย่างอโศกนะครับ หนอ นี่ไม่สำคัญหรอก เปลี่ยนได้เว้นได้ แต่สิ่งสำคัญและจำเป็นภาคปฏิบัติทางจิต คือ กำหนดรู้ตามที่รู้สึก ตามที่เป็น ในขณะนั้น รู้สึกยังไง เป็นยังไง กำหนดยังงั้นทุกครั้งทุกขณะ นี่ครับการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน หรือการเจริญปัญญา ต้องตามขณะปัจจุบันให้ทัน เกิดปุ๊บ กำหนดปั้บทันทีเลย

อ้อ.....โดนกรอกหูบ่อยๆจนเริ่มเห็นความสำคัญของปัจจุบันอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้วเน้าะ ไม่เหนื่อยเปล่าแล้วแหละ

อีกกระทู้หนึ่งก็เริ่มเห็นความสำคัญในอานาปานสติสูตร 16 ขั้นตอนขึ้นมาแล้ว อนุโมทนาในความก้าวหน้า

อ้างคำพูด:

ปัจจุบันอารมณ์

เมื่อว่าถึงการปฏิบัติทางจิต ปัจจุบัน หมายถึงขณะเดียวที่กำลังเกิดขึ้นเป็นอยู่

ในความหมายที่ลึกลงไปนี้ เป็นอยู่ในปัจจุบัน หรืออยู่กับปัจจุบัน หมายถึงมีสติทันอยู่กับสิ่งที่รับรู้เกี่ยวข้องหรือต้องทำในเวลานั้นๆ แต่ละขณะ ทุกๆขณะ ถ้าจิตรับรู้สิ่งใดแล้ว เกิดความชอบใจ หรือไม่ชอบใจขึ้น ก็ติดข้องวนเวียนอยู่กับภาพของสิ่งนั้นที่สร้างซ้อนขึ้นในใจ เป็นอัน ตกไปในอดีต ตามไม่ทันของจริง หลุดหลงพลาดไปจากขณะปัจจุบันแล้ว
หรือถ้าจิตหลุดลอยจากขณะปัจจุบัน (หลุดกรรมฐานที่ใช้ เช่น ลมหายใจ หรือพอง-ยุบ) คิดฝันในไปตามความรู้สึกที่เกาะเกี่ยวกับภาพเลยไปข้างหน้าของสิ่งที่ยังไม่มา ก็เป็นอันฟุ้งไปในอนาคต.

พอมองออกไหมครับ จึงบอกว่า คิดปุ๊บกำหนดปั๊บ คิดหนอๆๆ ทันที รู้สึกง่วงวิบ กำหนดทันทีง่วงหนอๆๆๆ เรียกว่าทันปัจจุบันภาคการปฏิบัติทางจิตหรือปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา

กรัชกาย

เช่นนั้นว่าไงครับ เห็นด้วยไหม :b13:

เช่นนั้น

กระทู้นี้ไม่ค่อยได้ตามมานานพอควร
ไม่รู้เรื่องสนทนากันไปถึงไหน ^ ^

กรัชกาย

เช่นนั้น เขียน:

กระทู้นี้ไม่ค่อยได้ตามมานานพอควร
ไม่รู้เรื่องสนทนากันไปถึงไหน ^ ^

บอกตรงๆก็ได้ คิกๆๆ :b32:

เช่นนั้น

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น เขียน:

กระทู้นี้ไม่ค่อยได้ตามมานานพอควร
ไม่รู้เรื่องสนทนากันไปถึงไหน ^ ^

บอกตรงๆก็ได้ คิกๆๆ :b32:

ให้บอกอะไรครับ

กรัชกาย

เช่นนั้น เขียน:

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น เขียน:

กระทู้นี้ไม่ค่อยได้ตามมานานพอควร
ไม่รู้เรื่องสนทนากันไปถึงไหน ^ ^

บอกตรงๆก็ได้ คิกๆๆ :b32:

ให้บอกอะไรครับ

บอกว่าตามดูอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะเอาท่าไหนดี :b32:

เพราะไม่ตรงจริต :b13:

เช่นนั้น

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น เขียน:

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น เขียน:

กระทู้นี้ไม่ค่อยได้ตามมานานพอควร
ไม่รู้เรื่องสนทนากันไปถึงไหน ^ ^

บอกตรงๆก็ได้ คิกๆๆ :b32:

ให้บอกอะไรครับ

บอกว่าตามดูอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะเอาท่าไหนดี :b32:

เพราะไม่ตรงจริต :b13:

คงไม่ใช่ครับ
มันยาว ไม่อยากไล่อ่านตอนต้นครับ

กรัชกาย

เช่นนั้น เขียน:

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น เขียน:

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น เขียน:

กระทู้นี้ไม่ค่อยได้ตามมานานพอควร
ไม่รู้เรื่องสนทนากันไปถึงไหน ^ ^

บอกตรงๆก็ได้ คิกๆๆ :b32:

ให้บอกอะไรครับ

บอกว่าตามดูอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะเอาท่าไหนดี :b32:

เพราะไม่ตรงจริต :b13:

คงไม่ใช่ครับ
มันยาว ไม่อยากไล่อ่านตอนต้นครับ

เช่นนั้น รู้สึกไหมว่า พักนี้อโศกดูซึมๆไป เหมือนคนเพิ่งคิดได้ว่า ที่ตนเองประพฤติปฏิบัติมาค่อนชีวิตมันผิดทาง :b32:

เช่นนั้น

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น รู้สึกไหมว่า พักนี้อโศกดูซึมๆไป เหมือนคนเพิ่งคิดได้ว่า ที่ตนเองประพฤติปฏิบัติมาค่อนชีวิตมันผิดทาง :b32:

หืมม์ ......
คงธุระมาก ไม่ว่างมาแวะเวียนตอบกระทู้ กระมัง

กรัชกาย

เช่นนั้น เขียน:

กรัชกาย เขียน:

เช่นนั้น รู้สึกไหมว่า พักนี้อโศกดูซึมๆไป เหมือนคนเพิ่งคิดได้ว่า ที่ตนเองประพฤติปฏิบัติมาค่อนชีวิตมันผิดทาง :b32:

หืมม์ ......
คงธุระมาก ไม่ว่างมาแวะเวียนตอบกระทู้ กระมัง

คงเป็นเพราะกรัชกายนี่แหละที่ทำให้อโศกซึมเซาเหงาไป นี่คงคิดว่ากำลังใช้อุเบกขาอยู่ที่สำนัก :b14:

ขออภัย

http://www.youtube.com/watch?v=8VYwCOLS2No&feature=kp

asoka

ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะกรัชกาย

กำลังเบื่อนักวิชาการดีแต่แต่พูดอยู่ เลยพักดูท่าที นี่เลยได้โอกาสเหิมเกริม เฉิ่มเสียไม่มีละ คงจะเหลิงไปอีกนาน ป่วยการจะคุยด้วย ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น เชิญเต้นตื่นไปตามสบาย จนตะวันสาย ตลาดวายสายบัวเน่า กลับไปสู่ที่เก่าทีเคยมา ตามมรรคาที่ชอบเดิน เพลินกับโลกย์ไปเถอะ
grin

กรัชกาย

asoka เขียน:

ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะกรัชกาย

กำลังเบื่อนักวิชาการดีแต่แต่พูดอยู่ เลยพักดูท่าที นี่เลยได้โอกาสเหิมเกริม เฉิ่มเสียไม่มีละ คงจะเหลิงไปอีกนาน ป่วยการจะคุยด้วย ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น เชิญเต้นตื่นไปตามสบาย จนตะวันสาย ตลาดวายสายบัวเน่า กลับไปสู่ที่เก่าทีเคยมา ตามมรรคาที่ชอบเดิน เพลินกับโลกย์ไปเถอะ

มาแล้วหรอจระเข้น้อย :b1:

บอกไม่เชื่อ ว่าออกมาจากถ้ำเถอะ ออกมาสู่มหาสมุทรที่กว้างใหญ่ จะแลเห็น พบเห็นฝูงมัจฉาน้อยใหญ่ เช่น ปลาเข็ม ปลาวาฬมั่ง อยู่แต่ในถ้ำยืน เดิน นั่ง นอน คิดเองเออเอง อิเมโจได๋ อยู่คนเดียวเนี่ย ก็ว่าถูกอยู่เรื่อย เพราะคิดเข้าข้างตัวเอง ดีไม่ดีนี่เลย

อ้างคำพูด:

มีความตั้งใจจะให้ได้อนาคามีในชาตินี้ค่ะ เพราะเอาอรหันต์ไม่ไหว แต่ก่อนเคยเจริญสติแบบพระองค์นึง ปฏิบัติได้ดีมีผลสำเร็จมาก เหมือนที่พระองค์นี้เทศน์สอนทุกอย่าง แต่มารู้ทีหลังว่าแนวทางนี้ปฏิบัติผิดไม่ทำให้ไปนิพพาน เลยต้องเริ่มต้นใหม่ ตอนนี้ดูแลสภาพจิตใจตัวเองอยู่ เพราะวิปลาสไปช่วงสั้นๆ และสภาพจิตยังไม่ค่อยปกติ

มาเถอะกรัชกายไม่ดุหรอก :b32: