ตามบท.....เป็นอรหันต์..ท่านว่าได้จบกายภาวนา...แล้ว
ก็หมายความว่า...ก่อนเป็น...ท่านต้องทำกายภาวนา...

กรัชกาย....ตีความว่าภาวนา..หรือ..เจริญ...คือ..การพัฒนา

ผมจึงสงสัย..(ตามคำตีความของกรัชกาย)....ก่อนการตรัสรู้เป้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...ที่ว่า..ท่านพัฒนากายแล้ว(ตามความหมายของกรัชกาย)...พระองค์ทำอย่างไร...จึงเรียกว่า....กำลังพัฒนากาย...หรือ..กำลัง
ภาวิตกาย

กบ ยังไม่ตอบคำถามนี้ครับเลย

นำพุทธพจน์ให้เช่นนั้นดู เช่นนั้นพออ่านเข้าใจมั้ยครับ ดูครับ


คราวนี้ก็มาดูพุทธพจน์ คือพระดำรัสของพระพุทธเจ้าเอง ในข้อความร้อยแก้ว ที่ตรัสถึง ภาวิต ๔ ที่ถือว่าขยายกระจายออกไปจาก ภาวิตัตต์ นั้น ยกมาพอเป็นตัวอย่าง

"ภิกษุทั้งหลาย อนาคตภัย (ภัยในอนาคต) ๕ ประการนี้ ยังมิได้เกิดขึ้น ในบัดนี้ แต่จักบังเกิดในกาลต่อไป ภัยเหล่านั้น เธอทั้งหลายพึง ตระหนักทันการไว้ ครั้นตระหนักทันการแล้ว พึงพยายามเพื่อป้องกันภัยเหล่านั้น อนาคตภัย ๕ ประการเป็นไฉน ?



“กล่าวคือ ในกาลอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย ผู้มิใช่ภาวิตกาย (มิได้พัฒนากาย) มิใช่ภาวิตศีล (มิได้พัฒนาศีล) มิใช่ภาวิตจิต (มิได้พัฒนาจิต) มิใช่ภาวิตปัญญา (มิได้พัฒนาปัญญา) ภิกษุเหล่านั้น ทั้งที่ตนมิได้พัฒนากาย มิได้พัฒนาศีล มิได้พัฒนาจิต มิได้พัฒนาปัญญาก็จักเป็น (อุปัชฌาย์) ให้อุปสมบทคนอื่นๆ แลจักไม่สามารถแนะนำผู้ที่ได้รับอุปสมบทเหล่านั้น ในอธิศีล (ศีล) ในอธิจิต (สมาธิ) ในอธิปัญญา (ปัญญา) แม้เหล่าผู้ได้รับอุปสมบทนั้น ก็จักเป็นผู้มิใช่ภาวิตกาย (มิได้พัฒนากาย) มิใช่ภาวิตศีล (มิได้พัฒนาศีล) มิใช่ภาวิตจิต (มิได้พัฒนาจิต) มิใช่ภาวิตปัญญา (มิได้พัฒนาปัญญา)



“เหล่า ผู้ได้รับอุปสมบทนั้น ทั้งที่ตนมิได้พัฒนากาย มิได้พัฒนาศีล มิได้พัฒนาจิต มิได้พัฒนาปัญญา ก็จักเป็น (อุปัชฌาย์) ให้อุปสมบทคนอื่นๆ แลจักไม่สามารถแนะนำ ผู้ที่ได้รับอุปสมบทเหล่านั้น ในอธิศีล (ศีล) ในอธิจิต (สมาธิ) ในอธิปัญญา (ปัญญา) แม้เหล่าคนที่ได้รับอุปสมบทนั้น ก็จักเป็นผู้มิใช่ภาวิตกาย มิใช่ภาวิตศีล มิใช่ภาวิตจิต มิใช่ภาวิตปัญญา



“ภิกษุทั้งหลาย ด้วยประการฉะนี้แล เพราะธรรมเลอะเลือน วินัยก็เลอะเลือน เพราะวินัยเลอะเลือน ธรรมก็เลอะเลือน


“ภิกษุ ทั้งหลาย อนาคตภัย ข้อที่ ๑ นี้ ยังมิได้เกิดขึ้นในบัดนี้ แต่จักบังเกิดในกาลต่อไป ภัยข้อนั้น อันเธอทั้งหลาย พึงตระหนักรู้ไว้ ครั้นรู้ตระหนักแล้ว พึงพยายามเพื่อป้องกันภัยนั้นเสีย


“อีกประการหนึ่ง ในกาลอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย ผู้มิใช่ภาวิตกาย (มิได้พัฒนากาย) มิใช่ภาวิตศีล (มิได้พัฒนาศีล) มิใช่ภาวิตจิต (มิได้พัฒนาจิต) มิใช่ภาวิตปัญญา (มิ ได้พัฒนาปัญญา) ภิกษุเหล่านั้น ทั้งที่ตนมิได้พัฒนากาย มิได้พัฒนาศีล มิได้พัฒนาจิต มิได้พัฒนาปัญญา ก็จักให้นิสสัย (รับเป็นอาจารย์) แก่เหล่าภิกษุอื่น แลจักไม่สามารถแนะนำเหล่าภิกษุ ที่ถือนิสสัย (เป็นศิษย์) นั้น ในอธิศีล (ศีล) ในอธิจิต (สมาธิ) ในอธิปัญญา (ปัญญา) แม้เหล่าภิกษุที่ถือนิสสัย (เป็นศิษย์) นั้น ก็จักเป็นผู้มิใช่ภาวิตกาย มิใช่ภาวิตศีล มิใช่ภาวิตจิต มิใช่ภาวิตปัญญา



“เหล่า ภิกษุ ที่ได้ถือนิสสัยนั้น ทั้งที่ตนมิได้พัฒนากาย มิได้พัฒนาศีล มิได้พัฒนาจิต มิได้พัฒนาปัญญา ก็จักให้นิสสัย (รับเป็นอาจารย์) แก่ภิกษุเหล่านั้น แลจักไม่สามารถแนะนำภิกษุเหล่านั้น ในอธิศีล (ศีล) ในอธิจิต (สมาธิ) ในอธิปัญญา (ปัญญา) แม้เหล่าคนที่ได้นิสสัยนั้นก็จักเป็นผู้มิใช่ภาวิตกาย มิใช่ภาวิตศีล มิใช่ภาวิตจิต มิใช่ภาวิตปัญญา



“ภิกษุทั้งหลาย ด้วยประการฉะนี้แล เพราะธรรมเลอะเลือน วินัยก็เลอะเลือน เพราะวินัยเลอะเลือน ธรรมก็เลอะเลือน


“ภิกษุ ทั้งหลาย อนาคตภัย ข้อที่ ๒ นี้ ยังมิได้เกิดขึ้นในบัดนี้ แต่จักบังเกิดในกาลต่อไป ภัยข้อนั้น อันเธอทั้งหลายพึงตระหนักรู้ไว้ ครั้นรู้ตระหนักแล้ว พึงพยายามเพื่อป้องกันภัยนั้นเสีย"

เห็นด้วยไม่เห็นด้วยก็ว่ากันที่ี่หัวข้อนี้ครับ ท่านเช่นนั้น อย่าไปที่กระทู้โน้น จะทำให้คนอ่านคนมาศึกษางงสับสนจากการถกเถียงแสดงเหตุผลแง่มุมต่างกันของเรา อันที่จริงเรื่องถกถ้อยตีความกันเนี้ยะไม่ใช่เรื่องเสียหาย ถ้าผู้อ่านรู้จักแยกแยะพินิจพิจารณา แต่ก็ต้องมีภูมิมีพื้นทางพุทธธรรมคำสอนพอสมควร


ปล. พูดบ้อยบ่อย กัลยาณมิตร ๆๆๆ ถามนะคำว่า "กัลยาณมิตร" ตามความคิดของท่านเช่นนั้น คืออะไรยังไงครับ เอาชัดๆ แบบไม่ต้องส่ง ตลก.ตีความนะ

กบ ยังไม่ตอบคำถามนี้ครับเลย[/quote]

แล้วกรัชกาย...จะถือว่าเจ้าชายสิทธัตถะเป็นพระพุทธเจ้า..ก่อนการตรัสรู้...มั้ย?

เราถืออะไร...ว่าเป้นพระพุทธเจ้า...ร่างกายbody. หรือ. อะไร?

แล้วกรัชกาย...จะถือว่าเจ้าชายสิทธัตถะเป็นพระพุทธเจ้า..ก่อนการตรัสรู้...มั้ย?

เราถืออะไร...ว่าเป้นพระพุทธเจ้า...ร่างกายbody. หรือ. อะไร?[/quote]


ตอบให้ตรงคำถามครับ เอ้าชัดๆ

ตอบ...ชี้แจง..."ว่า...ก่อนการตรัสรู้....พระองค์ทำกายภาวนาอย่างไร....ครั้นตรัสรู้แล้วพระองค์ถึงบอกว่า...ท่านทำกสยภาวนาแล้ว...". ตอบไม่ได้...ก็ไม่เป็นไรครับ.....คนเราจะไม่รู้บ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

"ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน"...ผมว่า..ตนนี้คือใจ..
.กรัชกายว่า..ตนนี้คือกาย....นะ

กาย...ของเจ้าชายสิทธัตถะ....และ...ของพระพุทธเจ้า...นะ

กบ ถ้าเรายังเข้าใจไม่ตรงกันเรื่อง คน หรือ มนุษย์แล้วละก็ พูดเรื่องอื่นๆ ก็เพ้อๆฝันๆหมดแระ คิกๆๆ

เอาชัดๆ เจ้าชายสิทธัตถะ กับ พระพุทธเจ้า ทั้งสองสถานะ เป็นคนมั้ย หรือไม่ใช่คน คิกๆๆ ง่ายๆยังงี้ก่อน กบว่า ใช่คน ไม่ใช่คน

ภาวนาหมายถึงทำให้มีขึ้น เจริญขึ้น ก็คงไม่พ้นกุศลที่เจริญขึ้น จากที่ไม่เคยมีก็ทำให้มีด้วยการอบรม

ซึ่งในอรรถกถา ท่านแสดงไว้ว่า การอบรมกายหรือภาวิตกายหมายถึง กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน, ด้วยการอบรมปัญจทวาร , หรือ หมายถึงอินทรียสังวรศีล

ส่วนอบรมศีล หมายถึง ศีลอีก 3 ประเภทที่เหลือ

ซึ่งไม่ง่ายทั้งนั้น เพราะธรรมะไม่ใช่ของง่ายรู้ได้ยาก การอบรมกาย อบรมศีลก็ไม่ใช่ง่าย

มาเตือน กรัชกายอย่าเวิ่นเว้อ
ทำให้ คนอ่านคนศึกษา แม้แต่มีภูมิมีพื้นทางพุทธธรรมคำสอน หรือไม่มีภูมิมีพื้นทางพุทธธรรมคำสอน
เข้าใจผิดไปจาก พระสูตรที่พระพุทธองค์ทรงแสดง

ที่ต้องเข้าไปเตือนกรัชกาย เพราะ สองกระทู้นี้ กรัชกาย ก๊อปปี้ แปะกันไปตามๆกัน

กรัชกาย เน่าพอแล้วนะครับ

งั้นก็เช่นนั้นบ้าง ว่าไป ภาวิตกาย เอ้าว่ารายละเอียดนั่่นไป

กัลยาณมิตร ตามความคิดของเช่นนั้น คืออะไรยังไง

พัฒนากาย.....อย่างไร....จึงว่า...ภาวิตกาย...แล้ว

เจ้าชายสิทธัตถะ.....พัฒนากาย...อย่างไร..จึงปฏิบัติต่อสิ่งแวดล้อมทางวัตถุทางกายภาพได้เหมาะสม...

อยากรู้จริงๆ..

กบ ตัดสินใจบอกสิว่า เจ้าชายสิทธัตถะ กับ พระพุทธเจ้า ทั้งสองสถานเนื่ยะ เป็นคนหรือใช่คนมั้ย เอาครับ

หรือยังงงงงกับชีวิต เปลี่ยนถามใหม่ เจ้าชายสิทธัตถะ กับ พระพุทธเจ้า มีตา หู จมูก ลิ้น กาย มั้ย กัดฟันตอบหน่อย คิกๆๆ

เมื่อเห็นกรัชกาย กำลังเวิ่นเว้อ
จึงปราถนาดี ตักเตือนกรัชกาย ให้กลับใจมาศึกษาพระสูตร ให้มีสติ ให้มีปัญญา
ตื่นจากความเวิ่นเว้อ

กัลยาณมิตรต่อกรัชกาย เป็นแบบนี้ครับ