พุทธานุสติ เป็นการทำสมาธิวิธีหนึ่ง โดยการน้อมจิตระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า ด้วยความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธา เพื่อให้จิตรวมเป็นหนึ่ง คือคิดถึงเรื่องคุณของพระพุทธเจ้าเพียงอย่างเดียว ไม่คิดวอกแวกถึงเรื่องอื่น จิตจึงเป็นสมาธิขึ้นมาได้
ผลจากการระลึกฯ ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ จะเป็นการปรับสภาพจิตให้ประณีตขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยจะทำให้จิตเข้าสู่ระดับมหากุศลขั้นพื้นฐาน อันเนื่องมาจากความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธานั่นเอง อันจะส่งผลให้สมาธิเกิดได้ง่ายขึ้น
การระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้านั้นเช่น การระลึกตามบทสวดมนต์ภาษาบาลีที่ว่า
" อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ "
หรือจะระลึกตามคำแปลของบท"อิติปิโส"นี้ ที่แปลว่า
" เพราะเหตุอย่างนี้ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชา และจรณะ* เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญจำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้ "
หรืออาจจะระลึกเพียงสั้นๆ ว่า "พุทโธ" ซ้ำไปเรื่อยๆ ก็ได้
การจะระลึกว่าอะไรนั้นไม่สำคัญนัก ที่สำคัญคือ จะต้องระลึกพร้อมด้วยความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธาในพระพุทธเจ้าเป็นหลัก
ในทางกลับกัน ถึงแม้จะระลึกด้วยบทที่กล่าวมาแล้ว หรือด้วยบทใดๆ ก็ตาม แต่ไม่ได้ประกอบด้วยความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธาในพระพุทธเจ้า ก็จะไม่จัดว่าเป็นพุทธานุสติเลย
จรณะ = เครื่องดำเนิน ประดุจเท้า คือ ศีล และวัตรข้อปฏิบัติต่างๆ อันหมดจดงดงาม ไม่ด่างพร้อย ที่พระพุทธเจ้าทรงใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันนั่นเอง


อานาปานสติ ก็เป็นการทำสมาธิอีกวิธีหนึ่ง โดยหลักการที่สำคัญก็คือการเพ่งลมหายใจเข้าออก คือจะรวมจิตไว้ที่การรับรู้ลมหายใจเข้าออก เพื่อไม่ให้จิตซัดส่ายคิดไปในเรื่องต่างๆ
โดยปรกติแล้วจะยึดจิตไว้ที่ปลายจมูกหรือริมฝีปากด้านบน ตรงจุดที่รู้สึกถึงการกระทบ ของลมหายใจ ที่ชัดเจนที่สุด
(อาจารย์บางท่านแนะนำว่า ผู้ชายให้ยึดจิตไว้ที่จุดกระทบของลมหายใจจากรูจมูกข้างขวา
ผู้หญิงให้ยึดจิตไว้ที่จุดกระทบของลมจากรูจมูกข้างซ้าย)
แล้วคอยสังเกตลักษณะของลมหายใจอยู่ที่จุดนั้น โดยไม่ต้องเลื่อนจิตตามลมหายใจ เหมือนเวลาเลื่อยไม้ ตาก็มองเฉพาะที่จุดที่เลื่อยสัมผัสกับไม้เพียงจุดเดียว ไม่ต้องมองตามใบเลื่อย ก็จะรู้ได้ว่าตอนนี้กำลังเลื่อยเข้าหรือเลื่อยออก เมื่อจิตอยู่ที่จุดลมกระทบเพียงจุดเดียว ก็จะรู้ทิศทาง และลักษณะของลมได้เช่นกัน
การสังเกตนั้น คือสังเกตว่ากำลังหายใจเข้าหรือออก ลมหายใจยาวหรือสั้น ลมหายใจเย็นหรือร้อน ลมหายใจหยาบหรือละเอียด (ดูเรื่องอานาปานสติสูตร ในหมวดวิปัสสนา (ปัญญา) ประกอบ)
พร้อมกันนั้นก็มีคำบริกรรมประกอบไปด้วย เช่น หายใจเข้าบริกรรมว่าพุท หายใจออกบริกรรมว่าโธ หรืออาจจะบริกรรมตามลักษณะของลมหายใจในขณะนั้น เช่น เข้า-ออก หรือ ยาว-สั้น หรือ เย็น-ร้อน หรืออาจจะใช้วิธีการนับเลข 1 - 10 ก็ได้ ( ดูเรื่องนิวรณ์ 5 และวิธีแก้ไข ในหมวดสมถกรรมฐาน (สมาธิ) ประกอบ ในตอนกลางๆ ค่อนไปทางท้าย เกี่ยวกับวิธีแก้ไขอุทธัจจกุกกุจจะ จะมีคำอธิบายวิธีนับลมหายใจอธิบายเอาไว้อย่างละเอียด )

เอาบุญมาฝากจะถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน ให้อภัยทาน บอกบุญ สักการะพระธาตุ ให้อาหารสัตว์เป็นทาน ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ถวายข้าวพระพุทธ อนุโมทนาบุญกับผู้อื่น สร้างพระสร้างเจดีย์สร้างธรรมจักรสร้างรอยพระพุทธบาทสร้างระฆังและอัครสาวกซ้ายขวาสร้างพระสีวลีสร้างพระกัสสะปะสร้างพระอุปคุตสร้างพระองคุลีมารผสมทองคำเปลวพร้อมนำดอกไม้มาบูชาถวายพระรัตนตรัย
รักษาศีล เจริญภาวนา สวดมนต์ ให้อาหารสัตว์เป็นทานเป็นประจำ กรวดน้ำอุทิศบุญ อนุโมทนากับพ่อแม่ญาติพี่น้องที่รักษาศีล ฟังธรรม ให้ทาน อนุโมทนากับเพื่อนๆที่รักษาศีล ศึกษาการรักษาโรค ที่ผ่านมาคุณแม่ได้ถวายสังฆทานมาโดยตลอด ที่ผ่านมาได้ปิดทองพระ รักษาอาการป่วยของผู้อื่นกับผู้ร่วมงาน และที่ผ่านมาได้รักษาอาการป่วยของบิดามารดา ปล่อยชีวิตสัตว์มาโดยตลอด ถวายยาแก่ภิกษุ ขัดองค์พระ ที่ผ่านมาได้จุดเทียนถวายพระรัตนตรัย ให้ความรู้สมุนไพรเพื่อสุขภาพเป็นวิทยาทาน ที่ผ่านมาคุณแม่ได้ทำบุญหลายอย่างมาโดยตลอด ที่ผ่านมาได้ถวายสังฆทานและทำบุญสร้างอาคารผู้ป่วยและกฐินกับเพื่อนๆและให้อาหารเป็นทานแก่สรรพสัตว์กับเพื่อนๆและเพื่อนคนหนึ่งและบริวารของเพื่อนและครอบครัวของเพื่อนได้มีจิตเมตตาให้ทานและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือผู้อื่นอยู่ตลอดและเพื่อนได้เคยสวดมนต์เย็นกับคุณแม่และที่ผ่านมาได้ทำบุญสักการะพระธาตุทำบุญปิดทองชำระหนี้สงฆ์และไหว้พระและทำบุญตามกล่องรับบริจาคตามวัดต่างๆกับเพื่อนและตั้งใจว่าจะสร้างบารมีให้ครบทั้ง 10 อย่างขอให้อนุโมทนาบุญด้วย

ขอเชิญถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน ให้อภัยทาน บอกบุญ ให้อาหารสัตว์เป็นทาน สักการะพระธาตุ ฟังธรรม สวดมนต์ ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน
รักษาศีล เจริญภาวนา สวดมนต์ สร้างพระสร้างเจดีย์สร้างธรรมจักรสร้างรอยพระพุทธบาท
สร้างระฆังและอัครสาวกซ้ายขวาสร้างพระสีวลีสร้างพระกัสสะปะสร้างพระอุปคุตสร้างพระองคุลีมารผสมทองคำเปลวพร้อมนำดอกไม้มาบูชาถวายพระรัตนตรัย กรวดน้ำอุทิศบุญ ถวายข้าวพระพุทธ อนุโมทนาบุญกับผู้อื่น สนทนาธรรม
ถวายข้าวพระพุทธ อนุโมทนาบุญกับผู้อื่น รักษาอาการป่วยของผู้อื่น รักษาอาการป่วยของบิดามารดา จุดเทียนถวายพระรัตนตรัย
ปิดทอง สักการะพระธาตุ กราบอดีตสังขารเจ้าอาวาสที่ไม่เน่าเปื่อย ที่วัดแจ้ง อ.เมือง จ.ปราจีนบุรี ปิดทองพระ ปล่อยชีวิตสัตว์ถวายยาแก่ภิกษุ ไหว้พระตามวัดต่างๆ ขัดองค์พระ ให้ความรู้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพเป็นทาน
และสร้างบารมีให้ครบทั้ง 10 อย่างขอเชิญร่วมบุญกุศลร่วมกันนะ

อโศกขอรับ ทำยังงี้ ช่วยอธิบายบทความนั่นหน่อย ถึงค่อยยังงี้ เอาเลยครับว่าไป อานาปานสติ อานาปานสตินี่แหละทำเอา เช่นนั้น แทบไม่หายใจมาแล้วนะ เออ ทำเป็นเล่นไป ไม่เชื่อถามเช่นนั้นเลยครับ เอ้า แม้พุทธานุสติก็เช่นกัน

ถามอีกหงะ........ไม่ยอมโตซักที แถมขี้ลืม เรื่องพวกนี้คุยกันมาจนพรุนแล้วยังหาเรื่องเอามาคุยอีก.....เดี๋ยวจะถูกหาว่าดีแต่พูดเหมือนหัวหน้าพรรคดังอีกหรอก ชิดซ้ายไปที่อื่นเสีย อย่ามาชักใบให้เรือเสีย กระทู้น้องเขาดีอยู่แล้ว

ดียังไงขอรับ เพียงยก พุทธานุสติ อานาปานสติ แค่นี้ดีแล้วหรือครับ

ถามแบบเดิมอีกแล้ว

งดตอบ ไปค้นหาเอาเองบ้าง

ศัพท์เหล่านั้น อยู่ในอนุสติ 10 ไปที่นั่นจะเห็นเต็มไปหมด [พูดไปเดี๋ยวว่ากรัชกายเป็นนักวิชการใหญ่อีก] มันยากตรงที่ทำการภาวนานี่แหละ ภาวนาไปๆๆ [ทำไปๆ] ธรรมชาติของชีวิตมันปรากฏ เอาแล้ว ปัญหาเกิด ไปไม่เป็น ติดตันกันตรงนี้ บอกไม่เชื่อ

เพราะยึดติดกับคำว่า "ชีวิต" แล้วยังไปสำคัญผิดว่าปรากฏการณ์ของอาการผิดปกติที่เกิดจากปีติ ปัสสัทธิ นิมิต นิวรณ์ เป็นเหตุที่ต้องแก้ไข ไม่ได้ค้นให้พบเหตุที่แท้จริง จึงแก้ผิดที่ มีแต่เรื่องยุ่งพอกพูนไม่รู้จบ

ธรรมชาติของชีวิตที่แท้ๆมันมีเพียง เกิด - ดับ ๆ ๆ ๆ หรือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หรือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เท่านั้นเอง

ไอ้ที่ตัวลอย ตัวสั่น แขนหาย กายถอด วิญาณทวง อะไรพวกนั้นมันเป็นสังขาร อุปาทาน ความปรุงของคน ไม่ใช่ธรรมชาติจิที่แท้จริงของชีวิต เป็นธรรมชาติปลอมๆหลอกๆ ให้คนไม่รู้หลงไปแก้มัน

ต้องหัดแก้ให้โยคีผู้ปฏิบัติ มีสติ สัมปชัญญะ รู้ทัน อยู่กับปัจจุบันอารมณ์หรือองค์กรรมฐานให้ได้ดีๆจนดีที่สุด แล้วปัญหาทางอารมณ์แบบโลกๆทั้งหลายที่เข้าใจว่าเป็นเรื่องของธรรมนั้นมันจะหมดไปเอง

อุอุ ไม่วายนั่งเสี้ยม อีกแน่ะ! กรัชกาย

กระทู้นี้
ดีครึ่งของครึ่งเดียว คือพุทธานุสติ

ที่เหลือ ไม่ออกความเห็น

เอาอีกแระ แบบโลกๆอีกแระ คือ เขาประสบยังงั้น อโศกจะต้องบอกวิธีปฏิบัติให้เขา เออ เขาถามยังงั้น แต่อโศกนั่งยกศัพท์บาลีมาแล้วก็ว่านี่แหละรู้ธรรมะ ไม่ถูกกับเรื่องนะ

พูดเล่าความจริงหาว่าเสื้ยม ก็มันจริงมั้ยล่ะที่พูดน่ะ

ดีๆ ดียังไง บอกเขาไปสิ

โอ้ชีวิตคิดไฉน

http://www.youtube.com/watch?v=9cefqqyj3ZQ

ดูความคิดของอโศกที่ถ่ายทอดออกมานี่แล้ว

ธรรมชาติของชีวิตที่แท้ๆมันมีเพียง เกิด - ดับ ๆ ๆ ๆ หรือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หรือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เท่านั้นเอง


อดขำไม่ได้ พูดตามตำราเป๊ะเลย "ชีวิตที่แท้ๆมันมีเพียง เกิด - ดับ ๆ ๆ ๆ หรือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หรือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"

คำพูดของอโศกเนี่ยะนะ คนฟังข้างเวทีข้างธรรมาสน์ปลื้มน้ำหูน้ำตาเล็ด แต่กรัชกายขำครับ

ทัั้งที่ของจริงมันเกิด-ดับต่อหน้า กลับไม่รู้ ไม่เข้าใจความเป็นอย่างนั้นของชีวิตแท้ๆ

สรุปรวมๆก็คือ อโศกไม่รู้เห็นสัจธรรมของชีวิตที่พร่ำนั่น ได้แต่คิดเห็นตามตำราหรือฟังพระองค์นั้นองค์นี้พูดให้ฟัง ตัวฟังมาแล้วก็พูดขยายต่อ จริงๆคือคอยแต่หลีกเลี่ยงสัจจะ แบบนี้ยากขอรับที่จะพบเห็นสัจจธรรม อ้าวจริงๆนะ


นี่ก็พูดเอาดี คนฟังปลื้ม แต่สำหรับกรัชกายขำ



แต่ทำๆๆนี่ยังไม่เคยเห็นอโศกแนะนำวิธีชัดๆเป็นรูปธรรมที่ผู้ฟังนำไปปฏิบัติได้ ไม่เคยเห็นสาบานได้


แน่ะๆไม่ยอมรับใช่ไหม ยังงั้นก็นี่เลย เอาว่าไปครับ

ไม่บอก