ว๊าย ตาเถร ตอนอ้างอิง ทำไมไม่ติดมาล่ะ

สมถะ องค์ธรรมคือ สงบ หรือ สยบ นิวรณ์ 5

"วิปัสสนา ภาวนา" องค์ธรรมคือ รู้เห็นธรรมตามความเป็นจริง อันได้แก่ เกิด - ดับ หรือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"

เวลาที่นั่งสมาธิสักพัก จิตเริ่มสงบแล้ว ก็เกิดนิมิตเห็นคนหรือวิญญาณไม่แน่ใจค่ะ นั่งก้มหน้าสงบนิ่งอยู่ข้างๆเรา เจอหลายครั้งค่ะ บางทีก็มากันหลายคน มีอยู่ครั้งหนึ่งชัดเจนมาก มาด้วยกัน 4 คนค่ะ ผู้ชาย 2 คน หญิงอุ้มลูกเล็กๆอีกหนึ่ง เกิดจากอะไรคะ และทำอย่างไรคะหากเจอแบบนี้ แค่แผ่เมตตาพอหรือเปล่า

ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้องและรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบครับ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับ คำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

เอาชัดๆตามหลักเลยก็น่ะ สมถะ = สมาธิ วิปัสสนา = ปัญญา

คือ ปัญญาที่ทำงานให้เกิดความเห็นแจ้งรู้เข้าใจสิ่งทั้งหลายตรงตามสภาวะที่มันเป็น เพื่อให้จิตหลุดพ้นเป็นอิสระ นี่แหละคือวิปัสสนา

ตามหลักขาวๆอย่างนี้

แต่ถ้าว่าโดยอารมณ์ภาคปฏิบัติจริงนั้น มันหลากหลายพิสดารยิ่งนัก กว่าจะรู้เข้าใจสภาพธรรมดาของชีวิตหรือรูปนามนี้

อ้าวนี่อีกตัวอย่างหนึ่ง





สังเกตเถอะผู้ที่ถามเนี่ย คือไปไม่เป็นทั้งนั้น พูดง่ายๆคือไม่รู้วิธีว่าทำยังไงจึงจะเดินต่อได้

พูดนั่นง่าย ว่าไป ยังงั้นยังงี้นั่นนี่ไป แต่พอตัวเองประสบอารมณ์เช่นนั่นๆเข้ากับตัวเอง คิกๆๆ

เอาอีกความรู้สึกหนึ่ง

สำคัญตรงคำว่า "เพื่อให้จิตหลุดพ้น"
ถ้ามีมโนกรรมอย่างนี้ไว้ในจิตเสียก่อน วิปัสสนาจะไม่เดินไม่ก้าวหน้าไปตามธรรม

วิปัสสนาจะเจริญไปตามธรรม ต้องไร้เจตนา มีแต่ให้สติปัญญาเขาทำหน้าที่ไปตามธรรมกับปัจจุบันอารมณ์ ผลหรือวิบากตามธรรมเขาหากเกิดเอง คือความรู้ เห็นธรรมตามความเป็นจริง....เบื่อหน่าย...คลายจาง.....ละวาง.....สลัดคืน...ฟื้นกลับสู่สภาพเดิมแท้

ลามเลยไปแก้ไขความรู้สึกพิสดารทั้งหลายในภาคปฏิบัติด้วยตัวธรรมเอง

วิปัสสนาจะเจริญไปตามธรรม ต้องไร้เจตนา

มโนไปเรื่อย คิกๆๆ



ไร้เจตนา หมายถึงอะไรอโศก พูดไปพูดมาวนไปวนมา เดี๊ยะไปเข้า เจตนาหํ ภิกฺขเว ฯลฯ ที่ตัวเองเคยบอกว่า...เกี่ยวกับศีลหรอกน่า คิกๆ

เพราะกรัชกายอาจขาดแคลนประสบการณ์จริง จึงสำคัญไปว่าอโศกะมโนเอาเอง

เอาตรงเรื่อง "ไร้เจตนา" นี่ก็ลึกซึ้งยิ่งนัก บางท่านก็เรียกว่า "ไม่แทรกแซง"..."รู้ซื่อๆ".....นี่เป็นเคล็ดสำคัญของวิปัสสนาภาวนาเลยทีเดียว

เพราะถ้าสติ ปัญญา นิ่งรู้ นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ไปตามธรรมอยู่เช่นนั้น ความเห็นผิดว่าเป็นกู เป็นเรา คือ อัตตา หรือ สักกายทิฏฐิ นั้นไม่อาจเกิดขึ้นมาตอบโต้ ยินดียินร้ายหรือทำอะไรได้

ลองนิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ของกรัชกายดูสิ เพียงเวลาไม่กี่นาที กรัชกายจะได้พบกับสภาวะที่มีเจตนา หรืออัตตาหรือ กู ไปยุ่งกับผัสสะ เวทนา อารมณ์ นั้นเป็นอย่างไร

มีเจตนา ก็ให้รู้ว่ามีเจตนา แต่ไม่ให้มีการสนองเจตนาด้วยสติ ปัญญา ขันติ วิริยะ ทรงอารมณ์อย่างนี้ไปให้ได้สักระยะหนึ่ง เจตนานั้นจะดับไปด้วยกฏของทุกขัง อนิจจัง อนัตตา

ทำให้ได้อย่างนี้กับทุกผัสสะ เวทนา อารมณ์ ผล อันเป็นความสงบ นิ่ง วางเฉยจักเกิดขึ้นและพอกพูนมากขึ้นเรื่อยๆ (โอปนยิโก) จนเมื่อถึงที่ ได้ทาง ธรรมเขาก็จะส่งเป็นผลอันยิ่งใหญ่ทำลายความเห็นผิดยึดผิดให้หมดสิ้นไปจากกมลสันดาน
เรื่องนี้เข้าใจยากมากถ้าคิดตาม

แต่จะเข้าใจง่ายมากถ้าปฏิบัติตาม

เอาตรงเรื่อง "ไร้เจตนา" นี่ก็ลึกซึ้งยิ่งนัก บางท่านก็เรียกว่า "ไม่แทรกแซง"..."รู้ซื่อๆ".....นี่เป็นเคล็ดสำคัญของวิปัสสนาภาวนาเลยทีเดียว

คิกๆๆ ไร้เจตนา คือไม่แทรกแซง ได้ยินได้ฟังจนหูชาแล้วขอรับ แล้วก็รู้ด้วยว่าคำพูดนี้มาจากไหน นี่แหละมโน คิกๆๆ ไร้เจตนา ไม่แทรกแซง

รู้ไหมเจตนา ได้แก่อะไร หมายถึงอะไร หน้าที่ของธรรมชาติดวงนี้เป็นยังไง อ้าวถามให้คิดหน่อย

เจตนา .......จงใจที่จะทำ.....มีอัตตานำหน้า.....เป็นได้ทั้งกุศลและอกุศล
มนสิการ.......ตั้งใจที่จะทำ.......มีสติปัญญานำหน้า.......เป็นกุศลฝ่ายเดียว

มโนอีก อโศกเอาหลักฐานจากไหนมาอธิบายยังงั้น

เอาหลักฐานจากที่รู้เห็นในกายในใจนี่หละครับมาอ้าง

กรัชกายอยากเห็นหลักฐานก็ นิ่งรู้ นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์เข้าไป ไม่นานเกินรอก็จะรู้จะเห็นสภาวธรรมตอนที่ อัตตานำหน้า กับตอนที่ สติ ปัญญานำหน้าครับ

เจตนา .......จงใจที่จะทำ.....มีอัตตานำหน้า.....เป็นได้ทั้งกุศลและอกุศล

มนสิการ.......ตั้งใจที่จะทำ.......มีสติปัญญานำหน้า.......เป็นกุศลฝ่ายเดียว

เจตนา .......จงใจที่จะทำ

มนสิการ.......ตั้งใจที่จะทำ

เอาหลักฐานจากที่รู้เห็นในกายในใจนี่หละครับมาอ้าง

กรัชกายอยากเห็นหลักฐานก็ นิ่งรู้ นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์เข้าไป ไม่นานเกินรอก็จะรู้จะเห็นสภาวธรรมตอนที่ อัตตานำหน้า กับตอนที่ สติ ปัญญานำหน้าครับ

เอาหลักฐานจากที่รู้เห็นในกายในใจนี่หละครับมาอ้าง