หัวข้อเดิมเขา "ไม่มีครูอาจารย์คอยแนะนำเรื่องนั่งสมาธิ อยากถามผู้เรื่องการนั่ง"

แต่กรัชกายเปลี่ยนชื่อ "ถามนักปฏิบัติ" เอาชัดๆไปเลย

เขาถามดังนี้ครับ

ไม่มีครูบาอาจารย์คอยแนะนำเรื่องนั่งสมาธิ อยากถามผู้รู้เรื่องการนั่ง


คือดิฉันลองนั่งสมาธิ แล้วได้เห็นนิมิต เป็นดวงไฟกลมๆสีเหลือง ลอยวนไปวนมา แต่ดิฉันก็ไม่สนใจ ไม่ใด้เพ่งมองดวงไฟนั้น สุดท้ายมันก็หายไป และอีกครั้งนึงตอนนั่งอยู่ ดิฉันเห็นหน้าตัวเอง เป็นหน้าที่ใหญ่มาก และใบหน้านั้นจ้องเขม่งมาที่ดิฉัน เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ จนทำให้ดิฉันกลัว และไม่กล้านั่งสมาธิอีกเปนปีเลยค่ะ แต่ตอนนี้หายกลัวแล้ว

ดิฉันอยากถามผู้รู้ว่าที่ดิฉันเห็นแบบนั้นเพราะอะไร และดิฉันมีความสนใจเรื่องณานขั้นต่างๆ อยากรู้วิธิฝึกของแต่ละขั้น แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าเราฝึกได้ถึงขั้นใหน ดิฉันไม่มีครูบาอาจารย์ที่คอยชี้แนะ ได้แต่อ่านตามหนังสือ แล้วลองนั่งเอง ไม่รู้ว่าที่นั่งอยู่ทำถูกหรือว่าผิด

ดิฉันนั่งโดยการกำหนดลมหายใจเข้าออกไปเรื่อยๆ จนกว่าขาจะเป็นเหน็บชา พอทนไม่ไหวจิงๆก็จะออกจากสมาธิ แล้วก็แผ่เมตตา หลายครั้งคิดว่าจะฝืนนั่งให้นานที่สุด แต่มันก็ปวดขาจิงๆไม่มีสมาธิจะนั่งต่อเลย อยากรู้ว่าคนอื่นๆเค้าทำยังไงเวลานั่งจนปวดขาแล้ว เลิกนั่งเลยหรือเปล่า

ท่านอโศก และนักปฏิบัติท่านอื่นๆ มีคำแนะนำยังไงบ้างครับ เพื่อที่ว่าผู้แสวงหาโมกขธรรมที่ลานแห่งนี้จะแลเห็นแนวทางแห่งตนได้

ไปเสาะหาครูบาอาจารย์ที่เราลองฝึกลองทำอย่างที่ท่านสอนแล้ว..ชอบ....ซะนะ

อ่านเอง..ทำเอง....ก็ได้ระดับหนึ่งแต่ไม่พ้นกิเลสตัณหาอุปาทาน...กินหัวเอา...

กบ ถ้ามันเป็นสัจธรรม แต่เราไม่ชอบล่ะ จะให้ทำยังไง นี่แง่หนึ่ง กลับด้าน มันไม่เป็นสัจธรรมอะไรเลย แต่เราชอบล่ะ จะให้ทำยังไง

ในสมัยพุทธกาล....

บางคน..ก็ชอบไปอยู่ในสำนักพระโมคคัลลานะ
บางคน..ก็ชอบไปอยู่ในสำนักพระสารีบุตร
บางคน..ก็ชอบไปอยู่ในสำนักพระอนุรุทธะ
บางคน..ก็ชอบไปอยู่ในสำนักพระมหากัสสปะ...

แล้วจึงบรรลุธรรม...( ไม่บรรลุก็มี)

การไปอยู่ในสถานที่...บรรยากาศ..ที่ชอบที่ศรัทธา....จะเกิดฉันทะ(อิทธิบาท4...1ในโพธิปักขิยธรรม37..ที่เกื่อกูลในการปฏิบัติธรรมเพื่อออกจากทุกข์)

พระพุทธองค์ไม่เห็นบอกว่า...จงอยู่กับเรา..ไม่ต้องเสียเวลาไปที่ไหน...ก็สัจธรรมเหมือนกัน

หรือ....ในกรณีลูกช่างทอง...ที่อยู่ในสำนักพระสารีบุตร...พระสารีบุตรให้กรรมฐานไม่ตรงจริต(ให้อสุภะกรรมฐาน)ทำไปก็ไม่ก้าวหน้า

พระสารีบุตรจึงพามาสำนักพระพุทธเจ้า.....พระองค์ท่านให้กรรมฐานกสินสีแดง(ดอกบัวแดง)...ไม่ช้าท่านก็บรรลุ...

นี้คือ...พระคุณของกัลญาณมิตร....ซึ่งได้ทำบุญทำกุศลร่วมกันมา..ทำให้ง่ายที่จะรับฟังท่านเมื่อท่านสอน...

หากไปฟังผู้อื่น....เราก็ฟังได้ตามเหตุตามผล....แต่ส่วนใหญ่.. มานะมักจะมาขวาง....เป็นขอนขวางทางธรรม....ไม่เป็นประโยชน์ทั้งผู้บอก...กับผู้ถูกบอก...ดีไม่ดี...มานะของผู้ถูกบอกอาจทำให้ก่ออกุศลกรรมกับผู้ปรารถณาดี....เป็นบาปกรรมโดยไม่จำเป็น...

ปัจจุบันถ้าเป็นเพียงศรัทธา เพียงสวดมนต์ ทำวัตรเข้า-ค่ำ ล้างห้องน้ำ กวาดวิหาร ลานเจดีย์ ทาสีกำแพงวัด จัดห่อสังฆทาน ไม่มีปัญหา อย่างนี้วัดไหนอาจารย์ใดก็ได้ แต่ถ้าถึงขั้นตัวอย่างนั้น คิกๆๆ

ธรรมตามที่กบว่าหมายถึงยังไง ธรรม

ไม่มีอะไรไม่เกิดจากเหตุ....นะ

บางคน....อยากไปอยู่ในยุคพระศรีอารียะเมตตรัย....ใครบอกยังไงก็ไม่เปลี่ยน...
บางคน....อยากไปอยู่ในยุคพระศรีอารียะเมตตรัย....แต่พอมีคนมาบอกว่า...ปฏิบัติซะตอนนี้ซะ...กลับเปลี่ยนใจได้...

ทั้งสองกรณีนี้.....ก็มีเหตุผลในตัวมันเอง....คิดซะว่า.ใครเปลี่ยนก็แสดงว่าบุญบารมีใกล้เต็มแล้ว..ส่วนผู้ที่ยังต้องการไปต่อก็คิดซะว่า.บารมียังไม่เต็ม...

แต่...เรา..ในฐานะผู้แนะนำ..(เมื่อถูกขอร้อง)...ก็ต้องมีหลัก...คือ...บอกกันได้(เฉพาะหน้า)....สังเกตว่าเขาฟังเรามั้ย...ฟังได้ระดับไหน....เมื่อถึงจุดที่ไม่ค่อยเชื่อก็ต้องให้เขาไปหาคู่ปรับของเขาเอาเอง....การที่เขาาไม่พบ...หรือพบแล้วแต่เป็นของปลอม...ก็ไม่มีอะไรไม่เกิดแต่เหตุ...เลยสักอย่าง

อย่าง..กรณี...ชอบอโสกะ..จังนี้....ก็ไม่มีอะไรไม่เกิดจากเหตุ...อีกนั้นแหละ...

ถามที่พูดว่า ธรรม ในที่นี้ต้องยังไง

กบ อธิบาย ถึงความหมายของธรรมใช่ไหมเนี่ยะ

กรัชกาย...ยังชอบเอาประสพการณ์ผู้อื่นมาวิจัย..ละซิ...ชอบละซิ

นี่คือตัวอย่างปัจจุบัน ไม่ใช่สมัยพระศรีอริยเมตตรัยในอนาคต

กบ ธรรมๆๆๆ ที่กบพูดถึงนั่นมันยังไง ธรรม น่ะ ตอบหน่อย

ถ้ายังไม่เคยเจอกะตัว...แต่คิดอยากศึกษาดูก่อน...ก็ศึกษาได้.....ตัวอย่างเหมือนๆกัน...ก็เอาซะตัวอย่างเดียว....ก็พอมั้ง...กรัชกาย.....หรือ....จะเอากี่ตัวอย่างละ

พูดให้ตีความอีก คิกๆๆ