46821.ครึ่งชั่วโมง ทำใจให้สงบจากนิวรณ์ 5 ไม่ได้รู้มากมายก็ไร้ค่า

asoka

ก็บอกต่อสั้นๆตรงนั้นว่าทำยังไง ใจลอยหรือถึงมองไม่เห็น รีบไปไหน กลับไปอ่านใหม่ไป๊.........
:b7:

กรัชกาย

asoka เขียน:

ก็บอกต่อสั้นๆตรงนั้นว่าทำยังไง ใจลอยหรือถึงมองไม่เห็น รีบไปไหน กลับไปอ่านใหม่ไป๊.........
:b7:

นี่หรือวิธีแก้ :b1:

อ้างคำพูด:

ใดเป็นเหตุ ใดเป็นผล

กบนอกกะลา

asoka เขียน:

กบนอกกะลา เขียน:

"สมถะภาวนา"

ติดอยู่แค่นี้ละหรือ คุณกบ

ลองปฏิบัติจริงดูหรือยังล่ะ ยังไม่ได้พิสูจน์เลย ด่วนตัดสินความไปโดยอัตโนมัย ระวังจะเสียโอกาสของชาตินี้ไปนะ

อนึ่งสมถะกับวิปัสสนาเหมือนปลายไม้เท้ากับโคนไม้เท้าอย่างที่หลวงปู่ชาว่า ปลายกระดก โคนก็ขยับ โคนขยับ ปลายก็กระดก ต้องเข้าใจความนัยอีนนี้ให้ลึกซึ้งด้วยนะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สัมมาสมาธิ อันหมายถึง ความตั้งมั่นของจิตระดับฌาณ 4 นั้น เวลาใช้งานสัมมาสมาธิก็ต้องใช้เป็นด้วยนะ ที่ท่านเรียกว่า "โยนิโสมนสิการ" หรือฉลาดแยบคายในการทำงาน ด้วย โปรดพิจารณา

:b38:

เดือดร้อนอะไรกันนะ...พอเห็นว่าถูกว่า..เป็นสมถะ

ไหนๆก็ไหนๆ..แล้ว..อโศกะเองก็พูดว่า"โยนิโสมนสิการ"

"นิ่งรู้นิ่งสังเกตุ...........จนดับไปต่อหน้าต่อตา"....ของอโศกะ

ตรงไหน...จุดไหน...จึง.เป้นการโยนิโส...
อาการไหน....ถึงจะเรียกว่า...ได้มนสิการ..แล้ว
???

:b1:

asoka

นิ่งรู้นิ่งสังเกตนั่นแหละสำคัญนักบทำเป็นหรื อเปล่า
:b38:

กรัชกาย

asoka เขียน:

นิ่งรู้นิ่งสังเกตนั่นแหละสำคัญนักบทำเป็นหรื อเปล่า
:b38:

สังเกตไปสังเกตมา มันเป็นงี้แล้วจะออกลูกไหนขอรับ อโศกอยากรู้เนี่ย

อ้างคำพูด:

คือผมเพิ่งเริ่มนั้งสมาธิได้ประมาณ 2 อาทิตย์ แล้วมีอยู่วันหนึ่งนั่งสมาธิรู้สึกตัวเบาวิวเหมือนไม่มีแขนไม่มีขา แล้วเริ่มมีอาการหายใจไม่ออก เหมือนกำลังจะตาย แต่ยังสามารถท่อง พุธ โท ได้ แต่สักผมทนไม่ไหวมันหายใจไม่ออก เหมือนจะตาย เลยลืมตาขึ้นมาปรากฎว่าหายใจออกเลย ไม่ทราบว่าอาการนี้เกิดจากอะไรครับ เกร็งเกินไปหรือป่าว

เห็นอโศกอยากเป็นโสดาบัน กรัชกายจะแนะนำสำนักซึ่งกำลังมาแรงแซงทางโค้งให้เอาไหมครับ เป็นโสดากันชั่วข้ามคืนนะขอรับ หรือเป็นอยู่จะเอาสูงกว่านั้นก็มีให้ นี่พูดจริงๆนะขอรับ แต่อุบไว้ บอกก่อนว่าอยากได้มั้ย :b1:

กบนอกกะลา

asoka เขียน:

นิ่งรู้นิ่งสังเกตนั่นแหละสำคัญนักบทำเป็นหรื อเปล่า
:b38:

ทำไมถึงคิดว่า...คนอื่นทำไม่เป็น..ละ
อิอิ....อโศกะเอย...

กบนอกกะลา

กบนอกกะลา เขียน:

asoka เขียน:

กบนอกกะลา เขียน:

"สมถะภาวนา"

ติดอยู่แค่นี้ละหรือ คุณกบ

ลองปฏิบัติจริงดูหรือยังล่ะ ยังไม่ได้พิสูจน์เลย ด่วนตัดสินความไปโดยอัตโนมัย ระวังจะเสียโอกาสของชาตินี้ไปนะ

อนึ่งสมถะกับวิปัสสนาเหมือนปลายไม้เท้ากับโคนไม้เท้าอย่างที่หลวงปู่ชาว่า ปลายกระดก โคนก็ขยับ โคนขยับ ปลายก็กระดก ต้องเข้าใจความนัยอีนนี้ให้ลึกซึ้งด้วยนะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สัมมาสมาธิ อันหมายถึง ความตั้งมั่นของจิตระดับฌาณ 4 นั้น เวลาใช้งานสัมมาสมาธิก็ต้องใช้เป็นด้วยนะ ที่ท่านเรียกว่า "โยนิโสมนสิการ" หรือฉลาดแยบคายในการทำงาน ด้วย โปรดพิจารณา

:b38:

เดือดร้อนอะไรกันนะ...พอเห็นว่าถูกว่า..เป็นสมถะ

ไหนๆก็ไหนๆ..แล้ว..อโศกะเองก็พูดว่า"โยนิโสมนสิการ"

"นิ่งรู้นิ่งสังเกตุ...........จนดับไปต่อหน้าต่อตา"....ของอโศกะ

ตรงไหน...จุดไหน...จึง.เป้นการโยนิโส...
อาการไหน....ถึงจะเรียกว่า...ได้มนสิการ..แล้ว
???
:b1:

ยังไม่แถลงไข..เลยนะ..ตัวเอง

asoka

นิ่ง เป็นมนสิการ

รู้และสังเกต เป็นโยนิโส

กบกับกรัชกายจะเข้าใจไหมน้า???????????
s006

กรัชกาย

กรัชกาย เขียน:

asoka เขียน:

นิ่งรู้นิ่งสังเกตนั่นแหละสำคัญนักบทำเป็นหรื อเปล่า
:b38:

สังเกตไปสังเกตมา มันเป็นงี้แล้วจะออกลูกไหนขอรับ อโศกอยากรู้เนี่ย

อ้างคำพูด:

คือผมเพิ่งเริ่มนั้งสมาธิได้ประมาณ 2 อาทิตย์ แล้วมีอยู่วันหนึ่งนั่งสมาธิรู้สึกตัวเบาวิวเหมือนไม่มีแขนไม่มีขา แล้วเริ่มมีอาการหายใจไม่ออก เหมือนกำลังจะตาย แต่ยังสามารถท่อง พุธ โท ได้ แต่สักผมทนไม่ไหวมันหายใจไม่ออก เหมือนจะตาย เลยลืมตาขึ้นมาปรากฎว่าหายใจออกเลย ไม่ทราบว่าอาการนี้เกิดจากอะไรครับ เกร็งเกินไปหรือป่าว

นิ่งไปนิ่งมาโยไปโยมา แล้วเป็นยังงั้น อโศกจะเอาอิท่าไหนขอรับ

asoka

กรัชกาย เขียน:

asoka เขียน:

นิ่งรู้นิ่งสังเกตนั่นแหละสำคัญนักบทำเป็นหรื อเปล่า
:b38:

สังเกตไปสังเกตมา มันเป็นงี้แล้วจะออกลูกไหนขอรับ อโศกอยากรู้เนี่ย

อ้างคำพูด:

คือผมเพิ่งเริ่มนั้งสมาธิได้ประมาณ 2 อาทิตย์ แล้วมีอยู่วันหนึ่งนั่งสมาธิรู้สึกตัวเบาวิวเหมือนไม่มีแขนไม่มีขา แล้วเริ่มมีอาการหายใจไม่ออก เหมือนกำลังจะตาย แต่ยังสามารถท่อง พุธ โท ได้ แต่สักผมทนไม่ไหวมันหายใจไม่ออก เหมือนจะตาย เลยลืมตาขึ้นมาปรากฎว่าหายใจออกเลย ไม่ทราบว่าอาการนี้เกิดจากอะไรครับ เกร็งเกินไปหรือป่าว

นิ่งไปนิ่งมาโยไปโยมา แล้วเป็นยังงั้น อโศกจะเอาอิท่าไหนขอรับ

นี่ก็อาการของปีติและปัสสัทธิเบื้องต้น แก้โดยลดเพ่ง(พุทโธ)มาเป็นพิจารณาหรือสังเกตอาการเบา ตัวหาย อึดอัด สงสัย ......ให้ทันปัจจุบันอารมณ์ จนมันดับไปๆ ไม่ช้าก็จะข้ามปีติปัสสัทธิได้
:b37:

กรัชกาย

นั่นคือวิธีที่อโศกใช้แนะนำโยคีที่สำนักใช่มั้ยขอรับ :b1:

asoka

เป็นเพียง 1 ตัวอย่างเท่านั้น

อารมณ์โยคีแต่ละคนไม่เหมือนกัน พื้นฐานที่สร้างสมมาก็แตกต่างกัน ต้องแก้ไปตามอาการที่สอบรู้ แต่หลักกลางๆเป็นแนวเดียวกัน
เพราะผู้ปฏิบัติใหม้่ 3-5 วันแรกมักจะติดอยู่ในนิวรณ์ 5 และผลของสมาธิ คือ ปีติ ปัสสัทธิและนิมิต คล้ายกันหมด ประเด็นเหตุสำคัญก็

สติไม่ทันปัจจุบัน สติหลุดจากองค์กรรมฐาน ฟุ้งไปในอดีตและอนาคต

สัมปชัญญะขาด ลืมตัว ลืมหน้าที่

โมหะครอบหลงปรุงไปตามอารมณ์แทรก ปีติ ปัสสัทธิ นิมิต หรือ วิปัสสนูกิเลส(สำหรับผู้ที่เคยกำหราบนิวรณ์และผลสมาธิได้)

อุปาทานผูกจิตครอบงำจิต

นิวรณ์แรงเพราะสร้างวิบากไว้เยอะ

ต้องแก้ไปตามเหตุปัจจัยของแต่ละคน ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว
:b37:

กรัชกาย

asoka เขียน:

เป็นเพียง 1 ตัวอย่างเท่านั้น

อารมณ์โยคีแต่ละคนไม่เหมือนกัน พื้นฐานที่สร้างสมมาก็แตกต่างกัน ต้องแก้ไปตามอาการที่สอบรู้ แต่หลักกลางๆเป็นแนวเดียวกัน
เพราะผู้ปฏิบัติใหม้่ 3-5 วันแรกมักจะติดอยู่ในนิวรณ์ 5 และผลของสมาธิ คือ ปีติ ปัสสัทธิและนิมิต คล้ายกันหมด ประเด็นเหตุสำคัญก็

สติไม่ทันปัจจุบัน สติหลุดจากองค์กรรมฐาน ฟุ้งไปในอดีตและอนาคต

สัมปชัญญะขาด ลืมตัว ลืมหน้าที่

โมหะครอบหลงปรุงไปตามอารมณ์แทรก ปีติ ปัสสัทธิ นิมิต หรือ วิปัสสนูกิเลส(สำหรับผู้ที่เคยกำหราบนิวรณ์และผลสมาธิได้)

อุปาทานผูกจิตครอบงำจิต

นิวรณ์แรงเพราะสร้างวิบากไว้เยอะ

ต้องแก้ไปตามเหตุปัจจัยของแต่ละคน ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว
:b37:

ผสมศัพท์นั่นศัพท์นี่ รวมแล้วมีอะไรบ้าง สติ สัมปชัญญะ ปัสสัทธิ นิมิต อุปาทาน เหตุปัจจัย [อะไรตนเองก็ไม่รู้] โมหะ วิปัสสนูปกิเลส มีนั่นนี่ผสมกันด้วย ฯลฯ รวมๆ แล้ว เหมือนยาหม้อใหญ่แผนโบราณ ต้มกินแก้สารพัดโรค คิกๆๆ

asoka

ต้มให้กรัชกายกินหลายหม้อแล้วยังไม่ยอมหายจากโลกย์
สงสัยต้องตัด.......ปล่อยวัดเสียแล้ว

"กัมมุนาวัฏติโลโก"
:b7:

กบนอกกะลา

asoka เขียน:

นิ่ง เป็นมนสิการ

รู้และสังเกต เป็นโยนิโส

กบกับกรัชกายจะเข้าใจไหมน้า???????????
s006

ลองถามอโศกะมาก็หลายครั้งแล้ว....ก็ตอบได้เพียงเท่านี้...ไม่สามารถบอกสภาพที่ตัวเองเจอ...ได้เลย

แล้วจะให้คิดยังงัย..จ๊ะ..คุณพี่อโศกะ

:b9:

46821.ครึ่งชั่วโมง ทำใจให้สงบจากนิวรณ์ 5 ไม่ได้รู้มากมายก็ไร้ค่า

ผู้ใช้งานขณะนี้